Ο Ομπάμα, ο Τσίπρας, οι Φαρισαίοι και οι αδιάβαστοι «αριστεροί»...

Ο Ομπάμα.

 Προχθές  την Τετάρτη η Αμερικανική Γερουσία επεφύλαξε μια δυσάρεστη εμπειρία για τον Πρόεδρο Ομπάμα.

Σε μια σημαντική ψηφοφορία, που αφορούσε τον περιορισμό της οπλοκατοχής, εισέπραξε την απόριψη της πρότασής του μη καταφέρνοντας να συγκεντρώσει όλες τις ψήφους των Δημοκρατικών Γερουσιαστών.

 “All in all, this was a pretty shameful day for Washington,” («Ήταν μια πολύ ντροπιαστική μέρα για την Ουάσινγκτων»)   σχολίασε  εμφανώς δυσαρεστημένος το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας. «Όμως θα συνεχίσουμε  την προσπάθεια, όσο αυτό αποτελεί επιθυμία του Αμερικανικού Λαού» προσέθεσε με την αισιόδοξη επιμονή, που τον χαρακτηρίζει.

Δεν γνωρίζω τις σχέσεις του Προέδρου Ομπάμα με την διαλεκτική, όμως αυτή του η ατάκα συμπυκνώνει την πεμπτουσία του ιστορικού υλισμού αναφορικά με την εξέλιξη της ιστορίας και τον ρόλο της ηγετικής προσωπικότητας.

Ο Τσίπρας.

 Στον αντίποδα, στα καθ’ ημάς, με αφορμή μια ίσως όχι ατυχή έκφραση του Αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης στο συνέδριο του Economist έχει ξεσπάσει μια άνευ προηγουμένου αναστάτωση τόσο στα ΜΜΕ, όσο και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το σύνθημα «κραξίματος» το έριξε ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος και αμέσως ανέλαβαν την σκυτάλη τα κάθε λογής γνωστά και μη εξαιρετέα παπαγαλάκια.

«Θα προχωρήσουμε σε αναστολή του μνημονίου» είπε ο κος Τσίπρας και αυτό ερμηνεύτηκε ως μεγάλη κωλοτούμπα για ένα κόμμα που μέχρι τώρα μιλούσε για κατάργηση του μνημονίου και των κάθε λογής εφαρμοστικών του νόμων.

Αυτή η έντονη «αγωνία» του κυβερνητικού επικοινωνιακού ιερατείου και των αργυρώνητων υποτακτικών  του, μήπως ο ΣΥΡΙΖΑ ερχόμενος στην κυβέρνηση δεν καταργήσει, αλλά απλώς αναστείλει το μνημόνιο, θα ήταν γοητευτική αν δεν ήταν αηδιαστικά υποκριτική.

ΟιΦαρισαίοι

 Οι επαγγελματίες προπαγανδιστές των εξοντωτικών πολιτικών, που έχουν βυθίσει τη χώρα στην απόλυτη δυστυχία, εμφανίζονται τιμητές για τις φραστικές αστοχίες του αρχηγού ενός κόμματος, που πρωτοστατεί στον αντιμνημονιακό  χώρο  τα τελευταία χρόνια.

Πειθήνια όργανα της τρόικας, υπέρμαχοι όλων αυτών των καταστροφικών συνταγών, που εντείνουν την ύφεση καταστρέφοντας τις οικονομικές υποδομές της χώρας, συνθλίβοντας τα μεσαία στρώματα, κλείνοντας χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις, δημιουργώντας στρατιές ανέργων, καταδικάζοντας σε υποσιτισμό  εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές και όχι μόνο, οδηγώντας σε απόγνωση συνταξιούχους και αρρώστους και ωθώντας σε αυτοκτονία χιλιάδες πρώην νοικοκυραίους, διαρρηγνύουν υποκριτικά τα ιμάτιά τους που το  κόμμα της αντιπολίτευσης δείχνει να μη επιμένει στην απόλυτη ανατροπή των ανοσιουργημάτων τους.

Οι αδιάλλακτοι ιππότες του νεοφιλελευθερισμού, που επιδίδονται με μανία σε ένα όργιο ακροδεξιού αυταρχισμού,  τολμούν να «τη βγαίνουν από τα αριστερά» στους πολιτικούς τους αντιπάλους, έχοντας δύο εξόφθαλμα προφανείς επικοινωνιακούς στόχους:

Αφ’ ενός να θολώσουν τα νερά και να πείσουν κάποιους αφελείς, ότι δεν είναι μόνον οι ίδιοι οι κυβερνητικοί  συνεταίροι που άλλα υπόσχονταν προεκλογικά και άλλα πράττουν μετεκλογικά.

Αφ ‘ ετέρου να ενσπείρουν ζιζάνια στο αντιμνημονιακό στρατόπεδο, ακόμη και μεταξύ των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, περί της αξιοπιστίας και «της κρυφής ατζέντας» της ηγετικής του ομάδας.

Ως προς τον πρώτο στόχο η παταγώδης αποτυχία είναι εξασφαλισμένη.

 Ο χειμαζόμενος λαός  παρακολουθεί έντρομος να του ληστεύουν το βιός του, να τον σέρνουν στα δικαστήρια, να ξεπουλούν  τα περιουσιακά στοιχεία της  χώρας και όλα αυτά με ένα όργιο νομοθετικών ρυθμίσεων, που εξαιρούν προκαταβολικά τους «ημετέρους» τραπεζίτες και διοικητικούς υπαλλήλους από την τσιμπίδα της Δικαιοσύνης.   

Είναι λοιπόν άχρηστο να δαιμονοποιούν τον Τσίπρα, αφού αυτός ο λαός είναι βέβαιο ότι οσονούπω θα είναι πρόθυμος να συνεργασθεί και με τον ίδιο το διάολο προκειμένου να απαλλαγεί από την κοινωνικά ανάλγητη τρικομματική κομπανία και την βουλιμική ακρίδα που την συντροφεύει.

Οι αδιάβαστοι "αριστεροί".

Ως προς τον δεύτερο στόχο όμως φαίνεται ότι όλο και κάτι έχουν καταφέρει.

Διότι δεν είναι λίγοι εκείνοι, που από διάφορα σημεία της αριστεράς έσπευσαν να εκφράσουν την δυσαρέσκειά τους για την λεκτική διολίσθηση του κου Τσίπρα, δηλώνοντας καχυποψία για την τελική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ, εάν και εφόσον αναλάβει την διακυβέρνηση.

Και βεβαίως αυτοί σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν άδικο.

Γιατί για να λέμε και του στραβού το δίκιο ο κος Τσίπρας την «πέταξε την κοτσάνα».

Πιθανότατα μάλιστα  την πέταξε συνειδητά μιλώντας σε ένα  δεξιόστροφο ακροατήριο, που είχε ανάγκη να διασκεδάσει τις δικαιολογημένες φοβίες του σε σχέση με ένα κόμμα που η αντιπολιτευτική ρητορική του δεν προοιωνίζεται ευχάριστες εξελίξεις για τα οικονομικά τους οράματα.

Και κακά τα ψέματα, δεν χρειάζεται να έχεις μάστερ φιλολογίας, για να αντιληφθείς την χονδροειδέστατη εννοιολογική διαφορά που υπάρχει ανάμεσα στην «αναστολή» και την «κατάργηση».

 Δικαίως λοιπόν ανησυχούν οι προοδευτικοί πολίτες, που μάλιστα έχουν κατ’ επανάληψη εξαπατηθεί από το πολιτικό κατεστημένο, με τέτοιου είδους δημόσιες φραστικές διαφοροποιήσεις.

Δικαίως εμφανίζουν ιδιαίτερη  ευαισθησία στις δηλώσεις και τις συμπεριφορές των στελεχών του αντιμνημονιακού μετώπου και ορθώς δεν φείδονται σκληρής κριτικής σε κάθε ευκαιρία ολισθήματος.

Όμως όσοι τουλάχιστον αυτοπροσδιορίζονται αριστεροί δεν θα πρέπει να τους διαφεύγει μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια.

Όπως διδάσκει η θεωρία και όπως κατ΄επανάληψη έχει επιβεβαιώσει η ιστορική πραγματικότητα  κανένας λαός δεν άλλαξε πολιτικές διακυβέρνησης μνημονιακού τύπου δια …πληρεξουσίου.

Με απλά λόγια οι πολιτικές προσωπικότητες είναι γέννημα των αντικειμενικών και υποκειμενικών συνθηκών που επικρατούν σε μια συγκεκριμένη χώρα σε μια δεδομένη χρονική περίοδο.

Όσο ο λαός είτε γιατί το θέλει  είτε γιατί εξαπατάται ψηφίζει νεοφιλελεύθερους θα γεύεται μνημονιακές πολιτικές.

Αν δεν μπορεί να αναδείξει στην εξουσία προοδευτικά κόμματα και να στηρίξει σθεναρά προοδευτικά προγράμματα διακυβέρνησης, θα κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να βλέπει τους εκπροσώπους του να επηρεάζονται και να ποδηγετούνται από διάφορα αντιδραστικά κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος.

Ο θεσμικός ρόλος των κομμάτων και η φυσική ροπή των πολιτικών προσωπικοτήτων είναι η κατάκτηση της εξουσίας. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να ισορροπούν σε πλαίσια προγραμμάτων και δράσεων που σφυγμομετρούν ή διαισθάνονται ότι τους εξασφαλίζουν την αναγκαία πολιτική ισχύ και στήριξη ώστε να επιτυγχάνουν του σκοπού των.

Αν το λαϊκό έρεισμα είναι επαρκές, η προσωπικότητα παραμένει αταλάντευτη σε φιλολαϊκές επιλογές. Αν είναι ανεπαρκές, η προσωπικότητα τείνει να βάλει το απαραίτητο «νερό στο κρασί της» προκειμένου να αποκτήσει την αποδοχή και την στήριξη παράπλευρων ομάδων πολιτικο-οικονομικής ισχύος.

Και αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το στάδιο προς την κατάληψη της εξουσίας, αλλά ισχύει απαράλλακτα και για την περίοδο διακυβέρνησης.

Ο κάθε ΣΥΡΙΖΑ και ο κάθε Τσίπρας θα πρέπει να αισθάνεται ανά πάσα στιγμή της κυβερνητικής του καριέρας ισχυρή την στήριξη του λαϊκού στοιχείου και συγχρόνως αταλάντευτη και καθοδηγητική την βούληση των πολιτών στην κατεύθυνση της υλοποίησης των προεκλογικών του δεσμεύσεων.

Υπό  την έννοια αυτή δεν είναι τα κόμματα και οι πολιτικές προσωπικότητες, που μπορούν να εγγυηθούν την κατάργηση των μνημονίων.

Είναι οι ίδιοι οι πολίτες που μπορούν να εξασφαλίσουν με τις επιλογές, τον έλεγχο και την ανά πάσα στιγμή διαμόρφωση προοδευτικών  πλειοψηφιών την υιοθέτηση και εφαρμογή φιλολαϊκών πολιτικών, αντίθετων στις επιθυμίες και τις μεθοδεύσεις αντιδραστικών κύκλων, οι οποίοι ουδέποτε θα καταθέσουν τα όπλα.

Θα πρέπει επομένως να αντιληφθούν οι διάφοροι πολιτικοί αναλυτές, και ιδίως οι εξ αυτών «αριστεροί», ένα πολύ απλό πράγμα. Αν αρκεσθούν να παράσχουν απλώς πληρεξουσιότητα σε οποιαδήποτε ηγετική προσωπικότητα προκειμένου να τους καταργήσει το μνημόνιο και ακολούθως ξαπλώσουν αναπαυτικότερα στον καναπέ τους , θα έχουν «δέσει το γάιδαρό τους στο μαρούλι».

Όσο φέρελπις και καλοπροαίρετος κι αν είναι ο πληρεξούσιος πολιτικός….

Δεν ξέρω λοιπόν πόσο βαθιά έχει μελετήσει τον διαλεκτικό υλισμό  ο Πρόεδρος Ομπάμα. Είναι όμως βέβαιο ότι με την χαρισματική πολιτική διαίσθηση που είναι προικισμένος, μοιάζει περισσότερο μαρξιστής από πολλούς  φωστήρες της παρ’ ημίν αριστεράς….

 ----------

Υ.Γ  Μόλις προ ολίγου τα κανάλια πληροφορούν για νεότερες δηλώσεις του κ. Τσίπρα που αποσαφηνίζουν ρητά ότι το μνημόνιο θα έχει ήδη καταργηθεί από το ίδιο βράδυ των εκλογών. Πιστεύω ότι δεν χρειάζεται καλλίτερη επιβεβαίωση των όσων γράφουμε εδώ…