Σε αντίθεση με την κρατούσα δημοσιογραφική άποψη, όσο περισσότερο παρακολουθώ την υπόθεση αυτή, τόσο περισσότερο καταλήγω στο συμπέρασμα ότι δεν είναι η Νέα Δημοκρατία, που διέγραψε τον κ. Τατούλη, αλλά μάλλον ο συμπαθής βουλευτής διέγραψε το πρώην κόμμα του.
Οι λόγος είναι πολύ απλός.
Για να τον απλοποιήσουμε ακόμη περισσότερο ας ξεκινήσουμε με το ορισμό της διαγραφής.
Τί εστί πολιτική διαγραφή;
Κατά την ταπεινή μας γνώμη διαγραφή εστί ενέργεια τιμωρητικού χαρακτήρα, που συνίσταται στην αποπομπή πολιτικού προσώπου με στόχο την πολιτική απαξίωσή του.
Συνήθεις συνέπειες της αποπομπής είναι η θλίψη του διαγραφομένου, η μεταμέλεια του, η ικεσίες του για επάνοδο και η δυνατότητα του διαγράφοντος να επιδείξει μεγαλοψυχία διά της παροχής συγγνώμης. (π.χ οι προηγούμενες διαγραφές του κ. Δαϊλάκη κ.λ.π)
Σύμφωνα με αυτόν τον αυτοσχέδιο ορισμό η διαγραφή είναι ενέργεια και σαν τέτοια νοείται ως εκούσια ανάληψη πρωτοβουλίας από τον διαγράφοντα, όχι σαν ακούσια παθητική αντανάκλαση που προκλήθηκε από τις ενέργειες του διαγραφέντος.
Στην περίπτωσή μας όμως αυτός, που έδειξε πραγματικά σοβαρή ενεργητικότητα με πληθώρα πολιτικών ενεργειών δεν είναι ο κ. Πρωθυπουργός αλλά ο κ. Τατούλης. Αυτός επί σειρά μηνών προέβη σε διάφορες πρωτοβουλίες πολιτικής σημασίας, ενώ αντίθετα η Νέα Δημοκρατία τηρούσε παθητική στάση και παρακολουθούσε με αμηχανία τις σχεδόν καθημερινές επικριτικές επιθέσεις του. Και όπως προκύπτει και από τις δηλώσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου, αλλά και από τα επιχειρήματα όλων των υπολοίπων κομματικών παραγόντων, για τον Πρωθυπουργό η διαγραφή ήταν μονόδρομος και υπαγορεύθηκε από το εις βάρος του κατηγορητήριο, που εκτόξευσε ο κ. Τατούλης.
Άρα δεν ενήργησε με δική του πρωτοβουλία, αλλά απλά σύρθηκε ακουσίως σε μια ανακλαστική κίνηση.
Ο κ. Τατούλης λοιπόν ενήργησε ενώ ο κ. Καραμανλής απλώς αντέδρασε φυσιολογικά.
Για παράδειγμα όταν ζεστάνουμε μια κατσαρόλα σούπα επί ένα χρονικό διάστημα, κάποια στιγμή η σούπα θα αρχίσει να βράζει και να κάνει μπουρμπουλίθρες.
Όλοι θα συμφωνήσουν ότι ο βρασμός δημιουργήθηκε από την πηγή θερμότητας και όχι από τις μπουρμπουλήθρες
Ας πάμε όμως παρακάτω.
Είχε άραγε χαρακτήρα τιμωρίας η «διαγραφή» για τον κ. Τατούλη;
Προφανώς όχι, αφού όλοι αντιλαμβάνονται ότι ο άνθρωπος δεν προκάλεσε απλώς αλλά στην κυριολεξία επεδίωξε την διαγραφή του. Δεν χρειάζεται να είσαι βαρύγδουπος πολιτικός αναλυτής για να διακρίνεις ότι το όλο σκηνικό στήθηκε από τον φερόμενο ως διαγραφέντα, σε χρόνο που αυτός αποκλειστικά επέλεξε και προφανώς αποτελεί ένα επεισόδιο που εξυπηρετεί ένα ευρύτερο προσωπικό του σχεδιασμό.
Αν επομένως κάποιος τιμωρείται (ή στην καλύτερη περίπτωση αυτοτιμωρείται) αυτός είναι μάλλον ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, που εγκλωβίζεται στην ισορροπία τρόμου των 151 βουλευτών. Τι μεγαλύτερη τιμωρία για ένα Πρωθυπουργό που στερείται πλέον κάθε δυνατότητας επιβολής των προσωπικών του επιθυμιών και αποφάσεων, αφού του λοιπού θα χρειάζεται την καλή θέληση ενός εκάστου των μελών της κοινοβουλευτικής του ομάδος;
Εξ άλλου αφού ο κ. Τατούλης ήταν αυτός, που κατ’ ουσίαν αποφάσισε την διάρρηξη των σχέσεών του με την Νέα Δημοκρατία προς χάριν δικών του πολιτικών σχεδιασμών και την σκηνοθέτησε με ιδιαίτερη πανηγυρικότητα συνεπικουρούντων των ΜΜΕ, προφανώς δεν πρόκειται για αποπομπή αλλά μάλλον για ηρωική έξοδο.
Μάλλον με βάση και τα λεγόμενά του αυτός απέπεμψε μετά βδελυγμίας το κόμμα και ιδίως τον αρχηγό του.
Όσο δε για το τελευταίο στοιχείο την πολιτική απαξίωση;
Ποιος μπορεί να υποστηρίξει με σοβαρότητα ότι το πολιτικό ειδικό βάρος του κ. Τατούλη θα επηρεασθεί έστω και κατ’ ελάχιστον επειδή δήθεν διεγράφη από την Νέα Δημοκρατία;
Αντίθετα η Νέα Δημοκρατία και ο αρχηγός της απαξιώνονται από τον φιλιππικό που εξαπέλυσε ο κ. Τατούλης, από την αποδυνάμωση της κοινοβουλευτικής ομάδας, από τις φυγόκεντρες δυνάμεις που ενθαρρύνονται.
Και αναφορικά με τις συνήθεις συνέπειες των διαγραφών; Πλήρης αναστροφή.
Ούτε θλιμένος φάνηκε ο κ. Τατούλης, ούτε μετανοημένος.
Και προφανώς δεν προτίθεται να παρακαλέσει να τον συγχωρήσουν, ώστε να δώσει την ευκαιρία της επίδειξης μεγαλοψυχίας στον αρχηγό.
Αντίθετα αυτοί, που φαίνονται να θλίβονται βαθύτατα και πιθανότατα μετανοούν μετά από ωριμότερη σκέψη είναι μάλλον ο κ. Καραμανλής και ο κ. Ζαγορίτης.
Ας μη μας διαφεύγει ότι ο δεύτερος μεγάλος χαμένος από αυτή την υπόθεση μετά τον Πρωθυπουργό είναι ο κ. Ζαγορίτης, ο οποίος είναι πλέον γραμματέας ενός ουσιαστικά αποστεωμένου κόμματος, αφού όλη η δύναμη εξουσίας έχει πλέον μεταφερθεί στην κοινοβουλευτική ομάδα και μάλιστα σε ένα έκαστο των βουλευτών. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι η πολιτική ισχύς κάθε κόμματος και συνακόλουθα του γραμματέα του εξελίσσεται αντιστρόφως ανάλογα από την ισχύ της αντίστοιχης κοινοβουλευτικής ομάδας και των βουλευτών της. (Τουλάχιστον καθ' όσον αφορά τις εσωκομματικές ισοροπίες).
Έτσι εξηγείται γιατί αυτοί κατόπιν εορτής εκλιπαρούν τον κ. Τατούλη να παραιτηθεί από το βουλευτικό του αξίωμα και να επιδείξει την μεγαλοψυχία να τους προσφέρει την βουλευτική του έδρα.
Φρούδες ελπίδες και όνειρα φθινοπωρινής νυκτός.
Διότι ο κ. Τατούλης δεν θα αποποιηθεί ποτέ μιας ιδιότητας, που προσδίδει στις κατά τα άλλα ρηχές πολιτικές δραστηριότητές του μεγαλύτερη επικοινωνιακή αξία, άρα η διατήρησή της διευκολύνει τους πολιτικούς του σχεδιασμούς.
Με αυτή την ευκαιρία ας επιχειρήσουμε μια γενικότερη και κατά το μάλλον ή ήττον σοβαρότερη προσέγγιση.
Η Νέα Δημοκρατία έχει εισέλθει εδώ και αρκετό καιρό σε κρίση ηγεσίας.
Είναι εμφανές ότι όλοι πλέον ενδιαφέρονται για την μετακαραμανλική εποχή και έχουν αποδυθεί σε ένα ξέφρενο αγώνα μεταξύ τους. Είναι χαρακτηριστικές οι επιθέσεις των εκπροσώπων της λαϊκής δεξιάς εναντίον των φιλελευθέρων ή των «μεσαιοδεξιών» και τούμπαλιν.
Η οικονομική κρίση θα προσθέσει στην κρίση ηγεσίας και κρίση ταυτότητας.
Η κρίση ταυτότητας πιθανότατα δεν θα περιορισθεί μόνο στην κυβερνώσα παράταξη…
Η περίπτωση Τατούλη αποτελεί σύμπτωμα αυτής της ταραγμένης συγκυρίας.
Ο κ. Τατούλης ορθώς διαισθάνθηκε ότι η Νέα Δημοκρατία οδηγείται σε αδιέξοδο, αλλά δυστυχώς γι αυτόν ματαιοπονεί ονειρευόμενος διέξοδο στο «μεσαίο χώρο» μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ.
Η προϊούσα οικονομική εξαθλίωση των πολιτών θα επιφέρει έντονη ριζοσπαστικοποίησή τους, που θα τους στρέψει αναπότρεπτα σε όλο και αριστερότερες αναζητήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου