Η βολική αριθμητική σύγχυση στις λίστες Λαγκάρντ

Όταν στις 27 Δεκεμβρίου έγραφα στο τουητερ «Και ένα τελευταίο.Αν δημοσιοποιηθούν διαφορές στη λίστα Λαγκάρντ,προσοχή στο κενό μεταξύ λίστας Βενιζέλου κ λίστας Βαξεβάνη.», δεν φανταζόμουν ότι το πρόχειρο αυτό τουητερικό λογοπαίγνιο θα μπορούσε να είναι περίπου προφητικό.

 Εικοσι τέσσερεις ώρες μετά τα ΜΜΕ μιλώντας για αλλοίωση της λίστας Λαγκάρντ ανέφεραν ότι από την σύγκριση της νέας λίστας, η οποία περιέχει 2062 ονόματα, προέκυψε ότι έλλειπαν τρείς φάκελλοι.

Από εκείνη την στιγμή διαβάζω και ξαναδιαβάζω τα δημοσιεύματα και δυσκολεύομαι να πιστέψω στα μάτια μου.

Στις 3/10/2012 στην ειδησεογραφική ιστοσελίδα του έθνους σε άρθρο του δημοσιογράφου κ. Νίκου Β. Τσίτσα αναφερόταν ότι  το στικάκι, που παρέδωσε ο κος Βενιζέλος στον κο Σαμαρά περιείχε 1991 ονόματα.

Για 1991 ονόματα και 3.000 περίπου σελίδες μιλούσε επίσης και δημοσίευμα του ιντερνετικού πρώτου θέματος την ίδια μέρα. Και είναι σίγουρο ότι όσο κι αν ψάξει κανείς τα δημοσιεύματα εκείνης της περιόδου δεν θα βρεί ότι όλα πανομοιότυπα δημοσιεύουν τον ίδιο αριθμό (1991) για το περιεχόμενο της εκδοχής Βενιζέλου για τη λίστα Λαγκάρντ.

Στη συνέχεια ο Δημοσιογράγος Κ.Βαξεβάνης δημοσιεύει στο περιοδικό HOT DOG μία άλλη λίστα με 2059 ονόματα και δημιουργείται η γνωστή ιστορία που έκανε το γύρο του πλανήτη με την δικαστική δίωξη και αθώωσή του.

Για τα 2059 ονόματα όλα σχεδόν τα ΜΜΕ κάνουν εκτενείς αναφορές στα εισησεογραφικά τους δελτία και είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του δημοσιογράφου Ν.Χασαπόπουλου στο ιντερνετικό ΒΗΜΑ με τίτλο «Η ακτινογραφία της λίστας Λαγκάρντ» όπου μεταξύ άλλων γράφει «; Συνολικά 2.059 φυσικά πρόσωπα, 2.846 λογαριασμοί, με συνολικές καταθέσεις 4,5 δισ. ευρώ. Τα λεφτά είναι πολλά»

Και ενώ λοιπόν ανακοινώνεται ότι έφθασε και εξετάζεται η αυθεντική λίστα από τους Οικονομικούς εισαγγελείς, προκειμένου να εντοπισθούν διαφορές από την παλαιά, πιθανόν αξιόλογες ποινικά, πληροφορούμαστε χθές ότι βρέθηκαν τελικά τρείς περισσότεροι φάκελοι, που αφορούν συγγενικά πρόσωπα του κου Παπακωνσταντίνου.

Και γεννάται ευλόγως ένα ερώτημα, που περιέργως κανείς επαγγελματίας της δημοσιογραφίας ή πολιτικός οποιουδήποτε κόμματος δεν γνωρίζω να έχει θέσει μέχρι στιγμής:

Ποιες ακριβώς λίστες θα έπρεπε να συγκρίνουν και ποιες τελικώς δόθηκαν προς σύγκριση στους Εισαγγελείς;

Κατά την ταπεινή μας γνώμη η ενδιαφέρουσα ποινικά και πολιτικά σύγκριση θα αφορούσε τη λίστα που περιείχε το επίμαχο «στικάκι» Βενιζέλου.

Εκείνη όμως περιείχε μόλις 1991 ονόματα και επομένως από την αντιπαραβολή της με την νέα αυθεντική λίστα Λαγκάρντ θα έπρεπε να προκύψουν τουλάχιστον 68 διαφοροποιήσεις. Απλή αριθμητική προδίδει ότι τα τρία ονόματα που μας ανακοίνωσαν δεν επαρκούν για να δικαιολογήσουν συγκρίσεις με την εν λόγω λίστα.

Ταιριάζει βεβαίως ο αριθμός με το πλήθος των ονομάτων της λίστας Βαξεβάνη, όμως τι πραγματική αξία θα είχε μια τέτοια σύγκριση;

Πιθανόν μία και μόνη: να περιορισθεί όλο το πολύκροτο αυτό σκάνδαλο σε ένα και μόνο πρόσωπο, το οποίο ήδη έχει τελειώσει την πολιτική του σταδιοδρομία και ουδόλως επηρεάζει την εικόνα κομμάτων και εν ενεργεία πολιτικών που στηρίζουν την Συγκυβέρνηση.

Η βολική στοχοποίηση αποκλειστικά του κου Παπακωνσταντίνου είναι τόσο πολιτικά και δημοσιογραφικά ρηχή, που δεν χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό και μπορεί ο κάθε πολίτης να βγάλει εύκολα τα συμπεράσματά του.

Το πιο ενδιαφέρον πάντως θα είναι να δούμε στο επόμενο διάστημα αν αυτή η χοντροκομμένη σύγχυση αριθμών μεταξύ των τριών λιστών εντοπισθεί από τους μεγάλους Γκουρού του ρεπορτάζ και της «έγκριτης δημοσιογραφίας»….  

Το τραινάκι του τρόμου ξανατραβάει την ανηφόρα

Επιχαίρει ο μωρός  κ΄αν τι μη ευχάριστον ει .

Είναι απορίας άξιο γιατί η πολιτικά  παρα φύσιν  συμπράττουσα κυβερνητική τριανδρία και οι παρατρεχάμενοί της, αντί να αποφεύγουν επιμελώς τα φώτα της δημοσιότητας και να ασχημονούν εις βάρος του λαού και της χώρας με κάθε δυνατή διακριτικότητα, αντίθετα επιμένουν να πανηγυρίζουν ανοήτως για τις ασχημίες και να επαίρονται για τα ανοσιουργήματά  τους.

Δεν φθάνουν οι απίθανες ανακυβιστήσεις των περί ου ο λόγος συνεργών στην ληστρική εκμετάλλευση της χώρας. Δεν φθάνουν οι βαρύτατες συνευθύνες τους στην  διαφθορά του πολιτικού συστήματος και ιδιαίτατα στην συγκάλυψη της σωρείας εγκλημάτων, που συντελέσθηκαν και συνεχίζουν να συντελούνται εις βάρος της Πολιτείας και των πολιτών. Δεν φθάνει ο πόνος, ο σπαραγμός και η απελπισία που ταλανάζει την μέση ελληνική οικογένεια, ως συνέπεια των πράξεων και παραλήψεών τους.

Αυτοί ατάραχοι, αναίσθητοι, απτόητοι, συνεχίζουν  να υπερηφανεύονται και να κομπορρημονούν βαυκαλιζόμενοι αναιδώς και ανοήτως ότι μπορούν επί πλέον να παραπλανούν και να εμπαίζουν τον αναξιοπαθούντα Ρωμιό.

Οι χειρισμοί της ενδοτικής-ραγιάδικης τακτικής της συγκυβέρνησης, όπως σχεδιάσθηκε από τους τρείς αρχηγούς και εκτελέσθηκε από τους «τεχνοκράτες» προστιθέντες της, υπήρξαν παραπάνω από άθλιοι και καταστροφικοί.

Τα αποτελέσματα του Γιούρογκρουπ απελπιστικά φαιδρά κι αρνητικά για τους Ευρωπαϊκούς λαούς. Ολέθρια για την Ελλάδα.

Κι όμως ο Πρωθυπουργός φτιάχνει παρωχημένα σποτάκια για καινούργιες μέρες.

Ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να διασκεδάσει την δημοσκοπική του κατάρρευση με ανούσιες επιθέσεις προς τον ΣΥΡΙΖΑ και η ΔΗΜΑΡ αναζητά την χαμένη αριστερή της ταυτότητα στον Γιουροβιζιονισμό, εγκαταλείποντας τον ρεβιζιονισμό και παραδιδόμενη άνευ όρων στις σειρήνες του νεοφιλελεύθερου κυβερνητισμού.

Με τις δήθεν διαφωνίες τους, τις αντιφατικές δηλώσεις τους και κυρίως με τους άτολμους συμβιβασμούς τους τα αξιοθρήνητα πολιτικά μορμολύκεια, που διοικούν την Ευρώπη ελέω πολυεθνικών οικονομικών ομίλων, κατέληξαν σε μια απολύτως ανούσια, αλυσιτελή και  καταστροφική για την Ευρωζώνη απόφαση.

Απέδειξαν για άλλη μια φορά πόσο γερασμένη, αντιεπιστημονική  και εξαρτημένη από Τραπεζικά συμφέροντα είναι η πολιτική που χαράσσεται από μια φαύλη ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, που απειλεί να κάνει παρανάλωμα την ευρωπαϊκή οικονομία στο βωμό της εγκληματικής Χρηματιστηριακής κερδοσκοπίας.

Καταστρέφοντας ιστορικά έθνη, διαλύοντας κυρίαρχα κράτη, καταλύοντας θεμελιώδεις παραδοσιακούς Ευρωπαϊκούς θεσμούς.

Η απόφαση αυτή αποτελεί μνημείο πολιτικής επικινδυνότητος. Όχι μόνο της Ελληνικής ομάδας, που δεν συμμετείχε, αλλά κυρίως των ένθεν κακείθεν του Ατλαντικού πρωταγωνιστών της.

Αυτών των sine nobilitas βαρβαρικών ξοάνων, που διαταράσσουν ανυπόφορα τα νυκτερινά δελτία ειδήσεων με τις αντιαισθητικές εικόνες των αρχοντοχωριάτικων συνευρέσεων, των γλυκανάλατων εναγκαλισμών, των αηδιαστικών  γεροντικών αλληλοασπασμών τους και των αναιδών ασημαντολογιών τους.

Αυτών  των μετρίου πολιτικού αναστήματος  αβανταδόρων της διεθνούς τοκογλυφίας, που με την μικρόνοια και την αβελτηρία τους οδηγούν μαθηματικώς την ΕΕ σε πλήρη διάλυση, την ευρωπαϊκή οικονομία σε ραγδαία κατάρρευση και τους αρχαίους λαούς της Γηραιάς Ηπείρου σε κοσμοϊστορικό ξεκλήρισμα, χάριν ιδιοτελών σκοπιμοτήτων υποταγμένων σε εξωευρωπαϊκά  κερδοσκοπικά κέντρα.

Με την νεοφιλελεύθερη κτηνωδία τους έχουν μολύνει μη αναστρέψιμα την Ευρωπαϊκή οικονομία αντικαθιστώντας την παραγωγική της υποδομή με μια παθογόνα τοκογλυφία βασισμένη σε τοξικά  χρηματοπιστωτικά προϊόντα.

 Υποθηκεύουν έτσι το μέλλον της Ευρωπαϊκής και παγκόσμιας οικονομικής ισορροπίας, θέτοντας σε άμεση διακινδύνευση την κοινωνική ειρήνη, αλλά και την επιβίωση εκατομμυρίων ανθρώπων, προκειμένου να ικανοποιήσουν την αρρωστημένη εξουσιομανία τους, την εγωπαθή ματαιοδοξία τους και την αχαλίνωτη απληστία τους .

Και ανάμεσα σ’ αυτούς τους υβριστές του Ευρωπαϊκού ιδεώδους έτι θλιβερότερη περίπτωση αποτελεί ο ημέτερος «τεχνοκράτης» Υπουργός, ο οποίος ανακάλυψε οψίμως την πολιτική και προσπαθεί να  μας πουλήσει «φύκια για μεταξωτές κορδέλες».

Ένας ακόμη απρόσκλητος Μεσσίας. Ένας ακόμη αυτόκλητος «Εθνοσωτήρας», που έχει το θράσος να πλασάρει το σχέδιο ανθρωπιστικής καταστροφής , του οποίου την εγκληματική εφαρμογή  επιμελείται, ως θεάρεστο έργο, ως ευεργεσία των κερδοσκόπων, ως πεμπτουσία αναπτυξιακής προοπτικής.

Και θεωρώντας μάλλον ως κρετίνους και χαχόλους τους αγρίως καταληστευόμενους ιθαγενείς, μας κάνει και μαθήματα εθνικού καθήκοντος, λάμποντας από χαρά και υπερηφάνεια για τις «διαπραγματευτικές» του επιτυχίες.

Μάταιος κόπος.

Ο ελληνικός λαός βιώνει ένα ανείπωτο δράμα, που καμιά γκεμπελική προπαγάνδα και καμιά πολιτική αρλουμπαρία δεν μπορεί να διασκεδάσει.

Ολόκληρος ο Ευρωπαϊκός νότος συνειδητοποιεί ότι ανάξιες πολιτικές ηγεσίες τον έχουν κρυφά, ανάλγητα, χωρίς αιδώ από καιρό επιβιβάσει σε ένα ιδιότυπο τραινάκι του τρόμου, που χωρίς ελπίδα ταξιδεύει σε ένα οικονομικά αδιέξοδο τούνελ ενός καταθλιπτικού παρόντος και ενός εφιαλτικού μέλλοντος.

Σύντομα και οι βόρειοι, ακόμη και ο βαρέως υπνώττων Γερμανικός λαός, θα αντιληφθούν ότι είναι και αυτοί  τραγικοί  επιβάτες στο « τραινάκι», που αν συνεχίσει την ξέφρενη πορεία του με τους διαστροφικούς του μηχανοδηγούς, θα τους οδηγήσει στον ίδιο κι απαράλλακτο οικονομικό Καιάδα.

Η Γερμανική κυβέρνηση, που έχει καταφέρει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να μετατρέψει την στιβαρή βιομηχανική οικονομία της Γερμανίας σε μια αρρωστημένη τοκογλυφική καρικατούρα, άθυρμα των τραπεζο-χρηματιστηριακών συναλλαγών, γνωρίζει καλά την δεινή της θέση.

Γνωρίζει καλά ότι από την στιγμή, που το πρώτο βαγόνι, αδιάφορα ποιο (Ελλάδα,  Ισπανία, Πορτογαλλία κ.λ.π), εκτροχιασθεί , τα υπόλοιπα θα ακολουθήσου μοιραία την συντριπτική του πορεία.

Τα συγκυβερνώντα γερμανικά κόμματα γνωρίζουν επίσης ότι το τούνελ, στο οποίο έχουν οδηγήσει τους Ευρωπαϊκούς λαούς, είναι αδιέξοδο και φρικιαστικό.

Τρέμουν όμως στην ιδέα της αποκάλυψης της εγκληματικής τους αφροσύνης.

Δεν διαθέτουν το θάρρος να κοιτάξουν στα μάτια τους ψηφοφόρους τους, να αναγνωρίσουν τα λάθη τους και να αλλάξουν πορεία.

Δέσμιοι της βαρύτητας των σφαλμάτων και της πολιτικής τους ανικανότητας πασχίζουν να παραπλανήσουν τους Γερμανούς ψηφοφόρους, να εξορκίσουν τις αγορές, να κερδίσουν πολιτικό χρόνο, να καταφέρουν στις επερχόμενες εκλογές να υφαρπάσουν  για άλλη μια φορά την ψήφο ανίδεων ψηφοφόρων ή τουλάχιστον να επιτύχουν μια ήρεμη κυβερνητική εναλλαγή.

Άφρονες.!!!

Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.

Δεν υπάρχει πια για κανένα η πολυτέλεια του χρόνου.

Ούτε για τον γείτονα, που άνεργος, πεινασμένος, κυνηγημένος από τους τραπεζικούς και κρατικούς εισπράκτορες πήδηξε χθες βράδυ από το μπαλκόνι.

Ούτε για την Ευρωπαϊκή γραφειοκρατία, που βουλιάζει στο τέλμα των νεοφιλελεύθερων ανοησιών της.

Ούτε πολλώ μάλλον για την Γερμανική «ατμομηχανή», που αγκομαχάει στην ανηφόρα χωρίς πυξίδα, χωρίς μανόμετρο και χωρίς καύσιμα στοιχειωμένο από τις θανάσιμες αμαρτίες των μηχανοδηγών του….