Για άλλη μια φορά οι μεγαλόσχημοι δημοσιογράφοι, οι πνευματικά οκνηροί ρεπόρτερ και οι ανεγκέφαλοι πολιτικοί σχολιαστές των τηλεοπτικών σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας, αμιλλώνται στην κατάστρωση σεναρίων περί του περιεχομένου και περί του τρόπου συγκρότησης των ψηφοδελτίων της Νέας Δημοκρατίας.
Θα είναι τα ψηφοδέλτια απαλλαγμένα από ανίκανους, από αναμεμειγμένους σε σκάνδαλα, από αντάρτες;
Θα περιέχουν νέους και ωραίους; Θα επιφυλάσσουν εκπλήξεις; Θα περιλαμβάνουν διάσημα και ηχηρά ονόματα; Και άλλα τέτοια ευτράπελα ερωτήματα.
Ανάλογα με την πνευματική του κατάσταση και την πολιτική του τοποθέτηση ή με την ειδική σκοπιμότητα, που εξυπηρετεί δίνει ο καθένας την δική του εκδοχή.
Για να μη κουράζονται και σπαταλούν φαιά ουσία, που είναι και είδος εν ανεπαρκεία, θα συμβουλεύαμε να στρέψουν την έρευνά τους προς διαφορετική κατεύθυνση.
Για τον κ. Καραμανλή δεν παρουσιάζει ενδιαφέρον κανένα από τα κριτήρια επιτυχούς συγκρότησης των ψηφοδελτίων, από αυτά που συζητούνται στα κανάλια ή που φέρονται να απασχολούν την κοινή γνώμη.
Έχοντας δεδομένη την ήττα στις προσεχείς εκλογές όλο το ενδιαφέρον του κ. Πρωθυπουργού επικεντρώνεται στην επόμενη μέρα όταν εκ των πραγμάτων θα τεθεί το θέμα αρχηγίας της ΝΔ.
Ένα λοιπόν και μοναδικό είναι το κυρίαρχο μέλημα του κ. Καραμανλή:
Πως θα επιλέξει τα κατάλληλα πρόσωπα στις κατάλληλες εκλογικές περιφέρειες ώστε στην ισχνή Κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας μετά την επικείμενη εκλογική αναμέτρηση να εξασφαλίσει την απαιτούμενη πλειοψηφία και να μην κινδυνεύει να αποπεμφθεί από την αρχηγία του κόμματός του.
Αυτό είναι το πρόβλημα του ανθρώπου και όλα τα υπόλοιπα είναι κουραφέξαλα…
Γιατί ο κ. Καραμανλής γνωρίζει πολύ καλά την ορθότητα των όσων γράφαμε στον επίλογο της ανάρτησής μας στις 28/8/2009
1 σχόλιο:
Το «φαινόμενο Κώστας Καραμανλής»
Ο Καραμανλής όντας ένας απλός άνθρωπος του καλαμπουριού, της καλοπέρασης, του κεφιού και της καλής παρέας, ποτέ του δεν διανοούνταν ότι θα καβαλούσε το «άτι της πρωτιάς».
Όμως «Τω Καιρώ Εκείνω εν έτει 1996», το θλιβερό θέαμα στο συνέδριο της εξουσιαστικής διελκυνστίδας μεταξύ του ανεπαρκέστατου και καταηττημένου Έβερτ από τη μία και του Μητσοτακικοθρεμένου Σουφλιά από την άλλη, έδωσε την μεγάλη αφορμή.
Με εντολή του «βαθέως κράτους της δεξιάς», οι Βαρβιτσιώτης και Κεφαλογιάννης κάλεσαν το «όνομα» να αναλάβει την αρχηγία του κόμματος.
Από εκεί και ύστερα, ήτανε δουλειά των Image makers πως θα μεταμορφώνανε τον Κωστάκη σε ηγέτη της νεοδεξιάς παράταξης.
Ο Φοβερός και τρομερός Λούλης (άνθρωπος πανέξυπνος κατά την ταπεινή μου γνώμη) μαζί με όλο του το επιτελείο, ανασκουμπώθηκαν και έπιασαν γρήγορα δουλειά.
Έναν άνθρωπο από ένα περιβάλλον “εξ απαλών ονύχων”, με «όλα λυμένα και καλά» που δεν είχε καμιά σχέση με τις δημόσιες δυσκολίες και με τα προβλήματα καθημερινότητας των απλών Ελλήνων πολιτών, έπρεπε να τον μεταμορφώσουν σε «στιβαρό ηγέτη» που θα αναλάμβανε τα ηνία των δημοσίων πραγμάτων από τον «μικροσκοπικό και καχεκτικό» Σημίτη.
«Εντάξει άνθρωπος» με τα κοινά μέτρα είναι ο Καραμανλής, αλλά δεν είναι από «στόφα» ηγέτη και συν τοις άλλοις, του λείπει και το ανάλογο σθένος.
Δεν τον αφήνανε τον άνθρωπο ήσυχο να απολαμβάνει τα αγαθά που κληρονόμησε από τον πατέρα του?
Να κατεβαίνει με τα πόδια, που και πού από το πολιτικό γραφείο του στο Κολωνάκι, για κανένα καφέ και κανένα καλαμπουράκι στη Βουλή?
Τώρα που το κατάλαβε θα "την κάνει" βέβαια με ήσυχα και απαλά πηδηματάκια. Και θα «την κάνει» ή θα «του την κάνουν» οι αφεντάδες που το έφεραν στο προσκήνιο.
Γιατί το «βαθύ κράτος της δεξιάς» δεν δέχεται το Supermarket με την επωνυμία «Δεξιά – Μακρυγιάννης – Γράμμος – Βίτσι», να μετατραπεί σε συνοικιακό μπακαλικάκι….
Δημοσίευση σχολίου