Όταν ένα ιστορικό γεγονός επαναλαμβάνεται, επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
Όταν μια φάρσα επαναλαμβάνεται τότε αυτοδικαίως καταγράφεται ως ιστορικό γεγονός.
Δευτέρα 23 Φεβρουαρίου 2009
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009
"Πού πας ρε Καρ-αλέξη;"
Άστραψε και βρόντηξε πάλι στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ ο κ. Τσίπρας ενάντια στο «δικομματισμό» απορρίπτοντας για άλλη μια φορά μετά βδελυγμίας κάθε σκέψη για οποιασδήποτε μορφής συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Είτε προεκλογικά είτε μετεκλογικά.
Εν τοις πράγμασι βεβαίως αυτό σημαίνει αποκλεισμό κάθε συνεννόησης με οποιοδήποτε άλλο κόμμα, διότι ως γνωστόν επί των ημερών του τρομερού αυτού ηγέτη ο συνασπισμός έχει κατορθώσει να διαθέτει και με το ΚΚΕ τις χειρότερες σχέσεις από την εποχή της διάσπασης.
Το δόγμα «κάλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη» αποτελεί τον σταθερό στρατηγικό στόχο αμφοτέρων των φερόμενων ως "αριστερών" κομμάτων.
Η τακτική τους κινείται από το επίπεδο της απροκάλυπτης συνεργασίας με την δεξιά (ΚΚΕ) μέχρι την συχνά παραληρηματική επιθετικότητα εναντίον του ΠΑΣΟΚ (άρχουσα συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ).
Αμφότερες βεβαίως οι τακτικές αποτελούν το αναγκαίο πολιτικό οξυγόνο για την παραμονή της συντηρητικής παράταξης στην κυβέρνηση και την προϊούσα εξαθλίωση του λαού και της χώρας.
Και αυτό είναι αδύνατον να μη γίνει κάποτε αντιληπτό από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Είχαμε εγκαίρως (29.03.2008)επισημάνει ότι ο παραγκωνισμός των ιστορικών στελεχών του συμπαθούς αυτού πολιτικού χώρου δεν θα μπορούσε να προσφέρει εκλογικά αποτελέσματα πέραν του χρονικού ορίζοντα μιας εφήμερης τηλεοπτικής φούσκας.
Όσο καιρό πουλούσε το τηλεοπτικό σώου του αρχηγού «ο χορός καλά κρατούσε».
Τώρα, που οι τηλεοπτικοί προβολείς έχουν στραφεί αλλού και ο ΣΥΡΙΖΑ διολίσθησε σε μονοψήφια ποσοστά, ο χαρισματικός ηγέτης ανακάλυψε «δημοσκοπικές συνομωσίες».
Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων βεβαίως δεν έχουν αλλάξει. Έχουν τους ίδιους διοικητές, τους ίδιους χρηματοδότες και χρησιμοποιούν τα ίδια μοντέλα έρευνας.
Πως γίνεται όταν δίνουν 17% σ’ ένα κόμμα η δημοσκόπηση να είναι έγκυρη και να αποτυπώνει το μεγαλείο του αρχηγού. Και όταν δίνει 7% να πρόκειται περί συνομωσίας και ο αρχηγός να μη φέρει καμία ευθύνη;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Είναι υπαρξιακό.
Και όσο πιο γρήγορα απαντηθεί τόσο καλύτερα θα είναι για τους φίλους του Συνασπισμού.
Είχαμε επίσης εγκαίρως επισημάνει (5.12.2008) ότι οι μεγάλοι «ευεργέτες» του κ. Παπανδρέου θα είναι ο κύριος Καραμανλής καθυστερώντας να προκηρύξει εκλογές και ο κ. Τσίπρας με την εμμονή του στην άρνηση της έστω μετεκλογικής συνεργασίας.
Αν ο κ. Τσίπρας δεν αφουγκράζεται τον τρόμο του μέσου ψηφοφόρου μπροστά στον κίνδυνο της ανανέωσης της συντηρητικής διακυβέρνησης και το ΠΑΣΟΚ κερδίσει αβρόχοις ποσίν την αυτοδυναμία, τότε ποιος πάλι θα «φταίει»;
Οι «συνωμοτικές» δημοσκοπήσεις ή ο «άφρων» ψηφοφόρος που δεν θα έχει αντιληφθεί την «ιστορική αναγκαιότητα» να ενισχύσει μια αριστερά, που πάσχει από ιδεολογικό ναρκισσισμό, αλλά αποφεύγει συστηματικά να εμπλακεί στο περιεχόμενο διακυβέρνησης στη χώρα.(Όπως προσφυώς επεσήμανε ο κ. Κουβέλης).
Μια αριστερά, που δεν υστερεί σε μεγάλα λόγια (και εσχάτως σε τηλεοπτικές ατάκες), αλλά μεταπολιτευτικά στηρίζει στην πράξη τις συντηρητικές κυβερνήσεις δίδοντας την εντύπωση ότι επενδύει στην εξαθλίωση και εντεύθεν δυσφορία των ευρύτερων λαϊκών μαζών από την οποία επιδιώκει μικροπολιτικά οφέλη.
Θα φταίει λοιπόν «ο πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» ρωμιός, που δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική και ιδίως την σύγχρονη αριστερά ως «άλλο ανέκδοτο», όπως την εννοεί ο κ. Τσίπρας;
Χωρίς να έχουμε το μέγεθος να αντιπαρατεθούμε στην πεφωτισμένη ηγεσία του Συνασπισμού, εμείς οι ελάχιστοι συμφωνούμε απόλυτα με τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο κ. Τσίπρα ότι «το παραμύθιασμα τέλειωσε», άλλα φρονούμε ότι η κοινωνία «δεν αντέχει άλλο» ούτε τα ανέκδοτα.
Δυστυχώς δεν είναι μόνο «δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες», αλλά και για ανεκδοτολόγους.
Και εν πάση περιπτώσει δεν θα κουρασθούμε να επαναλαμβάνουμε ότι:
Τα ποσοστά έρχονται και παρέρχονται.
Η πολιτική σοβαρότητα όμως είναι διαχρονική αξία, που αν απολεσθεί δύσκολα ανακτάται.
ΣΣ. Η λέξη καρά, που απαντάται συνήθως εν συνθέσει στη δημώδη διάλεκτο σημαίνει μαύρος (π.χ καραμπογιά =μαύρη μπογιά). Μεταφορικά ο μαύρος σημαίνει και άτυχος, κακόμοιρος, κακορίζικος, κατακαημένος...
Εν τοις πράγμασι βεβαίως αυτό σημαίνει αποκλεισμό κάθε συνεννόησης με οποιοδήποτε άλλο κόμμα, διότι ως γνωστόν επί των ημερών του τρομερού αυτού ηγέτη ο συνασπισμός έχει κατορθώσει να διαθέτει και με το ΚΚΕ τις χειρότερες σχέσεις από την εποχή της διάσπασης.
Το δόγμα «κάλιο πρώτος στο χωριό, παρά δεύτερος στην πόλη» αποτελεί τον σταθερό στρατηγικό στόχο αμφοτέρων των φερόμενων ως "αριστερών" κομμάτων.
Η τακτική τους κινείται από το επίπεδο της απροκάλυπτης συνεργασίας με την δεξιά (ΚΚΕ) μέχρι την συχνά παραληρηματική επιθετικότητα εναντίον του ΠΑΣΟΚ (άρχουσα συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ).
Αμφότερες βεβαίως οι τακτικές αποτελούν το αναγκαίο πολιτικό οξυγόνο για την παραμονή της συντηρητικής παράταξης στην κυβέρνηση και την προϊούσα εξαθλίωση του λαού και της χώρας.
Και αυτό είναι αδύνατον να μη γίνει κάποτε αντιληπτό από την πλειοψηφία του εκλογικού σώματος.
Είχαμε εγκαίρως (29.03.2008)επισημάνει ότι ο παραγκωνισμός των ιστορικών στελεχών του συμπαθούς αυτού πολιτικού χώρου δεν θα μπορούσε να προσφέρει εκλογικά αποτελέσματα πέραν του χρονικού ορίζοντα μιας εφήμερης τηλεοπτικής φούσκας.
Όσο καιρό πουλούσε το τηλεοπτικό σώου του αρχηγού «ο χορός καλά κρατούσε».
Τώρα, που οι τηλεοπτικοί προβολείς έχουν στραφεί αλλού και ο ΣΥΡΙΖΑ διολίσθησε σε μονοψήφια ποσοστά, ο χαρισματικός ηγέτης ανακάλυψε «δημοσκοπικές συνομωσίες».
Οι εταιρίες δημοσκοπήσεων βεβαίως δεν έχουν αλλάξει. Έχουν τους ίδιους διοικητές, τους ίδιους χρηματοδότες και χρησιμοποιούν τα ίδια μοντέλα έρευνας.
Πως γίνεται όταν δίνουν 17% σ’ ένα κόμμα η δημοσκόπηση να είναι έγκυρη και να αποτυπώνει το μεγαλείο του αρχηγού. Και όταν δίνει 7% να πρόκειται περί συνομωσίας και ο αρχηγός να μη φέρει καμία ευθύνη;
Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Είναι υπαρξιακό.
Και όσο πιο γρήγορα απαντηθεί τόσο καλύτερα θα είναι για τους φίλους του Συνασπισμού.
Είχαμε επίσης εγκαίρως επισημάνει (5.12.2008) ότι οι μεγάλοι «ευεργέτες» του κ. Παπανδρέου θα είναι ο κύριος Καραμανλής καθυστερώντας να προκηρύξει εκλογές και ο κ. Τσίπρας με την εμμονή του στην άρνηση της έστω μετεκλογικής συνεργασίας.
Αν ο κ. Τσίπρας δεν αφουγκράζεται τον τρόμο του μέσου ψηφοφόρου μπροστά στον κίνδυνο της ανανέωσης της συντηρητικής διακυβέρνησης και το ΠΑΣΟΚ κερδίσει αβρόχοις ποσίν την αυτοδυναμία, τότε ποιος πάλι θα «φταίει»;
Οι «συνωμοτικές» δημοσκοπήσεις ή ο «άφρων» ψηφοφόρος που δεν θα έχει αντιληφθεί την «ιστορική αναγκαιότητα» να ενισχύσει μια αριστερά, που πάσχει από ιδεολογικό ναρκισσισμό, αλλά αποφεύγει συστηματικά να εμπλακεί στο περιεχόμενο διακυβέρνησης στη χώρα.(Όπως προσφυώς επεσήμανε ο κ. Κουβέλης).
Μια αριστερά, που δεν υστερεί σε μεγάλα λόγια (και εσχάτως σε τηλεοπτικές ατάκες), αλλά μεταπολιτευτικά στηρίζει στην πράξη τις συντηρητικές κυβερνήσεις δίδοντας την εντύπωση ότι επενδύει στην εξαθλίωση και εντεύθεν δυσφορία των ευρύτερων λαϊκών μαζών από την οποία επιδιώκει μικροπολιτικά οφέλη.
Θα φταίει λοιπόν «ο πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος» ρωμιός, που δεν αντιλαμβάνεται την πολιτική και ιδίως την σύγχρονη αριστερά ως «άλλο ανέκδοτο», όπως την εννοεί ο κ. Τσίπρας;
Χωρίς να έχουμε το μέγεθος να αντιπαρατεθούμε στην πεφωτισμένη ηγεσία του Συνασπισμού, εμείς οι ελάχιστοι συμφωνούμε απόλυτα με τον κατά τα άλλα συμπαθέστατο κ. Τσίπρα ότι «το παραμύθιασμα τέλειωσε», άλλα φρονούμε ότι η κοινωνία «δεν αντέχει άλλο» ούτε τα ανέκδοτα.
Δυστυχώς δεν είναι μόνο «δύσκολοι καιροί για πρίγκιπες», αλλά και για ανεκδοτολόγους.
Και εν πάση περιπτώσει δεν θα κουρασθούμε να επαναλαμβάνουμε ότι:
Τα ποσοστά έρχονται και παρέρχονται.
Η πολιτική σοβαρότητα όμως είναι διαχρονική αξία, που αν απολεσθεί δύσκολα ανακτάται.
ΣΣ. Η λέξη καρά, που απαντάται συνήθως εν συνθέσει στη δημώδη διάλεκτο σημαίνει μαύρος (π.χ καραμπογιά =μαύρη μπογιά). Μεταφορικά ο μαύρος σημαίνει και άτυχος, κακόμοιρος, κακορίζικος, κατακαημένος...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)