Έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια χώρα όπου στο απώτερο παρελθόν οι κάτοικοί της ανέπτυξαν ένα ανεπανάληπτο πολιτισμό.
Ιδιαίτερα στον γνωστικό τομέα τόσο εκτεταμένες υπήρξαν οι γνώσεις τους επί παντός επιστητού, ώστε προσφυώς υποστηρήχθηκε ότι οι μεταγενέστεροι επιστήμονες οποιουδήποτε κλάδου, για πολλούς αιώνες και εν πολλοίς ακόμη και σήμερα, απλώς ανακαλύπτουν όσα οι αρχαίοι Έλληνες πρώτοι διετύπωσαν.
Μυστήριο πάντως παραμένει ποιο χαρακτηρισμό θα χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας αν ζούσαν επί των ημερών μας για να στολίσουν αυτούς, που χειρίζονται την υπόθεση του Βατοπεδίου.
Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από το σάλο, που δημιουργήθηκε με την παραίτηση δύο εισαγγελικών λειτουργών, που παρεμποδίσθηκαν να στείλουν τη δικογραφία στη Βουλή κατ’ εφαρμογή του άρθρου 86 του συντάγματος.
Οι πρωταγωνιστές όμως εκείνου του παθήματος δεν φαίνεται να έχουν διδαχθεί τίποτε και η θλιβερή ιστορία-φάρσα δυστυχώς επαναλαμβάνεται.
«Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού» έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Τουτέστιν άσοφους, απερίσκεπτους, ολιγοφρενείς χαρακτήριζαν όσους δεν ήταν ικανοί να διδαχθούν από τα λάθη τους και επαναλάμβαναν τα ίδια λάθη.
Λόγοι δεοντολογίας και κοινωνικής ευπρέπειας δεν επιτρέπουν να φαντασθούμε ποιους βαρύτατους χαρακτηρισμούς θα χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας, αν ζούσαν στις μέρες μας, για όσα συμβαίνουν στο δικαστικό χειρισμό υποθέσεων με υψηλό πολιτικό ειδικό βάρος, όπως αυτές που έχουν κοινό παρανομαστή την παραπάνω διάταξη του Συντάγματος.
Σε μια χώρα όπου 2.500 χρόνια πριν ένας πολιτικός ονόματι Αριστείδης, δίκαιος επονομαζόμενος, διεκήρυττε «ειρήνη, αν είναι δυνατόν, αλλά δικαιοσύνη παντί τρόπω», αποτελεί θλιβερή κατάντια το σύνολο σχεδόν των πολιτών να θεωρεί ότι οι υψηλά ιστάμενοι όλων των επαγγελματικών ομάδων και κυρίως οι πολιτικοί χαίρουν μιας απόλυτης ατιμωρησίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου