Οικονομική κρίση- Αναπόφευκτες συγκρίσεις.

«Η αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης απαιτεί σημαντικές δημόσιες επενδύσεις και ταυτόχρονα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την καθοδηγούμενη επένδυση σε κοινωνικά και ιδιωτικά κεφάλαια»

Τάδε έφη ο αρχηγός της μεγαλύτερης χώρας του πλανήτη, που αναμένεται να συντηρήσει ένα ρυθμό ανάπτυξης για φέτος της τάξεως του 8% σε συνθήκες παγκόσμιας ύφεσης.
Με απλά λόγια ο Πρόεδρος της Κίνας κ. Χου Ζιντάου είπε τρία μάλλον αυτονόητα πράγματα.
Εν πρώτοις παραδέχθηκε ότι η κρίση είναι σοβαρή και είναι παρούσα στη χώρα του αφού ραγδαία αναπτυσσόμενη οικονομία με ρυθμό ανάπτυξης πάνω από 25% αναμένεται να καθηλωθεί στο 8%.
Δεν παρέμεινε όμως μόνο στις διαπιστώσεις. Έδωσε συγχρόνως, ως όφειλε, και την πολιτική πυξίδα για την διέξοδο από την κρίση.
Η ατμομηχανή για την ανάκαμψη της οικονομίας είπε ο Κινέζος Πρόεδρος είναι οι δημόσιες επενδύσεις.
Προφανώς γιατί οι δημόσιες επενδύσεις μπορούν να στηρίξουν την αναπτυξιακή πορεία της χώρας του και να εξασφαλίσουν τη διατήρηση υψηλού αριθμού θέσεων εργασίας για τα εκατομμύρια εργαζομένων, που οι ιδιωτικές κινεζικές εταιρίες άρχισαν να ξεφορτώνονται μαζικά με την πρώτη κάμψη των εξαγωγών.
Και το σπουδαιότερο επεσήμανε ότι θα πρέπει το κράτος να αναλάβει πρωτοβουλίες τόσο στον κοινωνικό όσο και στον ιδιωτικό τομέα αλλά αυτές να έχουν τη μορφή καθοδηγούμενων επενδύσεων.
Αν το αντιλαμβανόμαστε σωστά ο κ. Ζιντάου είπε ξεκάθαρα ότι ένα σημαντικό μέτρο για το ξεπέρασμα της κρίσης είναι η διάθεση εθνικών κεφαλαίων σε κοινωνικούς φορείς και στους ιδιώτες, προφανώς στον πρωτογενή τομέα, αλλά με τρόπο απολύτως στοχευμένο και υπό συνεχή και αδιάλειπτη καθοδήγηση.

Στην άλλη άκρη του πλανήτη ο άρτι εκλεγμένος Πρόεδρος μιας υπό κατάρρευση αυτοκρατορίας παρέλαβε ευθαρσώς τις καυτές πατάτες, που του παρέδωσε ο ανεκδιήγητος προκάτοχός του και δήλωσε από την πρώτη στιγμή ότι σχεδιάζει να αντιμετωπίσει την άθλια οικονομική κατάσταση της χώρας του με παρόμοιες συνταγές.
Θα εκτελέσουμε ένα τεράστιο πρόγραμμα δημοσίων έργων από άκρου εις άκρον των Ηνωμένων Πολιτειών εξήγγειλε ο κ. Ομπάμα και θα προχωρήσουμε σε ενίσχυση στοχευμένων επενδύσεων στον τομέα των εναλλακτικών μορφών ενέργειας και της πράσινης ανάπτυξης.

Στον αντίποδα αυτής της ρεαλιστικής προσέγγισης, που παραμένει βεβαίως μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος καρκινοβατούντος συστήματος αλλά τουλάχιστον διακρίνεται από κάποια στοιχειώδη αντίληψη της πραγματικότητας, βρίσκεται δυστυχώς το πάνθεον των Ευρωπαϊκών κρατών.
Για άλλη μια φορά οι Ευρωπαίοι ηγέτες συγκεντρώθηκαν για να αποδείξουν τις τεράστιες αντιθέσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την παντελή αδυναμία τους να αντιδράσουν αξιοπρεπώς στην εξέλιξη της επαπειλούμενης ολικής οικονομικής καταστροφής.
Δυστυχώς απέδειξαν πόσο ελάχιστοι είναι για τις θέσεις που κατέχουν, αφού δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε καμιά πολιτική πλατφόρμα και ουσιαστικά στοιχήθηκαν πίσω από τις ξεπερασμένες συνταγές του κ. Αλμούνια κα των ομοίων του γραφειοκρατών-λογιστών.
Μονεταριστικές παρεμβάσεις μείωσης επιτοκίων και αλλοπρόσαλλες συνταγές μείωσης ελλειμμάτων διά της μειώσεως των μισθών, της αυξήσεως των ορίων ασφαλίσεως και τα τοιαύτα αποτελούν τις αλυσιτελείς ιδέες, που μοιάζουν με κομπογιαννίτικα γιατροσόφια για την αντιμετώπιση της πλέον καλπάζουσας ύφεσης.
Τι όμως καλλίτερο θα μπορούσε να περιμένει κανείς όταν αφήνονται να αντιμετωπίσουν την κρίση αυτοί, που είναι οι βασικοί υπαίτιοι για τη δημιουργία της;

Δεν είναι τυχαίο, που οι Ασιατικές αγορές κινήθηκαν ανοδικά μετά τις δηλώσεις του Κινέζου Προέδρου, ενώ αντίθετα όλα τα χρηματιστήρια κατέγραψαν ιστορικές απώλειες μετά την σύνοδο των Ευρωπαίων ηγετών.

Προφανέστατα οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα προσέφεραν καλύτερες υπηρεσίες στην παρούσα φάση αν απέφευγαν τις συναντήσεις.

Κάπου στη μέση, για να είμαστε δίκαιοι, βρίσκεται ο Πρωθυπουργός της Αγγλίας, ο οποίος δεν διστάζει να συμμετέχει στο μετοχικό κεφάλαιο των τραπεζών που ενισχύει και τουλάχιστον επιδεικνύει την στοιχειώδη αντίληψη ότι πρέπει να αποφασίζει επειγόντως και να δρα πάραυτα.

Μοναδικό είδος βεβαίως (sui generis περίπτωση) παραμένει η χώρα μας.
Είναι η μοναδική χώρα της οποίας ο Υπουργός Οικονομίας έχει την αφέλεια ή ενδεχομένως το θράσος να δηλώνει ότι «κάθε μέρα βιώνει αναπάντεχες δυσάρεστες εξελίξεις».
Η δήλωση αυτή αποτελεί αδιάσειστη ομολογία ότι αδυνατεί απολύτως να κατανοήσει, να προβλέψει, να προγραμματίσει εγκαίρως, να δράσει στοιχειωδώς.

Είναι η μόνη χώρα επίσης της οποίας ο Πρωθυπουργός επιμένει να κάνει διαγγέλματα, που περιορίζονται σε ζοφερές περιγραφές του παρόντος και του μέλλοντος, χωρίς την παραμικρή αναφορά έστω και της παραμικρής ελπίδας διεξόδου.
Διαγγέλματα που ωθούν σε μαύρη απελπισία τους πολίτες της χώρας και το χειρότερο εμπεδώνουν ένα κλίμα αναξιοπιστίας για την οικονομία μας στις διεθνείς αγορές με τις γνωστές δυσμενείς επιπτώσεις στην πιστοληπτική της ικανότητα και όχι μόνο.

Συμπερασματικά ισχύει και εδώ αυτό που περιγράψαμε παραπάνω για τις συνόδους κορυφής.
Θα προσέφεραν καλλίτερες υπηρεσίες στον τόπο τόσο ο κ. Υπουργός Εθνικής Οικονομίας, όσο πολύ περισσότερο και ο κ. Πρωθυπουργός αν μίλαγαν λιγότερο και εν πάση περιπτώσει αν φρόντιζαν στις δημόσιες εμφανίσεις τους να εκπέμπουν προς κάθε κατεύθυνση ισχυρά μηνύματα αισιοδοξίας.

Διότι όπως είναι γνωστό οι μοναδικές περιπτώσεις βρίσκονται πολύ κοντά στις περιπτώσεις υπό εξαφάνιση.