Είναι κοινό μυστικό, το οποίο μόνον οι άμεσα ενδιαφερόμενοι (πολιτικοί) υποκρίνονται ότι αγνοούν, πως ο ελληνικός λαός είναι αγανακτισμένος με το σύνολο του παραδοσιακού επαγγελματικού προσωπικού της χώρας.
Είναι πλέον ή βέβαιον ότι για τον μέσο πολίτη βαρύτατες ευθύνες για την σημερινή κακοδαιμονία της χώρας έχουν όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα.
Ο έντιμος μη προνομιούχος Έλληνας (τουτέστιν το 99,5% του λαού) φρονεί ορθώς ότι όχι μόνο τα δύο κόμματα εξουσίας, αλλά και τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης αποτελούν παράγοντες ενός και του αυτού αποτυχημένου πολιτικού συστήματος εξουσίας, που όλα αυτά τα χρόνια υπηρέτησε ανεπαρκώς έως δολίως την Ελληνική Πολιτεία.
Και αυτής της αντίληψης δυστυχώς δεν μπορούν να εξαιρεθούν ούτε τα κόμματα της κοινοβουλευτικής αριστεράς, τα οποία μετά την μεταπολίτευση φάνηκαν να βολεύονται σε μια βλαπτική για τα λαϊκά συμφέροντα διασπαστική πολιτική, που περιοριζόμενη σε μικρής εμβέλειας ακτιβισμούς βοηθούσε μάλλον δια της εκτονώσεως στην συντήρηση παρά στην ανατροπή των λεγόμενων αστικών κομμάτων.
Αυτά όλα καταγράφονται ξεκάθαρα και στις δημοσκοπήσεις όπου οι φερόμενοι ως απέχοντες ή ως αναποφάσιστοι έχουν φθάσει πλέον σε δυσθεώρητα ύψη ποσοστών.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, οποίο στους δυό επόμενους μήνες πρόκειται να τύχει ραγδαίας επιδείνωσης, είναι μάλλον αναμενόμενο ότι όσοι τελικά ψηφοφόροι προσέλθουν στις κάλπες, θα επιχειρήσουν μάλλον να τιμωρήσουν παρά να επιδοκιμάσουν τους εκλεκτούς των παραδοσιακών κοινοβουλευτικών κομμάτων.
Αυτό σημαίνει ότι μόνο πραγματικά ανεξάρτητοι υποψήφιοι προερχόμενοι από αγνές πρωτοβουλίες πολιτών, άσχετοι από το «αμαρτωλό» πολιτικό κατεστημένο και με σαφές και απερίφραστο αντιμνημονιακό στίγμα θα έχουν ελπίδα προτίμησης στις επερχόμενες εκλογές.
Διότι βεβαίως παρά την «φιλότιμη» προσπάθεια των κομματικών υποψηφίων και των ΜΜΕ είναι δύσκολο ο μέσος ψηφοφόρος να προσέλθει στην κάλπη ψόφιος στην πείνα και να ψηφίσει με βάση αυτό που του επιτάσσει η «αυτοδιοικητική λογική» του και όχι αυτό που του γουργουρίζει το άδειο του στομάχι.
Γι αυτό άλλωστε και τα κόμματα εξουσίας βρέθηκαν σ’ αυτή την πρωτοφανή αδυναμία να επιστρατεύσουν πρωτοκλασάτα στελέχη για την εκλογική μάχη. «Χρόνια στο κουρμπέτι» οι επαγγελματίες πρωτοκλασάτοι απέφυγαν σθεναρώς και επιμελώς να καταστρέψουν την πολιτική τους καριέρα επωμιζόμενοι την ευκόλως προβλεπόμενη εκλογική ήττα του κόμματός τους.
Έτσι ο κος Μητρόπουλος, όπως και ανάλογες περιπτώσεις, που σίγουρα θα υπάρξουν στο επόμενο διάστημα συγκεντρώνουν αναμφίβολα σοβαρά πλεονεκτήματα στην επερχόμενη εκλογική μάχη.
Όχι μόνο διότι πρόκειται για μια εξέχουσα προσωπικότητα της κοινωνικής και επιστημονικής ζωής του τόπου, αλλά κυρίως λόγω της σταθερά φιλεργατικής πολιτείας του όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και της σαφούς προοδευτικής στάσης του απέναντι στους ορισμούς του κερδοσκοπικού μνημονίου, αποτέλεσμα της οποίας υπήρξε και η πρόσφατη αποστασιοποίησή του από το κυβερνών κόμμα.
Αν λοιπόν για τον κο Τσίπρα η «υποστήριξη» στον κο Μητρόπουλο αποτελεί μια λύση ανάγκης, μια περίπου μορφή παρασιτικής πολιτικής επιβίωσης, είναι βέβαιο ότι στον ίδιο τον συμπαθή καθηγητή ουδέν μπορεί να προσφέρει.
Τουναντίον εάν οι ψηφοφόροι υποψιασθούν ότι προϋπήρχε παρασκηνιακή συνεννόηση, τότε ο κος Μητρόπουλος κινδυνεύει να απωλέσει το εξ ων ουκ άνευ πλεονέκτημα του ανεξαρτήτου.
Ίσως λοιπόν θα ήταν χρήσιμο, για όλους τους αγνούς ανεξαρτήτους και πραγματικούς αντιπάλους του μνημονίου υποψηφίους, να αντιμετωπίζουν με ιδιαίτερο σκεπτικισμό τις δήθεν στηρίξεις των κομμάτων, που μάλλον προβλήματα παρά βοήθεια θα προσφέρουν στις εκλογικές πρωτοβουλίες τους.
Οι περιστάσεις είναι τόσο πρωτότυπες, όπου δεν θα είναι καθόλου παράξενο αν αποδειχθεί το βράδυ των εκλογών ότι ο μπακάλης της γειτονιάς (ιδίως αυτός που έκλεισε από τις οδηγίες της επάρατης τρόϊκας), έχει μεγαλύτερο ειδικό βάρος πολιτικής στήριξης από οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό κόμμα.
Διότι είναι πλέον ή βέβαιο ότι όσο το πολιτικό σύστημα επιδίδεται σε επικαιροποιήσεις του μνημονίου άλλο τόσο και οι πολίτες θα επικαιροποιούν αναλόγως την ψήφο τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου