Από τα πρώτα τους βήματα οι ασχολούμενοι περί την εγκληματολογία και σωφρονιστική διδάσκονται ότι η αποτρεπτική ισχύς του ποινικού δικαίου δεν εξαρτάται τόσο από την αυστηρότητα των νόμων ή την βαρύτητα των ποινών, όσο από την βεβαιότητα του επίδοξου εγκληματία ότι η εγκληματική του δραστηριότητα θα αποκαλυφθεί και δεν θα αποφύγει τελικώς τις ποινικές συνέπειες των εγκλημάτων του.
Με άλλα λόγια ένα μικρό διοικητικό πρόστιμο είναι ικανότερο να αποτρέψει οποιονδήποτε από την τέλεση μιας εγκληματικής πράξεως, εφ ‘ όσον το διωκτικό και δικαστικό σύστημα του εμπνέει την πεποίθηση ότι δεν θα αποφύγει την πληρωμή του, παρά μια επαπειλούμενη θανατική ποινή σχετικά με την οποία ο επίδοξος εγκληματίας είναι βέβαιος ότι θα αποφύγει την σύλληψη και την τιμωρία του.
Αυτά ως εξαιρετικός νομικός προφανέστατα τα γνωρίζει ο κος Καστανίδης, καθώς επίσης ελπίζουμε και οι έγκριτοι νομομαθείς των νομοπαρασκευαστικών επιτροπών, που τον πλαισιώνουν.
Είναι λοιπόν λυπηρή η διαπίστωση ότι οι πολυδιαφημιζόμενες νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργού Δικαιοσύνης μπορεί να κινούνται θεωρητικά σε σωστή κατεύθυνση, αλλά πρακτικά ουδέν προσφέρουν στην απαιτούμενη βελτίωση απονομής της δικαιοσύνης σε περιπτώσεις εγκληματικών πράξεων ή παραλείψεων Υπουργών.
Δυστυχώς το πρόβλημα που ταλανίζει βάναυσα την Ελληνική Πολιτεία τα τελευταία χρόνια δεν είναι, όπως κάποιοι προσπαθούν να μας πείσουν η ανεπάρκεια ή αστοχία του νομικού μας συστήματος. Για την ατιμωρησία των Υπουργών της περιόδου διακυβέρνησης Καραμανλή δεν ευθύνονται οι πρόνοιες των σχετικών διατάξεων του Συντάγματος και ο νόμος περί ευθύνης Υπουργών.
Ευθύνονται οι αντιεπιστημονικές απόψεις και εντεύθεν ασύγγνωστες αστοχίες ανωτάτων δικαστικών κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, οι καταλυτικές του πολιτεύματος μεθοδεύσεις του τότε Πρωθυπουργού και η συντεχνιακή νοοτροπία της συντριπτικής πλειοψηφίας των μελών του Κοινοβουλίου.
Με απλά λόγια μικρά συμμετοχή στο κουκούλωμα των σκανδάλων έχει η περίπου διετής αποσβεστική προθεσμία για την άσκηση ποινικής διώξεως κατά Υπουργών, που προβλέπεται στις σχετικές διατάξεις του Συντάγματος και τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών. Αποσβετική προθεμία η οποία ούτως ή άλλως παραμένει ανέπαφη.
Αντίθετα, επί παραδείγματι στην υπόθεση του Βατοπεδίου, βαρυτάτη ευθύνη φέρουν οι δικαστικοί λειτουργοί, οι οποίοι καθυστέρησαν με έωλα νομικά επιχειρήματα την αποστολή της δικογραφίας στη Βουλή. Ο τέως Πρωθυπουργός, ο οποίος δεν δίστασε να εμποδίσει τους Βουλευτές του να συμμετάσχουν στις σχετικές συνεδριάσεις και φρόντισε να τερματίσει την σύνοδο από το Μάιο του επίμαχου έτους, ώστε να επισπεύσει την συμπλήρωση της αποσβεστικής προθεσμίας . Και τέλος ολόκληρη η Βουλή η οποία ανέχθηκε όλη αυτή την κατάσταση και επιπροσθέτως συνήνεσε στην μυστική διεξαγωγή των συνεδριάσεων των Εξεταστικών Επιτροπών, ώστε ο Ελληνικός λαός να μην αποκτήσει σαφή εικόνα για τα πραγματικά περιστατικά και να χάσει στο τέλος κάθε δυνατότητα αξιολόγησης της υπόθεσης με την φαιδρότητα των πολλαπλών πορισμάτων.
Όπως προσφυώς έχει λεχθεί η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερους ή καλύτερους νόμους. Χρειάζεται απλώς ένα νόμο που να επιβάλει την ορθή και απαρέγκλιτη εφαρμογή της υπάρχουσας νομοθεσίας, ιδίως από την πολιτική και επιχειρηματική ελίτ της χώρας.
Η εξομοίωση του χρόνου παραγραφής των υπουργικών ποινικώς κολάσιμων δραστηριοτήτων δεν θα εμποδίσει την ατιμωρησία, εφ΄όσον διάφοροι υψηλά ιστάμενοι παράγοντες θα φροντίζουν να αξιοποιούν τον θεσμικό τους ρόλο ώστε με ασύγγνωστες αμέλειες ή παρασκηνιακές μεθοδεύσεις να παρελκύουν την εξέλιξη των υποθέσεων, να συσκοτίζουν τα πραγματικά περιστατικά, να παρεμποδίζουν τις εργασίες των αρμοδίων οργάνων και εν τέλει να αποτρέπουν την δίωξη των υπαιτίων.
Όσο κάποιοι Δικαστές, κάποιες κομματικές ηγεσίες, κάποιες Κυβερνήσεις και κάποιοι Βουλευτές θα επιμένουν να μην εφαρμόζουν το νόμο (διότι περί αυτού πρόκειται) σε σχέση με συγκεκριμένη κατηγορία «υπερούσιων» πολιτικών, καμία νέα νομοθετική ρύθμιση δεν πρόκειται να βελτιώσει την κατάντια της Ελληνικής Πολιτείας, που από Δημοκρατία τείνει πλέον να εξελιχθεί σε …Κλεπτοκρατία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου