Η Δημοκρατία σε ομηρία

Εδώ και αρκετό καιρό η Ελλάδα βιώνει μια άνευ προηγουμένου εθνική τραγωδία.

Έπειτα από συντονισμένη επίθεση διεθνών αδηφάγων  και εγκληματικών οικονομικών ομίλων απώλεσε την εθνική της ανεξαρτησία και παρέδωσε την αρμοδιότητα της αρμοδιότητας στους μισθοφόρους του πλέον σκληρού και αδυσώπητου νεοαποικιοκρατισμού.

Η εξέλιξη αυτή δεν υπήρξε τυχαία, ούτε ήταν αποτέλεσμα μόνο της ακαταμάχητης δύναμης των εισβολέων.

Υποτιθέμενοι σύμμαχοι και εταίροι αποδείχθηκαν λυκοσυμμορίτες, αδίστακτοι τοκογλύφοι και βουλιμικά αρπακτικά.

Ιστορικοί πολιτικοί σχηματισμοί μεταλλάχθηκαν ιδεολογικά και παρασύρθηκαν από τις σειρήνες της εξουσιομανίας τους.

Η ίδια η Βουλή αναδείχθηκε σε αχίλειο πτέρνα της κοινής περί ελευθέρου κοινωνικού κράτους δικαίου συναντίληψης.

Οι ύπατοι εγγυητές της συνταγματικής αρμονίας κατάντησαν κερκόπορτα, απ’ όπου διέβησαν ανενόχλητες οι δυνάμεις της κατ’ εξακολούθηση συνταγματικής εκτροπής.

Οι θεράποντες της δικαιοσύνης  ολιγώρησαν αφελώς να υπερασπιστούν τις αρχέτυπες διακαιϊκές αξίες και τις θεμελιώδεις αρχές του νομικού μας πολιτισμού, έναντι ξένων εισβολέων και ντόπιων καλοθελητών.

Οι πνευματικοί ηγέτες επέδειξαν  ανόητη απάθεια στις οιμωγές του πλήθους.

Οι Αρχιερείς ένιψαν τας χείρας τους, δειλιώντας να εμπλακούν στα εγκόσμια και να ψηλαφίσουν τους τύπους των ήλων της εθνικής τραγωδίας.

Οι οικονομικά ισχυροί, θλιβερά έρμαια επονείδιστης κερδολαγνείας, ονειροφαντάσθηκαν μερίδιο από την λαφυραγωγία των κατακτητών.

Και  ο λαουτζίκος, ο πάντοτε ευκολόπιστος και πάντα προδομένος, κατόπιν  φιλοτίμων προσπαθειών εξωνημένων κονδηλοφόρων και φερέφωνων δημοσιογράφων,  εγκαίρως και χρησίμως μεταλλαγμένος από Homo sapiens σε Homo canapedatus, παρέμεινε εμβρόντητος, ως εκ του μακρόθεν μαρμαρωμένος παρατηρητής των ιδίων βασάνων και παθών του. Σοκαρισμένος από τον Αρμαγεδδώνα της βίαιης συντριβής του βιοτικού επιπέδου και της ραγδαίας εξαθλίωσής του.

Και κάπως έτσι ένας αρχαίος υπερήφανος, φιλόπατρις και φιλελεύθερος λαός, προδομένος από συμμάχους και υπονομευμένος εκ των έσω, παραδόθηκε  σχεδόν αμαχητί στα νύχια του πλέον σκληρού, του πλέον επιθετικού, του πλέον ανάλγητου αποικιοκρατικού ολοκληρωτισμού, που ήδη απλώνει βαρειές τις φτερούγες του πάνω από τη γηραιά ήπειρο.

Με γοργούς ρυθμούς οι εισβολείς άπλωσαν το δίκτυο των υπαλλήλων τους σε όλους τους νευραλγικούς τομείς διοίκησης του κράτους. Αλλοδαποί ψευτοτεχνοκράτες, «ειδικευμένοι»  σε διάφορα αντικείμενα κατέκλισαν τα υπουργεία και τις υπηρεσίες, προκειμένου να παράσχουν δήθεν τις πολύτιμες συμβουλές τους στο «ερασιτεχνικό και διεφθαρμένο» διοικητικό προσωπικό της χώρας.

 Στην πραγματικότητα μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα έλαβαν καθ’ ολοκληρία τα ηνία της διοίκησης στα χέρια τους, μεταβάλλοντας την σε ένα μηχανισμό φορομπηχτικής αφαίμαξης των ιθαγενών και στυγνής προώθησης των ληστρικών σχεδίων του μητροπολιτικού κέντρου. Δεν άργησαν να υποκαταστήσουν πλήρως την πολιτική ηγεσία των Υπουργείων και να καταστήσουν ακόμη και τους Υπουργούς απλούς νεροκουβαλητές των εντολών και σε πειθήνιες θεραπαινίδες των ορέξεών τους.

Προκειμένου να εξασφαλίσουν την απρόσκοπτη προέλασή τους εφρόντισαν να επιβάλουν είτε διορισμένες  κυβερνήσεις εγκαθέτων είτε βγαλμένες μέσα από τραγικές εκλογικές διαδικασίες, όπου η ψήφος ήταν προϊόν πλάνης, απάτης και απειλής.  

Η σύνθεση η ίδια της Βουλής προσαρμόσθηκε στις νέες συνθήκες. Παραδοσιακά κόμματα μεταλλάχθηκαν, διασπάσθηκαν, συρρικνώθηκαν. Απώλεσαν τα εθνοκεντρικά τους χαρακτηριστικά. Αποκόπηκαν  από τις λαϊκές τους ρίζες. Περιορίσθηκαν στα όρια των εκλογικών τους ομάδων. Τα ιστορικά, ανιδιοτελή, ή με πατριωτική συνείδηση στελέχη τους απομονώθηκαν, διαγράφηκαν, εκπαραθυρώθηκαν. Οι κοινοβουλευτικές ομάδες κουτσουρεύτηκαν και «ανανεώθηκαν» δεόντως, ώστε να πρυτανεύει η «ευελιξία» και ο «ρεαλισμός». Κυρίως να συμπίπτει η περί «εξυγίανσης» και «σωτηρίας της χώρας» αντίληψή όσων απομένουν με την φιλοσοφία των στόχων των εισβολέων.

Τέλος επιχειρήθηκε και ως ένα βαθμό επιτεύχθηκε ο επηρεασμός των αποφάσεων της δικαιοσύνης, ώστε αυτές να νομιμοποιούν τις νομοθετικές ασχημίες και τα οικονομικά εγκλήματα των αποικιοκρατών και των οπαδών τους.

Και βεβαίως μεθοδεύτηκε συνειδητά η μετάλλαξη των δυνάμεων ασφαλείας της πατρίδος και  προστασίας του πολίτη σε δυνάμεις καταστολής των λαϊκών αντιδράσεων και εξασφάλισης της επιβολής  των συμφερόντων των λυμεώνων του εθνικού πλούτου και των σφαγέων του πληθυσμού. 

Μια πράξη αυτού του εθνικού δράματος, ένας χαρακτηριστικός σταθμός στην πορεία του Ελληνικού πληθυσμού προς αυτό τον απερίγραπτο Γολγοθά υπήρξε και η χθεσινή διαδικασία στη Βουλή.

Μια θλιβερή παρωδία συνεδρίασης του ύπατου νομοθετικού οργάνου του πολιτεύματος, το οποίο εκλήθη με τη διαδικασία του κατεπείγοντος  να ψηφίσει το τρέχον πλάνο ολικής καταστροφής  της χώρας και ολοσχερούς εξαθλίωσης των κατοίκων της. Ένας  διορισμένος Υπουργός εισηγητής ενός μόνου άρθρου 750 σελίδων και κακορίζικοι βουλευτές, καλούμενοι να το ψηφίσουν χωρίς να το διαβάσουν σε εκτέλεση  κομματικής αγγαρείας και υπό την απειλή διαγραφής. Και έξω από το Ναό της Δημοκρατίας δεκάδες χιλιάδες  αγανακτισμένοι ψηφοφόροι, υπομένοντας την καταρρακτώδη βροχή και την αστυνομική καταδίωξη, να αγωνίζονται απεγνωσμένα για το δικαίωμά τους στη ζωή, στην εργασία, στην ελπίδα. Για ένα αξιοπρεπές παρόν και ένα καλύτερο μέλλον.

Αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία, ότι η χώρα εάλω. 

Η Δημοκρατία έχει τεθεί σε ομηρία των καταληψιών της χώρας δανειστών, προφανής στόχος των οποίων δεν είναι η είσπραξη των οφειλομένων, αλλά η δήωση της Ελλάδας, η αρπαγή περιουσιών και ο εξανδραποδισμός των κατοίκων της.

Οι δημοκρατικοί θεσμοί συντηρούνται και λειτουργούν μόνο κατά παραχώρηση και υπό την καθοδήγηση των  επικυρίαρχων και μόνον επί τω τέλει τυπικής νομιμοποιήσεως των ανομιών και εγκλημάτων τους εις βάρος αυτής της ρημαγμένης χώρας και του βασανισμένου λαού της.

Η 7^η Νοεμβρίου ημέρα  εγκρίσεως κακήν κακώς του κατάπτυστου μονοαρθρικού πολυνομοσχεδίου, παρόμοιο του οποίου δύσκολα θα εντοπισθεί ακόμη και σε συνθήκες συνθηκολόγησης ηττημένων σε πολεμική σύρραξη  χωρών , θα γραφεί με μελανά γράμματα στην ιστορία της Ευρώπης.

Μπορεί όμως και να αναδειχθεί σε ημερομηνία ορόσημο μιάς ελπιδοφόρας αφετηρίας.

Η δυσκολία της οριακής ψήφισής του, με το σχίσμα της κυβερνητικής τριαρχίας και τις βαριές απώλειες των κυβερνητικών κοινοβουλευτικών ομάδων, αποτελεί σαφέστατο δείκτη ότι ο συσχετισμός δυνάμεων στη Βουλή οδεύει προς ανατροπή.

Η δυναμική παρουσία των πολιτών, που αψηφώντας τις καιρικές συνθήκες, τις προβοκάτσιες και την κρατική βία, επέμειναν να διαδηλώσουν την αγωνία τους για την πατρίδα και την εναντίωση τους στις αποικιοκρατικές ορέξεις της των επιδρομέων, αποτελεί σαφές μήνυμα ότι το σχέδιο κατάληξης του Homo canapedatus σε Servus Miserabilis ((άθλιος δούλος) δεν θα ευδοκιμήσει.

Η εξαθλίωση των Ελλήνων πολιτών, που πρώτοι συνθλίβονται από τις μυλόπετρες του ανάλγητου νεοφιλελευθερισμού αποτελεί ήδη τον καθρέφτη, στον οποίο ο μέσος Ευρωπαίος  πατριώτης (όχι μόνον του Νότου), αρχίζει να διακρίνει ευκρινώς το είδωλο του στερημένου παρόντος του και του ζοφερού μέλλοντός του.

Η «διαπραγμάτευση», που «ρεαλιστικές», ενδοτικές και «ευέλικτες»  πολιτικές ηγεσίες  αποφεύγουν ψοφοδεώς, έχει ήδη ξεκινήσει.

Την επιχειρούν οι λαϊκές μάζες, που καθημερινά πια διαδηλώνουν ειρηνικά, αλλά αποφασιστικά στις Ευρωπαϊκές πρωτεύουσες.

Την επιβεβαιώνουν τα ευγενή κατά φαντασία «ευνοημένα» από το σύστημα επαγγέλματα, που πυκνώνουν καταλυτικά τις τάξεις των  απεργούντων και  παντοιοτρόπως διαμαρτυρομένων.

Την επισφραγίζουν οι πρώτες ελπιδοφόρες αποφάσεις των Ελληνικών Δικαστηρίων και των Ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων.

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ-ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΑΠΟΙΚΙΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΝΑΙ ΣΤΗΝ  ΕΥΡΩΠΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΗΣ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑΣ.

ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ – ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ.