Κοροϊδεύουν και τους ανέργους

Ποδαρικό στο Σεπτέμβριο με το θέμα της ανεργίας επιχείρησε η Κυβέρνηση.

Και μάλιστα ποδαρικό σε επίπεδο Πρωθυπουργού.

Εγκαινιάζοντας την φθινοπωρινή περίοδο ο κος Σαμαράς διεπίστωσε ότι η ανεργία είναι «ύπουλος και σκληρός εχθρός της κοινωνίας, που υπονομεύει τα όνειρα της νεολαίας».

Χρειάσθηκαν τρία χρόνια στην αντιπολίτευση και άλλα δύο στην κυβέρνηση για να αποδεχθεί έστω και δειλά την δεινή πραγματικότητα στην οποία έχει οδηγήσει την χώρα η τυφλή εφαρμογή της πολιτικής, που κάποτε ο ίδιος αποκαλούσε «λάθος συνταγή».

Και ούτε τώρα βεβαίως θα προέβαινε σ’ αυτή την ανώφελη διαπίστωση, αν δεν τον πίεζε η απειλή των πρόωρων εκλογών.

Η απειλή αυτή είναι ο λόγος, που αναγκάζει γενικά την Κυβέρνηση να αναζητά διαύλους επικοινωνίας με τους ψηφοφόρους, οι οποίοι συλλήβδην και αθρόως εγκαταλείπουν αγανακτισμένοι τα κόμματα της συγκυβέρνησης.

Με την προεδρική εκλογή να θέτει αμείλικτα ημερομηνία λήξεως στην κυβερνητική του θητεία, το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου βλέπει τα ποσοστά των κομμάτων του, να καταρρέουν κάτω από το βάρος της απέραντης εξαθλίωσης, που βιώνει η ελληνική κοινωνία.

Άκον εκόν το συγκυβερνητικό στρατόπεδο σύρεται ήδη σε μια προεκλογική περίοδο, η οποία προδιαγράφεται μικρή και κυρίως μοιραία για όσους συνέδεσαν την πολιτική τους καριέρα με την εφαρμογή των μνημονίων.

Υπάρχει επομένως ζωτική ανάγκη να συγκρατήσουν όπως-όπως τα πενιχρά ποσοστά τους.

Στην κατεύθυνση αυτή θα επιχειρηθεί με όλα τα μέσα η καλλιέργεια κλίματος αισιοδοξίας και η ανανέωση σεναρίων ανάκαμψης και επαναφοράς της χώρας σε δήθεν τροχιά ανάπτυξης.

Παράλληλα θα μοιρασθούν αφειδώς ελπίδες και υποσχέσεις στις κατ’ ιδίαν ομάδες ψηφοφόρων.

Και εδώ ακριβώς εντοπίζεται και η ιστορική πρωτοτυπία καθ’ όσον αφορά τους νέους και το ευρύτερο χώρο των ανέργων.

Για πρώτη φορά στην Έλλάδα οι άνεργοι αποτελούν ένα ποσοστό ψηφοφόρων τόσο μεγάλο, που από μόνο του μπορεί να καθορίσει το αποτέλεσμα των εκλογών.

Σε άλλες περιόδους αρκούσε η ρουσφετολογική διαχείριση του θέματος. 

Αρκούσε οι κατά τόπους κομματάρχες των κυβερνητικών κομμάτων να μοιράσουν στα μουλωχτά θεσούλες στην δεδομένη εκλογική τους πελατεία.

Τώρα αυτό είναι παντελώς αδύνατο.

Οι άνεργοι είναι τόσοι πολλοί, που έχουν ξεπεράσει τα όρια της συλλογής των ψήφων τους μέσω διαπροσωπικών σχέσεων και υποσχέσεων.

Στο 30% ανέρχεται η ανεργία στο γενικό πληθυσμό και πάνω από 60% στους νέους σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία. 

Στην πραγματικότητα πάνω από το 50% του ενεργού πληθυσμού είναι χωρίς δουλειά. Την ίδια στιγμή κι όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα παίρνουν εξευτελιστικά μεροκάματα και αισθάνονται εν δυνάμει άνεργοι.

Οι άνεργοι λοιπόν αποτελούν μια τεράστια μάζα ψηφοφόρων, που χωρίς την ανοχή της, κανένα κόμμα δεν μπορεί να αποφύγει την εκλογική συντριβή.

Να λοιπόν γιατί ανακάλυψε οψίμως  την σκληρότητα της ανεργίας ο Πρωθυπουργός.

Και να γιατί επέλεξε συμβολικά να την παρουσιάσει ως πρώτο θέμα συζήτησης στο πρώτο μετά τις διακοπές, περίπου πανηγυρικό (και ίσως τελευταίο) Κυβερνητικό συμβούλιο απασχόλησης.

«Ύπουλο εχθρό» την χαρακτήρισε θέλοντας προφανώς να εμφανίσει ότι η κυβέρνηση κηρύσσει τον πόλεμο στην ανεργία.

 Κυρίως όμως θέλοντας να αποπροσανατολίσει την εύλογη αγανάκτηση της κοινωνίας.

Διότι βεβαίως η ανεργία ούτε αυθύπαρκτη είναι, ούτε ουρανοκατέβατη.

Δεν είναι κάν αίτιο των δεινών της χώρας. Είναι και η ίδια δεινό, αιτιατό των ασκούμενων πολιτικών. 

Αυτές οι πολιτικές είναι στην πραγματικότητα η γενεσιουργός αιτία της ανεργίας. 

Η τρόικα, τα μνημόνια, οι εφαρμοστικοί νόμοι και η τυφλή εφαρμογή τους είναι ο εξόφθαλμος «εχθρός», που καταστρέφει γοργά και συστηματικά τις παραγωγικές δομές της χώρας.

Αυτή η βιβλική καταστροφή των παραγωγικών τομέων και εντεύθεν της εγχώριας αγοράς είναι η δηλητηριώδης μήτρα της θηριώδους ανεργίας, που μαστίζει τον τόπο.

Προσπαθεί λοιπόν ο Πρωθυπουργός να βγάλει τον εαυτό του και την κυβέρνηση από το κάδρο των υπαιτίων της συμφοράς, και με τον λογοτεχνικό οίστρο, που μονίμως τον διακρίνει προσωποποιεί την ανεργία. 

Την παρομοιάζει με ύπουλο εχθρό. Της κηρύσσει τον πόλεμο. Ανάγει τον εαυτό του σε στρατηλάτη, απελευθερωτή από τα δεινά της.

Και τι κάνει;

Απευθύνεται σε εκατομμύρια ανέργους και υπόσχεται αορίστως μόλις «770.000 θέσεις εργασίας στα επόμενα χρόνια», τουτέστιν σε βάθος χρόνου απροσδιόριστο. Σα να λέμε άντε και καλή ψυχή.

Προσθέτει τα γνωστά αφηγήματα του σταματήματος της πτώσης και ξεκινήματος της ανόδου.

Καλεί τους Υπουργούς να παρουσιάσουν προτάσεις για τη αντιμετώπιση της ανεργίας στο επόμενο Κυβερνητικό Συμβούλιο απασχόλησης. Ζήσε Μάη μου…

Και το πιο κουφό απ’ όλα είναι ότι «αποφασίστηκε να συσταθεί λευκό μητρώο επιχειρήσεων, δηλαδή όποια επιχείρηση δεν χρωστά εισφορές, δεν απολύει και σέβεται την εργατική νομοθεσία, θα απαλλάσσεται από ελέγχους ΣΕΠΕ και άλλες ταλαιπωρίες». 

Δεν ξέρω κατά πόσον οι άνεργοι θα πιστέψουν ότι αυτή η εξαγγελία θα οδηγήσει σε μείωση της ανεργίας.

Πάντως οι επιχειρηματίες γνωρίζουν μετά βεβαιότητας ότι τέτοιου είδους επιχείρηση, που να πληροί τις προϋποθέσεις ένταξης στο «λευκό μητρώο» ανήκει στο σύμπαν της επιστημονικής φαντασιώσεως. 

Και προφανώς ακόμη και ο πλέον ηλίθιος των επιχειρηματιών κρατάει την κοιλιά του από τα γέλια όταν ακούει τον αρμόδιο Υπουργό Εργασίας, εξερχόμενο της συσκέψεως να δηλώνει, ότι εγγραφόμενος στο λευκό βιβλίο  «πιθανόν ίσως αυτό συνδεθεί με μείωση εισφορών».

Οφείλουμε να ομολογήσουμε ότι η Κυβέρνηση βρίσκεται σε δεινή θέση.

Μπροστά σε μια βιβλική καταστροφή, χωρίς αποφασιστικές αρμοδιότητες και με άδεια χέρια, κάνει μια απέλπιδα προσπάθεια παρηγορίας του πλέον μεγάλου τμήματος των ψηφοφόρων. Των ανέργων.

Των πλέον καθημαγμένων. Αυτών που κατά τεκμήριο δεν έχουν κανένα λόγο να ξαναψηφίσουν τα κυβερνητικά κόμματα και όσα άλλα δημιουργούν υποψία φιλομνημονιακής τροχιάς.

Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η παραπάνω ξαναζεσταμένη προπαγανδιστική σούπα θα καταναλωθεί από τους «κοψοχέρηδες» ανέργους.

Το κυβερνητικό δίδυμο οφείλει πάντως να κάνει την προσπάθειά του, πολλώ μάλλον καθ' όσον οι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν εικόνα εξαέρωσης των εκλογικών τους ποσοστών.

Το ζητούμενο όμως για την αντιπολίτευση είναι να μπορέσει να σώσει τους ψηφοφόρους και από τα κόμματα, που αποτελούν τον Δούρειο ίππο της συνέχισης εφαρμογής των μνημονίων.

Αυτά που συστάθηκαν εκ των ενόντων πριν  της ευρωεκλογές.

Αυτά που έδωσαν ήδη δείγματα γραφής στήριξης μνημονιακών κυβερνήσεων και πολιτικών. 

Αυτά που κρατώντας επαμφοτερίζουσα στάση προεκλογικά είναι ύποπτα στροφής μετεκλογικά 

Όλα αυτά τα «αμαρτωλά» κόμματα και πρόσωπα έχουν προφανή στόχο να ψαρέψουν ψήφους αφελών.

Να παρεισφρήσουν στην νέα βουλή και να συμπήξουν ανόσια κυβερνητική συμμαχία κατά το πρότυπο της σημερινής συγκυβέρνησης.

Η αποκάλυψη του ρόλου αυτών των μορφωμάτων είναι  στοίχημα των υγιών κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Κι αυτό ίσως αποδειχθεί η αχίλλειος πτέρνα του αντιμνημονιακού στρατοπέδου.

Η πηγή της εικόνας εδώ