Η προηγούμενη Παρασκευή (11/07), θα επισημανθεί στα δικαστικά χρονικά ως αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα για δύο συμβάντα.
Το πρώτο είναι η ομόφωνη απόφαση του Πειθαρχικού συμβουλίου που απήλλαξε πανηγυρικά τον κ. Μπάγια. Για το θέμα αυτό, που είχε αναστατώσει το σύνολο του νομικού κόσμου της χώρας, είχαμε εκφράσει εγκαίρως τον προβληματισμό μας.
Ευτυχώς με την απόφαση αυτή περισώθηκε το κύρος της δημοκρατίας μας.
Διότι προφανώς το κύρος της δικαιοσύνης ουδέποτε κινδύνεψε από τη δράση του διωκόμενου για τις απόψεις του συνδικαλιστή δικαστικού λειτουργού.
Το δεύτερο σημαντικό ζήτημα ήταν η άσκηση ποινικών διώξεων για την υπόθεση της εξαγοράς της «ΓΕΡΜΑΝΟΣ» από τον ΟΤΕ.
Ανεξάρτητα από το ουσιαστικό μέρος της υπόθεσης, για το οποίο δεν διαθέτουμε ούτε επαρκή στοιχεία, ούτε καθ’ ύλην αρμοδιότητα για να κάνουμε ποινικής φύσεως αξιολογήσεις, αυτή καθεαυτή η άσκηση διώξεων έχει μεγάλη θεσμική σπουδαιότητα, εξαιτίας του πολιτικού της ενδιαφέροντος.
Είναι πολύ σημαντικό για την Ελληνική Δικαιοσύνη ότι οι συγκεκριμένοι δικαστές λειτούργησαν σύμφωνα με τους κανόνες της επιστήμης και της συνείδησης τους και δεν δίστασαν να λάβουν αποφάσεις που προφανώς πλήττουν την επικοινωνιακή εικόνα κεντρικών επιλογών και δράσεων της εκτελεστικής εξουσίας.
Η πολιτική βαρύτητα του όλου ζητήματος είναι πλέον αυταπόδεικτη από τον πολιτικό σάλο, που ξεσήκωσαν οι διώξεις αμέσως μετά την δημοσιοποίησή τους.
Αυτές τις πολιτικές παρενέργειες αξίζει τον κόπο να προσεγγίσουμε τουλάχιστον ακροθιγώς, καθ’ όσον εξ άλλου ο πολιτικός σχολιασμός είναι δικαίωμα και καθήκον μας, ως φορολογουμένων, πολιτών και ψηφοφόρων αυτής της τάλαινας res publica.
Ο χορός των πολιτικών δηλώσεων ξεκίνησε με την δήλωση του εξοχότατου ΥΠΕΘΟ:
«Η Cosmote έκανε μία επιχειρηματική κίνηση, η οποία θεώρησε ότι είναι προς όφελός της και προς όφελος του ΟΤΕ. Η κίνηση αυτή δικαιώθηκε από την αγορά και τις εξελίξεις. Παρότι σέβομαι απολύτως τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης, ειλικρινά δεν αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό αυτής της συγκεκριμένης απόφασης».Παρότι θέλουμε να αντιμετωπίζουμε με καλοπιστία και συμπάθεια όλα τα διαπρεπή μέλη της Κυβέρνησης, που με αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια εργάζονται άοκνα για το καλό του τόπου δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε κάποια ερωτηματικά.
Αφού η Cosmote είναι μια επιχείρηση, που έκανε επιχειρηματικές κινήσεις γιατί ο ΥΠΕΘΟ αισθάνεται την ανάγκη να σχολιάσει τόσο έντονα το όλο θέμα?. Κατά το κοινώς λεγόμενο εκείνος «τι ζόρι τραβάει?». Διότι βεβαίως δεν είναι συνηθισμένη πρακτική οι ΥΠΕΘΟ να σχολιάζουν γενικώς τις διάφορες επιχειρηματικές επιλογές των διάφορων εταιριών. Και εν πάση περιπτώσει όταν μια επιχείρηση «κάνει κινήσεις, που θεωρεί ότι είναι προς όφελός της» αυτό σημαίνει ότι η δικαιοσύνη δεν δικαιούται να ελέγξει την τυπική ή ουσιαστική νομιμότητά τους?
Και πώς ακριβώς «η κίνηση δικαιώθηκε από την αγορά και τις εξελίξεις»? Από όσο γνωρίζουμε ούτε η μετοχή του ΟΤΕ ανέβηκε, ούτε τα κέρδη της εταιρίας αυξήθηκαν, ούτε τα τιμολόγια για τους καταναλωτές μειώθηκαν.
Επίσης η διατύπωση «δεν αντιλαμβάνομαι το σκεπτικό της συγκεκριμένης απόφασης», με δεδομένη την οξυδέρκεια του κ. Υπουργού δεν αποτελεί κατ’ ουσία απαξιοτική κρίση για την ενέργεια των δικαστικών λειτουργών?
Είναι δυνατόν αυτό, που κατανοούν εδώ και πάρα πολύ καιρό όλοι οι πολίτες να μη το κατανοεί ο κ. Υπουργός? Και αν πράγματι έχει μια τέτοια αντιληπτική δυσχέρεια γιατί δεν ζητά την βοήθεια του (θού Κύριε φυλακή τω στόματί μου) κ. Τράγκα ή του (οι μάγκες δεν υπάρχουν πια τους πάτησε το τραίνο) κ. Μανώλη, που συναγωνίζονται σε επίδειξη κατανόησης στα τηλεοπτικά παράθυρα και τις εφημερίδες?
Αν πάλι αναφερόμενος στο σκεπτικό της απόφασης στην πραγματικότητα υπαινίσσεται το σκεπτικό των Δικαστών, υπό την έννοια του πως βρήκαν το θάρρος να αποφασίσουν την άσκηση ποινικών διώξεων για ένα τέτοιο θέμα, τότε το πρόβλημα δεν είναι ούτε της Δικαιοσύνης, ούτε δικό του.
Το πρόβλημα ανάγεται στην λειτουργία του πολιτεύματος.
Διότι απλούστατα μπορεί να αποτελεί ανεπίτρεπτη, έμμεση πλην σαφή, σύγχυση δικαστικής και εκτελεστικής εξουσίας.
Διασκεδαστική όμως ήταν και η κόντρα του ΚΚΕ με το ΛΑΟΣ.
Ο Πρόεδρος του ΛΑΟΣ έκανε ένα σαφές και απλοϊκό ερώτημα σχετικά με την απουσία του κομμουνιστικού κόμματος από τη Βουλή όταν διεξήγετο συζήτηση για τη «ΓΕΡΜΑΝΟΣ».
Στο ευθύ και απέριττο αυτό ερώτημα το ΚΚΕ απήντησε με ένα σωρό «περικοκλάδες», με συνομωσιολογίες, «με προβοκάτσιες», με «αντικομμουνισμούς» και με γενικές θεωρίες περί αντικαπιταλιστικών αγώνων.
Μακράν ημών μέχρις αποδείξεως του εναντίου οποιαδήποτε καχυποψία για την επίσημη στάση του ΚΚΕ περί την κρινόμενη αγοραπωλησία, αλλά βεβαίως σε μιας τέτοιας βαρύτητας ζήτημα δεν αρκεί η δικαιολογία ότι σύσσωμη η κοινοβουλευτική ομάδα περί άλλων τύρβαζε. Ούτε οι δηλώσεις μεμονωμένων βουλευτών σε ένα τέτοιο θέμα αποτελούν επαρκή επίσημη κάλυψη ενός κόμματος. Τουναντίον μπορεί να σημαίνει επίσημη προσπάθεια υποβάθμισης ενός θέματος.
Τέλος η βαρύγδουπη δήλωση "ότι εκείνο που ενοχλεί διάφορους είναι ότι το ΚΚΕ δεν παλεύει μόνο κατά των σκανδάλων, αλλά και κατά της αιτίας που τα γεννά: Το καπιταλιστικό σύστημα και η αντιλαϊκή πολιτική", κάθε άλλο παρά καθησυχαστική είναι.
Και τούτο διότι στην πράξη τις τρεις τουλάχιστον τελευταίες δεκαετίες ο πολίτης παρακολουθεί το ΚΚΕ να αναπτύσσει ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα μια συνεπή πολεμική, που συνίσταται σε διασπαστικές δραστηριότητες στον συνδικαλιστικό χώρο και στην τοπική αυτοδιοίκηση, σε λυσσαλέες επιθέσεις κατά του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις, που συμπτωματικά η Κοινοβουλευτική του στάση διευκόλυνε την Κυβέρνηση. Όπως και γενικά οι δημόσιες παρεμβάσεις του αντικειμενικά συμπλέουν με τα κεντρικά επικοινωνιακά προτάγματα της Κυβέρνησης ότι για όλα φταίει το ΠΑΣΟΚ ή τουλάχιστον ότι η ΝΔ δεν είναι χειρότερη από την αξιωματική αντιπολίτευση.
Αν λοιπόν υπάρχει διάχυτη μια αμφιβολία για την στάση του Κομμουνιστικού κόμματος αυτή προκύπτει μάλλον αβίαστα από την γενικότερη πολιτική πρακτική του και όχι τόσο από την ειδική αυτή περίπτωση.
Μια μακροχρόνια συνεπής αρνητική πρακτική, που ευλόγως προσέδωσε στο ΚΚΕ τον τίτλο του "αριστερού ψάλτη" της Νέας Δημοκρατίας.
Και επομένως ο πιο κατάλληλος για να αξιολογήσει αυτή την πρακτική είναι ποιος άλλος παρά ο ΛΑΟΣ. Δηλαδή ο "δεξιός ψάλτης" της Νέας Δημοκρατίας.
Είναι εξ άλλου κοινό μυστικό στους εκκλησιαστικούς κύκλους ότι η ευγενής άμιλλα και οι αψιμαχίες μεταξύ αριστερών και δεξιών ψαλτών είναι σύνηθες φαινόμενο και στις καλλίτερες των εκκλησιών.
Και επειδή εσχάτως με αφορμή το σκάνδαλο της SIEMENS τα δύο αυτά κόμματα αυτοπροβάλλονται και με την ιδιότητα της "αμόλυντης παρθένας", που φρίττει απεγνωσμένα με τις διεφθαρμένες συνιστώσες του δικομματισμού, ας μην εκπλήσσονται από τις ατεκμηρίωτες καταγγελίες, που εκτοξεύουν το ένα εναντίον του άλλου.
Διότι ως είναι επίσης γνωστό στους εκπαιδευτικούς κύκλους τα αστήρικτα κουτσομπολιά είναι σύνηθες φαινόμενο και στα καλλίτερα των παρθεναγωγείων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου