Λέγαμε και προχθές και το γράψαμε συχνά τα τελευταία χρόνια πως με μέτρα άγριας λιτότητας και σκληρής δημοσιονομικής πειθαρχίας εξασφαλίζεται μόνο η ύφεση, η οικονομική εξαθλίωση και η χρεωκοπία και δεν προσφέρεται διέξοδος από την οικονομική κρίση.
Διάχυτη λοιπόν είναι η απορία στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες, πως αυτό που είναι εύκολα κατανοητό στους απλούς ανθρώπους, φαντάζει τόσο δυσνόητο στους ηγεμόνες του Γαλλογερμανικού άξονα και τους αυλικούς τους.
Η απάντηση σ’ αυτήν την εύλογη απορία μπορεί να δοθεί αβίαστα, αν συνειδητοποιήσουμε την ταυτότητα των «αγορών» και τα ονοματεπώνυμα των μεσαζόντων.
Το θέμα δεν είναι τόσο εύκολο γιατί τόσο οι ίδιοι οι περί ων ο λόγος, όσο και τα επίσημα ΜΜΕ συνηθίζουν να αναφέρονται γενικά σε «αγορές» και «κερδοσκόπους» αποφεύγοντας επιμελώς να μιλήσουν για συγκεκριμένα νομικά ή φυσικά πρόσωπα.
Ο λόγος που το κάνουν θα καταστεί αυτονόητος στο τέλος αυτής της ανάρτησης.
Ποια είναι λοιπόν η ταυτότητα των περιβόητων αγορών;
Προφανώς είναι τα γνωστά επενδυτικά fund, αλλά όχι μόνον αυτά. Στην κατηγορία των «αγορών» ανήκουν και οι μεγάλες τράπεζες, αλλά και κάποια πλούσια κράτη. Για παράδειγμα οι μεγάλες Γερμανικές και Γαλλικές τράπεζες, που δανείζονται από την ΕΚΤ με επιτόκιο 1% και με τη σειρά τους δανείζουν τις χώρες του φτωχού Ευρωπαϊκού Νότου με 5-7% έχουν εξέχουσα θέση στο κλάμπ των κερδοσκόπων. Στο ίδιο εξ άλλου κλαμπ ανήκουν και τα ίδια τα κράτη, όπως η Γερμανία, που μπορεί να δανείζεται από τις Τράπεζες με σπρέντ 1,5% και να δανείζει τους «φτωχοσυγγενείς» της ΕΕ με πολλαπλάσια επιτόκια αποκομίζοντας τεράστια πλεονάσματα ασκώντας απροκάλυπτη τοκογλυφία.
Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος που η Γερμανίδα καγκελάριος αρνείται μετά βδελυγμίας την ιδέα του ευρωομολόγου, το οποίο θα δημιουργούσε ένα μέσο χαμηλό επιτόκιο δανεισμού για όλα τα Ευρωπαϊκά κράτη, αποστερώντας τη Γερμανία όχι απλώς από ένα ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αλλά κυρίως από ένα εξαιρετικό κερδοσκοπικό εργαλείο.
Για παρόμοιο λόγο η κα Μέρκελ αντιτίθεται σθεναρά στην θεσμοθέτηση δυνατότητας των κρατών να δανείζονται απ’ ευθείας από την ΕΚΤ, διότι έτσι και πάλι θα χανόταν η τοκογλυφική ευκαιρία των Γερμανικών τραπεζών (και όχι μόνον αυτών) καθώς και του Γερμανικού δημοσίου.
Ποιος επομένως είναι ο πραγματικός ρόλος της κας Μέρκελ. Μα ποιος άλλος από αυτόν του κοινού μεσάζοντα των τραπεζικών, χρηματιστηριακών και λοιπόν κερδοσκοπικών συμφερόντων, αυτών που υποτίθεται ότι τα ΜΜΕ οτέ μεν λιβανίζουν, οτέ δε εξορκίζουν και πάντως διακαώς προσπαθούν να εξευμενίζουν νυχθημερόν.
Αν λοιπόν ενδιαφέρεται να μάθει κανείς το ονοματεπώνυμο των εν λόγω μεσαζόντων δεν έχει παρά να διαβάσει τον κατάλογο ονομάτων του Γιούρογκρουπ, του Εκοφίν και των πρωτοκλασάτων μανδαρίνων της ΕΕ.
Για να είμαστε βέβαια αντικειμενικοί οι αρχιμεσάζοντες είναι η κα Μέρκελ και η καμαρίλα της (Γερμανοί κυβερνητικοί αξιωματούχοι και μεγαλοϋπαλληλίσκοι των Βρυξελλών). Οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι ηγέτες, ή τέλος πάντων αρκετοί από αυτούς, απλώς δεν διαθέτουν το απαιτούμενο σθένος να εναντιωθούν στον Γαλλογερμανικό ζυγό.
Έτσι σέρνονται ψοφοδεείς στην διαμεσολάβηση μεταξύ των αγορών και των λαών τους προωθώντας εκόντες άκοντες τα κερδοσκοπικά συμφέροντα των τοκογλύφων.
Το τραγικό της ιστορίας είναι ότι όταν θα έχει ολοκληρωθεί η εφαρμογή των τοκογλυφικών σχεδίων της Γερμανίας με την ολοσχερή αφαίμαξη των υπολοίπων εθνικών οικονομιών, θα έχει επέλθει και η ολική καταστροφή των παραγωγικών τους κλάδων.
Τότε ο Γερμανικός ιδιωτικός τομέας θα έχει την χρυσή ευκαιρία να «επενδύσει» (στην πραγματικότητα να κάνει πλιάτσικο) σε όποια χώρα και σε όποιο είδος επιχειρηματικότητας τον ενδιαφέρει.
Έτσι η Γερμανία θα βρεθεί διπλά κερδισμένη και βεβαίως απόλυτη κυρίαρχος της Ευρωπαϊκής Ηπείρου.
Πιστεύω λοιπόν ότι η αρχική απορία περί της φαινομενικής ανικανότητας της Γερμανίδας καγκελαρίου να αντιληφθεί ότι οι απόψεις της δεν βοηθούν στην ανάκαμψη της Ευρώπης, μάλλον έχει επιλυθεί.
Και μάλιστα θα πρέπει να έχει γίνει αντιληπτό ότι η κρίση αποτελεί δημιούργημα κάποιων, που ωφελούνται εξαιρετικά από αυτήν και γι αυτό δεν επιθυμούν να την ανακόψουν, αλλά αντιθέτως έχουν κάθε λόγο να επιβάλλουν μέτρα που την επιδεινώνουν.
Με απλά λόγια τα μέτρα που αποφασίσθηκαν στην τελευταία σύνοδο κορυφής αποτελούν ένα άθλιο ανθρωπιστικό έγκλημα εναντίον όλων ανεξαιρέτως των Ευρωπαίων πολιτών, σαν αυτό το οποίο διαπράττεται αναιδώς σε βάρος του Ελληνικού λαού τα δύο τελευταία χρόνια.
Όπως δε διδάσκουν όλα ανεξαιρέτως τα αστυνομικά μυθιστορήματα, για να ανακαλύψετε τον εγκληματία δεν έχετε παρά να αναζητήσετε αυτόν, που ωφελείται από το εγκληματικό αποτέλεσμα…
1 σχόλιο:
Καλά τα λες!
Δημοσίευση σχολίου