Έχουμε γράψει κι άλλη φορά ότι η ομολογία αποτελεί πλήρη απόδειξη για αυτόν, που την κάνει, χωρίς να αποτελεί αξιόπιστη κατηγορία καθ’ όσον αφορά σε τρίτα πρόσωπα.
Υπό την έννοια αυτή η δήλωση Πάγκαλου, διατυπωμένη σε πρώτο πληθυντικό πρόσωπο, αποτελεί δικονομικά τουλάχιστον ομολογία συμμετοχής του ιδίου του κου Αντιπροέδρου σε δραστηριότητες διασπάθισης δημοσίου χρήματος, παράνομων διορισμών (προφανώς κατά παράκαμψη του ΑΣΕΠ) και άλλων ειδών «αθλιοτήτων», τις οποίες απέφυγε να προσδιορίσει.
Προσωπικά δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Αν όμως φέραμε την ιδιότητα του εισαγγελέως θα είχαμε λειτουργικό καθήκον να καλέσουμε τον κο Αντιπρόεδρο τουλάχιστον για εξηγήσεις.
Και είναι απορίας άξιο γιατί ο κος Πάγκαλος αυτοϋβρίζεται, γιατί υποτιμά τον εαυτό του, γιατί άραγε εκθέτει τόσο ανεπανόρθωτα την Κυβέρνηση και το κόμμα του;
Είναι πιθανόν και αυτές οι δηλώσεις να οφείλονται στην συνήθη παρορμητικότητα και αμετροέπεια του ανδρός.
Είναι πιθανότερο να αποτελούν μία ακόμη προσπάθειά του να εντυπωσιάσει τα ΜΜΕ, που το τελευταίο διάστημα σχολίαζαν υποτιμητικά την αναβάθμιση του κου Ραγκούση σε ρόλο «αντ’ αυτού» του Πρωθυπουργού.
Είναι εξ’ ίσου πιθανότατο οι ατυχείς αυτές δηλώσεις να εντάσσονται σε μια ευρύτερη εμετική προπαγάνδα συγκεκριμένων πολιτικο-δημοσιογραφικών κύκλων, που επιδιώκουν την συγκάλυψη των ευθυνών και την σωτηρία των πραγματικών ενόχων για το θλιβερό κατάντημα της χώρας, προσπαθώντας να δημιουργήσουν ενοχές στους απλούς πολίτες, τα θύματα της άθλιας πολιτικής τους και των αξιόποινων πρακτικών τους.
Διότι είναι κοινή και εδραία πλέον η πεποίθηση ότι ένα άθλιο πολιτικό προσωπικό παρεπιδημούν στα κόμματα εξουσίας και όχι μόνο, συνεπικουρούμενο από μια ευρύτερη πολιτική καμαρίλα και συνεργαζόμενο στενά με την ελίτ διαφόρων επαγγελματικών ομάδων (μηδέ της εκκλησίας εξαιρουμένης) συνέπηξαν ένα απίθανο εσμό διαπλεκομένων παραγόντων, οι οποίοι εν αγαστή συνεργασία επί σειρά ετών μετήλθαν πάσης οικονομικής κακοδιαχείρισης και ατασθαλίας πλουτίζοντας εις βάρος της δημόσιας περιουσίας και οδηγώντας την πατρίδα στην έσχατη ένδεια και εντεύθεν στην απώλεια της εθνικής της ανεξαρτησίας.
Ουδόλως υπαινισόμεθα ότι σ’ αυτούς συγκαταλέγεται ο κος Αντιπρόεδρος, αλλά ομοίως αποκρούουμε μετά της αυτής βδελυγμίας τους έωλους ισχυρισμούς του, που επιχειρούν να μας εντάξουν στη συμμορία των καταχραστών του δημοσίου πλούτου.
Και είναι πλέον ή βέβαιο ότι τα χρέη της Ελλάδος δεν τα δημιούργησε ο περιπτεράς και ο υδραυλικός της γειτονιάς, δεν τα διόγκωσε ο άστεγος, που έφτιαξε μια παράγκα στα νταμάρια για να στεγάσει την πολυμελή φαμίλια του και πολλώ μάλλον δεν τα εκτροχίασε η πολύπαθη αγρότισσα γιαγιά, που βλέπει να της περικόπτουν την πενιχρή σύνταξή της για να αποπληρώσουν τους διεθνείς κερδοσκόπους κατ’ εντολήν και ευλογίαν της επάρατης τριαρχίας (τρόϊκας).
Αυτά όλα αποτελούν κοινή συνείδηση και του τελευταίου απλού πολίτη αυτής της δύσμοιρης χώρας και είναι πραγματικά λυπηρό, που κάποιες «αυτών εξοχότητες» του κοινοβουλίου και των τηλεοπτικών καναλιών επιμένουν να «εκπέμπουν» στο δικό τους μονήρες, παράφωνο, παράταιρο και επικοινωνιακά αποκρουστικό μήκος κύματος.
Σε οποιαδήποτε άλλη χώρα του πλανήτη (όχι κατ’ ανάγκην ευρωπαϊκή «δημοκρατία») λυμεώνες των δημοσίων ταμείων θα εκμετρούσαν το υπόλοιπο του βίου τους στη φυλακή αποδιοπομπαίοι και κατησχυμένοι.
Στην Ελλάδα παραμένουν στο απυρόβλητο, διάγουν βίο τριφηλό, χαίρουν κοινωνικής και τηλεοπτικής προβολής και προϊόντος του χρόνου, αποθρασυμένοι , περιφέρονται στα ΜΜΕ βγάζοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα και ενίοτε κουνώντας απειλητικά το δάκτυλο στον πολίτη, ο οποίος κατά την λαϊκή ρήση αισθάνεται πλέον σαν «κερατάς και δαρμένος».
Και στο επίκεντρο αυτής της φαύλης ολιγαρχίας που διαχρονικά κυβερνά τον τόπο, ο εξοχότατος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης αντί, ως οφείλει, να ηγηθεί σταυροφορίας κάθαρσης του πολιτεύματος και ανασυγκρότησης ενός κοινωνικού κράτους δικαίου, εμφανίζεται εκ περιτροπής και κατά περιόδους λαύρος τιμητής της καθημαγμένης δημοκρατίας και επιχειρώντας να ενοχοποιήσει τους πολίτες δεν αντιλαμβάνεται ότι έτσι υποθάλπει τους πραγματικούς ενόχους.
Το βέβαιο είναι ότι οι πολίτες δεν είναι ούτε αφελείς ούτε λωτοφάγοι.
Και αυτό είναι κάτι, που γρήγορα εκόντες άκοντες όλοι οι δημόσιοι άνδρες ανεξαρτήτως πολιτικής απόχρωσης θα βρεθούν στην ανάγκη να κατανοήσουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου