Προτού προλάβει να κλείσει χρόνο στην θέση του Γραμματέα του ΠΑΣΟΚ ο κος Ξινίδης απηλλάγη μετά πολλών επαίνων των καθηκόντων του δια της διπλωματικής οδού της υπουργοποιήσεως. Και είναι τουλάχιστον αντιαισθητικό για ένα σοβαρό πολιτικό σχηματισμό με αριστερή προϊστορία να εμφανίζει συχνότητα εναλλαγής Γραμματέων παρόμοια με τη συνήθη συχνότητα αλλαγής προπονητή των αποτυχημένων ομάδων του ελληνικού πρωταθλήματος.
Αυτός είναι εξ’ άλλου και ο συμβολισμός του πομπώδους ποδοσφαιρικής εμπνεύσεως τίτλου, που επιλέξαμε, και όσοι τυχόν θελήσουν να κάνουν οποιουσδήποτε συνειρμούς για τη θεομηνία, που ελέω τριαρχίας(βαρβαριστί τρόϊκας) αντιπροσωπεύει για τον λαουτζίκο η στρεβλή κυβερνητική τακτική του ΠΑΣΟΚ, είναι απλώς «κακόπιστοι» και πολύ μακράν των δικών μας προθέσεων.
Λέγαμε λοιπόν ότι αίσθησή μας είναι πως η υπουργοποίηση του κου Ξινίδη αποτελεί μάλλον εύσχημο τρόπο απομάκρυνσης του από μία θέση στην οποία υπήρξε όχι απλώς ανεπαρκής αλλά εξ υπαρχής εντελώς παράταιρος. Και αυτό δεν έχει να κάνει βεβαίως με την ικανότητες ή τις δεξιότητες του ανδρός, αλλά πρωτίστως με την ιδεολογικοπολιτική θολερότητα του πολιτικού χώρου και κυρίως με την πολιτική αβελτηρία, όσων είχαν την έμπνευση της αξιοποίησής του σε μια τέτοια θέση.
Ιστορικά ο θεσμός του Γραμματέα αποτελεί δάνειο από τα κομμουνιστικά κόμματα. Για την ακρίβεια τα ευρωπαϊκά κομμουνιστικά κόμματα οργανώθηκαν κατ’ απομίμηση του μπολσεβικικού μοντέλου και χρησιμοποίησαν τον όρο Γεν. Γραμματέας, Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής και άλλα τέτοια σε μια προσπάθεια να διαφοροποιηθούν από τους Αρχηγούς και τους Προέδρους των λεγόμενων αστικών κομμάτων και να σηματοδοτήσουν την νέα λαϊκοδημοκρατική μορφή οργάνωσης, όπου ο ηγέτης δεν είναι ανώτερος αλλά πρώτος μεταξύ ίσων συντρόφων.
Στα πρώτα χρόνια του το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλιστικό κίνημα δεν διέθετε Γενικό Γραμματέα. Ήταν οργανωμένο στη βάση Επιτροπών (Νεολαίας, Συνδικαλιστικού, Τοπ. Αυτοδιοίκησης, Διαφώτισης-ΚΕΜΕΔΙΑ κ.λ.π), όπου κάθε μια είχε τον δικό της γραμματέα. Την εποχή εκείνη πλησιέστερη περίπτωση στη σημερινή μορφή Γραμματέα θα μπορούσε να θεωρηθεί ο Γραμματέας της Επιτροπής Οργανωτικού, αλλά με πολύ λιγότερες αρμοδιότητες.
Την εποχή εκείνη όμως ο Ανδρέας Παπανδρέου έδινε μεγάλη σημασία στην δημιουργία ισχυρού κόμματος με βαθιές και πλατιές ρίζες στα λαϊκά στρώματα, σε όλη την Ελλάδα, σε όλο το επαγγελματικό φάσμα, σε όλες τις ηλικίες, σε όλα τα μορφωτικά επίπεδα.
Οι βουλευτές ήσαν περιορισμένοι αυστηρά στα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα και ήσαν υποχρεωμένοι να λογοδοτούν σε ένα δυναμικό και δραστήριο Κίνημα, που βρισκόταν σε ζωντανή διαλεκτική σχέση με την κοινωνία μέσω τοπικών και κλαδικών οργανώσεων, οι οποίες αποτελούσαν τα πλέον υγιή και ελπιδοφόρα πολιτικο-κοινωνικά κύτταρα στις γειτονιές και στους χώρους δουλειάς.
Έτσι το ΠΑΣΟΚ σε διαδοχικές αναμετρήσεις από το 1974 μέχρι το 1981 επέτυχε το παγκοσμίως μοναδικό θαύμα της γεωμετρικής αυξήσεως της εκλογικής δύναμής του, με αποκορύφωμα την κατάκτηση της εξουσίας και την εγκαθίδρυση της πρώτης (και ίσως μόνης) σοσιαλιστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα από την εθνική παλιγγενεσία (1821).
Έτσι ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως πανίσχυρος λαοπρόβλητος ηγέτης, μπόρεσε να αρθρώσει υπερήφανο εθνικό λόγο και να βάλλει τις βάσεις μιας Ελλάδας ανεξάρτητης, δημοκρατικής και κοινωνικά δίκαιης.
Στη συνέχεια οι πρώτοι Γραμματείς κινήθηκαν στον ίδιο άξονα της αυτοτέλειας και της ισχύος του κομματικού μηχανισμού και έτσι το Κίνημα, παρά τους κλυδωνισμούς από τα προβλήματα υγείας του Προέδρου του και παρά την λυσσαλέα και εν πολλοίς βρώμικη πολεμική των υπολοίπων κομμάτων, κατάφερε να επανέλθει στην εξουσία μετά από την χρονικά μικρή αλλά καταστροφικά τεράστια τριετία της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
Ο κύκλος των σοσιαλιστών Γραμματέων του Κινήματος έκλεισε με την άκομψη αποπομπή του Κώστα Λαλιώτη, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε ήδη περάσει στην ένδοξη πολιτική ιστορία της Ελλάδος και το Κίνημα είχε πλέον αλωθεί από μια πλειάδα επαγγελματιών πολιτικών, οι περισσότεροι των οποίων παρεισέφρησαν τυχοδιωκτικά στις τάξεις του εκ του ασφαλούς μετά το 1985, όταν μετά την δεύτερη εκλογική του νίκη κατοχυρώθηκε ως κόμμα εξουσίας.
Έκτοτε λοιπόν, του εναρκτηρίου λακτίσματος δοθέντος επί Γραμματείας του κου Χρυσοχοΐδη, ξεκίνησε η κατεδάφιση του κόμματος με παράλληλη ενδυνάμωση του ρόλου των βουλευτών, ενώ συγχρόνως, το ιδεολογικό-πολιτικό πλαίσιο του Κινήματος διολίσθαινε απομακρυνόμενο των ιδρυτικών του εθνικοαπελευθερωτικών και σοσιαλιστικών προταγμάτων και μεταλλασσόταν ταχύτατα σε ένα συντηρητικό μόρφωμα κατ’ επίφασιν και κατ’ ευφημισμό σοσιαλδημοκρατικό.
Έτσι φθάσαμε (απ)αισίως στην σημερινή εποχή όπου η Νεολαία αποτελεί φολκλόρ, οι τοπικές οργανώσεις έχουν διαλυθεί και το κόμμα αδυνατεί πλέον να διαδραματίσει ακόμη και τον στοιχειώδη ρόλο, που του επιφύλασσαν οι εμπνευστές της διάλυσής του, τουτέστι το ρόλο του παλαιοκομματικού εκλογικού μηχανισμού. Όπως ακριβώς και οι θλιβερές μορφές των εσχάτων γραμματέων δεν μπορούν πλέον να ανταποκριθούν αξιοπρεπώς ούτε στα καθήκοντα ενός απλού Υπευθύνου Κινητοποιήσεων νομαρχιακής επιτροπής της εποχής Α.Παπανδρέου.
Έτσι ουδείς στις τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις διανοείται να κάνει συγκέντρωση όπως παλιά στην Πλατεία Συντάγματος, ενώ η προστασία του Προέδρου επαφίεται πια στον επαγγελματισμό των σεκιουριτάδων και την ισχύ της Ελληνικής Αστυνομίας. Θλιβερό σημείο των καιρών η αδυναμία του τοπικού κομματικού τραγέλαφου να προστατεύσει τον Πρόεδρο του Κινήματος από αστείες προβοκάτσιες ρήψης παπουτσιών, σαν αυτή που έκανε το γύρο του πλανήτη μέσω BBC στην έκθεση της Θεσσαλονίκης. Επί σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ όμως η περιφρούρηση των κομματικών εκδηλώσεων και η ασφάλεια του Προέδρου κατά τις περιοδείες του ήταν αυτονόητο μέλημα των κατά ιδίαν νομαρχιακών επιτροπών και τοπικών οργανώσεων.
Όλα αυτά βέβαια αποτελούν περασμένα μεγαλεία, όπως περασμένο είναι βεβαίως και το μεγαλείο του αξιώματος του Γραμματέως.
Σήμερα δυστυχώς η θέση αυτή έχει απολέσει κάθε ίχνος οποιασδήποτε αίγλης, αφού τα τελευταία χρόνια καταλαμβάνεται από βουλευτές, που επιδίδονται σε σκυταλοδρομία απαξίωσης και αποσάθρωσης του κόμματος και πιθανώς μοναδικό προσωπικό στόχο έχουν να προσθέσουν ένα ανούσιο τίτλο στο βιογραφικό τους.
Ο απερχόμενος λοιπόν γραμματέας δεν αποτέλεσε εξαίρεση στην προαναφερθείσα σκυταλοδρομία.
Ο νέος διαθέτει μια ευοίωνη προσωπική πολιτική ιστορία, αλλά είναι αμφίβολο αν μπορέσει να την δικαιώσει μέσα σ’ αυτό το χαοτικό περιβάλλον, που καλείται να εργασθεί.
Εθιμοτυπικά του ευχόμαστε καλή τύχη και τον προτρέπουμε:
Μέμνησο της ιδεολογίας σου και
Υπάκουσε στη συνείδησή σου
Διότι η αρχή άνδρα δείκνυσι Και πιθανότητα σε ότι αφορά την πολιτική σου σταδιοδρομία,
φίλτατε κε Καχριμάκη,
έκαστον των πριν υπαρξάντων συμφώνως προς το τελευταίο εκβάν κριθήσεται…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου