Μέχρι την υπουργοποίησή του ο κ. Χατζηγάκης κατόρθωνε να παραμένει ένας ευρύτερα συμπαθής πολιτικός.
Παρουσιάζοντας ένα χαμηλό προφίλ, καλλιεργούσε επιτυχώς την εικόνα ενός μετριοπαθούς πολιτικού με πείρα, ώριμη σκέψη και επιστημονική συγκρότηση.
Η τακτική του, να εμφανίζεται ριζοσπαστικός αγροτοσυνδικαλιστής όταν το κόμμα του βρισκόταν στην αντιπολίτευση και ως συντηρητικός ευρωπαίος γραφειοκράτης όποτε η Νέα Δημοκρατία ανελάμβανε την Κυβέρνηση, δεν ήταν αρκετή για να μειώσει το κύρος του.
Αυτού του είδους οι φαιδρές μεταλλάξεις αποτελούν συνήθη πολιτική πρακτική στην Ελλάδα από την εποχή του Μαυρογυαλούρου και αντιμετωπίζονται με μοναδική στωικότητα από την συντριπτική πλειοψηφία των ψηφοφόρων.
Τα πράγματα στράβωσαν για τον κ. Χατζηγάκη από τη στιγμή, που άρχισε να ανακατεύεται ενεργά στη διακυβέρνηση της χώρας.
Η παρουσία του στο Υπουργείο Δικαιοσύνης υπήρξε επιεικώς αποκαρδιωτική.
Θα μείνει στην ιστορία ως ο Υπουργός, που κατάφερε με τους άστοχους χειρισμούς του να οδηγήσει σε υποβολή παραίτησης δύο δικαστικούς λειτουργούς, που αρνήθηκαν να υποκύψουν σε άνωθεν οδηγίες σε μια υπόθεση, που είχε εξαιρετική πολιτική σημασία για την κυβέρνηση του.
Τέτοια περίπτωση αν δεν απατώμαι είχε να εμφανισθεί στα ελληνικά δικαστικά χρονικά από την εποχή του Τερτσέτη και του Πολυζωίδη.
Η πρωτοφανής σύγκλιση απόψεων, σε ότι αφορά στα χάλια του δικαιοδοτικού συστήματος στη χώρα μας, μεταξύ όλων των συμμετεχόντων στην Γενική Συνέλευση της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, αποδεικνύει αβίαστα την αποτυχία του απελθόντος Υπουργού.
Ανεξάρτητα από τις κατ’ ιδίαν μεταξύ τους αντεγκλήσεις, όλοι όσοι έλαβαν το λόγο (αρχηγός της αντιπολίτευσης, νυν Υπουργός, πρώην και νυν Πρόεδρος της Βουλής, υψηλόβαθμοι συνδικαλιστικοί και διοικητικοί παράγοντες του δικαστικού και νομικού κόσμου) κατ’ ουσίαν έστω και διαφωνώντας μεταξύ τους συμφώνησαν περίπου ότι ο κ. Χατζηγάκης «φεύγει και αφήνει πίσω του συντρίμμια…» για να χρησιμοποιήσουμε τον τίτλο γνωστού λαϊκού άσματος.
Και δυστυχώς παρόμοιο μπάχαλο απειλείται πλέον με τραγικές συνέπειες για τον τόπο και στο νέο υπουργείο, όπου πρόσφατα μετακόμισε ο εκ Τρίκκης ορμώμενος τέως αγροτοπατέρας.
Τα προβλήματα του αγροτικού τομέα είναι βεβαίως δομικά, διαχρονικά και δυσεπίλυτα, ιδιαίτερα σε συνθήκες διεθνούς ύφεσης.
Όμως διαχρονικές είναι και οι ευθύνες του τέως συμπαθούς Υπουργού και της κυβερνώσας σήμερα(και όχι μόνο) παράταξής του.
Ουδείς και φαντάζομαι ούτε οι ίδιοι οι αγρότες θα είχαν την ψευδαίσθηση ότι αυτός ο Υπουργός και αυτή η Κυβέρνηση θα μπορούσαν σήμερα να έχουν σπουδαία συνεισφορά στην επίλυση των προβλημάτων τους.
Οι άστοχες όμως ενέργειες και οι παλιομοδίτικες πρακτικές του νέου «αλλά γνωστού από τα παλιά» υπουργού κάνουν περισσότερο δυσβάστακτα τα προβλήματα και υποδαυλίζουν τον δικαιολογημένο αγροτικό ξεσηκωμό.
Διότι οι αγρότες θα μπορούσαν ενδεχομένως να κατανοήσουν τις δυσκολίες των καιρών ή ότι το «ταμείον είναι μείον», ακόμη και αν η πολιτική της παράταξής σου συνέβαλλε σημαντικά στην επιδείνωση της οικονομίας και στο άδειασμα του ταμείου.
Πως όμως να καταπιεί ο αγρότης τον επιχειρούμενο χοντροκομμένο εμπαιγμό, όταν μάλιστα αυτός δεν έχει την παραμικρή πρωτοτυπία.
Χόρτασαν υποσχέσεις οι αγρότες τα τελευταία χρόνια.
Πίστεψαν, ψήφισαν, ελπίσανε.
Βλέπανε κάθε χρόνο να πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και έδιναν αφειδώς πίστωση χρόνου.
Μια φορά το χρόνο παρακολουθούσαν θλιβερούς αγροτοπατερούληδες να τους πηγαίνουν το πρωί ημερήσια εκδρομή με τα τρακτέρ μέχρι τα Τέμπη και το απόγευμα να γυρίζουν με το ντορβά γεμάτο υποσχέσεις από την Αθήνα και να τους στέλνουν πίσω στα χωράφια, χρεώνοντάς τους τελικά ακόμη και τα πετρέλαια της εκδρομής.
Πέντε χρόνια οι αγρότες βυθίζονταν όλο και βαθύτερα στη μιζέρια, ενώ μια φούχτα μεσάζοντες και μεγαλοεισαγωγείς επιδίδονταν σε ένα οργιώδες πάρτι κερδοσκοπίας, που όμοιό του δεν γνώρισε ποτέ καμία χώρα της Ευρωζώνης.
Αντί λοιπόν ο νέος υπουργός να αφουγκρασθεί τον πόνο της αγροτιάς, αντί να σηκώσει τα μανίκια και να ασχοληθεί σοβαρά με ειλικρίνεια και υπευθυνότητα για την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων, προτίμησε να εφαρμόσει παλιές ξεπερασμένες συνταγές.
Ψευτοσυνδικαλιστικές διαρροές ότι δήθεν όλα τα αιτήματα κοστίζουν 500 εκατομμύρια την πρώτη μέρα, εκδρομή για εκτόνωση στα Τέμπη τη δεύτερη μέρα, «σκληρές» ψευτοδιαπραγματεύσεις με γνωστούς και μη εξαιρετέους αγροτοπατερούληδες και δήθεν πακέτο μέτρων 500 εκατομμυρίων, που συμπτωματικά καλύπτει το σύνολο του προϋπολογισθέντος κόστους των δήθεν αγροτικών αιτημάτων.
Την Τρίτη μέρα το σενάριο προέβλεπε διάσπαση των αγροτών και αναπότρεπτη διάλυση των κινητοποιήσεων μέχρι τουλάχιστον τον επόμενο χρόνο.
Παλιά δοκιμασμένη συνταγή.
Όμως άλλες μεν οι βουλές των Υπουργών, αλλιώς δε ο λαός αντιδρά όταν η εξαθλίωση τον απειλεί και η απόγνωση τον συμβουλεύει.
Σε πείσμα όλων των γκουρού του παλαιοκομματικού παραγοντισμού, οι αγρότες δεν παραπαλανήθηκαν, δεν διασπάσθηκαν, παραμέρησαν τους αγροτοπατέρες της ελεεινής μορφής, και ενίσχυσαν την παρουσία τους στα μπλόκα.
Όλοι οι Έλληνες πολίτες έχουν αντιληφθεί πλήρως την δικαιολογημένη αγανάκτηση των αγροτών και όλες οι επαγγελματικές ομάδες ανησυχούν για τις συνέπειες των αποκλεισμένων δρόμων.
Μόνο ο κ. Χατζηγάκης φαίνεται να παραμένει αθεράπευτος νοσταλγός του φαύλου παρελθόντος και αρνούμενος να αποδεχθεί την πραγματικότητα αναμασάει την παρωχημένη φιλολογία περί «υποκινούμενων κινητοποιήσεων».
Έλεος κ. Υπουργέ. Υποκινούμενοι από ποιόν είναι οι αγρότες των Τεμπών και του Προμαχώνα, που παρότι αρνούνται να ενταχθούν σε πανελλαδικά όργανα εκπροσώπησης, αδυνατούν να αποδεχθούν το «γενναιόδωρο πακέτο μέτρων», που τους προσφέρατε;
Με τρόμο πλέον μέσα στην παγκόσμια οικονομική καταιγίδα τα χειμαζόμενα ελληνικά νοικοκυριά παρακολουθούν τις άγαρμπες κινήσεις μιας κυβέρνησης, που όπως συνήθως αντί να ελαχιστοποιεί τις αιτίες των προβλημάτων, μεγιστοποιεί τις επιπτώσεις τους.
Δυστυχώς ο κάμπος καίγεται και η Κυβέρνηση ενδιαφέρεται μόνο για το τι φτιασίδια θα πετύχει για να αποκτήσει ένα πιο κοινωνικό πρόσωπο για προεκλογική κατανάλωση.
Όλοι πλέον με τον φόβο της διατήρησης των μπλόκων επ’ αόριστον τρομάζουν μπροστά στον εφιάλτη της ατομικής και εθνικής χρεωκοπίας.
Όλοι εκτός ίσως από τον κ. Υπουργό, ο οποίος φαίνεται να μη κατανοεί ότι αν δεν αλλάξει τακτική θα μεταβληθεί από πολιτικό της Τρίκκης σε αρχιτέκτονα… της φρίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου