Το πρωί ο κ. Μειμαράκης αναφερόμενος στο σκάνδαλο του Βατοπεδίου αναγνώρισε ότι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, που καταλογίζονται στις δημοσκοπήσεις από τους πολίτες.
Το απόγευμα με νέα αγχωμένη δήλωσή του διευκρίνισε ότι ουδέποτε αναφέρθηκε σε πολιτικές ευθύνες υπουργών.
Με βάση την κοινή λογική πολιτικές ευθύνες στην υπόθεση αυτή μπορούν να έχουν μόνο οι καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί και ο Πρωθυπουργός, που τους διορίζει και τους συντονίζει.
Εξαιρώντας λοιπόν τους υπουργούς μοιραία παραπεμπόμαστε στον κ. Πρωθυπουργό…
Μήπως επομένως η διευκρινιστική δήλωση είναι χειρότερη από την αρχική για την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας και περισσότερο ανησυχητική για τους ψηφοφόρους;
Την εποχή του Λουδοβίκου 13ου μαζί με τη βασιλική οικογένεια κατοικούσαν στις Βερσαλίες και κάπου 2.000 χαραμοφάηδες ευγενείς.
Κάποια μέρα ένας από αυτούς που έχαιραν του ιδιαίτερου προνομίου να εισχωρούν στα ενδότερα των βασιλικών δωματίων, μπήκε αθόρυβα στην κάμαρα της βασίλισσας και βλέποντας κάποιον σκυμμένο στο παράθυρο πλησίασε και του έπιασε «ευγενικά» τα οπίσθια. Ο σκυμμένος άνθρωπος, που κοίταζε αμέριμνος στους κήπους τρόμαξε και γύρισε απότομα προς το εσωτερικό του δωματίου.
Και τότε μεγαλύτερη ήταν η τρομάρα του δύστυχου ευγενή, ο οποίος αναγνώρισε τον βασιλιά στο πρόσωπο του ανθρώπου, στον οποίο προ ολίγου είχε φερθεί με τόσο υπερβολική οικειότητα.
Και τότε ο ταλαίπωρος μέσα στη σαστιμάρα του προσπάθησε να δικαιολογηθεί ψελλίζοντας:
«Ω!!! Συγγνώμη Μεγαλειότατε, νόμιζα πως ήταν η Μεγαλειοτάτη….»
Έκτοτε οι Γάλλοι τουλάχιστον γνωρίζουν ότι όταν προσπαθείς να διορθώσεις μια κουτουράδα διακινδυνεύεις να πεις μια χειρότερη.
1 σχόλιο:
Όπως πάντα το παραδειγμα είναι που σου μένει...
Αλλά από πολιτικούς χαμαιλέοντες αυτα είναι αναμενόμενα.
Δημοσίευση σχολίου