Ο φαρισαϊσμός και η αρλουμπαρία οργιάζουν

Τις συζητήσεις στη Βουλή για τον προσαρμοστικό νόμο και τον προϋπολογισμό τις παρακολούθησαν πολλοί.

Τόσοι που όπως προσφυώς έγραψαν κάποιοι στο διαδίκτυο θα μπορούσε το κανάλι της Βουλής να  επιτρέψει διαφημίσεις και το κράτος να αποκομίσει σημαντικά  έσοδα.

Αυτή η ευαισθητοποίηση των  πολιτών γύρω από θέματα εξαιρετικής σημασίας είναι ενθαρρυντικό φαινόμενο.

Αποθαρρυντικό όμως είναι το γεγονός ότι παρά την επίγνωση της υψηλής θεαματικότητας, οι πλείστοι των σεβαστών εθνοπατέρων, ούτε έκοψαν τις κακές τους συνήθειες, ούτε φρόντισαν να επιμεληθούν μιας πιο ευπρόσωπης παρουσίας.

Έτσι το αντιαισθητικό φαινόμενο της αγόρευσης ενώπιον κενών εδράνων, με τους βουλευτές να προτιμούν το καφενείο, το περιστύλιο  και τα πηγαδάκια, αποφεύγοντας την αίθουσα της συζήτησης κυριάρχησε σε όλο το διάστημα των συνεδριάσεων.

Θλιβερή εικόνα για τους ίδιους και τα κόμματά  τους, αν σκεφθεί κανείς ότι οι απλοί πολίτες παρακολουθούσαν με αγωνία για αποφάσεις, που σημαδεύουν την ζωή και το μέλλον του τόπου, και στον αντίποδα οι πλείστοι εξ αυτών  των κυρίων εμφανιζόντουσαν μόνο για να χειροκροτήσουν τον αρχηγό τους και να ψηφίσουν αδιάβαστοι, κινούμενοι μάλλον από λόγους πολιτικής σκοπιμότητας παρά από γνώση των κειμένων και συνείδηση των επιπτώσεων  της ψήφου τους.

Και ακριβώς αυτή η απίστευτη ελαφρότητα αποτυπωνόταν εναργώς και στα λογίδρια της πλειοψηφίας των αγορητών.

Έχοντας αίσθηση ότι τους παρακολουθούν  οι ψηφοφόροι τους, τους οποίους  είχαν φροντίσει να προειδοποίησουν με όλα τα σύγχρονα μέσα ηλεκτρονικής δικτύωσης, κόρδωσαν τις επώνυμες φορεσιές τους και συνέγραψαν  δεκάρικους λόγους  περί ανέμων και υδάτων.

Λόγοι ανούσιοι, στην κυριολεξία εκτός θέματος και εν πολλοίς εκτός πραγματικότητας.

Κατά τα δύο τρίτα αοριστολογίες γενικού περιεχομένου, προφανέστατα copy - paste από τα non paper προπαγάνδας   του εκπροσώπου τύπου της κυβέρνησης. Οι πιο εξυπνούληδες με κανά δυό παραγράφους στο τέλος για τα προβλήματα της περιοχής του ή τις αγωνίες της συντεχνίας, που τους έστειλε στη Βουλή.

Και εκεί βεβαίως προς το τέλος της ομιλίας του καθένας απ’αυτούς γινόταν και πρωταγωνιστής ενός μικρού προσωπικού δράματος.

 Καθώς ήταν παντελώς ανίκανοι να προσαρμόσουν κατάλληλα την αγόρευσή τους εξαντλούσαν τον ολιγόλεπτο διαθέσιμο χρόνο τους στις κοινότυπες κομματικές τους αρλουμπαρίες  και δεν τους έμενε χρόνος για να χαϊδέψουν τ’ αυτιά της εκλογικής πελατείας τους.  Έτσι στο πιο ενδιαφέρον γι’ αυτούς σημείο επενέβαινε ο Πρόεδρος της Βουλής αφαιρώντας τους το λόγο και καλώντας στο βήμα τον επόμενο. 

Και τότε ο κορδωμένος πολιτικάντης μετατρεπόταν σε ένα αγχωμένο ανθρωπάκο, που ματαιοπονούσε κάθιδρος να μπουρδουκλώσει δυό-τρεις σελίδες  λόγου σε μερικά δευτερόλεπτα ανοχής του διευθύνοντος τη συζήτηση. 

Επί της ουσίας η τακτική του Κυβερνητικού στρατοπέδου, μη εξαιρουμένου του Πρωθυπουργού και των συνεταίρων του, ήταν πιστή εφαρμογή της συνταγής του προκατόχου του.

Θυμόμαστε ελπίζω τις κοινοβουλευτικές εμφανίσεις του κου Καραμανλή, ο οποίος είχε κάποτε γράψει μια προεκλογική ομιλία τον καιρό που βρισκόταν στην αντιπολίτευση και στην συνέχεια συνέχιζε να την ξαναδιαβάζει και ως Πρωθυπουργός, εξαγγέλλοντας κάθε φορά τα ίδια έργα και τις ίδιες απραγματοποίητες υποσχέσεις. Και βεβαίως η μεγάλη πατέντα του κου Καραμανλή ήταν ότι πετούσε μονίμως την μπάλα στην εξέδρα, αφιερώνοντας κατ’ ουσίαν ένα μεγάλο μέρος του λόγου του κάνοντας αντιπολίτευση στην αντιπολίτευσή, που τω καιρώ εκείνω τύχαινε να είναι το ΠΑΣΟΚ.

Έτσι λοιπόν και τώρα ο Κος Σαμαράς και οι αναπαράγοντες τις οδηγίες  του non paper του Κυβερνητικού εκπροσώπου παρατρεχάμενοί του αναλώθηκαν καθ’ υπερβολή σε μια παραληρηματική φλυαρία ενάντια στον κακό ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ ευθύνεται αποκλειστικά και καθ’ ολοκληρία όχι μόνο για την κακοδαιμονία του τόπου, αλλά ακόμη και για τις πρόσφατες ανεπάρκειες και διεθνείς αποτυχίες της Κυβέρνησης.

Υπάρχει βέβαια μια μικρή λεπτομέρεια ότι ο μεν κος Καραμανλής φόρτωνε και τις δικές του αμαρτίες σε ένα κόμμα με μακρά κυβερνητική θητεία, ενώ ατυχώς ο διάδοχός του έχει στην αντιπολίτευση μια παράταξη, που ουδέποτε μέχρι σήμερα ευτύχησε να κυβερνήσει.  Όπως επίσης και ότι ο κος Καραμανλής απλώς δεν  υλοποιούσε ποτέ τις προεκλογικές υποσχέσεις του, όντας της λογικής πως η αδράνεια και η αναβλητικότητα είναι η καλύτερη τακτική έναντι των δύσβατων προβλημάτων, ενώ ο διάδοχός του βαρύνεται με εφαρμογή πολιτικών εκ διαμέτρου αντίθετων με τα απατηλά προεκλογικά του προγράμματα.

Αυτή όμως η ειδοποιός διαφορά, που καθιστά έωλα και καταγέλαστα τα πλείστα των επιχειρημάτων του μνημονιακού στρατοπέδου, ουδόλως φαίνεται να πτοεί τους ανοήτους συγγραφείς του εν λόγω non paper.

Και ενώ θα περίμενε λοιπόν κανείς να ακούσει κάποιες στοιχειώδεις αναλύσεις των κατά κυβερνητικό τομέα κεφαλαίων και των κατ’ ιδίαν κονδυλίων του δήθεν συζητούμενου προϋπολογισμού, βρισκόταν σε μπροστά σε μια μονότονα επαναλαμβανόμενη εικόνα σχολικού σκετς, όπου ερασιτέχνες ηθοποιοί διαδέχονταν αλλήλους απαγγέλλοντας κακήν κακώς  το ίδιο πανομοιότυπο κείμενο.

 Κείμενο εκτός θέματος, φαιδρό και ενίοτε εξαιρετικά κακογραμμένο έως ασυνάρτητο.

Μοναδικό διάλλειμα στην μονοτονία του διημέρου τα τρύκ τουΚυβερνητικού επιτελείου προκειμένου να αποπροσανατολίσουν την συζήτηση και ιδίως την προσοχή της κοινής γνώμης από το ουσιώδες ζήτημα της έξωθεν επιβαλλόμενης καταστροφικής πολιτικής.

Έτσι εκτός από το φιάσκο της (σούρτα-φέρτα) τροπολογίας για τους υπαλλήλους της Βουλής, φρόντισαν να εκμεταλλευτούν στο έπακρο μια αμετροεπή ευχή του κου Παναγούλη και επειδή αυτή η  ατυχής κουβέντα του δεν ήταν επαρκής, φρόντισαν να δημιουργήσουν μόνοι τους και μερικά θεματάκια, όπως των κων Νεράτζη και  Αρβανιτόπουλου εναντίον της κας Ρεπούση, της κας Πιπιλή εναντίον του κου Κουράκου και του κου Γεωργιάδη με τους ιδεολογικούς συγγενείς του ΧρυσΑυγίτες.

 Αστεία τριτεύοντα ζητήματα, εξαιρετικά όμως χρήσιμα για τον εκτροχιασμό της Βουλής και την τροφοδοσία των προσκείμενων μέσων μαζικής ενημέρωσης, όπου γνωστοί και μη εξαιρετέοι εξωνημένοι κονδηλοφόροι και επαγγελματίες τηλεπαρουσιαστές θα αναλάβουν τη σκυτάλη της Γκεμπελικής εμπνεύσεως προπαγάνδας.

Εν κατακλείδι άλλο ένα χαμένο κοινοβουλευτικά Σαβατοκύριακο τυπικής επικύρωσης των άνομων σχεδίων των πιστωτών, που στοχεύουν στον αφανισμό αυτού του τόπου και των κατοίκων του.

Μια απογοητευτική παράσταση με άθλια σκηνοθεσία, ατάλαντους ηθοποιούς, αρλουμπολογικό σενάριο, πληκτική υπόθεση και γνωστό προδιαγεγραμμένο  φινάλε.

  

Μια ακόμα περίτρανη επιβεβαίωση ότι δυστυχώς όταν η ψήφος των πολιτών είναι αποτέλεσμα πλάνης, απάτης και απειλής τότε ο λαός θα πρέπει ή να βάζει χαμηλά τον πήχη των προσδοκιών του, ή να παραμένει ξάγρυπνος και συνεχώς παρών στο καθημερινό πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας.

 Υ.Γ Μέσα από τις πληκτικές ομιλίες των αγορητών της συμπολίτευσης μια ιδέα του αναπληρωτή Υπουργού Δικαιοσύνης κου Αθανασίου παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, όχι μόνο για τον τρόπο που ένας τέως δικαστικός αντιλαμβάνεται το ρόλο του Βουλευτή, αλλά κυρίως για το πώς ο νεοαποικιοκρατισμός αντιλαμβάνεται την έννοια του κατ’ επίφαση Δημοκρατικού πολιτεύματος στις νέες Γερμανικές αποικίες. Όμως με αυτό το ενδιαφέρον θέμα θα ασχοληθούμε εν εκτάσει στην επόμενη επικοινωνία μας.