Τι υποκρύπτει η «αγαθοεργία» του κου Σόρος;

Κόντεψε πάλι χθες να... σωριαστώ στο πάτωμα από την εκπληκτική πρωτοβουλία του κου Σόρος.

Ο γνώριμος μας από τα παλιά μεγαλοεπενδυτής, ο Γκουρού της τραπεζοχρηματιστηριακής κερδοσκοπίας, αποφάσισε ξαφνικά να πρωτοστατήσει στην δημιουργία οίκων αλληλεγγύης για μετανάστες.

Πρόκειται για τον ίδιο άνθρωπο, που πρωτοστάτησε και συνεχίζει να πρωτοστατεί σε νομισματικές επιθέσεις εναντίον κρατικών οικονομιών και είναι δηλαδή ένα από τα μεγαλύτερα οικονομικά αρπακτικά που απέκτησαν αμύθητες περιουσίες εξαθλιώνοντας με την κερδοσκοπική τους δραστηριότητα και τις χρηματιστηριακές φούσκες τους τεράστιες μάζες πληθυσμών παγκοσμίως.

Σημειωτέον δε ότι είναι ο ίδιος Σόρος, που μέχρι πρό τινος  επιδιδόταν συχνά σε διάφορες ανθελληνικές δηλώσεις, χρηματοδοτούσε αδρά  την εθνικιστική Σκοπιανή προπαγάνδα και έστηνε ιδρύματα παραχάραξης της Βαλκανικής και ιδιαίτατα της ελληνικής ιστορίας.

Αυτός λοιπόν ό καλοκάγαθος γέροντας αντιλήφθηκε αιφνιδίως μια ανθρωπιστική καταστροφή και αποφάσισε να παρέμβει για να την σταματήσει.

Όλως συμπτωματικά την ανθρωπιστική αυτή καταστροφή δεν την διέκρινε στα εκατομμύρια των ανέργων, στις εκατοντάδες χιλιάδες των εξαθλιωμένων αστέγων, των αρρώστων που στερούνται  στοιχειώδους φαρμακευτικής περίθαλψης, των πεινασμένων εξερευνητών των κάδων απορριμμάτων, των εκατοντάδων χιλιάδων στερημένων και υποσιτιζόμενων παιδιών.

 Την ανακάλυψε στο πρόβλημα στέγασης μεταναστών.

Μα μήπως και αυτό δεν είναι ένα υπαρκτό πρόβλημα; Δεν είναι χρήσιμο έστω και γι’ αυτό αν ευαισθητοποιηθούν κάποιοι μεγιστάνες;

Ούτε συζήτηση, αν πράγματι καλοπροαίρετα συμβαίνει.

Όμως η εκδοχή  του καλοκάγαθου ευεργέτη κου Σόρος είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή. 

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να δούμε τα πράγματα με μεγαλύτερη ψυχραιμία, από αυτή που έδειξαν τα γνωστά και μη εξαιρετέα ΜΜΕ.

Τα βασικά εντυπωσιακά στοιχεία της πρότασης είναι η τοποθέτηση ενός σημαντικού ποσού από τον ευεργέτη για την δημιουργία ενός ταμείου αλληλεγγύης στην Σουηδία προκειμένου να οικοδομηθούν σπίτια στην Ελλάδα για την περίθαλψη αστέγων μεταναστών.

Δευτερεύοντα αλλά κρίσιμα ζητήματα είναι ότι αφ’ ενός τα χρήματα θα δίδονται προς αξιοποίηση «σε ελληνικές οργανώσεις της κοινωνίας των πολιτών» και ότι «ο σκοπός του είναι να γράψει η Ευρωπαϊκή Ένωση στον προϋπολογισμό της επαρκή κονδύλια για αυτό από το 2014».

Ενδιαφέρουσες συμπτώσεις είναι ότι, ενώ η έδρα του ταμείου είναι στη Σουηδία και υποτίθεται ότι την ιδέα έχουν ήδη αγκαλιάσει και την «τρέχουν» οι Σκανδιναβικές χώρες, ο κος Σόρος διάλεξε να την ανακοινώσει δημοσίως στο Βερολίνο. Ότι πρώτος έσπευσε να τον συγχαρεί ο παρών στο συνέδριο για το μέλλον της Ευρώπης κος Γ. Παπανδρέου μη διστάζοντας να χαρακτηρίσει την ιδέα οραματική.  Και τρίτο και σπουδαιότερο ότι όλα τα ελληνικά ΜΜΕ και όχι μόνο (προεξάρχοντος μεγάλου καναλιού με αποκλειστική συνέντευξη του ευεργέτη) επιδόθηκαν σε μία πανομοιότυπη παρουσίαση της ανθρωπιστικής πλευράς του οραματιστή Ευρωπαϊστή, αποδυόμενα σε ένα προφανές «μασάζ» της κοινής γνώμης, η οποία ευλόγως άλλη εντύπωση είχε μέχρι τώρα για τον κο Σόρος.

Υπό το πρίσμα λοιπόν των ανωτέρω δεδομένων, με την δική μας κακόπιστη, συνομωσιολογική και μικρόψυχη οπτική, η όψιμη ευεργετική παράκρουση του μεγάλου επενδυτή θα μπορούσε, να υποκρύπτει κάποιες άλλες επενδυτικές σκοπιμότητες.

Σκοπιμότητες δηλαδή, που συνάδουν περισσότερο με την επαγγελματική σταδιοδρομία του κου Σόρος και με τις δραστηριότητες, που μας έχει συνηθίσει να αναπτύσσει στο παρελθόν.

Κατά τη γνώμη λοιπόν αυτή η κίνηση δεν πρέπει να αξιολογηθεί ξεκομμένη από την τρέχουσα συγκυρία και από το ευρύτερο Ευρωπαϊκό σχέδιο για το μέλλον της Ευρώπης.

 Όπως αυτό το σχέδιο έχει εκπονηθεί από τους μεγάλους οικονομικούς ομίλους (στους οποίους ανήκει ο κος Σόρος) , έχει ήδη μπει σε εφαρμογή με πολιορκητικό κριό  τις Γερμανικές τράπεζες,  Διοικητή την Γερμανική Καγκελαρία και έδρα το Βερολίνο (όπου έγινε η ανακοίνωση της φαεινής ιδέας), συνεπικουρούμενο από διεθνείς προσωπικότητες (όπως ο κος Παπανδρέου) με την ευγενή χορηγία επικοινωνίας των Ευρωπαϊκών ΜΜΕ και ιδίως  συγκεκριμένων συγκροτημάτων, που εκ παραδόσεως αναλαμβάνουν την μερίδα του λέοντος των δημοσίων και ιδιωτικών επενδύσεων.

Το σχέδιο λοιπόν  είναι γνωστό ότι επιφυλάσσει για την Ελλάδα τον ρόλο μιας αγρίως δηούμενης αποικίας με εξαθλιωμένους κατοίκους, δουλοπάροικους σε ειδικές οικονομικές ζώνες (ΕΟΖ), όπου θα δραστηριοποιούνται ξένοι όμιλοι σε μία μαύρη μακρά περίοδο, όπου θα έχει εξαφανισθεί από το χάρτη η αυτοτελής ελληνική επιχειρηματικότητα.  Όπου θα ανταγωνίζονται πυρετωδώς στην εξαντλητική εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών του τόπου και  την καταλήστευση της περιουσίας του Δημοσίου και των ιδιωτών, αδίστακτες εξωχώριες πολυεθνικές σε συνεργασία με ντόπιους μεσάζοντες.

Σ’ αυτό το μεσαιωνικό περιβάλλον είναι προφανές ότι χρειάζονται να εξασφαλίσουν την παραμονή των ξένων μεταναστών στην Ελλάδα για δύο πολύ απλούς λόγους:

 Πρώτον διότι δεν τους θέλουν στην Γερμανία και τις  άλλες ανεπτυγμένες χώρες, όπου επιθυμούν μόνο την απορρόφηση ελληνικού επιστημονικού δυναμικού και όχι  μεταναστευτικά κύματα εξαθλιωμένων ψυχών με τα κοινωνικά και λοιπά προβλήματα, που τις συνοδεύουν. 

Δεύτερον διότι προβλέπουν, ότι οι πιθανότατα οι ιθαγενείς μουζίκοι δεν  θα επαρκούν στην εκτέλεση του ταχύρρυθμου προγράμματος δηώσεως των πλουτοπαραγωγικών πηγών ενός απογυμνωμένου από κάθε ίχνος εγχώριας επιχειρηματικότητας  τόπου και καταλήστευσης κάθε δημόσιου και ιδιωτικού περιουσιακού στοιχείου από ξένους επενδυτές και εγχώριους συνεργαζόμενους μεσάζοντες, προφανώς με επιχειρήσεις εντάσεως εργασίας και όχι κεφαλαίου, κατά το κινεζικό πρότυπο (Δεν είναι τυχαίο ότι η περί κινεζοποίησης της Ελλάδας ορολογία δεν χρησιμοποιείται μόνο από τα αιρετικά ιστολόγια, αλλά υιοθετείται πλέον και από πολλούς φιλελεύθερους πολιτικούς και οικονομολόγους, ιδίως τους κυνικότερους εξ αυτών).

Η προσφορά λοιπόν στέγης και τροφής σε εξαθλιωμένους μετανάστες θα αποτελέσει ένα μέσο συγκράτησης τους στην Ελλάδα, ένα μέσο πρακτικά αποτελεσματικότερο από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή συνθήκη τύπου Δουβλίνο 2 και οσηδήποτε σκληρότητα αστυνόμευσης.

Αναθέτοντας δε την διανομή αυτών των κατοικιών σε μη κυβερνητικές οργανώσεις αλληλεγγύης (δοκιμασμένες για την αποτελεσματικότητά τους στην εκτέλεση δύσκολων έως βρώμικων αποστολών) εξασφαλίζουμε όχι μόνο το βόλεμα κάποιων  φιλικών προς τους οικονομικούς εισβολείς ιθαγενών, αλλά κυρίως την δυνατότητα επιλογής δουλοπάροικων που να πληρούν συγκεκριμένα κριτήρια παραγωγικότητας(σωματότυπου, μυϊκής ισχύος, καταστάσεως  υγείας, ηλικίας, φύλου κ.λ.π) .

Είναι εξ άλλου ευνόητο ότι και η γεωγραφική κατανομή των «κατοικιών αλληλεγγύης» θα συμπέσει με την τοποθεσία των ΕΟΖ. Όπως ενδεχομένως να συμβαίνει ήδη και με τα στρατόπεδα φιλοξενίας του «Ξένιου Δία». Ας μη μας διαφεύγει η πρόσφατη νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία παρέχεται η δυνατότητα απασχόλησης των φιλοξενουμένων σ’ αυτά παράνομων μεταναστών σε δημόσιες και ιδιωτικές επιχειρήσεις. (Εξ άλλου σίγουρα και οι ΕΟΖ θα δημιουργηθούν πλησίων αστικών περιοχών και όχι στη μέση του πουθενά). 

Τέλος δεν θα πρέπει να περάσει απαρατήρητος ο στόχος του κου Σόρος να ενταχθεί η χρηματοδότηση του εγχειρήματος στον προϋπολογισμό του 2014. Στόχος απολύτως λογικός καθ’ όσον παραδοσιακά τα κράτη και κατ’ ουσίαν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι αναλαμβάνουν το οικονομικό κόστος υποδομών και δράσεων, που είναι αναγκαίες για  τις κερδοσκοπικές δραστηριότητες ιδιωτών. 

Πέραν τούτου όμως μπορεί να αξιολογηθεί και ως μια έμμεση, αλλά πάντως αξιόπιστη πληροφορία περί του χρονοδιαγράμματος  επενδυτικής προέλασης, που αν αποκωδικοποιούμε σωστά την σχετική δήλωση του επίδοξου  εθνικού μας ευεργέτη, φαίνεται ότι θα ξεκινήσει να υλοποιείται από το 2014.

Μέχρι τότε διαφαίνεται ότι θα συνεχίζεται, βαίνοντας προς ολοκλήρωση, το πρόγραμμα πτώχευσης των ελληνικών επιχειρήσεων, εξαθλίωσης του πληθυσμού, συρρίκνωσης και προσαρμογής των κρατικών υπηρεσιών στην ενδεδειγμένη δομή υποδοχής και εξυπηρέτησης των αναγκών των οικονομικών εισβολέων, έργο που με μεθοδικότητα επιμελείται ο κος Ράϊχενμπαχ (οι περίφημες διαρθρωτικές αλλαγές και φαστ τρακ διαδικασίες).

Προφανώς δε θα έχει τελειώσει μέχρι τότε και το έτερο «αναπτυξιακό» κομμάτι που διαχειρίζεται ο κος Φούχτελ και αφορά την αντίστοιχη οργάνωση της περιφέρειας.

Με δυο λόγια η «οραματική» πρωτοβουλία του κου Σόρος θα έχει σίγουρα ευεργετικά αποτελέσματα, που όμως δεν θα αφορούν τους μετανάστες, όπως προπαγανδίζεται, αλλά τους ξένους επιχειρηματικούς ομίλους και δυστυχώς δεν αφορούν ούτε καν τους πνέοντες τα λοίσθια Έλληνες επιχειρηματίες, που έχει ληφθεί πρόνοια να μην υπάρχουν μέχρι τότε και «επωφεληθούν» παρ’ ελπίδα από τα προνόμια των εισβολέων.

Υ.Γ  Την αφορμή για το σημερινό μας  σχόλιο μας το έδωσε ένας καλός φίλος από το Twitter, ο οποίος διαισθανόμενος προφανώς ότι «κάτι λάκκον έχει η φάβα» του «οράματος" του κου Σόρος, ζήτησε, αν μπορεί κάποιος, να συνεισφέρει μια διαφορετική ανάγνωση από αυτήν, που μέχρι εκείνη τη στιγμή σερβιριζόταν από τα «έγκριτα» μέσα ΜΜΕ.

Τον ευχαριστούμε για το ερέθισμα, που μας πρόσφερε και ελπίζουμε, αν μη τι άλλο, να προσφέραμε μια ενδιαφέρουσα «αιρετική» προσέγγιση, που ευχόμαστε ειλικρινά να μην ισχύει.