ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΥΠΟΣ- Ανθολόγιο δυσμενών εκτιμήσεων.

Έχει πλέον αρχίσει να γίνεται γελοίος ο προβληματισμός διαφόρων γυρολόγων των καναλιών γύρω από τα κίνητρα των αντιδράσεων της νεολαίας.
Είναι λοιπόν χρήσιμη η παράθεση των περίπου ταυτόσημων σχολίων του διεθνούς τύπου.
Φαίνεται ότι οι ξένοι ανταποκριτές έχουν μεγαλύτερη αντίληψη από πολλούς έλληνες συναδέλφους τους και σίγουρα ισχυρότερο πολιτικό αισθητήριο από αρκετούς συντηρητικούς πολιτικούς.

guardian
The disaffection has been exacerbated by allegations of corruption and a series of scandals implicating members of Karamanlis's inner circle.

Η δυσφορία επιδεινώθηκε από τις υποθέσεις διαφθοράς και μια σειρά σκανδάλων όπου ενέχονται μέλη από τον στενό κύκλο του Καραμανλή.

THE INDIPENDENT
The widely televised scenes of destruction are likely to further undermine a conservative government already rocked by financial scandals and clinging to a razor-thin majority of just one seat in the 300-member Parliament

Οι τηλεοπτικές σκηνές των καταστροφών υποσκάπτουν περισσότερο μια συντηρητική κυβέρνηση που κλυδωνίζεται ήδη από οικονομικά σκάνδαλα και εξαρτάται από μια πολύ ισχνή πλειοψηφία μιας έδρας σε ένα Κοινοβούλιο 300 βουλευτών.

I'm 73 years old and I've never seen anything like this," said Thomas Siozos, whose shop was damaged. "The death of the boy was an excuse - the pot was already boiling and its has now overflowed. This government cannot only look after the rich."

«Είμαι 73 ετών και ποτέ δεν είδα παρόμοια κατάσταση», λέει ο κ. Θωμάς Σιώζος, του οποίου το κατάστημα υπέστη καταστροφές. «Ο θάνατος του παιδιού υπήρξε μια αφορμή. Το καζάνι ήδη έβραζε και τώρα ξεχείλισε. Αυτή η κυβέρνηση δεν μπορεί να κοιτάζει μόνο τα συμφέροντα των πλουσίων».

BBC
Whether it will lead to the fall of the unpopular conservative government of Prime Minister Kostas Karamanlis is unclear.

Το κατά πόσο αυτή η κατάσταση θα επιταχύνει την ελεύθερη πτώση της αντιδημοφιλούς συντηρητικής κυβέρνησης του Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή, παραμένει ασαφές.

Coriere della Sera

In Grecia la tensione sociale è molto alta e non è legata solo all'uccisione di Gregoropoulos: nella giornata di mercoledì uno sciopero generale indetto dai sindacai ha paralizzato il Paese. Alla base della mobilitazione, un maggiore intervento del governo in campo economico e la richiesta di un aumento di salari e pensioni.

Στην Ελλάδα ο κοινωνικός αναβρασμός είναι πολύ μεγάλος και δεν συνδέεται μόνο με τον φόνο του Γρηγορόπουλου. Την Τετάρτη μια γενική απεργία των συνδικάτων παρέλυσε την χώρα.. Βάση της κινητοποίησης μια μεγαλύτερη παρέμβαση της κυβέρνησης στο πεδίο της οικονομίας και το αίτημα για αύξηση στους μισθούς και τις συντάξεις.

New York Times

On Tuesday, after a quiet morning, the protesters regrouped and marched to the Parliament at Syntagma Square, shouting slogans like “Down with the government of murderers.”
Την Τρίτη, μετά από ένα ήσυχο πρωϊνό, οι διαδηλωτές ξανασυγκεντρώθηκαν και έκαναν πορεία στο κοινοβούλιο στην Πλατεία συντάγματος εξαπολύοντας συνθήματα όπως «Κάτω η κυβέρνηση των δολοφόνων»

Le Monde

Soixante étudiants grecs ont occupé, mardi 9 décembre, la cour du consulat de Grèce à Paris "en solidarité avec la jeunesse grecque.
Egalement à Paris, le chef de la diplomatie française Bernard Kouchner a exprimé son "inquiétude" mardi au sujet de la situation en Grèce. – (avec AFP et Reuters)

Εξήντα έλληνες σπουδαστές κατέλαβαν, την Τρίτη 9Δεκεμβρίου, την αυλή της Ελληνικής πρεσβείας στο Παρίσι «για συμπαράσταση στην ελληνική νεολαία»
Ο αρχηγός της Γαλλικής διπλωματίας εξέφρασε την «ανησυχία» του την Τρίτη για ο θέμα της κατάστασης στην Ελλάδα.

l' Humanite

Dans un autre message à la nation, lundi après-midi, M. Caramanlis avait durci le ton contre les auteurs des violences, soulignant que les troubles "ne peuvent pas et ne seront pas tolérés".
Ces menaces n’ont pas empêché une troisième nuit de violences lundi soir dans les centres d’Athènes et Salonique, avec de nombreux magasins et banques vandalisés et des affrontements entre jeunes et forces de l’ordre, signe selon les observateurs d’un profond malaise et d’une radicalisation de la jeunesse grecque minée par l’insécurité économique, le chômage et les bas salaires.

Μέσα σε ένα νέο μήνυμα προς το έθνος το μεσημέρι της δευτέρας ο κ. Καραμανλής σκλήρυνε τους τόνους εναντίον όσων προκαλούν καταστροφές, υπογραμμίζοντας ότι «οι ταραχές δεν μπορεί και δεν θα γίνουν ανεκτές».
Οι απειλές του δεν εμπόδισαν μια ακόμα νύκτα καταστροφών μέσα στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης με βανδαλισμούς σε πολλά καταστήματα και τράπεζες και με συγκρούσεις των μεταξύ των νέων και των οργάνων της τάξεως, πράγμα το οποίο κατά σύμφωνα με την άποψη των παρατηρητών καταδεικνύει μια βαθιά αναταραχή και μια ριζοσπαστικοποίηση της ελληνικής νεολαίας που πλήττεται από την οικονομική ανασφάλεια, την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς.

Liberation

Clientélisme, népotisme et corruption restent la réalité quotidienne des Grecs, malgré les promesses de «modestie» et d’«humilité» du gouvernement conservateur, qui avait promis de combattre ces fléaux endémiques. La suite ininterrompue de scandales financiers et la publication des sommes astronomiques distribuées à quelques élus ces derniers mois ont achevé de désespérer la jeunesse.

Οι πελατειακές σχέσεις, ο νεποτισμός και η διαφθορά παραμένουν η καθημερινή πραγματικότητα των Ελλήνων, παρά τις υποσχέσεις για «σεμνότητα» και ταπεινότητα της συντηρητικής κυβέρνησης, που είχε υποσχεθεί να καταπολεμήσει αυτά τα ενδημικά φαινόμενα. Η αδιάκοπη διαδοχή των οικονομικών σκανδάλων και η δημοσιοποίηση αστρονομικών ποσών, που μοιράσθηκαν σε μερικούς υψηλά ιστάμενους ολοκλήρωσαν την απογοήτευση της νεολαίας.

Η Δημοκρατία αιμορραγεί…

Everyone is saying enough is enough.

Η λακωνική δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας περιέγραψε με εξαιρετική γλαφυρότητα την οδυνηρή κατάσταση στην οποία περιήλθε ο τόπος τα τελευταία εικοσιτετράωρα με τον τραγικό θάνατο του αθώου βλασταριού.
«Πληγή στο σώμα της Δημοκρατίας».

Μιας Δημοκρατίας, που γεννήθηκε σε τούτο τον τόπο και κάθε τόσο χρειάζεται για να συντηρηθεί να θυσιάζει τα παιδιά της στο «Μινώταυρο» της κρατικής αυθαιρεσίας, της εξουσιαστικής αλαζονείας, του φασίζοντος κυβερνητισμού.

Σχεδόν 40 χρόνια μετά τη χούντα θα περίμενε κανείς ότι τα συνθήματα για «ψωμί-παιδεία -ελευθερία» θα είχαν μόνο ιστορικό, συμβολικό χαρακτήρα.
Κι όμως εξακολουθούν να παραμένουν επίκαιρα. Εξακολουθούν να εκφράζουν τα αγωνιώδη αιτήματα και της παρούσας εποχής.
Θεωρητικά «η γενιά του Πολυτεχνείου» είναι οι σημερινοί πενηντάρηδες που κρατούν τα ηνία της σημερινής Ελλάδος. Στην πραγματικότητα οι μεγάλες μάζες των αγωνιζόμενων φοιτητών εκείνης της περιόδου βρίσκονται και σήμερα στο περιθώριο.
Δεν είναι επομένως παράξενο, που η ηθική σήψη και η οικονομική εξαθλίωση ροκανίζουν τα θεμέλια της δημοκρατίας και εκτρέφουν τον αυταρχισμό ως μέσο άμυνας ενός βαθιά αρρωστημένου συστήματος διακυβέρνησης.

Και αν σε παλαιότερες εποχές οι πρωταγωνιστές των κοινωνικών αγώνων προέρχονταν από μεγαλύτερες ηλικίες (εργάτες, αγρότες, φοιτητές), η σκυτάλη που φαίνεται να περνάει στα χέρια των μαθητών είναι ίσως το μόνο ελπιδοφόρο στοιχείο για αυτήν την καθημαγμένη πατρίδα.
Αυτοί , που κατάφεραν να ξεγελάσουν μερικές γενιές ψηφοφόρων, οι οποίες γεννήθηκαν μετά την μεταπολίτευση φαίνεται ότι έχουν πλέον γίνει απολύτως αντιληπτοί ακόμη και σ΄ αυτές τις γενιές, που επέρχονται.
Γενιές με αδούλωτο πνεύμα και υψηλό φρόνημα.
Γενιές με δημοκρατική παιδεία, αίσθηση κοινωνικής ευθύνης και συγκροτημένη άποψη για τον κόσμο, που οραματίζονται.
Γενιές με πνευματική και ψυχική καλλιέργεια, που δεν αποπροσανατολίζονται εύκολα και δεν παραιτούνται από το δικαίωμα να κτίσουν ένα καλλίτερο μέλλον.

Αφήστε ελεύθερα τα βλαστάρια μας να ανθίσουν.
Αφουγκραστείτε τις καθαρές φωνές των παιδιών.
Κοινωνήστε των αγνών οραμάτων τους.
Ξυπνήστε όσο υπάρχει καιρός από την καθαρτήρια κραυγή αγωνίας τους.
Αν δεν μπορούμε να αντιληφθούμε τα μηνύματα των καιρών αν μη τι άλλο ας παραμερίσουμε, και ας υποκλιθούμε σ’ αυτά τα παιδιά διότι

«Σκληρόν ημίν προς κέντραν λακτίζειν»…

Οι δημοσκοπήσεις και η θεωρία της ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΑΣ

Σύμφωνα με μια θεωρία, που κινείται μεταξύ των ορίων του φιλοσοφικού βολονταρισμού και της εφηρμοσμένης παραψυχολογίας, αρκεί κανείς να αποφασίσει ότι επιθυμεί κάτι ισχυρά και τότε όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να του το προσφέρει.
Πρόκειται προφανώς για μια κατ’ εξοχήν ιδεαλιστική θεωρία, που μέχρι χθες μόνο θυμηδία μπορούσε να μου προκαλέσει.

Κοιτάζοντας όμως σήμερα τα ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης της ΜΕΤΡΟΝ κινδυνεύω άκων εκών να αρχίσω να την παίρνω στα σοβαρά.
Διότι η περίπτωση του κ. Παπανδρέου μοιάζει ακριβώς να αποτελεί χαρακτηριστική επιβεβαίωση της εν λόγω θεωρίας.
Είναι κοινώς γνωστό ότι το 2004 ο κ. Παπανδρέου ανέλαβε την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κάτω από εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες.
Το μόνο θετικό στην υπόθεση εκείνη ήταν η προφανής ισχυρή προσωπική του επιθυμία να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδος.
Μια επιθυμία η οποία φαινομενικά έδειξε να συσπειρώνει εναντίον της την αντίθετη βούληση και δράση όλων ανεξαιρέτως των άλλων πολιτικών παραγόντων της χώρας ακόμη και της μισής περίπου παράταξής του.
Πέντε χρόνια μετά αν κοιτάξουμε ψύχραιμα προς τα πίσω μπορούμε αβίαστα να διαπιστώσουμε εκ του αποτελέσματος ότι όλοι οι αντίπαλοί του, η κυβέρνηση, τα κόμματα μοιάζουν να «συνωμότησαν» στην επίτευξη αυτού του δικού του στόχου.

Αλλά ας δούμε ένα – ένα τους μοιραίους «συνωμότες».
Πρώτοι στη λίστα οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι. Με τις εσπευμένες και πολιτικά αψυχολόγητες κινήσεις τους «οι άσπονδοι σύντροφοί» του συνέβαλαν καταλυτικά στην εδραίωση και ισχυροποίηση της ηγεσίας του στο κόμμα.
Δεύτερος και καλύτερος ο πρωθυπουργός με την πρωτοφανή ανεπάρκεια και αναποφασιστικότητα του (συνέπεια της παντελούς έλλειψης διοικητικής εμπειρίας), συνέβαλε καθοριστικά στην αναβάθμιση της ηγετικής του εικόνας.
Τρίτη η κυβέρνηση με την αρνητική δραστηριότητα ή κατά περίπτωση με την ανεκδιήγητη απραξία της και κυρίως το ανεπανάληπτο ηθικό έλλειμμα της εδραίωσε την πεποίθηση στους πολίτες ότι ο κ. Παπανδρέου αποτελεί την μόνη ελπίδα σωτηρίας.
Και σ’ αυτή την πεποίθηση βεβαίως σημαντική υπήρξε η συμβολή των ηγεσιών των μικρότερων κομμάτων της αντιπολίτευσης.
Δυναμικός «συνομώτης» το ΚΚΕ με την παρωπιδική αδυναμία του να διακρίνει τις διαφορές μεταξύ της κυβερνώσας Νέας Δημοκρατίας και του ευρισκόμενου στην αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ. Με την εμμονή στην στείρα θεωρία περί κακού δικομματισμού, που το οδήγησε στην πράξη σε ενίσχυση της συμψηφιστικής κυβερνητικής προπαγάνδας και επανειλημμένα σε άκομψη στήριξη της κυβέρνησης εντός και εκτός Βουλής.
Αλλά τα πρωτεία της «συνομωτικής» συνεισφοράς στην εκπλήρωση του πρωθυπουργικού στόχου του κ. Παπανδρέου αξίζουν βεβαίως δικαιωματικά στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Η σταθερή εμμονή του κ. Αλαβάνου στην άρνηση οποιασδήποτε συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ λειτούργησε καταλυτικά στην κατάρρευση των αρχικών υψηλών δημοσκοπικών ποσοστών και στην προϊούσα αποστασιοποίηση των αριστερών ψηφοφόρων.
Και δεν μπορεί να μείνει απαρατήρητο στους θιασώτες της θεωρίας της συμπαντικής συνωμοσίας ότι κατά ένα σχεδόν «διαβολικό» τρόπο ακόμη και η εξέλιξη των παγκόσμιων συνθηκών συνέκλινε αντικειμενικά στην πραγμάτωση της προσωπικής του αυτής επιθυμίας.
Διότι η σύμπτωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης λειτουργεί πολλαπλασιαστικά στην προβολή της ανικανότητας μιας ούτως ή άλλως ανεπαρκούς κυβέρνησης.

Όπως ακόμη και η θλιβερή εικόνα της εκκλησίας και ιδίως η απαράδεκτη στάση του συνόλου σχεδόν της ιεραρχίας (προεξάρχοντος του κ. Βαρθολομαίου) εντείνει την αίσθηση στο χριστεπώνυμο πλήρωμα για άμεση ανάγκη απαλλαγής από την «δεξιά του Κυρίου».

Είναι δε εξαιρετικά ενδιαφέρον ότι οι μεγαλύτεροι ευεργέτες του κ. Παπανδρέου είναι οι δύο μοιραίοι πολιτικοί, που θεωρητικά είναι οι σκληρότεροι του αντίπαλοι.
Ο κ. Καραμανλής και ο κ. Τσίπρας.
Ό ένας καθυστερώντας να παραδώσει την εξουσία και ο άλλος επιμένοντας πεισματικά στην άρνηση οποιασδήποτε συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ θα διευκολύνουν τον κ. Παπανδρέου όχι μόνο να γίνει Πρωθυπουργός (κάτι που πλέον δικαιωματικά του αξίζει).
Όπως πλέον εμμέσως πλην σαφώς προκύπτει από τα πρόσφατα δημοσκοπικά ευρήματα θα του προσφέρουν «αβρόχοις ποσίν» και την επιβεβλημένη σε καταστάσεις ανάγκης αυτοδυναμία.