Το πρόσφατο σήριαλ μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, που απελπιστικά αδρανείς παρακολουθούν τις τελευταίες ημέρες οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες, αναδεικνύει την απίστευτη παρακμή στην οποία έχει περιέλθει ο σύγχρονος πολιτικός κόσμος.
Αν η Ουκρανία παρεμποδίζει εκβιαστικά την ροή ή ακόμη χειρότερα υπεξαιρεί αυθαίρετα ποσότητες φυσικού αερίου, που προορίζονται για την δυτική Ευρώπη –όπως ισχυρίζεται η Ρωσία- τότε βεβαίως η Ουκρανία συμπεριφέρεται ως κοινός εγκληματίας.
Όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι η Ρωσία αναδεικνύεται σε ένα εντελώς αναξιόπιστο αντισυμβαλλόμενο για την Ευρώπη.
Και προφανώς ουδόλως βελτιώνει την εικόνα της Ρωσίας, ως χώρας που θέλει να έχει ηγετικό ρόλο στον τομέα της ενέργειας στη Ευρωπαϊκή ήπειρο, το επιχείρημα ότι «η κακή Αμερική» βρίσκεται πίσω από την περίπου πειρατική συμπεριφορά της Ουκρανίας.
Διότι η Ρωσία όφειλε να είχε λάβει υπ’ όψη της όλα τα πιθανά και ακόμη και τα πιο ακραία ενδεχόμενα και να είχε λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προτού επιδιώξει να γίνει ο κυρίαρχος προμηθευτής φυσικού αερίου στην Ευρώπη. («Όποιος θέλει τα γένια, πρέπει να έχει και τα κτένια»)
Η πραγματικότητα είναι ότι από τον συγκεκριμένο αγωγό εξυπηρετούνται κυρίως η Βοσνία Ερζεγοβίνη, η Κροατία, η Ουγκαρία, η Βουλγαρία, η Σερβία, Η Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας και η Ελλάδα και σε μικρότερο ποσοστό η Σλοβακία, η Τσεχία και η Αυστρία.. Δηλαδή κάποιες τρίτες χώρες και μερικές «παρακατιανές» χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Αυτός ίσως είναι ο λόγος, που ο κ. Μπαρόζο και οι λοιποί μεγαλοσχήμονες της ΕΕ παρουσιάζονται από δυσκίνητοι έως αδιάφοροι.
Αν το πρόβλημα αφορούσε την Γαλλία ή τη Γερμανία, προφανώς ο κ. Μπαρόζο θα ενεργούσε ταχύτατα και δεν θα περιοριζόταν στην αστεία απειλή ότι θα «προτρέψει τις ενδιαφερόμενες χώρες να κινηθούν δικαστικώς» ( ήτοι «ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι»).
Όμως οι ευθύνες για την ταλαιπωρία των Ευρωπαίων πολιτών δεν εξαντλούνται με την κατανομή τους στις δύο αυτές ανεκδιήγητες χώρες και τον δυσκίνητο και ανεπαρκέστατο κ. Μπαρόζο.
Τεράστιες ευθύνες βαρύνουν όλους τους Ευρωπαίους πολιτικούς, που έχουν συμβληθεί με τους Ρώσους ομολόγους τους, υπογράφοντας συμβάσεις, που δεν φρόντισαν να εξασφαλίσουν το αυτονόητο. Δηλαδή την ομαλή τροφοδοσία των κρατών τους με ένα ενεργειακό υλικό, από το οποίο εξαρτώνται τόσα πολλά.
Η παραγωγή, η οικονομία, η ευημερία, σε τελική ανάλυση η επιβίωση των λαών τους.
Αν διαβάσει κανείς τις συμβάσεις, που έχουν υπογράψει οι ελληνικές βιομηχανίες με τη ΔΕΠΑ (Δημόσια Επιχείρηση Αερίου Α.Ε) θα διαπιστώσει ότι υπάρχει ειδικός όρος ο οποίος προβλέπει τα εξής: Θεωρείται γεγονός ανωτέρας βίας (που απαλλάσσει την ΔΕΠΑ από κάθε ευθύνη) η για οποιοδήποτε λόγο μη παράδοση φυσικού αερίου στη ΔΕΠΑ από τους προμηθευτές της (Ρώσους) που κατά περίπτωση δικαιολογεί τη μείωση ή και τη διακοπή παροχής του φυσικού αερίου στην συμβαλλόμενη με τη ΔΕΠΑ βιομηχανία.
Με άλλα λόγια η Δημόσια επιχείρηση (ΔΕΠΑ) υποψιαζόταν σαν πολύ πιθανό το ενδεχόμενο να σταματήσει η παροχή αερίου από την Ρωσία και φρόντισε να βάλλει τον συγκεκριμένο όρο, που την απαλλάσσει από ευθύνες και κινδύνους αποζημιώσεων.
Αυτό όμως, που υποψιαζόταν η ΔΕΠΑ είναι δυνατόν να μη το υποψιάζονται οι Πρωθυπουργοί και οι Υπουργοί ενέργειας των κρατών, που υπέγραψαν τις συμβάσεις προμηθείας με τους Ρώσους;
Τι πρόνοια όμως έλαβαν ώστε να εξασφαλίσουν τις χώρες τους από τον κίνδυνο να μείνουν χωρίς φυσικό αέριο ανά πάσα στιγμή;
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον αν μας ενημέρωνε η Ελληνική Κυβέρνηση εκτός από τις δεξιώσεις και τις επικοινωνιακές φανφάρες τι ουσιαστικές εξασφαλίσεις προβλέπονται στην σύμβαση, που υπέγραψε με τον κ. Πούτιν ο κ. Καραμανλής για την αποφυγή αυτής της οικονομικής τραγωδίας, που μας απειλεί ή τουλάχιστον για την πλήρη αποκατάσταση της οποιασδήποτε ζημιάς προκύψει.
Ευθύνες όμως τεράστιες φέρουν και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των βιομηχανικών και επιχειρηματικών συνδέσμων, που άφησαν τα μέλη τους να συρθούν στην υπογραφή συμβάσεων, που τους αφήνουν εντελώς ακάλυπτους σε μια ενδεχόμενη οικονομική καταστροφή.
Διότι όσες παραγωγικές επιχειρήσεις (και είναι πάρα πολλές) έχουν προβεί σε πανάκριβες μετατροπές εγκαταστάσεων για να αντικαταστήσουν παραδοσιακές μορφές ενέργειας με φυσικό αέριο, αδυνατούν πλέον να χρησιμοποιήσουν οτιδήποτε άλλο για την λειτουργία τους και σε μια διακοπή παροχής φυσικού αερίου είναι αναγκασμένες να σταματήσουν την παραγωγή τους.
Πόσο ανεύθυνοι είναι λοιπόν αυτοί οι κύριοι συνδικαλιστές, που δεν φρόντισαν εγκαίρως να προστατέψουν τα μέλη τους (βιομηχανίες και βιοτεχνίες), αλλά περιορίσθηκαν να συνωθούνται στις δεξιώσεις και τα πανηγύρια, ενώ σήμερα ποιούν τη νήσσα (κοινώς κάνουν το παγόνι), όταν ακούν τους αρμόδιους να προσπαθούν να καθησυχάσουν την κοινή γνώμη με την υπόσχεση ότι σε περίπτωση ανεπάρκειας φυσικού αερίου η διακοπή παροχής θα ξεκινήσει από τις βιομηχανίες.
Προφανώς η Κυβέρνηση ενδιαφέρεται να αποφύγει το πολιτικό κόστος χιλιάδων νοικοκυριών, που θα μείνουν χωρίς φυσικό αέριο στο καταχείμωνο.
Προφανώς η ΔΕΠΑ δεν έχει κανένα πρόβλημα μιας και έχει εξασφαλίσει συμβατικά ότι είναι απλός «μεσάζοντας» και δεν φέρει καμία ευθύνη.
Οι βιομήχανοι έχουν καταλάβει σε τι κατάσταση βρίσκονται;
Έχουν άραγε αντιληφθεί ότι στο μεγάλο αυτό «γύρω-γύρω όλοι», που παίζεται από τους Ρώσους, τους Ουκρανούς, την ΕΕ, την Κυβέρνηση, τη ΔΕΠΑ , τους εκπροσώπους τους συνδικαλιστές, αυτοί έχουν τον ρόλο του Μα…νώλη, που πρόκειται να πληρώσει πρώτος τα σπασμένα…;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου