Αν ζούσαν σήμερα οι κλασικοί Ευρωπαίοι παραμυθάδες, ας πούμε ο Άντερσεν ή οι αδελφοί Γκρίμ, δεν θα έγραφαν για τη Χιονάτη και τους 7 νάνους. Το πιο πιθανό είναι να έγραφαν ένα εφιαλτικό παραμύθι βασισμένο στο κολαστήριο της Ευρωζώνης, που προόρισται να βασανίσει αγρίως τους λαούς του Νότου, και όχι μόνον, αναβιώνοντας τις εθνικιστικές και ταξικές αντιθέσεις των παλαιότερων εποχών.
Το σύγχρονο παραμύθι θα μιλούσε για την μαύρη κι άραχλη καλιακούδα, την κακιά μάγισσα του Βερολίνου και τους 16 υπόλοιπους νανοειδείς ηγετίσκους της Ευρωζώνης, που έχουν περιάγει σε αδιέξοδο τη γηραιά ήπειρο και απειλούν με την δεινή ανεπάρκειά τους να τινάξουν στον αέρα μια από τις ισχυρότερες οικονομίες του πλανήτη.
Άτομα μειωμένων προσόντων, στερούμενα πολιτικού αισθητηρίου, μη διαθέτοντα την αναγκαία ευφυΐα και τη στοιχειώδη διορατικότητα έχουν καταστήσει τους ευρωπαϊκούς λαούς υποζύγια των αμερικανικών κερδοσκοπικών οίκων αξιολόγησης.
Και προκειμένου να κουκουλώσουν την εγκληματική τους ανικανότητα δεν δίστασαν επί δύο χρόνια να επιδοθούν σε μια άνευ προηγουμένου ψευδολογία περί δήθεν «κακών και τεμπέληδων» λαών του νότου, που επιβαρύνουν με τις σπατάλες τους τους «καλούς και εργατικούς» Γερμανούς φορολογουμένους.
Τα παιδαριώδη αυτά ψεύδη έβαλλαν σε μια περιπέτεια αναβίωσης εθνοτικών διαφορών και αντιπαραθέσεων τους ευρωπαϊκούς λαούς, μόνο και μόνο προκειμένου να εξυπηρετηθούν εφήμερες προσωπικές στρατηγικές μερικών ανεγκέφαλων ηγετίσκων και να κερδηθεί πολιτικός χρόνος διαχείρισης εσωτερικών πολιτικών συσχετισμών του παρατύπως λειτουργούντος Γαλλο-Γερμανικού άξωνος.
Στην πραγματικότητα βεβαίως δεν κερδήθηκε, αλλά χάθηκε οικονομικός χρόνος, αφού η παροιμιώδης ατολμία και η υπερβολική καθυστέρηση στη λήψη των απαραίτητων αποφάσεων οδήγησε σε καταστροφική επιδείνωση την συνολική ευρωπαϊκή οικονομία.
Έτσι σήμερα αντιλαμβάνονται όλοι ότι το «κάρβουνο» για την λειτουργία της Γερμανικής «ατμομηχανής» υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια το εθνικό προϊόν και η καταναλωτική δύναμη των υπολοίπων λαών της Ευρώπης, που πειθαναγκάζονταν στην προτίμηση γερμανικών προϊόντων με όλα τα θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, ακόμη και διά της διαφθοράς του πολιτικού τους προσωπικού μέσω εταιριών τύπου ΖΗΜΕΝΣ.
Όπως επίσης είναι ευρέως αντιληπτό ότι τα περί «οικονομικής βοηθείας» της Γερμανίας στους τεμπέληδες Έλληνες είναι επιεικώς σαπουνόφουσκες.
Στην πραγματικότητα πρόκειται περί στυγνής τοκογλυφικής εκμετάλλευσης της Ελλάδας αλλά και των άλλων χωρών, αφού η Γερμανία δανείζεται με χαμηλότατα επιτόκια και δανείζει τους υπόλοιπους με τρείς και τέσσερεις μονάδες μεγαλύτερα επιτόκια είτε πρόκειται περί αμέσου δανεισμού είτε πρόκειται περί «ελεήμονος» συμμετοχής στο δήθεν ταμείο στήριξης.
Ψέματα… Ψέματα… Ψέματα…
Οι μεγαλοσχήμονες πολιτικοί, οι περισπούδαστοι τεχνοκράτες και οι καλοθρεμμένοι γραφειοκράτες που ξοδεύουν αφειδώς τα χρήματα των ευρωπαίων φορολογουμένων σε πολυτελή ταξίδια, χλιδάτες συνευρέσεις και ρωμαϊκού κλέους φαγοπότια, απεδείχθησαν επικίνδυνα άχρηστοι (αχρείοι κατά την αρχαιοελληνική ορολογία), άθλια ιδιοτελείς και αναμφισβήτητα ακατάλληλοι για σωτηρία της Ευρώπης.
Αντί να αναγνωρίσουν τα πραγματικό πρόβλημα και να κινηθούν ενωμένα στη ριζική αντιμετώπιση του κακού, που είναι το συνδικάτο της διεθνούς κερδοσκοπίας εμπροσθοφυλακή του οποίου αποτελούν οι περίφημοι Αμερικανικοί οίκοι αξιολόγησης, αυτοί προτίμησαν να παραπλανούν με ασύστολα ψεύδη τους ψηφοφόρους τους και επιδεικνύοντας ένα παροιμιώδη ενδοτισμό απέναντι στους κερδοσκόπους, εξυπηρέτησαν στην ουσία τα σχέδιά τους βάζοντας στην Ευρώπη το ΔΝΤ και αποδυναμώνοντας την Ευρωζώνη και το κοινό νόμισμα.
Και παρά ταύτα εξακολουθούν ακόμη να επιμένουν σε αδιέξοδες μονεταριστικές και φορομπηκτικές πρακτικές ψευδολογώντας ασύστολα ότι με διάφορα μικροοικονομικά ημίμετρα και με λεηλασία εθνικών περιουσιών διά παραδόσεώς τους στην ιδιωτική «αξιοποίηση» θα βγάλουν την Ευρώπη από τη δύνη του οικονομικού κυκλώνα στον οποίο την περιέπλεξαν.
Πρόκειται για φαιδρές ηλιθιότητες, γιατί όλοι ακόμη και τα μικρά παιδιά σ’ αυτόν τον τόπο γνωρίζουν ότι η δήθεν αξιοποίηση της κρατικής περιουσίας προοιωνίζεται στην πραγματικότητα ένα «μεγάλο φαγοπότι» των κομμάτων εξουσίας και των συνοδοιπόρων τους. Γι αυτό άλλωστε είναι και το μόνο θέμα στο οποίο ο σταυροφόρος κατά της διαφθοράς κος Παπανδρέου αξιώθηκε να βρει την ανεπιφύλακτη συναίνεση και αγαστή συνεργασία του αντιμνημονιακού σημαιοφόρου κου Σαμαρά, ο οποίος προφανώς φιλοδοξεί να είναι ο διάδοχος και ο διαχειριστής της μερίδας του λέοντος της «αξιοποίησης».
Έλεος!
Πρέπει επί τέλους η Ευρώπη να απαλλαγεί όσον τάχιστα από την «καλιακούδα και τους 16 νάνους» γιατί δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από ένα ψεύτη πολιτικό, εκτός ίσως από την περίπτωση ενός ηλίθιου ψεύτη πολιτικού…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου