Η απομυθοποίηση των ψηφοδελτίων επικρατείας.

Η έντονη συζήτηση και η απέραντη σεναριολογία γύρω από την σύνθεση των ψηφοδελτίων επικρατείας δεν είναι μια υπόθεση απλού δημοσιογραφικού ενδιαφέροντος.
Τα «ρεπορτάζ», «οι διαρροές πληροφοριών» και τα τοιαύτα δεν προκύπτουν απλώς από την προσπάθεια κάποιων δημοσιογράφων να «βγάλουν μεροκάματο».
Το παρασκήνιο, που κινεί και συντηρεί τις συζητήσεις στα «παράθυρα» των τηλεοπτικών σταθμών και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, δεν είναι μόνον πολιτικό.
Είναι πολύ ευρυτέρων συμφερόντων.

Η σημασία ενός ψηφοδελτίου επικρατείας ποικίλει ανάλογα με το κόμμα αναφοράς.
Όταν πρόκειται για το κόμμα, που προόρισται να χάσει της εκλογές, το θέμα είναι απλό για τον αρχηγό, ο οποίος το αντιμετωπίζει συνήθως σαν ένα εργαλείο διαχείρισης της επερχόμενης ήττας και επιβίωσής του μετά το αναμενόμενο εκλογικό Βατερλώ.
Τα κριτήρια δηλαδή είναι παρόμοια με αυτά συγκρότησης των κοινών ψηφοδελτίων: Επιλογή των κατάλληλων ανθρώπων, που θα τον στηρίξουν στις 4 Οκτωβρίου το βράδυ, όπου οι δελφίνοι του έχουν στήσει καρτέρι και απεργάζονται σχέδια εξόντωσης του. Είναι λοιπόν φυσικό το ψηφοδέλτιο επικρατείας ιδιαίτερα σε ότι αφορά στις εκλόγιμες θέσεις να είναι προϊόν συμμαχιών του αρχηγού με τους διάφορους βαρόνους της παράταξης.

Όταν πρόκειται για το κόμμα, που πρόκειται να αναλάβει μετεκλογικά την εξουσία το ζήτημα προφανώς γίνεται πολύπλοκο διότι πέραν από τις βλέψεις του αρχηγού διεγείρει το ενδιαφέρον σε πολλούς και διάφορους κύκλους.
Εξ’ ου και το αστείο «γαϊτανάκι», στο οποίο έχουν επιδοθεί σκοτεινοί, πλην ορατοί κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδος.

Τα πρόσωπα που καταλαμβάνουν τις εκλόγιμες θέσεις και ιδιαίτερα ο επικεφαλής δεν σηματοδοτούν απλώς την ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση της νέας κυβέρνησης. Σ’ ένα μεγάλο βαθμό οριοθετούν σημειολογικά την πολιτική στρατηγική της και συνακόλουθα την εγκλωβίζουν σε άσκηση συγκεκριμένης πολιτικής πρακτικής.

Διάφορα λοιπόν πολιτικά και οικονομικά, μιντιακά κ.λ.π συμφέροντα, εμφανώς διαπλεκόμενα μεταξύ τους, έχουν κάθε λόγο να ενδιαφέρονται εντός και εκτός Ελλάδος για τη σύνθεση του ψηφοδελτίου επικρατείας του ΠΑΣΟΚ.
Και ως συνηθίζεται σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν κάθονται με σταυρωμένα τα χέρια.
Εκτός από τις παρασκηνιακές πιέσεις προς διάφορες κατευθύνσεις δεν παραλείπουν την προσπάθεια επικοινωνιακής επιρροής στην κοινή γνώμη για την δημιουργία θετικού ή αρνητικού κλίματος υπέρ ή κατά του ενός ή του άλλου προσώπου.

Διάφορα ονόματα λοιπόν διοχετεύονται στα ΜΜΕ με προφανή στόχο άλλοτε να κάψουν κι άλλοτε να προωθήσουν κάποιες συγκεκριμένες υποψηφιότητες.
Η υποψηφιότητα Σημίτη για παράδειγμα βόλευε ιδιαίτερα συγκεκριμένους πολιτικούς κύκλους, που εσφαλμένα θεωρούν τον πρώην υπουργό ως αντίβαρο στην προωθημένη πολιτική φιλοσοφία του Παπανδρέου και ως δύναμη προστασίας τους απέναντι στους εντός των τειχών πολιτικούς τους αντιπάλους. Ήταν μια υποψηφιότητα, που συνέπιπτε και με συγκεκριμένα μιντιακά συμφέροντα, τα οποία ακόμα μέχρι σήμερα συνεχίζουν να κλαθμυρίζουν μονότονα γύρω από αυτό το θέμα και να το συντηρούν, παρότι η κοινή γνώμη, αλλά και ο ίδιος ο κ. Σημίτης δεν δίνουν πλέον πεντάρα γι’ αυτό.
Μετά πήραν τη σκυτάλη κάποιοι οικονομικοί κύκλοι εντός και εκτός Ελλάδος με το όνομα του κ. Παπαδήμα, επιδιώκοντας την σύνδεση του ΠΑΣΟΚ με συγκεκριμένα οικονομικά μοντέλα συγκεκριμένης οικονομικής κατεύθυνσης. Τα ίδια πολιτικά και μιντιακά συμφέροντα είδαν την περίπτωση περίπου ως δεύτερη γραμμή άμυνας.
Δυστυχώς γι αυτούς δεν είχαν το στοιχειώδες πολιτικό αισθητήριο για να καταλάβουν ότι η υπόθεση Σημίτη θα «έκαιγε» από χέρι την περίπτωση Παπαδήμα. Πώς θα μπορούσε ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να αποδεχθεί μια ελάσσονα υποψηφιότητα, όταν προ ολίγων ωρών είχε απορρίψει μια μείζονα;
Σεβόμενοι απολύτως την προσωπικότητα του κ. Παπαδήμα θεωρούμε απολύτως ευδιάκριτη την υπεροχή του κ. Σημίτη σε όλα τα κρίσιμα επίπεδα.
Ο κ. Παπαδήμας είναι μονοσήμαντα ένας διαπρεπής οικονομολόγος με πανευρωπαϊκή αποδοχή της επιστημονικής και επαγγελματικής του επάρκειας.
Ο κ. Σημίτης είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα με τεράστια διεθνή ακτινοβολία. Ένας μεγαλοφυής πολιτικός ενώπιον του οποίου υποκλίνονται πλέον ακόμη και οι πολιτικοί του αντίπαλοι και ο οποίος έχει σφραγίσει ήδη ανεξίτηλα την ιστορία της νεοτέρας Ελλάδας με τους ανιδιοτελείς του αγώνες και το γιγάντιο πολιτικό του έργο.
Αποτυγχάνοντας λοιπόν, ως ήταν νομοτελειακά προδιαγεγραμμένο, στην υποψηφιότητα του Αντιπροέδρου της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας, οι ίδιοι προφανώς κύκλοι δεν δέχονται να εγκαταλείψουν τον αγώνα. Συνεχίζουν την απέλπιδα προσπάθειά τους σκαρφιζόμενοι και ρίχνοντας πλέον στο τραπέζι της δημοσιότητας διάφορα δυτεροκλασάτα ονόματα της διεθνούς οικονομικής νομενκλατούρας.
Όσο μάλιστα ο χρόνος για την ανακοίνωση των ψηφοδελτίων στενεύει, τόσο περισσότερο πανικοβάλλονται και τόσο περισσότερο αστείες είναι οι περί των υποψηφιοτήτων διαφημιστικές επινοήσεις τους.
«Είναι διαπρεπής οικονομολόγος», «χαίρει εκτιμήσεως στους οικονομικούς κύκλους Ευρώπης και Αμερικής», «έχει διασυνδέσεις στους διεθνείς οργανισμούς», «είναι και γυναίκα» και άλλα τέτοια ευτράπελα.

Λησμονούν οι δυστυχείς ότι ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έχει ανάγκη μεσαζόντων στους διεθνείς οργανισμούς, δεν έχει χρεία αρωγής στις διεθνείς του σχέσεις, δεν του χρειάζονται συστάσεις για να γίνει δεκτός στις διεθνείς πολιτικές και οικονομικές “αυλές”, ούτε «ξεναγοί» στα διάφορα διεθνή fora.
Ο κ. Παπανδρέου είναι μακράν ο πλέον αναγνωρίσιμος Έλληνας πολιτικός σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γής και βεβαιότατα ο πλέον αξιόπιστος. Αυτή και μόνη η πανηγυρική επανεκλογή του για δεύτερη συνεχόμενη θητεία στην προεδρία της Σοσιαλιστικής Διεθνούς μαρτυρεί αμάχητα του λόγου το αληθές.
Μάταιες λοιπόν οι προσπάθειες όλων αυτών των γνωστών αγνώστων κύκλων να ανακαλύψουν δήθεν τους εκλεκτούς του κ. Παπανδρέου, αλλά στην πραγματικότητα να ασκήσουν επικοινωνιακές πιέσεις για την τοποθέτηση των δικών τους εκλεκτών στο ψηφοδέλτιο επικρατείας.

Αν κάτι είναι πολιτικά χρήσιμο και κοινωνικά αιτούμενο για το ΠΑΣΟΚ είναι να πείσει τον Έλληνα ψηφοφόρο για τις σύγχρονες ιδέες του, για την προοδευτική πολιτική του, για την αταλάντευτη απόφασή του να απελευθερώσει και να ενώσει τις δημιουργικές δυνάμεις αυτού του τόπου στην κατεύθυνση της σωτηρίας της πατρίδας.

Το στοίχημα είναι να βγει ο τόπος από το οικονομικό, πολιτικό και ηθικό τέλμα, που οδηγήθηκε από αυτή την καταστροφική διακυβέρνηση της τελευταίας πενταετίας.

Αυτό λοιπόν το μήνυμα της ελπίδας, της αξιοκρατίας, της προόδου και της αναγέννησης δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί με παλαιά υλικά, ούτε με διάφορα golden boys (or girls), που ανεξάρτητα από την διεθνή τους καριέρα δεν παύουν να συμβολίζουν την κάστα των ανθρώπων, που ευθύνεται για την διεθνή οικονομική κρίση.

Αντίθετα την οραματική κίνηση προς την πρόοδο μπορεί να σηματοδοτήσει αδιαμφισβήτητα η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο επικρατείας του ΠΑΣΟΚ του νέου μορφωμένου αγρότη, που πάλευε στα μπλόκα όχι για ελεημοσύνη, αλλά για χάραξη εθνικής στρατηγικής στη γεωργία.
Η συμμετοχή του νέου εργάτη, που συμμετέχει ενεργά στους κοινωνικούς αγώνες για βελτίωση των συνθηκών εργασίας και κατοχύρωση των εργατικών δικαιωμάτων.
Του νέου επιστήμονα ερευνητή των νέων τεχνολογιών και των εφαρμογών της πράσινης ανάπτυξης.
Του νέου, που ειδικεύεται στην ανάπτυξη και χρήση του διαδικτύου.
Του νέου καθηγητή, που οραματίζεται και αγωνίζεται για μια αναβαθμισμένη παιδεία προσβάσιμη σε όλους, ανεξάρτητα από την οικονομική τους θέση.
Του νέου γιατρού, που δίνει μάχη για το κτίσιμο ενός εθνικού συστήματος υγείας, απηλλαγμένου από τα πάσης φύσεως τρωκτικά.
Του νέου δικαστικού, που οραματίζεται μια ανεξάρτητη δικαιοσύνη, καταφύγιο των αδυνάτων και όχι προστάτη των λίγων και των ισχυρών,

Του νέου σοσιαλιστή πολιτικού, που οραματίζεται ένα καλλίτερο μέλλον και είναι έτοιμος να στρατευθεί με ανιδιοτέλεια στον αγώνα για την κατάκτησή του.

Αυτές και άλλες παρόμοιες είναι οι προσωπικότητες, που έλειψαν όλα αυτά τα χρόνια από το προσκήνιο της πολιτικής και θα προσέφεραν την ελπίδα στον μέσο Έλληνα ψηφοφόρο.
Γιατί αυτή τη αναζωογονητική ελπίδα έχει ανάγκη να προσφέρει σ’ αυτή την φάση ο αυριανός Πρωθυπουργός και όχι, όπως διατείνονται οι διάφοροι καλοθελητές να φτιάξει βουλευτές για την αυριανή κυβέρνηση.
Αυτό είναι αναμφίβολα και το νόημα του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, όταν σε όλους τους τόνους διαμηνύει προς όλες τις κατευθύνσεις να μη «ράβουν κουστούμια».

Εξ’ άλλου άκρως παραπλανητική και αρρωστημένη είναι και η αντίληψη, που συγκεκριμένοι κύκλοι έχουν περάσει στην Ελλάδα ότι δήθεν οι Υπουργοί πρέπει να επιλέγονται μεταξύ των βουλευτών.
Ουδείς τέτοιος περιορισμός τίθεται και αντιθέτως είναι περισσότερο σύμφωνος με την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας ο διορισμός Υπουργών εκτός των μελών του κοινοβουλίου, αφού ο λαός τους βουλευτές τους εκλέγει για να νομοθετούν και όχι για να διοικούν.

Ο δε Πρωθυπουργός έχει ανάγκη από άτομα με συγκεκριμένα επιστημονικά και διοικητικά προσόντα, που μπορούν να τον στηρίξουν στην εκτέλεση ενός συγκεκριμένου κυβερνητικού προγράμματος.
Άτομα που θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να τα αξιολογεί και να τα αλλάζει με βάση την αποτελεσματικότητά τους και όχι με βάση «τα κουκιά», που κουβαλούν.