ΓΕΩΡΓΙΑ: Θερμά επεισόδια ενός ψυχρού πολέμου, που δεν έληξε ποτέ.

Κανείς δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος μπροστά στη βαναυσότητα ενός πολέμου, όποιο και αν είναι το δικαιολογητικό του υπόβαθρο.
Κανείς δεν μπορεί να παραμείνει ασυγκίνητος μπροστά στο δράμα των αμάχων, που βιώνουν την θηριωδία των τυφλών βομβαρδισμών, όποιο και αν είναι το διακύβευμα της σύρραξης.
Καμιά επικοινωνιακή ιδεολογηματική ηθικολογία δεν μπορεί να αντισταθμίσει την εικόνα ενός τρομοκρατημένου ματωμένου παιδικού προσώπου.
Κανένας αγωγός φυσικού αερίου δεν αξίζει την απώλεια έστω και μίας ανθρώπινης ζωής.
Παρόλα αυτά έχει καταντήσει ρουτίνα τα τελευταία χρόνια να παρακολουθούμε περιοδικές αναφλέξεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη, συμπτωματικά σε αυτές που παρουσιάζουν έντονο ενεργειακό ενδιαφέρον.
Αποτελεί ειρωνεία αν όχι διαστροφική σχιζοφρένεια η ύπαρξη φυσικού ενεργειακού πλούτου σε μια περιοχή να αποτελεί κατάρα για τους δυστυχισμένους κατοίκους της αντί να αξιοποιείται σαν βάση για την οικονομική τους ευημερία.
Στο συρραξιακό σύμπλεγμα του Καυκάσου η χριστιανική Αμερικανικού τύπου Δημοκρατία της Γεωργίας εισέβαλε σε μια Κοσσοβαρικού τύπου μειονοτική χριστιανική περιοχή και προκάλεσε την επέμβαση της χριστιανικής Ρωσικής επανερχόμενης υπερδύναμης.
Ουδείς αμφιβάλει ότι η σύρραξη Ρωσίας Γεωργίας έχει τα χαρακτηριστικά της μονομαχίας ενός γίγαντα με ένα νάνο. Όμως και η επίθεση της Γεωργίας στην Οσσετία έχει τις αναλογίες της γάτας με το ποντικάκι.
Και πόσο ευφυές είναι τελικά ή ποιες ακριβώς σκοπιμότητες εξυπηρετεί το να παριστάνει κανείς τη μαυρόγατα μέσα στην αυλή του «κακού» γίγαντα;
Ενώ όμως είναι πλέον ή βέβαιον ότι ουδείς των εισβολέων εμοίρασε ανθοδέσμες στους άμαχους τα διεθνή μέσα ενημέρωσης παρουσιάζουν με μεγάλο ζήλο τις συνέπειες της Ρωσικής προέλασης και δεν έχουν το παραμικρό στοιχείο για την στρατιωτική δράση των Γεωργιανών δυνάμεων, που κατά ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες έχουν τραγικά ισοπεδώσει την Οσσετία.
Χαρακτηριστική η περίπτωση των ελληνικών καναλιών, που μέσα σε πέντε μέρες κινδυνεύουν να έχουν προβάλει περισσότερες εικόνες φρίκης από τον Καύκασο από όσες προέβαλαν 34 χρόνια από τις θηριωδίες του Αττίλα στην Κύπρο.
Με τούτα και με εκείνα έχει καταντήσει πλέον εξαιρετικά αηδιαστικό το επικοινωνιακό σκηνικό, που στήνεται στα διεθνή μέσα ενημέρωσης για τον εξωραϊσμό των εκάστοτε ανίερων σκοπιμοτήτων.
Αποσιώπηση της πραγματικότητας, μονόπλευρη παρουσίαση των γεγονότων, επιλεγμένες εικόνες, στημένες συνεντεύξεις δήθεν απλών πολιτών, ρηχές ηθικολογικές αναλύσεις αυτόκλητων «ειδικών επιστημόνων» και μυστήριων «πολιτικών αναλυτών», ακόμη και συστηματική διαστρέβλωση της παραμικρής αλήθειας επιστρατεύονται στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης.
Μιας κοινής γνώμης, που δυστυχώς πολύ συχνά φαίνεται να επιθυμεί διακαώς τον αποπροσανατολισμό της.
Διότι πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το εκπληκτικό φαινόμενο όπου ανάλογα με την περίπτωση ιδεολογήματα περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αυτοδιάθεσης των λαών, εγκλημάτων πολέμου, διεθνούς τρομοκρατίας κ.λ.π, να χρησιμοποιούνται ανάλογα με την περίσταση για την δικαιολόγηση εκ διαμέτρου αντίθετων δραστηριοτήτων.
Πως δικαιολογείται οι συνήθεις πρωταγωνιστές του αιματοκυλίσματος του πλανήτη να παρουσιάζονται συγχρόνως και ως σωτήρες ή ως εγγυητές της ασφάλειας και της διεθνούς απονομής της δικαιοσύνης;
Πώς γίνεται οι λαοί να συντηρούν αυτά τα εμετικά μέσα ενημέρωσης με την θεαματικότητα και την εντεύθεν οικονομική στήριξη, που τους προσφέρουν;
Πώς γίνεται να αμείβουν με παχυλούς μισθούς όλους αυτούς τους κατ έξακολούθησιν αποτυχημένους περιοδεύοντες διπλωμάτες;
Πως γίνεται να επιβραβεύουν όλους αυτούς τους θλιβερούς ηγετίσκους διά της εκλογής και επανεκλογής τους;
Μήπως όπως οι Έλληνες περίπου συστηματικά τα τελευταία χρόνια επιλέγουν τους αντικειμενικά χειρότερους ως καταλληλότερους για να τους κυβερνούν;

Υ.Γ Και τέλος πάντων η στάση της Ελληνικής Κυβέρνησης είναι εν πολλοίς και κατανοητή και αναμενόμενη.
Μπορεί όμως κανείς να κατανοήσει την αδυναμία του συνόλου των κομμάτων της αντιπολίτευσης να διατυπώσουν μια σαφή και ολοκληρωμένη θέση για το θέμα της Ρωσογεωργιανής εμπλοκής;