Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Θέλει αρετή και τόλμην η εθνική ανεξαρτησία




Don’t fuck with Ιseland! We may not Have cash, but we"ve got ash!

Το μπλουζάκι που έχει γίνει ανάρπαστο αυτές τις μέρες στη μεγάλη Βρετανία λέει με μεγάλη δόση χιούμορ και σε ελεύθερη μετάφραση:

«Μη παίζετε με την Ισλανδία. Μπορεί να μην έχουμε χρήματα, αλλά έχουμε ηφαιστειακή στάχτη».

Το μήνυμα βεβαίως είναι σαφές. Ο Ισλανδικός λαός, απέδειξε πρόσφατα ότι δεν διαθέτει μόνο στάχτη, αλλά και εθνική συνείδηση και άκαμπτο φρόνημα. Πολύ περισσότερο μια πολιτική ηγεσία με υποδειγματική δημοκρατική ευαισθησία.

Διότι ως γνωστόν ο Πρόεδρος της χώρας αυτής άσκησε veto σε νομοσχέδιο της ισλανδικής κυβέρνησης, που επεδίωκε να επικυρώσει διεθνή συμφωνία, η οποία προέβλεπε την αποπληρωμή στο διάστημα από το 2016-2024 χρέους 5.4 εκ. ευρώ σε Άγγλους και Γερμανούς επενδυτές (=κερδοσκόπους), οι οποίοι έχασαν τα χρήματά τους εξ αιτίας της χρεοκοπίας μιας Ισλανδικής επενδυτικής τράπεζας.

Με ένα εκκωφαντικό ΟΧΙ (93%), στο δημοψήφισμα που επηκολούθησε, οι Ισλανδοί πολίτες απάντησαν σθεναρά στο ΔΝΤ και την ΕΕ ότι τα χρέη προς τους κερδοσκόπους θα πρέπει να τα πληρώσουν αυτοί που τα δημιούργησαν, τουτέστιν οι Γερμανοί, οι Ολλανδοί και οι Εγγλέζοι μαζί με τους Banksters, (ιδιωτικές και κρατικές τράπεζες, που συνηθίζουν να αποκαλούν με το φαντασιακό νεφελώδες όνομα «αγορές»). Το αποτέλεσμα ήταν ότι ενώ την προηγουμένη του δημοψηφίσματος όλα τα πολιτικά και οικονομικά θηρία του πλανήτη απειλούσαν να κατασπαράξουν τους «αναιδείς» Ισλανδούς, την επομένη του δημοψηφίσματος ζητούσαν να επιστρέψουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με «πεσμένα τα φτερά» και πάντως διατεθειμένοι να επαναδιαπραγματευθούν με πολύ καλύτερους όρους τη λύση ενός προβλήματος, που αντικειμενικά αυτοί οι ίδιοι (Ευρωπαϊκές και αμερικανικές τράπεζες με επαγγελματικά ανεπαρκείς πολιτικούς) είχαν δημιουργήσει.

Ηθικό δίδαγμα: Ακόμα και ένας πολύ μικρός, καταχρεωμένος και αντικειμενικά αδύναμος λαός, μπορεί να υπερασπιστεί την εθνική του ανεξαρτησία όταν έχει υψηλό εθνικό φρόνημα και αποφασίζει ενωμένος να υπερασπισθεί το δίκαιο του. Ή με πιο απλά λόγια αυτό που έχουμε πεί κι άλλη φορά «Και οι άγιοι φοβέρα θέλουνε και η ΕΕ ματσούκα» (ενίοτε).

Όμως τι θα μπορούσαμε άραγε να γράψουμε εμείς στα δικά μας μπλουζάκια από Δευτέρα;

Ότι παίξτε ελεύθερα με την Ελλάδα γιατί έχουμε μια «δημοκρατία» όπου οι πολιτικοί προεκλογικά υπόσχονται στους πολίτες αυτό που εκείνοι θα ήθελαν να ακούσουν και μετεκλογικά κάνουν αυτό που «οι εταίροι» τους υπαγορεύουν;

Ή μήπως μη παίζετε με την Ελλάδα γιατί εδώ έχουμε ένα διεφθαρμένο σύστημα, όπου οι μισοί πολιτικοί εμπλέκονται σε σκάνδαλα και κακοδιαχείριση και οι άλλοι μισοί τους ανέχονται ή τους καλύπτουν διαχρονικά, πιθανότατα ως ορθόδοξοι χριστιανοί πειθόμενοι στην σχετική Κυριακή εντολή «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Καλή σου μέρα φίλε και καλό μήνα.
Σημαδιακή μέρα σήμερα η πρώτη του Μάη για μας τους «κολλημένους προοδευτικούς» και αθεράπευτα ρομαντικούς στοχαστές μιας δίκαιης κοινωνίας αξιοπρεπών πολιτών
Με αυτό εδώ τα είπες όλα:
<<….εδώ έχουμε ένα διεφθαρμένο σύστημα, όπου οι μισοί πολιτικοί εμπλέκονται σε σκάνδαλα και κακοδιαχείριση και οι άλλοι μισοί τους ανέχονται ή τους καλύπτουν διαχρονικά, πιθανότατα ως ορθόδοξοι χριστιανοί πειθόμενοι στην σχετική Κυριακή εντολή «Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω»>>
Ο Στέινγκριμουρ Σίγκφουσον Υπουργός των Οικονομικών της Ισλανδίας (Χώρα που έφτασε στην κατάρρευση του τραπεζικού της συστήματος) λέει μεταξύ των άλλων:
«Δυστυχώς, έχουμε να αντιμετωπίσουμε μεγάλο χρέος λόγω της κατάρρευσης της τράπεζας Icesave, αλλά πολλά εξαρτώνται από την παγκόσμια οικονομική κατάσταση. Και είναι σημαντική εδώ η αλληλοβοήθεια μεταξύ των χωρών, όχι το αντίθετο. Ήμασταν αρκετά επιτυχημένοι το 2009 στη βελτίωση των οικονομικών μας. Οι τραπεζίτες και οι οίκοι αξιολόγησης πρέπει να κοιτάξουν την πραγματική μας οικονομία. Οι εξαγωγές μας πάνε καλά, εκμεταλλευόμενες την υποτίμηση της κορόνας, του εθνικού μας νομίσματος, καθιστώντας τα προϊόντα μας ανταγωνιστικά. Και μπορώ να πω εδώ ότι ίσως οι επιπτώσεις να μην ήταν τόσο επίπονες για εμάς εάν είχαμε υιοθετήσει το ευρώ πριν εκδηλωθεί η κρίση. Αλλά σήμερα μας βοηθάει να έχουμε περισσότερες εξαγωγές και μικρότερη ανεργία απ ό,τι με το ευρώ. Αυτό βέβαια δεν λέει κάτι για τη σχέση μας με το ευρώ για το απώτερο μέλλον».
Ολόκληρη η συνέντευξη του εδώ:
http://koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001001003&nodeId=12&articleId=2358
Από ότι αντιλαμβάνεσαι δεν είμαστε το ίδιο και δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε με παρόμοιες τακτικές.
Είναι μια μικρή Χώρα η Ισλανδία (400.000 κάτοικοι όλοι και όλοι) που η οικονομία της βασίζεται κυρίως στην αλιεία.
Τα αλιεύματα αποφέρουν το 70% των εσόδων από εξαγωγές και απασχολείται εκεί το 15% περίπου του εργατικού της δυναμικού.
Η Ισλανδία δεν έχει κάποιο άλλο φυσικό πόρο πέρα από ψάρια και την άφθονη υδροηλεκτρική και γεωθερμική ενέργεια.
Αυτά τα δύο μαζί με τις υπηρεσίες γηγενών απασχολούμενων και ένα δομήσιμο υλικό σαν το δικό μας το τσιμέντο, της δίνουν μια κάποια βασική αυτάρκεια (ή καλύτερα θα έλεγα λιγότερη εξάρτηση).
Πάντως όντας εκτός του Ευρώ, και στηριζόμενη κυρίως στις εξαγωγές της, με ένα πολιτισμικό επίπεδο καθώς και επίπεδο κοινωνικής αλληλεγγύης μεταξύ των πολιτών της σε αρκετά υψηλό βαθμό, σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με το δικό μας το γενικό χάλι.
Δεν είναι σαθρό και άθλιο μόνο το πολιτικό μας σύστημα φίλε Choricos, σε μεγάλο βαθμό από άποψη νοοτροπίας και τρόπου ζωής είμαστε και εμείς ηθελημένα ή αθέλητα, «χαλασμένοι».
Δωδωναίος

choricos είπε...

Φίλε Δωδωναίε,
καλό μήνα και καλή δύναμη.
Σ΄ ευχαριστώ ιδιαιτέρως για τις εξαιρετικές πληροφορίες, που συνεισέφερες γύρω από το Ισλανδικό πρόβλημα, που αποτελεί μέρος της παγκοσμιοποιημένης κερδοσκοπίας.
Η αλήθεια είναι ότι μας περιμένουν δύσκολες μέρες. Η πατρίδα εισέρχεται σε ένα σκοτεινό τούνελ, για την έξοδο από το οποίο απαιτείται πάνδημη και παλλαϊκή ομοψυχία, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων και ταξικών ή πολλώ μάλλον επαγγελματικών διαφορών.
Αυτή η εξ ων ουκ άνευ ομοψυχία φοβούμαι ότι δεν θα επιτευχθεί εάν ο Πρωθυπουργός δεν βρεί το κουράγιο να αποκαθάρει χωρίς άλλη χρονοτριβή το άγος της πολιτικής και διοικητικής διαφθοράς της προηγούμενης διακυβέρνησης.