Τρόικα με Κυβέρνηση στο Παρίσι-Ανοησίες με ιδιάζουσα θρασύτητα στην Αθήνα..

Μια φορά κι ένα καιρό, όταν η Ελλάδα δεν είχε γίνει ακόμα αποικία χρέους, ο ρόλος των κυβερνητικών εκπροσώπων ήταν να προβάλλουν το έργο των κυβερνήσεων.

Ήταν ακόμα η εποχή, που οι κυβερνήσεις εφάρμοζαν δικά τους πολιτικά προγράμματα και οι Υπουργοί είχαν να επιδείξουν ένα  λίγο ως πολύ θετικό ισοζύγιο πολιτικών πεπραγμένων.

Τώρα πια, που οι κυβερνήσεις επιδίδονται μόνο σε καταστροφικές πολιτικές, δουλειά των κυβερνητικών εκπροσώπων είναι πώς να συσκοτίζουν την επικαιρότητα, να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα και να αποκρύπτουν την πρωτοφανή βλαπτικότητα των κυβερνητικών δράσεων. Όσο για τους Υπουργούς έχουν κάθε συμφέρον να αποφεύγουν τα φώτα της δημοσιότητας.

Για το λόγο αυτό η επιτυχία τους δεν εξαρτάται από το μορφωτικό τους επίπεδο, την ιδεολογική τους σταθερότητα, την πνευματική τους οξυδέρκεια ή το συνειδησιακό τους υπόβαθρο.

Μυθοπλαστική ικανότητα, ιδιάζουσα θρασύτητα, ανενδοίαστη ψευδολογία είναι τα εξ ων ουκ άνευ ζητούμενα επαγγελματικά τους προσόντα.

Οι λόγοι που η Τρόικα θα ελέγχει την Ελλάδα από το Παρίσι, όπου θα μεταβαίνουν οι Υπουργοί με τους φακέλους υπό μάλης είναι απλούστατοι και ηλίου φαεινότεροι.

Η εξαθλίωση που έχει οδηγηθεί η Ελληνική κοινωνία έχει φθάσει στο απροχώρητο.

Η αγανάκτηση των πολιτών έχει φθάσει στο μη περαιτέρω.

Η επιμονή και η μαχητικότητα των απολυμένων καθαριστριών έχει δώσει ένα πρώτο σαφές δείγμα στην κυβέρνηση και στην Τρόικα για το πόσο «ευπρόσδεκτη» είναι σ’ αυτή τη χώρα.

Οι νέοι εξοντωτικοί φόροι και η περαιτέρω καταστροφή του παραγωγικού ιστού, ο θάνατος του μικρομεσαίου εμποράκου και κάθε είδους μικρομεσαίου προδιαγράφει το τοπίο των εκρηκτικών κοινωνικών αντιδράσεων, που προβλέπονται οσονούπω.

Οι έντονες αντιδράσεις των ενστόλων, που αποτελούν εξ ορισμού τον βραχίονα καταστολής των υπόλοιπων επαγγελματικών ομάδων είναι χαρακτηριστικός για το τι κλίμα επικρατεί για όσους, Υπουργούς και Τρόικα, η συλλογική συνείδηση θεωρεί υπαίτιους της οικονομικής και όχι μόνο καταστροφής της χώρας.

Υπό αυτές τις συνθήκες είναι πλέον ή βέβαιο ότι από εδώ και πέρα η πρόσβαση των Τροϊκανών, ακόμη και των ελεγχομένων Υπουργών στα Υπουργεία θα ήταν αδύνατο να εξασφαλισθεί με συμβατικά μέσα προστασίας. Των ειδικών αστυνομικών σωμάτων περιλαμβανομένων.

Η μεταφορά λοιπόν της διαδικασίας του ελέγχου εκτός Ελληνικής επικράτειας ήταν μια αναπόφευκτη κίνηση στοιχειώδους πρόνοιας.

Ουδείς εχέφρων ελεγκτής (κατ’ ουσίαν  στυγνός εκμεταλλευτής) έχει πλέον την αποκοτιά να επισκεφθεί ένα λαό που τον βλέπει ως δήμιο. Και ουδείς φυσικά κυβερνητικός οικοδεσπότης μπορεί να εγγυηθεί την ασφάλεια ενός τέτοιου επισκέπτη.

Η επιλογή συνεπώς να γίνονται αυτού του τύπου οι συναντήσεις στο Παρίσι ήταν μια ρεαλιστική ιδέα, που κατά πάσα πιθανότητα υπαγορεύτηκε από τον ένστικτο αυτοσυντήρησης των Τροϊκανών και έγινε ασμένως αποδεκτή από την Ελληνική πλευρά.

Είναι προφανές ότι η μετακίνηση ενός ολόκληρου συρφετού Τπουργών, υφυπουργών, ανώτερων διοικητικών  υπαλλήλων και λοιπών παρατρεχάμενων, θα στοιχίσει ένα σκασμό λεφτά στο χειμαζόμενο δημόσιο κορβανά.

Είναι γνωστό ότι ο πηγεμός των Υπουργών στους Τροϊκανούς σημειολογικά με βάση τα διεθνή πρότυπα τους καθιστά αυτόματα υφισταμένους, πράγμα διόλου κολακευτικό για τη χώρα.  

Γιατί όπως και να το κάνουμε ο υφιστάμενος πάει στον προϊστάμενο κι όχι το αντίθετο. Αυτή λοιπόν η κίνηση από μόνη της σηματοδοτεί κατά τρόπο αδιάψευστο την αποικιοκρατική ουσία της κατάστασής μας.

 Μόνο σε περίπτωση αποικίας ή κατοχής ο Υπουργός μιας χώρας παίρνει τους φακέλους υπό μάλης και πάει στο γραφείο κάποιων ξένων διοικητικών υπαλλήλων για να δώσει λογαριασμό για τα πεπραγμένα του. Να ακούσει ενδεχομένως τα σχολιανά του και να πάρει οδηγίες για τη συνέχεια.

Είναι επομένως ευνόητο γιατί Τρόικα και κυβέρνηση υιοθέτησαν αυτή την οικονομικά πανάκριβη και επικοινωνιακά ταπεινωτική λύση.

Και ενώ ο κόσμος το’ χει τούμπανο κι οι Υπουργοί κρυφό καμάρι, εμφανίζεται η Κυβερνητική εκπρόσωπος την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιούμενη να μας δώσει το μυαλό στο χέρι.

Ούτε λίγο ούτε πολύ προσπαθεί να πείσει τους δύστυχους πλήν αγανακτισμένους ιθαγενείς ότι επρόκειτο και καλά για μια φαεινή ιδέα του Πρωθυπουργού.

Που και καλά δεν τους άρεσε των Τροϊκανών, αλλά η κραταιά Ελλάς τους την επέβαλε με το ζόρι.

Που και καλά αποτελεί επιβεβαίωση της εμπιστοσύνης των ξένων τοποτηρητών για τη χώρα.

«Εφόσον είμαστε σε καλό δρόμο δεν υπάρχει λόγος γι αυτή την αυτοπρόσωπη παρουσία (των Τροϊκανών) και αυτό γίνεται αντιληπτό», εξήγησε με ύφος χιλίων υποκειμένων της δαρβινικής θεωρίας σε πρωϊνή εκπομπή γνωστού «αντικειμενικού» καναλιού.

Το εύλογο ερώτημα που προκύπτει από αυτή την μεγαλοφυή ατάκα της εξοχότατης Κυβερνητικής εκπροσώπου είναι: 

Αφού είμαστε σε τόσο καλό δρόμο γιατί χρειάζεται η αυτοπρόσωπη πολυήμερη …απουσία των Υπουργών και η απομάκρυνσή τους από τα Υπουργεία τους σε μια απόσταση αρκετών χιλιάδων χιλιομέτρων..?

Τέτοια ερωτήματα βεβαίως δεν πρόκειται να απαντηθούν ποτέ από την σεβαστή Υπουργό γιατί απλούστατα ποτέ δεν πρόκειται να της τεθούν από τους δημοσιογράφους και συνομιλητές της στα πάνελ των ΜΜΕ, που επιλέγει να εμφανίζεται.

Κι αυτό καταντά τελικά ένα μειονέκτημα για την ίδια, γιατί μη έχοντας γνώμονα της θυμηδίας ή οργής, που προκαλούν οι εμφανίσεις της, ολισθαίνει ασυναίσθητα στην  αμετροέπεια, την αλαζονεία και εν τέλει στην ανοησία.

Και αν δεχθούμε ότι με τις φαιδρές αυτές κομπορρημοσύνες θα καταφέρει αυτή τη φορά να πείσει κάποιους αφελείς πως η εικόνα υπουργών να σέρνονται στα γραφεία των τροϊκανών είναι μαγκιά του Πρωθυπουργού.

Την επόμενη φορά, αν οι Υπουργοί κριθεί ασφαλέστερο να μετακομίσουν μόνιμα στο Παρίσι, τι θα βρεί να πεί για να παρουσιάσει τη νύκτα μέρα..?

Υ.Γ : Μαγκόπαιδα της συγκυβέρνησης πείτε αλεύρι...Ο Κολομπανί σας γυρεύει...

Πηγή φωτογραφίας εδώ