Το παραμυθένιο σενάριο της διαπραγμάτευσης με τη Μέρκελ

Η επικοινωνιακή τακτική της κυβέρνησης είναι τόσο μονότονη και προβλέψιμη, που έχει καταντήσει όχι απλώς αναποτελεσματική, αλλά και ανυπόφορα πληκτική.

Μη έχοντας να επιδείξει τίποτε ουσιαστικό και ωφέλιμο για τον τόπο, περιορίζεται να μεγαλοποιεί ασήμαντες ή και επιζήμιες συνευρέσεις κυβερνητικών στελεχών με ξένους αξιωματούχους, προκειμένου να κερδίσει λίγο χρόνο υπομονής του αγανακτισμένου λαουτζίκου.

Σενάρια σκληρής διαπραγμάτευσης, συγκρουσιακής ψευτομαγκιάς, αναμενόμενης επίτευξης εξαιρετικών αποτελεσμάτων προηγούνται μονίμως των εν λόγω συναντήσεων. Καλλιεργούνται έτσι ελπίδες στην κοινή γνώμη ότι οι συναντήσεις θα αποφέρουν βελτιώσεις στην καθημερινότητά της και ανατροπή στην διαδικασία καταστροφής του τόπου.

Οι μεγάλες προσδοκίες δεν αργούν βεβαίως να διαψευσθούν οικτρά. Ο κόσμος περιπίπτει εκ νέου σε μαύρη απογοήτευση. Όμως η Κυβέρνηση έχει ήδη κερδίσει μερικές εβδομάδες πολιτικής επιβίωσης και έχει ήδη προετοιμάσει το επόμενο επικοινωνιακό τρικ.

Βδομάδες πριν τη συνάντηση του οικονομικού επιτελείου με την Τρόϊκα στο Παρίσι, τα ΜΜΕ «σύμφωνα με κυβερνητικές διαρροές» μιλούσαν για ιστορική διαπραγμάτευση, η οποία θα απέφερε σοβαρές αλλαγές στο εφαρμοζόμενο πρόγραμμα και εντεύθεν εξαιρετικές ελαφρύνσεις των ασφυκτιούντων φορολογουμένων.

Μόλις τις δυο τελευταίες μέρες προ της συνάντησης, ο Υπουργός Οικονομικών επιχείρησε να κατεβάσει τον πήχη, επισημαίνοντας ότι επρόκειτο για σύσκεψη τεχνοκρατών, προς ανταλλαγή πληροφόρησης περί των πεπραγμένων.Σε καμιά περίπτωση δεν μπορούσε να γίνει οποιουδήποτε είδους διαπραγμάτευση. 

Με την επιστροφή του κυβερνητικού κλιμακίου στην Αθήνα, επείσθη και ο τελευταίος των αφελών ψηφοφόρων ότι είχε πέσει θύμα επικοινωνιακής εξαπάτησης.

Το ίδιο ακριβώς παιχνίδι επαναλαμβάνεται με την περιβόητη συνάντηση του κου Σαμαρά με την Γερμανίδα Καγκελάριο.

Η προαναγγελία της συνοδεύτηκε με φαντασμαγορικές προβλέψεις.

Ισχυρή πίεση  επρόκειτο να ασκήσει ο Έλληνας Πρωθυπουργός με την οποία θα εξασφάλιζε την συναίνεση της κας Μέρκελ σε μια σειρά από ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη, την χαλάρωση των μνημονιακών μέτρων και ιδίως την φορολογική ελάφρυνση των εξαθλιωμένων ιθαγενών. Θα επέστρεφε έτσι νικητής και τροπαιούχος και θα ανακτούσε την χαμένη δημοτικότητά της η παραπαίουσα συγκυβέρνηση.

Όλα αυτά βέβαια για άλλη μια φορά ανήκουν στη σφαίρα της προπαγανδιστικής φαντασίας.

Πρίν αλέκτωρ λαλήσαι οι διάφοροι Ευρωπαίοι παράγοντες και ιδίως Γερμανοί αξιωματούχοι, ακόμη και η ίδια η κα Μέρκελ, φρόντισαν να μας προσγειώσουν στην πραγματικότητα. 

Η συνάντηση δεν μπορεί να αφορά θέματα διαχείρισης του χρέους και η εφαρμογή του προγράμματος προσαρμογής δεν μπορεί να χαλαρώσει ούτε κατ’ ελάχιστον. 

Παράλληλα τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης φρόντισαν επιμελώς να δημιουργήσουν την χρήσιμη σ’ αυτές τις περιπτώσεις περιρρέουσα ατμόσφαιρα των τεμπέληδων και μπαταχτσήδων Ελλήνων, που δεν κόβουν αποδείξεις και φοροδιαφεύγουν ασύστολα.

Κατ’ ανάγκην το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης μετέβαλε τακτική και συμμάζεψε κατά το δυνατόν τις αρχικές μεγαλοστομίες.

Η νέα εικόνα είναι ότι θα υπάρξει μια πολιτική συζήτηση ενημέρωσης της Καγκελαρίου περί των Ελληνικών «επιτυχιών» και θα ζητηθεί η στήριξή της στα επόμενα βήματα.

Τουτέστιν, ότι κι αν συζητηθεί κι ότι κι αν προκύψει, θα υπάρξει δυνατότητα στοιχειώδους επικοινωνιακής διαχείρισης. 

Διότι είναι εκ των προτέρων βέβαιο ότι, όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε κάθε συνάντηση αυτού του επιπέδου, στην κοινή συνέντευξη τύπου που επακολουθεί, η κα Μέρκελ θα επιβεβαιώσει την στήριξη της στις προσπάθειες του κου Σαμαρά.

Επειδή όμως αυτό δεν είναι αρκετό μεθοδεύεται ένα επί πλέον παραμυθάκι.

Επιχειρείται σχέδια και απαιτήσεις της τρόικας εκ των προτέρων γνωστά στην συγκυβέρνηση, να σερβιριστούν ως δήθεν αιτήματα και επιδιώξεις του κου Σαμαρά.

Συγκεκριμένα παρουσιάζεται ότι δήθεν ο Πρωθυπουργός θα ζητήσει να ληφθεί απόφαση για το χρέος μέχρι το τέλος του έτους. Η λύση να συνίσταται όχι σε περικοπή αλλά σε επιμήκυνση. Να σταματήσει η περαιτέρω δανειοδότηση από το ΔΝΤ στο τέλος του 2014 και να μη συνεχισθεί το 2015-2016. Να δοθεί παραπάνω χρόνος για την υλοποίηση των «προαπαιτούμενων» σε συνδυασμό με κάποιες φοροελαφρύνσεις (πετρέλαιο θέρμανσης κλπ).

Η πραγματικότητα είναι, ότι αυτά δεν είναι αιτήματα της Ελληνικής πλευράς. 

Είναι αποφάσεις των δανειστών, που η κυβέρνηση την ανάγκη φιλοτιμία ποιούμενη, προσπαθεί να παρουσιάσει ως δικές της, για προφανείς επικοινωνιακούς λόγους.

Η κάθετη άρνηση της Γερμανίας στην περικοπή του χρέους είναι γνωστή εδώ και πάρα πολύ καιρό από τη διχογνωμία, που είχε με το ΔΝΤ, το οποίο πράγματι την θεωρεί αναγκαία, προκειμένου να καταστεί βιώσιμο με βάση τα διεθνή στάνταρ.

Η Γερμανία όμως, που συνηθίζει να θέλει και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο δεν θέλει να ακούσει κουβέντα. Επιδεικνύοντας ένα από τα πλέον στυγνά μοντέλα τοκογλυφίας θέλει να παραμείνει ακέραιο το χρέος χωρίς την παραμικρή περικοπή. 

Δεν είχε βέβαια καμιά αντίρρηση για την περικοπή, που έγινε εις βάρος των Ελλήνων δανειστών ομολογιούχων (ιδιωτών, τραπεζών κ ασφαλιστικών ταμείων).

Εν όψει αυτής της αρνήσεως το ΔΝΤ δεν επιθυμεί να συνεχίσει να δίνει χρήματα στην Ελλάδα, γιατί φοβάται ότι θα τα χάσει και πιέζει να σταματήσει το πρόγραμμα δανειοδότησης στο τέλος του 2014 και να ενταθούν τα εισπρακτικά μέτρα για να εξασφαλίσει όσο είναι δυνατόν τα χρήματα, που έδωσε μέχρι τώρα.

Στην ένταση της λιτότητας, της φοροκαταιγίδας και της εισπρακτικής εξόντωσης δε διαφωνεί βέβαια και η Γερμανική καγκελαρία, η οποία υποδεικνύει τον δανεισμό από τις αγορές προς κάλυψη του χρηματοδοτικού κενού από την διακοπή χρηματοδότησης του ΔΝΤ.

Ιδού λοιπόν η αποκρυπτογράφηση του ληστρικού Γερμανικού σχεδίου.

Το ΔΝΤ εξέρχεται του παιχνιδιού ως προς το σκέλος του δανεισμού, αλλά παραμένουν και ολοκληρώνονται πλήρως τα μέτρα λιτότητας, ενώ εντείνεται και σκληραίνει η τακτική είσπραξης των φόρων αδιαφορώντας για την εξόντωση φορολογουμένων και επιχειρήσεων.

Από την άλλη η αποικία χρέους για να αποπληρώνει τα παλιά δάνεια, εξαναγκάζεται να δανείζεται από την ελεύθερη αγορά με υψηλότερα, ενδεχομένως και με υπερβολικά, επιτόκια. Από τα υψηλότερα αυτά επιτόκια ωφελείται ευθέως η Γερμανία, οι τράπεζες τις οποίας θα αγοράζουν τα νέα ομόλογα.

Το παλιό χρέος επιμηκύνεται, αλλά συνεχίζει να αυξάνεται λόγω του συνεχιζόμενου δανεισμού προς εξυπηρέτησή του. 

Η Ελλάδα συνεχίζει να εξαθλιώνεται. 

Οι Έλληνες απογυμνώνονται  από κάθε ίχνος περιουσιακού τους στοιχείου και έτσι παραμένουν υπόδουλοι στο διηνεκές, αναγκασμένοι να παραχωρούν αδιαμαρτύρητα την εθνική τους κυριαρχία στο Διευθυντήριο των Βρυξελλών και τον εθνικό τους πλούτο (υδρογονάνθρακες, ορυκτά, παραλίες κλπ) βορά στη βουλιμική αδηφαγία των δανειστών.

Όσο για τις φοροελαφρύνσεις, αυτές είναι τύπου Χότζα. 

Στην τεράστια φοροκαταιγίδα, που έχει επιβληθεί θα υποκριθούν ότι μειώνουν μερικές σταγόνες. Αν και το πιθανότερο είναι ότι δεν θα υπάρξουν φοροελαφρύνσεις και αν υπάρξουν θα έχουν προηγουμένως υποκατασταθεί με άλλους φόρους που θα έχουν ήδη επιβληθεί στη λογική των «ισοδύναμων μέτρων».

Τόσο απλά είναι τα πράγματα.

Η κυβέρνηση όμως αντί να καταγγείλει τις Γερμανικές μεθοδεύσεις, όχι μόνο τις αποδέχεται αδιαμαρτύρητα, αλλά τις υιοθετεί σαν δικές της και τις προβάλει ως δήθεν διαπραγματευτικά αιτήματα.

Ελπίζει ότι, όταν αυτά επισυμβούν, θα τα πλασάρει σαν «δική της επιτυχία» και θα μπορέσει μ’ αυτό το χοντροκομμένο επικοινωνιακό  τρικ να πείσει κάποιους ανόητους ιθαγενείς ότι «έδιωξε την τρόικα», έσκισε το μνημόνιο» και «έβαλε τη χώρα σε πορεία ανάπτυξης» πράγμα που «αναγνωρίζουν κι οι αγορές» και για αυτό μας χρηματοδοτούν.

Ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται.

Αν όμως είναι κατανοητή η απελπισμένη προπαγάνδα της συγκυβέρνησης, δεν είναι καθόλου κατανοητή η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Διότι αυτά, που γράφουμε εδώ δεν χρειάζονται μεγάλη οικονομική επιστημοσύνη.

Κοινή λογική και στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο χρειάζονται.

Θα έπρεπε επομένως πριν από μας εκατοντάδες στελέχη των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ιδιαίτατα τα πτωτοκλασάτα να είχαν ήδη ξεσκεπάσει τις άθλιες επικοινωνιακές μεθοδεύσεις της καταρρέουσας συγκυβέρνησης.

Θα έπρεπε ήδη να την είχαν «ξεφωνίσει» στα παράθυρα, στις εφημερίδες, στα ραδιόφωνα. Από πόλη σε πόλη κι από γειτονιά σε γειτονιά.

Όχι μόνο γιατί με αυτό το κόλπο προσπαθεί να κερδίσει λίγο ακόμη χρόνο παραμονής της στην εξουσία. Κυρίως διότι αν η όλη αυτή Γερμανική μεθόδευση θα οδηγήσει σε περαιτέρω καταστροφή του τόπου, σε περαιτέρω εξαθλίωση των λαϊκών μαζών και σε μεγαλύτερη υποδούλωση της χώρας σε βάθος περισσότερου χρόνου.

Γιατί λοιπόν τα κόμματα της αντιπολίτευσης περί άλλα τυρβάζουν?

Είναι ένα ερώτημα για το οποίο δε θα θέλαμε επί του παρόντος να δώσουμε την απογοητευτική απάντηση, που υποπτευόμαστε.