Παρά την εικόνα σιγουριάς και αυτοπεποίθησης, που μοχθεί να
παρουσιάσει ο συγκυβερνητικός συνασπισμός, τα συμπτώματα προδίδουν ότι μαύρη
απελπισία έχει φωλιάσει στα κομματικά του επιτελεία.
Χαρακτηριστικό του πανικού, που έχει κυριεύσει Υπουργούς,
βουλευτές και στελέχη των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, είναι ότι καθημερινό
πλέον θέμα συζήτησης είναι η δυνατότητα εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας από την
παρούσα Βουλή.
Η εμπλοκή του ίδιου του Πρωθυπουργού με τις αισιόδοξεςδηλώσεις περί τελικής εξασφάλισης του ποθητού αριθμού των 180, αυτόν ακριβώς
τον πανικό επιβεβαιώνει.
Όπως εξ άλλου και οι καθημερινές άτσαλες αναφορές στο θέμα τηςΚυβερνητικής εκπροσώπου κας Βούλτεψη με την χαρακτηριστική αμετροέπεια, που την
διακρίνει.
Και δεν έχει βεβαίως άδικο το κυβερνητικό επιτελείο, που
προσπαθεί με μύχια και με δόντια να διασκεδάσει την υπόθεση.
Η αμφιβολία περί της δυνατότητας αυτής της Βουλής να εκλέξει
πρόεδρο δημοκρατίας, αποτελεί από μόνη της μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της
συγκυβέρνησης.
Είναι αναμφίβολο ότι τα δύο κόμματα και συνακόλουθα οι
βουλευτές τους δεν έχουν καμιά επιθυμία να χάσουν την κουτάλα της εξουσίας. Kαι καμία μνημονιακή συνταγή,
όσο σκληρή, όσο καταστροφική κι όσο λαομίσητη κι αν είναι, δεν μπορεί να τους οδηγήσει
σε αυτόβουλο χρονικό περιορισμό της κυβερνητικής τους θητείας.
Όμως αν στο μυαλό βουλευτών και Υπουργών φωλιάσει ό φόβος της
αναγκαστικής προσφυγής στις κάλπες, τότε η ενίσχυση των φυγόκεντρων δυνάμεων
εντός του κυβερνητικού συνασπισμού και η επιτάχυνση της τάσης κατάρρευσης της κυβέρνησης
θα είναι αναπόφευκτη.
Η ιδέα της προσωπικής διάσωσης του καθ’ ενός στην εκλογική
του περιφέρεια θα υπερισχύσει κάθε άλλης σκέψης και όλοι θα στραφούν εναντίον
όλων στη βάση της εξασφάλισης ενός επικοινωνιακού προφίλ ικανού να επιτύχει την
επανεκλογή τους.
Είναι επομένως ιδιαίτερα κρίσιμο για τους κκ Σαμαρά και
Βενιζέλο να διασκεδάζουν την αγωνία των βουλευτών τους γύρω από αυτό το κρίσιμο
ζήτημα.
Μπορούν ή δε μπορούν να βρουν τους 180?
Ή επί το ορθότερον μπορούν ή δε μπορούν να εξασφαλίσουν την
ανεύρεση των 25-30 καλοθελητών, που σε πείσμα της λαϊκής κατακραυγής θα
τολμήσουν αν δώσουν το φιλί της ζωής στη παραπαίουσα κυβερνητική κομπανία?
Αν πείσουν ότι μπορούν, τότε εξασφαλίζουν τους ψήφους των βουλευτών
της συμπολίτευσης και κυρίως συντηρούν την απαραίτητη κυβερνητική συνοχή.
Αν η αμφιβολία παραμείνει, τότε ούτε καν οι ψήφοι των
βουλευτών τους μπορούν να θεωρούνται εξασφαλισμένοι, καθώς κάποιοι από αυτούς θα
εναποθέσουν την ελπίδα σωτηρίας τους στην υιοθέτηση του ρόλου του
αντιμνημονιακού αντάρτη. Έστω και οψίμως.. Έστω και την τελευταία ώρα…
Και τότε η κατάσταση θα είναι πλέον μη αναστρέψιμη.
Τίποτε ούτε οι φιλότιμες προσπάθειες των ΜΜΕ, ούτε οι απειλές των δανειστών, ούτε οι ωμές
παρεμβάσεις του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου ή της γερμανικής Καγκελαρίας θα
μπορούν να τη σώσουν….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου