Σωθήκαμε ή ως συνήθως ….φεσωθήκαμε;

Κυριακής χαρά, Δευτέρας λύπη…

Δεν πρόλαβε να καθίσει ο κουρνιαχτός από τα ζήτω, τα χειροκροτήματα και τους νικητηρίους παιάνες των αλληλοσυγχαιρομένων κυβερνητικών ετέρων και ημετέρων και από το πρωί της Δευτέρας σίγησαν τα βιολιά και τα λαγούτα των Βρυξελών και πήραν σειρά τα όργανα της Ουασιγκτώνος με τα πένθιμα εμβατήρια των υποβαθμίσεων.

Το κονκλάβιο του συνδικάτου των κερδοσκόπων Standard & Poor's, Fitch και Moody's απάντησε με ομοβροντία αρνητικών αξιολογήσεων του «πακέτου σωτηρίας» της Ευρωζώνης.

Διαπορεί ευλόγως λοιπόν ο φουκαράς Ρωμιός πώς ακριβώς πρέπει να αντιδράσει;

Να χαρεί και να γλεντήσει όπως του λέγανε το τελευταίο τριήμερο τα χαζοκάναλα και τα κυβερνητικά και φιλοκυβερνητικά παπαγαλάκια, που παρήλαυναν θριαμβολογώντας στα παράθυρα, για την «τρελή επιτυχία» του Προέδρου και Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης δεινώς και ευκλεώς αγωνησαμένων εις τας Βρυξέλλας;

Η μήπως να κρατάει μικρό καλάθι από τις καλλικέλαδες δηλώσεις των κκ Παπανδρέου και Βενιζέλου αξιοποιώντας την πικρή πείρα άλλων παρομοίων αισιόδοξων σκηνών και φαντασμαγορικών εικόνων ευφρόσυνων ανακοινώσεων εν μέσω κοινοτικών φιλοφρονήσεων, που στην συνέχεια κατέληγαν σε επαχθείς οικονομικές συνέπειες;

Διότι καλή η επιμήκυνση, καλή η σχετική μείωση των επιτοκίων, καλή και η υποτυπώδης περικοπή του χρέους (όλα αυτά εξ άλλου κάποιοι τα φωνάζαμε εδώ και πολλούς μήνες, αλλά ο κος Πρωθυπουργός και οι ομόλογοί του εθελοτυφλούσαν για τους δικούς τους λόγους), όμως όλα αυτά είναι μάλλον «το τυράκι» της υπόθεσης.

Και ο Ρωμιός φορολογούμενος, που έχει καεί η γούνα του αρκετές φορές μέχρι τώρα, κοιτάζει καχύποπτα το «τυράκι», που με πολλές γιρλάντες και φανφάρες προβάλλεται κατά κόρον αυτές τις ημέρες και αναζητά εναγωνίως να διακρίνει ποια ακριβώς είναι η «φάκα».

Αν όπως εναργώς συνάγεται από τις δηλώσεις των νικητών και τροπαιοφόρων ηγετών της Κυβέρνησης το «τρόπαιο» της περιφανούς τους νίκης συνεπάγεται τεσσαρακονταετή οικονομική σκλαβιά αποικιοκρατικού περίπου χαρακτήρα, τότε τι πρέπει να αναμένει κανείς από το πακέτο των δεσμεύσεων και υποχρεώσεων, που ανελήφθησαν κεκλεισμένων των θυρών και που δεν έχουν εισέτι βγει στο φως της δημοσιότητας;

Αρκεί ίσως να αξιολογήσει κανείς την παρουσία των «κορυφαίων» τραπεζιτών στις μυστικές διαβουλεύσεις τουEuro group και την αγωνιώδη δέσμευση του κοινού ανακοινωθέντος για την ισχυρή ομόφωνη βούληση των Ευρωπαίων ηγετών για περαιτέρω «ανακεφαλαίωση» των τραπεζών και ενίσχυση του Συμφώνου σταθερότητας, για να αντιληφθεί τι περιμένει τους Ευρωπαίους φορολογούμενους το επόμενο διάστημα.

Πράγματι αν υπήρξε κάτι αληθινά ενδιαφέρον σε αυτή την κατά τα άλλα πληκτική σύνοδο, ήταν η συμμετοχή μεγαλοτραπεζιτών, τόσο ως προς την σημειολογία της, όσο και ως προς τα ουσιαστικά αποτελέσματά της.

Σημειολογικά κατεδείχθη ότι αυτοί που κυβερνούν στην πραγματικότητα δεν είναι οι πολιτικοί νάνοι, που ηγούνται των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, αλλά οι γιγαντοειδείς banksters, που τους επιλέγουν και τους κατευθύνουν. Στην προκειμένη δε περίπτωση είναι προφανές ότι οι καθοδηγητές banksters μη έχοντας καμιά απολύτως εμπιστοσύνη στην νοημοσύνη των πολιτικών τους προστιθέντων αναγκάσθηκαν κατά παραβίαση κάθε δεοντολογικού πρωτοκόλλου να παραστούν αυτοπροσώπως στη σύνοδο κορυφής, προκειμένου να εξασφαλίσουν το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα.

Ουσιαστικά δε αποδείχθηκε ότι το βασικό ζήτημα της συνόδου κορυφής δεν ήταν η σωτηρία της Ελλάδος ή έστω η σωτηρία του ευρώ, αλλά η εξασφάλιση της κερδοφορίας των Τραπεζών υπό την διττή τους ιδιότητα. Αφ’ ενός ως κατόχων ομολόγων και αφ’ ετέρου ως παρασιτικών κερδοσκοπικών οργανισμών τοκογλυφικού δανεισμού (=αφαίμαξης) των κρατικών οικονομιών.

Διότι πράγματι το σύνολο των δήθεν ευνοϊκών για την Ελλάδα και τις λοιπές ευρωπαϊκές χώρες μέτρων, αποσκοπούν κατ’ ουσίαν στον περιορισμό του κινδύνου απωλειών των τραπεζών, στην εξασφάλιση της εξυπηρετήσεως των δανείων σε βάθος πολλών δεκαετιών, στην αύξηση των κεφαλαίων δανεισμού και βεβαίως στην κάλυψη των τραπεζικών επισφαλειών διά των γενναίων «ανακεφαλαιώσεων».

Αυτά αποτελούν το ουσιαστικό περιεχόμενο της αποφάσεως της συνόδου κορυφής, όπως ανακοινώθηκε από το τρίο των πολιτικών εκπροσώπων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ρομπάϊ, Μπαρόζο, Παπανδρέου) και προφανώς λόγω της αναξιοπιστίας που περιβάλει τους Ευρωπαίους πολιτικούς αξιωματούχους κρίθηκε σκόπιμο να προβεί σε δηλώσεις αμέσως μετά από αυτούς ο Κεντρικός Τραπεζίτης κος Τρισέ, για να πεισθεί το διεθνές συνδικάτο της κερδοσκοπίας ότι η σύνοδος εξελίχθηκε ομαλά και τα συμφέροντά τους εξασφαλίσθηκαν δεόντως.

Με αυτό λοιπόν το ευτράπελο σκηνικό, που παρακολουθήσαμε, και με τις μυστικές συναντήσεις Μέρκελ-Σαρκοζί-Τρισέ, που προηγήθηκαν, είναι ηλίου φαεινότερο ότι τα περί «σκληρών διαπραγματεύσεων» Παπανδρέου-Βενιζέλου αποτελούν μάλλον δροσιστικά θερινά ανέκδοτα.

Ανέκδοτα που θα αξιολογηθούν ασφαλέστερα, όταν μάθουμε το περιεχόμενο των ανταλλαγμάτων που υποσχέθηκαν και των υποχρεώσεων, που ανέλαβαν έναντι των μεγαλόψυχων «ευεργετών» μας.

Ανταλλάγματα και υποχρεώσεις, που θα κληθούν να εκπληρώσουν τα συνήθη υποζύγια, μισθωτοί, συνταξιούχοι, μικροεπαγγελματίες, οι οποίοι ήδη βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της απολύτου εξαθλίωσης.

Γιατί κάθε φορά, που ο εξοχότατος Υπουργός Οικονομίας μας ανακοινώνει ότι οι Ευρωπαίοι Εταίροι μας σώνουν, επακολουθούν τα ξεφτέρια της τρόϊκας που μας φεσώνουν με μνημόνια, δανειακές συμβάσεις και μεσο-μακροπρόθεσμα προγράμματα και ήδη το φέσι έχει φτάσει στους αστραγάλους μας και μάλιστα μέχρι τρίτης γενεάς…

Αν έλειπε τουλάχιστον η επιμονή στο παραμύθι, θα νοιώθαμε καλλίτερα ως εξαπατημένοι ψηφοφόροι…

«Η Καλιακούδα και οι 16 νάνοι».

Αν ζούσαν σήμερα οι κλασικοί Ευρωπαίοι παραμυθάδες, ας πούμε ο Άντερσεν ή οι αδελφοί Γκρίμ, δεν θα έγραφαν για τη Χιονάτη και τους 7 νάνους. Το πιο πιθανό είναι να έγραφαν ένα εφιαλτικό παραμύθι βασισμένο στο κολαστήριο της Ευρωζώνης, που προόρισται να βασανίσει αγρίως τους λαούς του Νότου, και όχι μόνον, αναβιώνοντας τις εθνικιστικές και ταξικές αντιθέσεις των παλαιότερων εποχών.

Το σύγχρονο παραμύθι θα μιλούσε για την μαύρη κι άραχλη καλιακούδα, την κακιά μάγισσα του Βερολίνου και τους 16 υπόλοιπους νανοειδείς ηγετίσκους της Ευρωζώνης, που έχουν περιάγει σε αδιέξοδο τη γηραιά ήπειρο και απειλούν με την δεινή ανεπάρκειά τους να τινάξουν στον αέρα μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη.

Άτομα μειωμένων προσόντων, στερούμενα πολιτικού αισθητηρίου, μη διαθέτοντα την αναγκαία ευφυΐα και τη στοιχειώδη διορατικότητα έχουν καταστήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς υποζύγια των αμερικανικών κερδοσκοπικών οίκων αξιολόγησης.

Και προκειμένου να κουκουλώσουν την εγκληματική τους ανικανότητα δεν δίστασαν επί δύο χρόνια να επιδοθούν σε μια άνευ προηγουμένου ψευδολογία περί δήθεν «κακών και τεμπέληδων» λαών του νότου, που επιβαρύνουν με τις σπατάλες τους τους «καλούς και εργατικούς» Γερμανούς φορολογουμένους.

Τα παιδαριώδη αυτά ψεύδη έβαλλαν σε μια περιπέτεια αναβίωσης εθνοτικών διαφορών και αντιπαραθέσεων τους ευρωπαϊκούς λαούς, μόνο και μόνο προκειμένου να εξυπηρετηθούν εφήμερες προσωπικές στρατηγικές μερικών ανεγκέφαλων ηγετίσκων και να κερδηθεί πολιτικός χρόνος διαχείρισης εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών του παρατύπως λειτουργούντος Γαλλο-Γερμανικού άξωνος.

Στην πραγματικότητα βεβαίως δεν κερδήθηκε, αλλά χάθηκε οικονομικός χρόνος, αφού η παροιμιώδης ατολμία και η υπερβολική καθυστέρηση στη λήψη των απαραίτητων αποφάσεων οδήγησε σε καταστροφική επιδείνωση την συνολική ευρωπαϊκή οικονομία.

Έτσι σήμερα αντιλαμβάνονται όλοι ότι το «κάρβουνο» για την λειτουργία της Γερμανικής «ατμομηχανής» υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια το εθνικό προϊόν και η καταναλωτική δύναμη των υπολοίπων λαών της Ευρώπης, που πειθαναγκάζονταν στην προτίμηση γερμανικών προϊόντων με όλα τα θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, ακόμη και διά της διαφθοράς του πολιτικού τους προσωπικού μέσω εταιριών τύπου ΖΗΜΕΝΣ.

Όπως επίσης είναι ευρέως αντιληπτό ότι τα περί «οικονομικής βοηθείας» της Γερμανίας στους τεμπέληδες Έλληνες είναι επιεικώς σαπουνόφουσκες.

Στην πραγματικότητα πρόκειται περί στυγνής τοκογλυφικής εκμετάλλευσης της Ελλάδας αλλά και των άλλων χωρών, αφού η Γερμανία δανείζεται με χαμηλότατα επιτόκια και δανείζει τους υπόλοιπους με τρείς και τέσσερεις μονάδες μεγαλύτερα επιτόκια είτε πρόκειται περί αμέσου δανεισμού είτε πρόκειται περί «ελεήμονος» συμμετοχής στο δήθεν ταμείο στήριξης.

Ψέματα… Ψέματα… Ψέματα…

Οι μεγαλοσχήμονες πολιτικοί, οι περισπούδαστοι τεχνοκράτες και οι καλοθρεμμένοι γραφειοκράτες που ξοδεύουν αφειδώς τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων σε πολυτελή ταξίδια, χλιδάτες συνευρέσεις και ρωμαϊκού κλέους φαγοπότια, απεδείχθησαν επικίνδυνα άχρηστοι (αχρείοι κατά την αρχαιοελληνική ορολογία), άθλια ιδιοτελείς και αναμφισβήτητα ακατάλληλοι για σωτηρία της Ευρώπης.

Αντί να αναγνωρίσουν τα πραγματικό πρόβλημα και να κινηθούν ενωμένα στη ριζική αντιμετώπιση του κακού, που είναι το συνδικάτο της διεθνούς κερδοσκοπίας εμπροσθοφυλακή του οποίου αποτελούν οι περίφημοι Αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης, αυτοί προτίμησαν να παραπλανούν με ασύστολα ψεύδη τους ψηφοφόρους τους και επιδεικνύοντας ένα παροιμιώδη ενδοτισμό απέναντι στους κερδοσκόπους, εξυπηρέτησαν στην ουσία τα σχέδιά τους βάζοντας στην Ευρώπη το ΔΝΤ και αποδυναμώνοντας την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα.

Και παρά ταύτα εξακολουθούν ακόμη να επιμένουν σε αδιέξοδες μονεταριστικές και φορομπηκτικές πρακτικές ψευδολογώντας ασύστολα ότι με διάφορα μικροοικονομικά ημίμετρα και με λεηλασία εθνικών περιουσιών διά παραδόσεώς τους στην ιδιωτική «αξιοποίηση» θα βγάλουν την Ευρώπη από τη δύνη του οικονομικού κυκλώνα στον οποίο την περιέπλεξαν.

Πρόκειται για φαιδρές ηλιθιότητες, γιατί όλοι ακόμη και τα μικρά παιδιά σ’ αυτόν τον τόπο γνωρίζουν ότι η δήθεν αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας προοιωνίζεται στην πραγματικότητα ένα «μεγάλο φαγοπότι» των κομμάτων εξουσίας και των συνοδοιπόρων τους. Γι αυτό άλλωστε είναι και το μόνο θέμα στο οποίο ο σταυροφόρος κατά της διαφθοράς κος Παπανδρέου αξιώθηκε να βρει την ανεπιφύλακτη συναίνεση και αγαστή συνεργασία του αντιμνημονιακού σημαιοφόρου κου Σαμαρά, ο οποίος προφανώς φιλοδοξεί να είναι ο διάδοχος και ο διαχειριστής της μερίδας του λέοντος της «αξιοποίησης».

Έλεος!

Πρέπει επί τέλους η Ευρώπη να απαλλαγεί όσον τάχιστα από την «καλιακούδα και τους 16 νάνους» γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα ψεύτη πολιτικό, εκτός ίσως από την περίπτωση ενός ηλίθιου ψεύτη πολιτικού…

ΚΥΠΡΟΣ: Γιατιιιιί;;;;;

Μαύρη θλίψη και βαθειά οδύνη διακατέχει τον απανταχού ελληνισμό για την νέα τραγωδία της Κύπρου μας.

Βυθισμένη στο πένθος η μαρτυρική μας Μεγαλόνησος, αναμετρά της πληγές της από το θανατικό και τα ερείπια, που άφησε πίσω της η τρομερή έκρηξη.

Ένα τεράστιο ερωτηματικό βραχυκυκλώνει το νου και δηλητηριάζει τις καρδιές μας.

Γιατί;

Γιατί τρείς χιλιάδες χρόνια μετά ο ελληνισμός πρέπει ακόμη και σήμερα να πληρώνει φόρο αίματος στο «Μινώταυρο» των επικυρίαρχων του πλανήτη;

Ήταν αδύνατον η πολιτική ηγεσία της Κύπρου να αντισταθεί στις πιέσεις της μεγάλης συμμάχου χώρας; Ενδεχομένως.

Δεν θα έπρεπε να χαλάσει το χατίρι της πλανητικής αυτοκρατορίας; Πιθανώς.

Τι την εμπόδιζε όμως να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την προστασία των κατοίκων του νησιού και των αθώων βλασταριών, που έχασαν τη ζωούλα τους, από ότι φαίνεται, για μερικά αργύρια που θα στοίχιζε η ασφαλής φύλαξη ή εξουδετέρωση του θανατηφόρου φορτίου;

Δεν έχει πια κανείς την ψευδαίσθηση ότι στην σημερινή ζοφερή συγκυρία θα υπάρξουν ηγέτες, που θα έχουν την αποκοτιά να τα βάλλουν με το «Μηνώταυρο», προκειμένου να απαλλάξουν από την οικονομική «δουλοπαροικία» τους ατυχείς συμπολίτες τους.

Εκείνο όμως, που απαιτεί η απλή λογική είναι να σταματήσει επί τέλους η ζωή των απλών ανθρώπων να γίνεται παρανάλωμα στο βωμό της εξυπηρέτησης εφήμερων γεωπολιτικών συμφερόντων.

Ο δωδεκάλογος του Ιζνογκούντ.

Μια παλιά παροιμία λέει: «Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται».

Στην αναμπουμπούλα λοιπόν της ελληνικής εθνικής τραγωδίας δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι «χαρούμενοι λύκοι». Και μη νομίζετε ότι αυτοί είναι μόνο κάποιοι κερδοσκόποι ή κάποιοι μαυραγορίτες.

Μπορείς να τους συναντήσεις παντού. Ακόμα και στον «όμορφο κόσμο, ηθικό, αγγελικά πλασμένο» της πολιτικής.

Μπορεί για τους περισσότερους η παρούσα κρίση και οι ατυχείς έως αλλοπρόσαλλοι χειρισμοί να σημάνουν την ολοκληρωτική εξαφάνισή τους από το πολιτικό σκηνικό του αύριο.

Δεν λείπουν όμως και εκείνοι, που αναγνωρίζουν στην παρούσα άθλια πολιτική συγκυρία την μοναδική τους ευκαιρία για να πατήσουν επί των «πτωμάτων» των πολιτικών τους αντιπάλων και των ερειπίων της χώρας και να υλοποιήσουν τους διακαείς ανεκπλήρωτους πόθους τους, αυτούς τους πόθους που «ο κόσμος έχει τούμπανο και αυτοί κρυφό καμάρι».

Σ’ αυτά λοιπόν τα καλόπαιδα με τους ευγενείς στόχους και τα υψηλά ιδανικά, που ανέκαθεν καιροφυλακτούσαν και τους έτρωγε το μαράζι για το πότε και πώς θα καταφέρουν να γίνουν «χαλίφες στη θέση του χαλίφη», αυτούς τους χαριτωμένους «Ιζνογκούντ» της αξιοθρήνητης σύγχρονης πολιτικής μας ιστορίας, είναι αφιερωμένες εξαιρετικά «οι οδηγίες μας για επίδοξους Πρωθυπουργούς».

Για να έχει κανείς ελπίδες να γίνει Πρωθυπουργός, οφείλει πρωτίστως και κυρίως να τύχει της ευνοίας του ξένου παράγοντα. Ως εκ τούτου καλέ μου Ιζνογκούντ:

1) Δεν πρέπει να χάνεις ευκαιρία να τρέχεις στις Βρυξέλες και να ξημεροβραδιάζεσαι σε συναντήσεις με την Ευρωπαϊκή ελίτ, δεξιώσεις, δείπνα και πάσης φύσεως κοινωνικές συναναστροφές με κοινοτικούς αξιωματούχους, έτσι ώστε να τους γίνεις αναγνωρίσιμος και, ει δυνατόν, οικείος.

2) Επειδή όμως δεν αρκεί να είσαι αναγνωρίσιμος και οικείος, αλλά πρέπει να γίνεις και ευχάριστος και συμπαθής, οφείλεις να είσαι μονίμως ευφρόσυνος και χαμογελαστός και να συμπεριφέρεσαι όσο πιο χαζοχαρούμενα μπορείς.

3) Επειδή όμως δεν αρκεί να είσαι ευχάριστος, αλλά πρέπει να είσαι και χρήσιμος στη βαρωνεία των Βρυξελών και τους οικονομικούς πάτρωνές της, θα πρέπει να μη χάνεις ευκαιρία για να την πείθεις ότι είσαι ο δικός της άνθρωπος.

4)Όταν σε επιπλήττουν για τις «αταξίες σου», εσύ θα πρέπει με ύφος κόσμιο και υποτακτικό να εξηγείς ότι δεν είσαι «κακό παιδί», αλλά ένας πειθήνιος και ικανός «υπηρέτης», πρόθυμος να εφαρμόσεις τα νέα εναλλακτικά τους σχέδια εάν τα νυν εφαρμοζόμενα αποτύχουν και δεν καταφέρουν την ολική καταστροφή της χώρας.

5)Όταν κάποιος βαρύγδουπος Κοινοτικός αξιωματούχος προσβάλλει με αλαζονικές δηλώσεις την εθνική αξιοπρέπεια της χώρας σου, προαναγγέλλοντας π.χ ότι θα χάσει την εθνική της ανεξαρτησία, εσύ πρέπει να τον λούζεις με επαίνους και κολακείες, λέγοντας λόγου χάρη πόσο φιλέλληνας είναι και πόσο προσπαθεί να βοηθήσει την Ελλάδα να ξεπουληθεί μια ώρα αρχύτερα.

6)Επειδή έτσι κι αλλιώς οι Ευρωπαίοι ομόλογοί σου είναι μεγαλομεσίτες ιδιωτικών συμφερόντων των χωρών τους, θα πρέπει να τους πείσεις ότι είσαι ο κατάλληλος άνθρωπος για να βοηθήσεις την κερδοφορία τους. Πρέπει λοιπόν να πρωτοστατείς στην «αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας και να είσαι ιδιαίτερα επινοητικός και αποτελεσματικός στη μεθόδευση διείσδυσης των ξένων επενδυτών στην Ελλάδα με «φαστ τρακ» και άλλες διευκολύνσεις την ίδια στιγμή, που θα εξοντώνεις τους εγχώριους επιχειρηματίες με φόρους και χρηματοοικονομική ασφυξία.

7) Στις διαπραγματεύσεις για δάνεια να είσαι συγκαταβατικός και να μην κάνεις παζάρια στα επιτόκια, γιατί αυτά είναι για «καλό σκοπό» και κινδυνεύεις να φανείς αγνώμων και τσιφούτης.

8) Όσους πολιτικούς, διοικητικούς παράγοντες, κληρικούς (πρωταγωνιστές σκανδάλων) διαμεσολαβούν «με το αζημίωτο» στις σχέσεις δημοσίου με ιδιώτες «μεγαλοεπενδυτές» απατεώνες, θεώρησέ τους φυσικούς συμμάχους στους προσωπικούς σου σχεδιασμούς και επομένως μη τους καταδιώξεις, αλλά προστάτευσέ τους με κάθε τρόπο από τους ουτοπιστές και γραφικούς, που επιζητούν την παραδειγματική τους τιμωρία.

9) Σε έξοδα παραστάσεως, αμοιβές παρατρεχάμενων και μοίρασμα λουφέδων στα ΜΜΕ δεν πρέπει να είσαι καθόλου φειδωλός γιατί είναι δαπάνες που σου φτιάχνουν την εικόνα.

10) Αντίθετα περικοπές σε μισθούς, ημερομίσθια, συντάξεις, επιδόματα, κοινωνικές παροχές αποδεικνύουν πολιτικό ρεαλισμό, υπευθυνότητα και πατριωτισμό.

11) Ψέματα, υποσχέσεις, κροκοδείλια δάκρυα και πάσης φύσεως θεατρινισμοί εξυπακούεται ότι αποτελούν επιβεβλημένα εργαλεία παραπλάνησης των ιθαγενών ψηφοφόρων.

12) Στις τυχόν αντιδράσεις ατίθασων συμπολιτών σου πρέπει να είσαι σκληρός και αδυσώπητος. Χωρίς ενδοιασμό να επαινείς την αστυνομία που τους σπάει τα κεφάλια. Έτσι θα δείχνεις πόσο αδίστακτος και αποφασισμένος θα είσαι στην εκτέλεση του όποιου έργου σου ανατεθεί.

Αυτά τα ολίγα τήρησε με ευλάβεια, χωρίς παρέκκλιση και αμφιταλαντεύσεις, σίγουρος ότι βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο να πάρεις το χρίσμα για την πρωθυπουργία της αποικίας.

Τώρα αν παρ’ ελπίδα οι συμπατριώτες σου σε αποδοκιμάζουν και βλαστημούν την ώρα που σε ψήφισαν, μη στενοχωρηθείς. Κάθε δουλειά έχει κέρδη και ζημίες.

Και αν αντί για ένδοξος πρωθυπουργός καταλήξεις αποδιοπομπαίος γάιδαρος, τι να γίνει είναι μες στους κινδύνους του επαγγέλματος…