Οι Πύλες της κολάσεως….

Ο  κος Πρωθυπουργός  υπόσχεται στους  ψηφοφόρους  της  εκλογικής  του περιφέρειας, ότι θα κάνει την Καλαμάτα Διαστημική Πύλη.

 Η πραγματικότητα όμως είναι ότι επί του παρόντος η πολιτική του δραστηριότητα έχει μεταβάλει όλες ανεξαιρέτως τις  Ελληνικές πόλεις σε …Πύλες της Κολάσεως…

Στο πλαίσιο αυτής της «εθνοσωτήριας» δράσης του εντάσσεται εξ’ άλλου και η ψήφιση ενός ακόμη ανάλγητου μνημονίου την Κυριακή των Βαΐων.

 Γιατί μπορεί οι ληστείες τραπεζών να γίνονται καθημερνές, αλλά ως γνωστόν οι ληστείες …λαών σχεδιάζονται και εκτελούνται τα Σαββατοκύριακα.

 Είναι μια μόδα που ξεκίνησε από τις συνόδους Κορυφής, με πρόφαση την πρόληψη των αγορών και υιοθετήθηκε αμέσως από όλες τις «λαοφιλείς» ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

 Στην πραγματικότητα είναι βολικό τα μέτρα λιτότητας να αποφασίζονται σε μέρες και ώρες, που τα καταστήματα είναι κλειστά και τα κέντρα των πόλεων, όπου κατά βάση βρίσκονται τα εθνικά Κοινοβούλια, έρημα.

Οι κοινωνικές ισορροπίες είναι πλέον τόσο πολύ ευαίσθητες, ώστε, όπως μια ληστεία τραπέζης μπορεί να αποτύχει από μια απρόβλεπτη λεπτομέρεια, έτσι και η ψήφιση ενός μνημονιακού νομοθετικού εκτρώματος πρέπει να σχεδιασθεί  με κάθε επικοινωνιακή ακρίβεια, για να αποφευχθούν μη αναστρέψιμες κοινωνικές αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Γι’ αυτό το λόγο ο Υπουργός Οικονομικών ξεκίνησε με ένα μπαράζ «ευοίωνων» οικονομικών δεικτών, που δήθεν σηματοδοτούν την βελτίωση των οικονομικών δεδομένων.

Τη σκυτάλη καλλιέργειας κλίματος αισιοδοξίας ανέλαβε στη συνέχεια ο ίδιος ο Πρωθυπουργός με τους χρησμούς περί ενδείξεων φρεναρίσματος του ρυθμού αύξησης της ανεργίας, που μένει να αποδειχθεί αν θα επακολουθήσει μείωση….(και στην κορφή κανέλλα…)

Αποκορύφωμα δημιουργίας μαγικής επικοινωνιακής εικόνας, η σκηνοθεσία έναρξης «των μεγάλων οδικών έργων» στα κατσάβραχα της Κορινθίας, από όπου «μονιασμένη» και «συμπαγής» η τρικομματική συγκυβέρνηση έστειλε το μήνυμα της «επιστροφής στην ανάπτυξη».

Σε μια σκηνοθετημένη φιέστα με καλογυαλισμένες μπουλντόζες και μερικούς κομπάρσους ντυμένους  εργατοτεχνίτες, δόθηκε η ευκαιρία στους κυβερνητικούς αρχηγούς να κάνουν δηλώσεις χωρίς γιουχάισμα και στα κανάλια να ντύσουν τα προπαγανδιστικά δελτία τους με εικόνα επιπέδου βλαχοδημαρχιακής καρακιτσαρίας.

Αυτά σε επίπεδο μαζικού υπνωτισμού.

Σε επίπεδο διαχείρισης κυβερνητικών εταίρων η ΔΗΜΑΡ εγκλωβίστηκε σε μια καταγέλαστη εσωτερική ταραντέλα μεταξύ Μανιτάκη και Ρουπακιώτη, ώστε με την τελική αναδίπλωση του πρώτου να δοθεί το άλλοθι στους βουλευτές της να ψηφίσουν αβλεπί τα υπόλοιπα καταστροφικά μέτρα του μνημονιακού πολυνομοσχεδίου.

Το ευφυέστερο όμως εύρημα ήταν η απουσία του κου Σαμαρά από τη συζήτηση στη Βουλή.  Έτσι δόθηκε στον κο Βενιζέλο η χάρη να ζήσει το μύθο της συνολικής εκπροσώπησης της τρικομματικής ως εν δυνάμει αντιπρόεδρος Κυβέρνησης και οιονεί αντιπρωθυπουργός παρά τω Πρωθυπουργώ. Αυτό ήταν αρκετό για να τον ξεσαλώσει, να φαντασιωθεί αρχιστράτηγος μετωπικής επίθεσης κατά της αντιπολίτευσης  και να τον κάνει βασιλικότερο του βασιλέως στην υπεράσπιση των αντιλαϊκών ρυθμίσεων και των νεοαποικιακών μεθοδεύσεων.

Έτσι δυο μέρες οι βουλευτές της συμπολίτευσης μεταξύ βήματος και κυλικείου της Βουλής μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων. 

Οι βουλευτές της αντιπολίτευσης προσπαθούσαν να αναδείξουν την αντισυνταγματικότητα, την αναλγησία και την καταστροφικότητα των ρυθμίσεων ενώπιον κενών εδράνων. 

Και οι σεσημασμένοι  καραγκιόζηδες προβόκαραν την αγόρευση του κου Καμμένου. 

Και έτσι μεταξύ σοβαρού και αστείου συμπληρώθηκε το Σαββατοκύριακο και φθάσανε στην υπερψήφιση του τέταρτου «εθνοσωτήριου» μνημονίου με τρόπο τόσο χαλαρό και ανώδυνο, που χαζέψανε και οι ίδιοι οι γκουρού του Ευρωπαϊκού νεοαποικιοκρατισμού.

Με αποκορύφωμα τον κο Σόιμπλε, ο οποίος με τον γνωστό κυνισμό και την πηγαία μπρουταλιτέ του μεταξύ θαυμασμού και παραπόνου δεν μπόρεσε να μην αναρωτηθεί, πως γίνεται οι Γερμανοί να αναστατώνουν τους δρόμους διεκδικώντας αυξήσεις 6% και οι Έλληνες να χάνουν το 50% των εισοδημάτων τους και να μη κουνιούνται από τον καναπέ τους.

Το πράγμα βέβαια δεν είναι τόσο μυστήριο, αν ανατρέξει κανείς στην εθνική παράδοση της τετρακοσαετούς Οθωμανικής σκλαβιάς που μας «προίκισε» με ένα νωχελή ραγιαδισμό σε συνδυασμό με ένα δοσιλογικό  κοτσαμπασισμό.

Όπως και νάχει όμως, η πραγματικότητα είναι ότι για άλλη μια φορά τρόικα κατάφερε να σερβίρει επιτυχώς ένα μονοαρθρικό νομοθετικό τερατούργημα 250 σελίδων σε άναρθρους «εθνοπατέρες» και να κάνει ένα ακόμη ουσιαστικό βήμα στην ολοκλήρωση του σχεδίου ολικής δήωσης της χώρας.

Η Βουλή έκλεισε για τις Πασχαλινές διακοπές της.

Σήμερα Πρωτομαγιά οι Συνδικλισταράδες  της ΓΣΕΕ και του ΠΑΜΕ θα κάνουν τις δικές τους φιέστες αυτοπροβολής και  ψευτοδιεκδικητικής εκτόνωσης και έτσι θα ολοκληρωσθεί ο κύκλος των πολιτικοκοινωνικών δρώμενων, ώστε να δοθεί η ευχέρεια στην εκκλησία να ολοκληρώσει το δικό της ψυχοσωτήριον έργο.

Ο λαουτζίκος θα τη βγάλει όπως όπως, πειναλέα πλην κατανυκτικά .

Και με την επάνοδο την Τετάρτη του Πάσχα θα πέσει απάνω στους φορατζήδες και τους σταυρωτήδες για να συνειδητοποιήσει για πολλοστή φορά ότι το μοναδικό μέλημα και καθήκον των πολιτικών διαμεσολαβητών της Μερκελικής νεοαποικιοκρατίας είναι το φοροεισπρακτικό παζάρι…

Προς το παρόν πάντως, Καλή Ανάσταση και Καλό Πάσχα (χλωμό το βλέπω…).