Οι γραφικοί τύποι με τα ξυρισμένα κεφάλια, τις μαύρες ενδυμασίες, τα τατουάζ με τους αγκυλωτούς σταυρούς και τα σήματα των ΕΣ-ΕΣ δεν είναι νεοναζιστές, όπως έχει επικρατήσει να τους αποκαλούν. Στην καλύτερη γι αυτούς περίπτωση θα μπορούσε να χαρακτηρισθούν παλαιοναζιστές, γιατί απλούστατα αποτελούν παρωχημένη καρικατούρα μιας παλιάς εποχής, που πέρασε ανεπιστρεπτί.
Ο σύγχρονος ναζισμός, ο νεοναζισμός, σαν μετεξέλιξη της γνωστής ελεεινής χιτλερικής ιδεολογίας και πρακτικής εκπροσωπείται από ωριμότερες, σοβαρότερες και ισχυρότερες προσωπικότητες.
Πρόκειται για πολιτικούς και οικονομικούς εγκεφάλους, που προτάσσουν την κερδοσκοπία της ανθρώπινης ζωής και στοχεύουν στην επιβολή μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, που θα εξασφαλίζει την απόλυτη υπερκρατική και υπερεθνική εξουσία σε μια συγκεκριμένη ομάδα επιχειρηματιών και τραπεζιτών μέσω των πολιτικών υποτακτικών τους.
Οι θεωρίες της παγκοσμιοποίησης και προσφάτως της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Διακυβέρνησης εξελίσσονται σε «αυγό του φιδιού», του σύγχρονου οικονομικού φασισμού, που αποτελεί τη νέα μορφή εφηρμοσμένου ολοκληρωτισμού στον πλανήτη.
Αν κοιτάξουμε με μεγαλύτερη προσοχή την πρακτική και τις δηλώσεις της κας Μέρκελ και του κου Σόϊμπλε θα διακρίνουμε εύκολα ότι η Γερμανική πολιτική ηγεσία συνεχίζει να οραματίζεται την μεγάλη Γερμανία, που θα καθυποτάξει οικονομικά τις Ευρωπαϊκές χώρες (τις οποίες στο παρελθόν απέτυχε να κυριεύσει στρατιωτικά). Σύμφωνα με τους υψηλούς πόθους της Γερμανίδας Καγκελαρίου και των συνεργατών της θα πρέπει να καταργηθεί η εθνική κυριαρχία των υπερχρεωμένων κρατών και η άσκηση της εξουσίας να γίνεται από ένα ευρωπαϊκό διευθυντήριο, τον έλεγχο του οποίου θα έχει η «αρία» Γερμανική φυλή, διορίζοντας σ’ αυτό τα ανδρείκελα της απολύτου αρεσκείας της. Επιπροσθέτως ο εθνικός πλούτος των λαών αυτών θα περιέρχεται αυτοδικαίως στις ληστρικές ορέξεις των αποικιοκρατών, ενώ οι πολίτες τους απολύτως εξαθλιωμένοι θα καταντούν δουλοπάροικοι των γερμανικών εταιριών ή στην καλύτερη περίπτωση λαντζέρηδες και τραπεζοκόμοι.
Στο πλαίσιο αυτών των οραμάτων δεν είναι τυχαίο που η κα Μέρκελ και η κουστωδία της, τα παπαγαλάκια και τα φερέφωνά της αναμασούν θρασύτατα την απαίτηση να αποξενώνονται των κυριαρχικών τους δικαιωμάτων οι «πληβείοι» της Ευρωζώνης.
Όπως δεν είναι συμπτωματική η απόρριψη κάθε συζήτησης για την έκδοση ευρωομολόγου.
Το ευρωομόλογο θα εμπόδιζε την Γερμανία από την άσκηση της επικερδούς τοκογλυφίας, στην οποία επιδίδεται με μεγάλη επιτυχία τα τελευταία χρόνια. (Ως γνωστόν το Γερμανικό Δημόσιο δανείζεται με χαμηλό επιτόκιο και εν συνεχεία δανείζει με ληστρικά επιτόκια τις υπόλοιπες χώρες είτε μέσω των ευρωπαϊκών μηχανισμών είτε μέσω των Γερμανικών Τραπεζών – Σίγουρα λεφτά και εισόδημα μεγάλο). Πέραν τούτου όμως θα μπορούσε να αποτελέσει το μοναδικό ίσως εργαλείο ανάπτυξης των ασθενέστερων χωρών, απομακρύνοντας το στόχο αποικιακής εξάρτησής τους από την Γερμανική ηγεμονία.
Λαμπρός στόχος, μεγαλεπήβολα σχέδια, αλλά η ιστορία επαναλαμβανόμενη ως φάρσα απειλεί να οδηγήσει τους Γερμανούς μεγαλοϊδεάτες σε ένα νέο εθνικοφιλελεύθερο φιάσκο μεγαλύτερο εκείνου του εθνικοσοσιαλιστή προγόνου τους.
Και τούτο για δύο βασικούς λόγους.
Πρώτα και κύρια διότι πληβείοι της Ευρώπης είναι εν δυνάμει όχι μόνο οι χώρες του Νότου αλλά και οι υποτιθέμενες εύρωστες οικονομίες του Βορρά, μηδέ της Γαλλίας εξαιρουμένης.
Δεύτερον διότι λογαριάζουν, ως συνήθως, οι ολοκληρωτικοί αυτοί τύποι χωρίς τους ξενοδόχους και ξενοδόχοι στην προκειμένη περίπτωση είναι οι λαοί της Ευρώπης, μηδέ του Γερμανικού εξαιρεμένου, ο οποίος με συνθήματα του τύπου «Το Λονδίνο είναι παντού», άρχισε να επιδίδεται στο προσφιλές σπορ της καύσης κάδων απορριμάτων, αυτοκινήτων κ.λ.π συναφών αντικειμένων, την ώρα που η δημοτικότητα του κυβερνώντος συνασπισμού και προσωπικά της κας Μέρκελ γνωρίζει αχαλίνωτη κατρακύλα.
Γιατί άραγε; Μήπως για τον ίδιο λόγο που οι κύριοι Αντον Μπέρνερ (επικεφαλής του Συνδέσμου Εξωτερικού Εμπορίου), Μάριο Οχόβεν (πρόεδρος του Συνδέσμου Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων) και Τόμας Στράουμπχαρ (οικονομολόγος στο Παγκόσμιο Οικονομικό Ινστιτούτο του Αμβούργου ), τάσσονται αναφανδόν υπέρ της έκδοσης ευρωομολόγου;
Παρά την Γκεμπελική προπαγάνδα της Καγκελαρίου και των κίτρινων φυλλάδων, που την σιγοντάρουν, ο κύριος όγκος των Γερμανών εξαγωγέων και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών θεωρεί ότι όλα αυτά τα χρόνια οι κάτοικοι των λοιπών ευρωπαϊκών χωρών δεν ήταν «τεμπέληδες» και «χαραμοφάηδες», αλλά καλοί τους πελάτες, η εξαθλίωση των οποίων θα συνεπιφέρει και τη δική τους οικονομική εξόντωση. Παρομοίως ο Γερμανικός λαός αντιλαμβάνεται αργά αλλά σταθερά ότι το όραμα της Καγκελαρίου εξυπηρετεί ενδεχομένως τους σχεδιασμούς της Ζήμενς ή της Χόφτιχ, αλλά ουδόλως εγγυάται το δικό του βιοτικό επίπεδο.
Διότι αν οι αναπτυσσόμενες οικονομίες της Ασίας αποτελούν δεξαμενή κερδοφορίας για τις πολυεθνικές υψηλής τεχνολογίας, αυτό ουδόλως ωφελεί τον μέσο Γερμανό εργαζόμενο, που απασχολείται στην αυτοκινητοβιομηχανία ή σε άλλους ακόμη πιο παρακατιανούς βιομηχανικούς τομείς. Ήδη στην Κίνα παράγονται οι κινητήρες και όχι μόνο των Ευρωπαϊκών αυτοκινήτων και είναι βέβαιο ότι οσονούπω οι πολυμήχανοι Κινέζοι δεν θα δυσκολευθούν να αντιγράψουν τα τελευταία μοντέλα της Μερσεντές και της Άουντι, όπως έκαναν με τα μοντελάκια της Μπέρμπερυς, της Μπός και της Λουΐ Βιτόν.
Και τότε με αδέκαρους τους Ευρωπαίους καταναλωτές οι Γερμανοί εξαγωγείς θα μείνουν χωρίς πελάτες και οι Γερμανοί εργάτες χωρίς μεροκάματο…
Αυτά όμως είναι μάλλον ψιλά γράμματα για τους Γερμανούς εθνικοφιλελεύθερους, όπως ήταν ψιλά γράμματα πριν από εξήντα χρόνια οι Γερμανίδες μανάδες, που έχασαν τα παιδάκια τους στα μέτωπα της Ανατολικής Ευρώπης και της Βόρειας Αφρικής στο κυνήγι μιας άλλης παρεμφερούς, εθνικοσοσιαλιστικής τότε, χίμαιρας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου