Τους τελευταίους μήνες ο ελληνικός λαός ζει καθημερινά μια αχαλίνωτη φρενίτιδα «σπρεντολογίας», όπου αιφνιδίως δεκάδες αναλφάβητοι δημοσιογράφοι, και όχι μόνο, αναδεικνύουν εαυτούς και αλλήλους σε διδάκτορες περί των αντιδράσεων και της λειτουργίας των «αγορών».
Κάνουν «ρεπορτάζ», διαβάζουν ξένες εφημερίδες, αναλύουν, αξιολογούν, κρίνουν και επικρίνουν. Την μία μέρα πανηγυρίζουν και την επομένη θρηνολογούν. Την μια στιγμή ευαγγελίζονται οικονομικά θαύματα και την άλλη στιγμή προβλέπουν την απόλυτη οικονομική ερήμωση.
Παρά την εξαιρετικά προσοδοφόρα γι αυτούς δραστηριότητά τους είναι απολύτως βέβαιο ότι όλοι αυτοί οι κύριοι είναι οι τελευταίοι, από τους οποίους μπορεί να περιμένει κανείς υπεύθυνη και σοβαρή ενημέρωση επί οποιουδήποτε θέματος, διότι πέραν της ένδειας ειδικών γνώσεων διακρίνονται επίσης και για παντελή έλλειψη κοινής λογικής.
Στηρίζοντας την επαγγελματική τους ανέλιξη και την οικονομική τους ευμάρεια στις κοινωνικές τους διασυνδέσεις και στην ικανότητα να προσφέρουν διαχρονικά με το αζημίωτο τις «καλές τους υπηρεσίες» σε διαπλεκόμενα πολιτικά και οικονομικά κέντρα, (αυτά τα κέντρα που κατά τεκμήριον οδήγησαν τη χώρα στην μοναδική σημερινή της αθλιότητα), περιορίζονται να παπαγαλίζουν ό,τι κάποιοι πολιτηκάντηδες τους σφυρίζουν στο αυτί ή στην καλύτερη περίπτωση να αναμασούν αλόγιστα ό,τι κάποιες ξένες εφημερίδες (επίσημα δημοσιογραφικά όργανα γνωστών διεθνών κερδοσκοπικών οίκων) καθημερινά δημοσιεύουν.
Δημιουργούν έτσι ένα κλίμα, που δηλητηριάζει έτι περαιτέρω την δεινή καθημερινότητά μας και ανακόπτει κάθε διάθεση αγώνα για διέξοδο από την κρίση.
Το παράδοξο όμως στην όλη υπόθεση δεν είναι οι διάφοροι απαίδευτοι «παπαγάλοι» και οι διαπλεκόμενοι κονδυλοφόροι.
Το εκπληκτικό είναι ότι μέσα στους πολιτικούς χώρους, μέσα στις δημόσιες υπηρεσίες, ακόμη και μέσα στους υψηλούς κυβερνητικούς κύκλους υπάρχουν πολλοί δυστυχώς καλοθελητές, οι οποίοι είτε από ανοησία είτε από ιδιοτέλεια προσφέρουν σ΄αυτούς τους κυρίους αφειδώς κρίσιμες για την εθνική προσπάθεια πληροφορίες.
Είναι για παράδειγμα θλιβερό φαινόμενο υπηρεσιακοί παράγοντες διαχειριζόμενοι το εθνικό χρέος να πληροφορούν επισήμως ή ανεπισήμως τους κερδοσκόπους με το νι και με το σίγμα για τις λεπτομέρειες των δανειακών αναγκών της Ελλάδος, για τα σχεδιαζόμενα χρονοδιαγράμματα δανεισμού, για το καθημερινό υπόλοιπο των κατ’ ιδίαν κρατικών ταμείων, ακόμη και για την παραμικρή σκέψη, που περνά από το μυαλό των υπουργών ή των λοιπών παραγόντων των οικονομικών επιτελείων.
Δεν χρειάζεται κανείς να είναι ειδικός οικονομολόγος για να αντιλαμβάνεται ότι οι αγορές διέπονται στη δομή και στη λειτουργία τους από τους κοινούς χρηματιστηριακούς κανόνες.
Ότι λοιπόν σ’ αυτούς τους χώρους κυκλοφορούν και διαπρέπουν αποκλειστικά και μόνο κερδοσκόποι είναι ο πρώτος και ανεξαίρετος χρηματιστηριακός κανόνας.
Ο αμέσως επόμενος είναι ότι οι κερδοσκόποι καθίστανται ακαταμάχητοι όταν διαθέτουν εσωτερική ενημέρωση.
Είναι λοιπόν εξόχως απογοητευτικό ότι αυτή η κυβέρνηση μαστίζεται από παντελή αδυναμία περιφρούρησης οποιουδήποτε οικονομικού μυστικού.
Αρκεί απλώς να σκεφθεί κάτι ο Υπουργός Οικονομίας και την επομένη στιγμή αυτό έχει διαρρεύσει σε κάποιο δημοσιογράφο και έχει κάνει το γύρω του πλανήτη ως πρωτοσέλιδο συγκεκριμένων «εγκρίτων» ξένων οικονομικών φυλλάδων.
Όσο αυτό εξακολουθεί να συμβαίνει είναι απολύτως βέβαιο ότι την διαχείριση της ελληνικής οικονομίας θα μπορεί να την έχει οποιοσδήποτε άλλος καλοθελητής εκτός από την Ελληνική Κυβέρνηση.
Ένας τρίτος θεμελιώδης χρηματιστηριακός κανόνας είναι ότι οι περιβόητες αγορές προεξοφλούν πάντα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Όταν λοιπόν ξεπουλούν τα ελληνικά ομόλογα πολύ απλά προεξοφλούν ότι αυτή η κυβέρνηση με αυτές τις τακτικές, που εφαρμόζει δεν θα αποφύγει τελικά την χρεωκοπία.
Και ποιες είναι άραγε αυτές οι τακτικές, που ανησυχούν τις αγορές και ακυρώνουν κάθε προσπάθεια της κυβέρνησης και κάθε θυσία του ελληνικού λαού;
Την μία την περιγράψαμε αμέσως παραπάνω. Είναι η συστηματική παραβίαση του κανόνος «τα εν οίκω μη εν δήμω».
Την άλλη την περιέγραψε αρνητικά ο ίδιος ο κος Παπακωνσταντίνου στο χθεσινό κεντρικό δελτίο του Μέγα με τη χαρακτηριστική αφοπλιστική του αφέλεια. «Οι αγορές», είπε ο Υπουργός, «γνωρίζουν ότι για φέτος έχουμε λάβει τα αναγκαία δημοσιονομικά μέτρα, αλλά δεν πιστεύουν ότι θα μπορέσουμε να αποφύγουμε τη χρεωκοπία του χρόνου ή του παρα- χρόνου όσο δεν βλέπουν να λαμβάνονται και να υλοποιούνται μέτρα αναπτυξιακής φύσεως».
Την τρίτη καταστροφική τακτική ο κόσμος την έχει τούμπανο, αλλά τα κόμματα κρυφό καμάρι.
Πρόκειται για την τακτική συγκάλυψης των σκανδάλων και συστηματικής αποφυγής τιμωρίας όσων ενέχονται σε διασπάθιση του δημόσιου πλούτου και παράνομη ιδιοποίηση του περιεχομένου των δημοσίων ταμείων.
Όσο οι φαύλοι και οι λυμεώνες του δημοσίου πλούτου εξακολουθούν να παραμένουν στο απυρόβλητο της πολιτικής και οικονομικής ζωής του τόπου, ούτε οι έλληνες πολίτες ούτε πολύ περισσότερο οι αγορές θα πείθονται ότι τα χρήματα, που θα εισρεύσουν στα δημόσια ταμεία από το ομολογουμένως πρωτοφανές φορομπηχτικό σαφάρι δεν θα καταλήξουν και αυτά στις τσέπες των γνωστών «αγνώστων» διαχρονικά επιτηδείων.
Αν λοιπόν η Κυβέρνηση ψάχνει τρόπο να τιθασεύσει τα σπρεντ, ας κάνει επιτέλους μερικά απλά πράγματα.
Πρώτον να δείξει εμπράκτως ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για τη διαφάνεια, την προστασία του δημόσιου χρήματος και την προάσπιση των συμφερόντων του δημοσίου διαπομπεύοντας πολιτικά και διώκοντας πειθαρχικά και αστικά όλους όσους ενέχονται σε υποθέσεις ιδιοποίησης δημόσιας περιουσίας.
Πέρα από την παραγραφή των ποινικών ευθυνών κάποιων επίορκων πολιτικών υπάρχει ευρύ πεδίο κοινωνικής καταδίκης και το σπουδαιότερο επαρκές νομικό οπλοστάσιο για την διεκδίκηση των χρημάτων του δημοσίου, την άμεση συντηρητική κατάσχεση και την δέσμευση καταθέσεων μέχρι την έκδοση τελεσίδικων δικαστικών αποφάσεων. Αυτή η απίθανη ολιγωρία της κυβέρνησης σε σχέση με τα προεκλογικά σλόγκαν περί του «πού πήγαν, ποιοι τα πήραν τα λεφτά», «διαφάνεια παντού, έστω και αν χρειασθεί να ματώσουμε» και τα τοιαύτα, αποτελεί σαράκι στη διεθνή αξιοπιστία της χώρας και δυναμίτη στα θεμέλια της κοινωνικής συνοχής και στήριξης της όποιας εθνικής προσπάθειας οικονομικής ανάκαμψης.
Δεύτερον να προχωρήσει επιτέλους στη λήψη μέτρων και εφαρμογή αναπτυξιακών προγραμμάτων στήριξης της πραγματικής παραγωγής, τουτέστι της γεωργοκτηνοτροφίας, βιομηχανίας και παραλλήλως του τουρισμού και των οικοδομικών δραστηριοτήτων.
Και τέλος να επιβάλλει εδώ και τώρα απόλυτη σιγή ασυρμάτου σε όλους όσους εμπλέκονται σε ζητήματα διαχείρισης του δημόσιου χρέους και των θεμάτων που εν γένει άπτονται του διεθνούς κύρους της χώρας.
Ας αντιληφθούν επιτέλους κάποιοι στην κυβέρνηση ότι οι κερδοσκόποι μαδάνε συνήθως τους ανόητους και ότι «ανοήτοις κρείττον το σιγάν του λαλείν»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου