Όλο αυτό το διάστημα παρακολουθούμε το γαϊτανάκι αλληλοκατηγοριών μεταξύ ταξιτζήδων και κυβερνητικών παπαγάλων και συνεπικουρούντος του καύσωνα κοντεύουμε να πάθουμε αποπληξία.
Οι ταξιτζήδες δεν είναι αγγελούδια, είναι «κακά παιδιά», που καθοδηγούνται από την Νέα Δημοκρατία και ο Πρόεδρός τους είναι εν δυνάμει υφυπουργός του Σαμαρά, προσπαθεί να μας πείσει η κυβερνητική πλευρά.
Πληρώνουμε την ανελέητη εσωκομματική κόντρα του Ρέππα με τον Ραγκούση απαντούν σε επίπεδο πολιτικού κουτσομπολιού οι ιδιοκτήτες ταξί.
Πόσο ευφυείς και πόσο ενδιαφέρουσες για το μέσο πολίτη μπορεί είναι οι επιχειρηματολογίες αυτού του τύπου;
Προφανώς το ζήτημα, που δυσαρεστεί τους πολίτες σε μια σύγχρονη δημοκρατία δεν είναι ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις των διαφόρων συνδικαλιστών. Σίγουρα όμως τους ανησυχεί η ανεπάρκεια των κυβερνητικών παραγόντων σε σχέση με την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αν λοιπόν δεν είναι σκόπιμος χειρισμός αποπροσανατολισμού της κοινής γνώμης, η δημιουργία ενός κοινωνικού ανεμοστρόβιλου εν μέσω τουριστικής περιόδου δεν τιμά τον αρμόδιο Υπουργό.
Παρομοίως οι διαπροσωπικές σχέσεις των διαφόρων Υπουργών αφήνουν παγερά αδιάφορη την κοινωνία, η οποία θα μπορούσε να ενδιαφερθεί περισσότερο για την ουσία της «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος, αν οι συνδικαλιστές ταξιτζήδες έμπαιναν στον κόπο να τον ενημερώσουν για τα πολυεθνικά συμφέροντα, που εξυπηρετούνται από τα σχετικά μέτρα.
Όμως δυστυχώς και οι δύο πλευρές, η καθεμιά για τις δικές της πολιτικές σκοπιμότητες, προτιμούν να πετούν την μπάλα στην εξέδρα επιδιδόμενες σε απύθμενες κόντρες και μωρολογίες του χειρίστου είδους.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ΝΔ υποδαυλίζει τις αντιδράσεις των ιδιοκτητών ταξί, όπως άλλωστε έκανε στο παρελθόν και με τους αγρότες και με τους φορτηγατζήδες και με όποιο άλλο κλάδο τύχαινε να έχει αξιόλογη επιρροή.
Το ζήτημα όμως δεν είναι πως πολιτεύεται η δεξιά αντιπολίτευση, αλλά τι κάνει η «σοσιαλιστική» Κυβέρνηση.
Ο κος Ρέππας καλώς ή κακώς είχε ολοκληρώσει μια διαπραγμάτευση και είχε καταλήξει σε μια κατ’ αρχήν συμφωνία επί ενός λίγο ως πολύ ολοκληρωμένου σχεδίου. Ο κος Ραγκούσης λοιπόν κακώς αποφάσισε να ανατρέψει άρδην τα σχέδια του προκατόχου του και κάκιστα προχώρησε σε υλοποίηση αποσπασματικών μέτρων χωρίς να διαβουλευθεί με τους ενδιαφερόμενους, χωρίς να τους πείσει για την αναγκαιότητα των όποιων αλλαγών στα συμφωνημένα.
Με τη χώρα ολόκληρη σε ένα άνευ προηγουμένου αναβρασμό, ο Υπουργός επιμένει να αρνείται τον ουσιαστικό διάλογο, επιμένει να αποφεύγει να παρουσιάσει ολοκληρωμένο σχέδιο, αποφεύγει να ενημερώσει την ελληνική κοινωνία για το τι επί τέλους συμβαίνει, για τι συμβαίνει και τι στο καλό επιδιώκει.
Αντί να μιλήσει στους ενδιαφερόμενους, στα κανάλια, στους επαγγελματικούς φορείς, που εμπλέκονται έμμεσα ή άμεσα στην αναταραχή, την οποία ο ίδιος προκάλεσε με τους πολιτικά χοντροκομμένους χειρισμούς του, προτιμά να κρύβεται στην πολιτική του γυάλα και να εκτρέπεται σε μια νέα άνευ προηγουμένου πολιτική χοντροκοπιά:
Η εκτέλεση των εντολών του κου Ραγκούση σε απλά ελληνικά σημαίνει την καταδίκη στον δι’ ασιτίας θάνατο των δυσάρεστων σ’ αυτόν ταξιτζήδων, αφού με την επιβολή των συγκεκριμένων διοικητικών μέτρων τους απαγορεύεται κατ’ ουσίαν η άσκηση του επαγγέλματός τους. Σε απλά νομικά σημαίνει την κατάφορη παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας και επαναφορά της θανατικής ποινής από την πίσω πόρτα και μάλιστα δι’ ασήμαντο αφορμή.
Πρόκειται ομολογουμένως για απαράδεκτη κίνηση που ακόμη και ως σκέψη είναι τρομακτική για μια ευνομούμενη Δημοκρατία.
Δεν πρόκειται απλώς για μια κυβερνητική αβελτηρία. Πρόκειται για μια απελπιστικά αυταρχική αντίδραση, που προδίδει μια ανησυχητικά ολοκληρωτική νοοτροπία, που τον τελευταίο καιρό παρακολουθούμε να διαπνέει το σύνολο της κυβερνητικής νοοτροπίας.
Γιατί ο κος Ραγκούσης δυστυχώς δεν είναι ο μόνος, που υιοθετεί την κατάχρηση εξουσίας, προκειμένου να καλύψει την προσωπική του ανεπάρκεια ή τις γενικότερες αδυναμίες των διοικητικών μηχανισμών.
Παρόμοια ολοκληρωτικού τύπου χαρακτηριστικά παρουσιάζει το μέτρο μείωσης του ορίου φορολογητέου εισοδήματος στις 8.000 ευρώ με την αιτιολογία ότι σ’ αυτούς, που δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα, κρύβονται και κάποιοι μεγαλοεισοδηματίες φοροφυγάδες. (Κάπως έτσι οι Γερμανοί δικαιολογούσαν τις θηριωδίες τους όταν έκαιγαν ολόκληρα χωριά με την υποψία ότι ανάμεσα στους κατοίκους κρυβόταν κάποιος αντάρτης-σαμποτέρ).
Πανομοιότυπη είναι η ποινικοποίηση του μικρού χρέους προς το δημόσιο και η επιβολή εξοντωτικών ποινών σε μικροοφειλέτες με την διαδικασία του αυτοφώρου, αδιαφορώντας για την αιτία της αντικειμενικής αδυναμίας πληρωμής.
Οι δικαιολογίες ότι δήθεν η κυβέρνηση θέλει να προστατεύσει τους θιγόμενους πολίτες από τις γενικώς και αορίστως «αντικοινωνικές» και «αντισυνταγματικές» συμπεριφορές των ταξιτζήδων δεν πείθουν κανένα.
Όχι μόνο διότι τον τελευταίο χρόνο έχουμε γίνει μάρτυρες ενός οργίου περιφρόνησης του συντάγματος με σωρεία μέτρων και νομοθετημάτων κατ’ επιταγήν της τρόϊκας και του Γερμανικού παράγοντα, αλλά και διότι ο κος Ραγκούσης και η Κυβέρνησή του δεν έδειξαν την ίδια ευαισθησία προκειμένου να τιμωρηθούν οι ένοχοι των πολύκροτων οικονομικών σκανδάλων και να προστατευθούν οι φορολογούμενοι από τη θηριώδη βουλιμία πολιτικών και διοικητικών παραγόντων, προς τους οποίους επιμένουν διαχρονικά και διακομματικά να επιδεικνύουν προκλητική ανοχή.
Την ίδια ώρα που εμφανίζονται άτεγκτοι και σκληροί επί δικαίων και αδίκων, αλλά πάντως συμπτωματικά αδυνάτων οικονομικά πολιτών.
Πέρα από όλα αυτά κάποιος θα πρέπει να ενημερώσει τους αξιότιμους υπουργούς του κου Παπανδρέου ότι σε αυτόν τον τόπο η θανατική ποινή έχει καταργηθεί προ αρκετών δεκαετιών και εν πάση περιπτώσει, εκεί όπου ακόμα ισχύει, επιβάλλεται με δικαστικές αποφάσεις και όχι με υπουργικές εγκυκλίους επιστολές…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου