Το Πολυτεχνείο δεν είναι στην Πατησίων,ανόητε...

Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια της μνημονιακής λαίλαπας σκοτεινά χαλκεία άθλιας προπαγάνδας συνεπικουρούμενα από μια πλειάδα «διαμορφωτών της κοινής γνώμης» και αργυρώνητων κονδυλοφόρων, έχουν επιδοθεί σε ένα αγώνα δυσφήμησης της Γενιάς του Πολυτεχνείου και απαξίωσης της εθνικής επετείου. 

Πρόσφατα μάλιστα όλο και περισσότεροι συνεργάτες της Γερμανικής αποικιοκρατίας ανέχονται , υποθάλπουν και συχνά συντονίζονται με μια  ελεεινή ακροδεξιά αλητεία, που θρασύτατα επιχειρεί  να παραχαράξει την ιστορία, να κουκουλώσει τα εγκλήματα της ξενόδουλης προδοτικής χούντας  και να δυσφημίσει τους θυσιαστικούς δημοκρατικούς αγώνες του λαού μας.

Κοινός ανομολόγητος στόχος αποικιοκρατών και συνοδοιπόρων η αποκοπή του έθνους από το ιστορικό του μεγαλείο, η αποστέρηση του λαού από τους εθνεγερτικούς του συμβολισμούς, ο ευνουχισμός των πολιτών από το αδούλωτο δημοκρατικό τους φρόνημα.

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου ξαναβρίσκει τη Ελλάδα γονατισμένη και την Δημοκρατία αιμάσουσα.

Αλλοδαποί ηγεμονικοί φορείς έχουν καταργήσει την εθνική της ανεξαρτησία, έχουν κονιορτοποιήσει το σύνταγμα, έχουν απαξιώσει τα θεσμικά της όργανα, έχουν αποσαθρώσει την κρατική της οντότητα και επιδίδονται απροκάλυπτα σε μια άνευ προηγουμένου καταδυνάστευση των πολιτών.

Για να λεηλατήσουν την χώρα διχάζουν, τρομοκρατούν, καταπιέζουν, εξαθλιώνουν και εξοντώνουν συστηματικά το λαό της.

Η κραυγή αγωνίας του Υπουργού Δικαιοσύνης  Αντώνη Ρουπακιώτη «Μας πάτησαν στο λαιμό» (αναφερόμενου στους οικονομικούς επιδρομείς), συμπυκνώνει την τραγικότητα των περιστάσεων.

Σ’ αυτές λοιπόν τις δραματικές συνθήκες του λαού μας, που μόνος κι αβοήθητος καλείται γι άλλη μια φορά να σηκώσει στην πλάτη του τις αμαρτίες μιας κοτσαμπάσικης ψοφοδεούς ηγεσίας, να σταθεί στα πόδια του και να ξαναβρεί  λεβέντικα το δρόμο για το ιστορικό του πεπρωμένο, το έπος του Πολυτεχνείου αποτελεί βάλσαμο, φάρο και αισιόδοξο οιωνό.

Βάλσαμο για τους απελπισμένους. Αισιόδοξο οιωνό για την ακαταγώνιστη δύναμη της λαϊκής ενότητας. Φάρο για την επιστροφή στην Ιθάκη της εθνικής ανεξαρτησίας, της λαϊκής κυριαρχίας και της κοινωνικής προκοπής.

Αυτοί  λοιπόν που από δειλία, ιδιοτέλεια η  ιδεολογική διαστροφή επιχειρούν να μειώσουν την αίγλη των ηρωικών στιγμών και να θολώσουν το νόημα των υψηλοφρόνων μηνυμάτων ματαιοπονούν.

Οι ανόητοι, που νομίζουν ότι λασπώνοντας τη Γενιά του Πολυτεχνείου ξορκίζουν το Στοιχειό της Δημοκρατίας, σκιαμαχούν αλυσιτελώς με τις ερινύες των ατιμωτικών ανομημάτων τους.

Γιατί η Γενιά του Πολυτεχνείου δε είναι οι ελάχιστοι εξουσιομανείς καρεκλοκένταυροι.

Είναι το διαχρονικό αδούλωτο πνεύμα της παγκόσμιας Ελληνικής παιδείας, που έρχεται από τα βάθη των αιώνων και  αδάμαστο τραβάει την ανηφόρα της ανθρώπινης αξιοπρέπειας στους αιώνες των αιώνων.

Το ίδιο το Πολυτεχνείο εξ άλλου δεν είναι το νεοκλασικό κτίριο της Πατησίων, όπως ανοήτως οι επίδοξοι αποικιοκράτες και οι νοσταλγοί της τυραννίας βαυκαλίζονται.

Το Πολυτεχνείο είναι ο ασίγαστος πόθος των λαών για ελευθερία, δημοκρατία και ευημερία, όπως ενσαρκώθηκε από τον Ελληνικό λαό εκείνο το αλησμόνητο τριήμερο του Νοέμβρη του 1973.

Και από τότε και μέχρι σήμερα ενσαρκώνεται καθημερινά σε κάθε γωνιά του πλανήτη, όπου και οποτεδήποτε μια γενιά αποφασίζει να διεκδικήσει το δικαίωμά της στη ζωή, ορθώνοντας το ανάστημά της σ’ αυτούς, που την καταδυναστεύουν.

Το Πολυτεχνείο βρίσκεται ήδη στην Μαδρίτη, στη Βαρκελώνη, στη Ρώμη, στο Λονδίνο, στο Παρίσι, στις Βρυξέλλες και αύριο σ’ όλες τις πόλεις της Ευρώπης, που απειλείται από την βουλιμία των κερδοσκόπων νεοαποικιοκρατών και τον σκοταδισμό του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού.

Ας πάψουν λοιπόν τους μισαλλόδοξους κρωγμούς τους  τα μορμολύκεια της κερδοσκοπικής πειρατείας και ας μεριάσουν τα ελεεινά βδελύγματα της φασιστικής νοσταλγίας.

Ας αφήσουν απερίσπαστες  τις υγιείς δυνάμεις αυτού του τόπου, να πάρουν μεταλαβιά από τα οράματα των πατεράδων τους και να γίνουν μπροστάρηδες σκυταλοδρόμοι της Πανευρωπαϊκής παλινόρθωσης.

Σημ. Όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα πολυτιμότερη προσφορά στις νεότερες γενιές και  καλύτερη υπηρεσία στην ιστορία από το ντοκυμαντέρ του Π. Βούλγαρη για «το χρονικό της Δικτατορίας 1967-1974». Πηγή εδώ.