Υπάρχει ανάγκη χάραξης ενός μακρόπνοου σχεδίου δομικών αλλαγών για να εξέλθει η οικονομία από την κρίση.
Η συναίνεση «δεν είναι κομματικό πόκερ». «Ούτε μπορεί να αποτελεί άλλοθι πολιτικής υπεκφυγής ή απραξίας»
Πρίν και μετά τις εκλογές βασικό ζητούμενο είναι η ισχυρή και αποτελεσματική διακυβέρνηση
«Εξάλλου τις εκλογές θα τις αποφασίσουν οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες».
Τάδε έφη ο Πρόεδρος του ΣΕΒ κ. Δασκαλόπουλος.
Παραδοσιακά οι βιομήχανοι στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο, δεν συγκαταλέγονται στις αριστερές δυνάμεις του τόπου.
Σε γενικές γραμμές η κοινωνική τους ευαισθησία κινείται στο πλαίσιο της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης, όπου τα όρια μεταξύ αγαθοεργίας και εμπορικής διαφήμισης παραμένουν συνήθως ασαφή και συγκεχυμένα.
Σε αντίθεση με τους κοινούς εργαζόμενους αποτελούν μια κοινωνική ομάδα αρκούντως συνειδητοποιημένη, που σε συλλογικό επίπεδο, και όχι μόνο, κινείται αποκλειστικά με γνώμονα τα επαγγελματικά της συμφέροντα.
‘Έτσι οι πολιτικές της αντιλήψεις υπήρξαν παγίως συντηρητικές και ιστορικά συγκαταλέγεται συνήθως στους παραδοσιακούς στυλοβάτες συντηρητικών κυβερνήσεων.
Αυτός είναι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο οι δημόσιες παρεμβάσεις του Προέδρου του ΣΕΒ έχουν πάντοτε πολιτικό ενδιαφέρον και μπορεί να αποκτούν και ιδιαίτερη βαρύτατα αναλόγως των συγκεκριμένων περιστάσεων.
Οι πρόσφατες δηλώσεις του κ. Δασκαλόπουλου, δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι αποτελούν απερίφραστο κόλαφο για την κυβέρνηση και, δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί, προσωπικά για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό.
Επί σειρά εβδομάδων εναγωνίως ο Πρωθυπουργός και το σύνολο των κυβερνητικών στελεχών προσπαθούν απελπισμένα να πείσουν την Κομισιόν και κυρίως τον Έλληνα πολίτη ότι διαθέτει ένα πλήρες σχέδιο για την οικονομία. Να όμως, που ο Πρόεδρος του ΣΕΒ τους αμφισβητεί ευθέως και υιοθετεί ουσιαστικά τις απόψεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που επίσης μιλά για ανάγκη ριζικών αλλαγών επί τη βάσει συγκροτημένου αναπτυξιακού προγράμματος για τη χώρα.
Επί δύο εβδομάδες το επικοινωνιακό επιτελείο της Ν. Δημοκρατίας καλλιεργούσε το εύρημα της «συναίνεσης» ως μία υψηλού επιπέδου πολιτική πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού, στο πλαίσιο της προβολής της εικόνας της «ωριμότητας και υπευθυνότητας».
Καλό εύρημα διότι εάν το κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης συνεργαζόταν θα μοιραζόταν αναπότρεπτα τις ευθύνες, εάν όχι θα κατηγορείτο για μικροψυχία και μικροκομματισμό. Μπρός βαθύ και πίσω ρέμα δηλαδή για τον κ. Παπανδρέου.
Εμφανίζεται όμως ως από μηχανής θεός ο Πρόεδρος του ΣΕΒ και μιλάει για κομματικό πόκερ. Ούτε λίγο ούτε πολύ παρομοιάζει την περί συναινέσεως πρόταση του κ. Πρωθυπουργού ως ένα κακοστημένο πολιτικό χαρτοπαίγνιο κομματικής κατανάλωσης, που δεν έχει καμία ουσιαστική αξία.
Υπό αυτή την έννοια ο μεν κ. Πρωθυπουργός, που είχε την ιδέα, εμμέσως πλην σαφώς παρουσιάζεται σαν σκηνοθέτης ανούσιων τυχοδιωκτικών παιχνιδιών, ο δε κ. Παπανδρέου ως σοβαρός και οξυδερκής πολιτικός αρχηγός, αφού απαξιοί να παίξει και κατ’ ουσίαν με την στάση του απαντά στον κ. Καραμανλή «παίξε μόνος σου».
Δεν περιορίζεται όμως σ΄αυτό το βαρύ περί «κομματικού πόκερ» χαρακτηρισμό ο Πρόεδρος του ΣΕΒ. Κατηγορεί επί πλέον την Κυβέρνηση ότι εφηύρε την ιστορία της συναίνεσης όχι απλώς για να εγκλωβίσει πολιτικά την αντιπολίτευση, αλλά κυρίως για να υπεκφύγει των δικών της ευθυνών και να αποκτήσει άλλοθι στην αδράνειά της.
Η εκτίμηση αυτή του κ. Δασκαλόπουλου ταυτίζεται περίπου με την άποψη όσων υποστηρίζουν ότι η κυβέρνηση αυτή αποφεύγει συστηματικά να κυβερνήσει και απλώς προσπαθεί με διάφορες προφάσεις και επικοινωνιακά ευρήματα να κερδίζει πολιτικό χρόνο αδιαφορώντας για την κακή πορεία της χώρας.
Για όσους έχουν την παραμικρή αμφιβολία επ’ αυτών, ο Πρόεδρος του ΣΕΒ επισημαίνει ότι η χώρα και τώρα και μετά τις εκλογές έχει ανάγκη ισχυρής Κυβέρνησης.
Το μετά τις εκλογές είναι βέβαια ως μέλλον ευκταίον αλλά αόρατον.
Στο παρόν όμως ουδείς αμφιβάλει ότι μια Κυβέρνηση με λίγους (151) βουλευτές και πολλούς δελφίνους κάθε άλλο παρά ισχυρή μπορεί να χαρακτηρισθεί.
Μας λέει επομένως ο κ. Δασκαλόπουλος ότι σήμερα η χώρα στερείται αυτό που έχει ιδιαίτερη ανάγκη, άρα με τον τρόπο του υποδεικνύει ότι αυτό θα πρέπει άμεσα να αλλάξει.
Και βέβαια στην δημοκρατία αν έχεις άμεση ανάγκη «από ισχυρή και αποτελεσματική διακυβέρνηση» και δεν τη διαθέτεις, η προσφυγή στις κάλπες αποτελεί μονόδρομο.
Γι ‘ αυτό ο κ. Δασκαλόπουλος σπεύδει να προσθέσει ότι «τις εκλογές θα αποφασίσουν οι οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες».
Ας αντιπαρέλθουμε το γεγονός ότι πρόκειται για μια πρόταση, που θα μπορούσε να την προσυπογράψει μια χαρά ακόμη και ένας φανατικός μαρξιστής, και ας δούμε λίγο την αντικειμενική της ουσία.
Μοιάζει να αποτελεί την απόλυτη απαξίωση του σημερινού Πρωθυπουργού.
Μέχρι τώρα η κρατούσα θεωρία ήταν ότι η επιλογή του χρόνου διεξαγωγής των εκλογών αποτελεί προνομία του Πρωθυπουργού. Και πράγματι η άποψη αυτή βρίσκει απόλυτη νομική θεμελίωση στο ισχύον σύνταγμα της χώρας.
Έρχεται όμως ο κ. Δασκαλόπουλος και επιχειρεί μια αποστομωτική πολιτική αντίκρουση της εν λόγω θεωρίας, που χρησιμοποιείται κατά κόρον στην επικοινωνιακή ενίσχυση του ηγετικού προφίλ του κ. Καραμανλή.
Ισχυρίζεται λοιπόν ο Πρόεδρος του ΣΕΒ ότι η ομαλή εφαρμογή των συνταγματικών ρυθμίσεων επαιτεί την ύπαρξη κάποιων αναγκαίων προϋποθέσεων, ήτοι ομαλές κοινωνικές συνθήκες, οι οποίες εξασφαλίζονται μόνο σε συνθήκες οικονομικής σταθερότητας.
Όταν όμως η καταστροφή της οικονομίας προκαλέσει διατάραξη της κοινωνικής ομαλότητας τότε χρειάζεται ενδεχομένως ισχυρή πολιτική προσωπικότητα, προκειμένου να επιβάλει τη βούληση της στις πολιτικές εξελίξεις.
Αν λοιπόν ερμηνεύουμε σωστά την μαρξιστικού ύφους κραυγή του κ. Δασκαλόπουλου, οι αναμενόμενες εξελίξεις υπερβαίνουν το πολιτικό ειδικό βάρος του σημερινού Πρωθυπουργού.
Παρά την προσπάθεια υποβάθμισης των δηλώσεων του Προέδρου του ΣΕΒ από την πλειοψηφία των μέσων μαζικής ενημέρωσης, είναι ηλίου φαεινότερον ότι οι δηλώσεις αυτές μπορούν δικαιωματικά να λογίζονται ως το μέγιστο πολιτικό γεγονός της περασμένης εβδομάδας τουλάχιστον για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους.
Πρώτον διότι αντίθετα με τα ανέκδοτα περί χαμηλού δείκτη ανεργίας, οι βιομήχανοι (όχι τα κόμματα της αριστεράς) προειδοποιούν για επερχόμενη οικονομική και κοινωνική καταιγίδα και
Δεύτερον διότι δηλώνουν απολύτως απογοητευμένοι από την παρούσα κυβέρνηση.
Πρόκειται για ρητή και απερίφραστη απόσυρση της εμπιστοσύνης του βιομηχανικού κόσμου από μια συντηρητική κυβέρνηση, την οποία θεωρούν καταστροφική για την οικονομία και την κοινωνική ομαλότητα και επομένως άκρως επικίνδυνη και για τα δικά τους συμφέροντα.
Πρόκειται το δίχως άλλο για ένα γεγονός, που δεν έχει όμοιό του στην πολιτική ιστορία της νεωτέρας Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου