Καλά τα μέτρα για την διαφθορά, αλλά οι διεφθαρμένοι θα την γλυτώσουν;

Το πολιτικό και οικονομικό επιτελείο της χώρας είναι φανερό ότι αυτή την περίοδο είναι διηρημένο σε δύο ομάδες.
Από τη μια οι αλαφιασμένοι, που ανησυχούν τρομερά για την γνώμη και την αντίδραση «των αγορών» και από την άλλη οι ψυχραιμότεροι, που προσπαθούν να σηκώσουν τα μανίκια και να δουλέψουν ορθολογικά για να «βγάλουν από τη λάσπη» την πατρίδα.
Αν στη θέση της λέξης «αλαφιασμένοι» βάλουμε τις λέξεις βολεμένοι, αποτυχημένοι, τρωκτικά, φιλελεύθεροι της ελεεινής μορφής και όπου «αγορές» τις λέξεις κερδοσκόποι, τοκογλύφοι, διεθνείς απατεώνες, τότε έχουμε αμέσως εναργή και την αιτία της αγορολαγνείας και τα κίνητρα των αγορολάγνων.

Όλοι πάντως ανεξαιρέτως συμφωνούν, όπως και ο Πρωθυπουργός ξεκαθάρισε προχθές στο Ζάππειο, ότι βασικό πρόβλημα της Ελλάδας στις παρούσες συνθήκες είναι η αναξιοπιστία και η διαφθορά.
Με απλά λόγια όλοι οι ξένοι (αγοραίοι και μη) θεωρούν ότι αυτός ο τόπος κατοικείται από ψεύτες και κλέφτες.
Έτσι περίπου σκέφτονται και οι Έλληνες πολίτες για το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Επομένως το υπ’ αριθμόν ένα, το πρώτιστο, το κυρίαρχο ζήτημα σήμερα είναι να ανακτηθεί η αξιοπιστία της χώρας και η χαμένη τιμή των πολιτικών.

Άρα όσοι επιμένουν να μιλούν αποκλειστικά για σκληρά οικονομικά μέτρα, για λιτότητα, για φοροεπιδρομές και τα τοιαύτα είναι ή αφελείς ή κουτοπόνηροι που προσπαθούν να πετάξουν την μπάλα στην εξέδρα.
Κι όσοι υποτιμούν και υποβαθμίζουν τη σημασία του πολέμου κατά της διαφθοράς είναι επίσης ή κουφιοκέφαλοι ή επιδιώκουν κουκούλωμα της αθλιότητάς τους.

Είναι λοιπόν ιδιαίτερα παρήγορο, που τουλάχιστον ο κος Πρωθυπουργός φαίνεται να αντιλαμβάνεται απολύτως τις πραγματικές διατάσεις του σύνθετου προβλήματος, που κληρονόμησε και τις αληθινές προτεραιότητες για την ανασυγκρότηση της χώρας.
Ορθώς κηρύσσει ανελέητο πόλεμο ενάντια στη διαφθορά και άριστα πράττει καλώντας σε συμμαχία τους πολιτικούς αρχηγούς και σε συστράτευση όλες τις υγιείς δυνάμεις της χώρας.
Με μια μικρή παρατήρηση. Στην ομολογουμένως εξαιρετική ομιλία στο Ζάππειο ο κος Πρωθυπουργός είπε πολλά σοφά και χρήσιμα. Έκανε όμως και ένα λαθάκι διατύπωσης.
Είπε: «Αντί να αναπτύξουμε ό,τι καλύτερο είχαμε, το εκποιήσαμε, το ιδιοποιηθήκαμε, το ξεπουλήσαμε, το καταχραστήκαμε.»
Λυπούμαι αλλά αυτό ελέγχεται ως ανακριβές.
Δεν συμμετείχαμε εμείς όλοι στην εκποίηση, την ιδιοποίηση, την κατάχρηση.

Η σωστή διατύπωση λοιπόν είναι ότι κάποιοι ίσως λίγοι, ίσως αρκετοί, αλλά πάντως πολύ συγκεκριμένοι εκποίησαν, ιδιοποιήθηκαν, καταχράστηκαν. Και κάποιοι άλλοι τους κάλυψαν, τους υπέθαλψαν, τους προστάτευσαν.
Και όλοι αυτοί κατά βάση ανήκουν στον χώρο που εσείς κε Πρωθυπουργέ ίσως ευγενικά, αλλά πάντως αδόκιμα ονομάσατε «πολιτική τάξη της χώρας», αλλά που δυστυχώς ο κοσμάκης ονομάζει πολιτική κάστα, συντεχνία, σινάφι.
Είναι λοιπόν καλά και άγια και επιβεβλημένα τα μέτρα κατά της διαφθοράς, που συζητήθηκαν και εν πολλοίς συναποφασίσθηκαν στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, αλλά στο επίπεδο της ανάκτησης της αξιοπιστίας μας ως χώρας, αν περιορισθούμε σε θεσμικές ρυθμίσεις και νομοθετικές βελτιώσεις, θα έχουμε επιτύχει μια τρύπα στο νερό.
Διότι το έργο των επιτροπών σοφών νομομαθών, η καραμέλα της «θεσμικής θωράκισης», το παραμύθι της αυστηροποίησης των ποινών δεν παρηγορούν πλέον κανένα.
Το μήνυμα που απαιτούν να λάβουν και «οι αγορές» και οι πολίτες δεν είναι πως θα αντιμετωπίσετε στο μέλλον τη διαφθορά, αλλά τι είστε ικανός και διατεθειμένος να κάνετε εδώ και τώρα με τους διεφθαρμένους;
Αυτό λοιπόν το μήνυμα δεν χρειάζεται ούτε κόπο, ούτε έξοδα για να δοθεί.
Χρειάζεται μόνο πολιτική βούληση.

Γι αυτό όσο καθυστερεί η ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για την διαλεύκανση όλων των σκανδάλων, τον εντοπισμό των καταχραστών και την παράδοση τους τουλάχιστον στη δημόσια καταισχύνη, η αναξιοπιστία της χώρας θα επιτείνεται, ο δανεισμός της θα γίνεται δυσκολότερος και τα έσοδα του δημοσίου θα μειώνονται.
Αντίθετα η ανομία θα ενθαρρύνεται και οι πολίτες θα απογοητεύονται βλέποντας τους κλέφτες να χαίρονται ανενόχλητοι τα παράνομα πλούτη τους, την ίδια ώρα που οι ίδιοι πένονται και λιμοκτονούν.
Και κάτι ακόμα. Η εφαρμογή των κανόνων δικαίου και ηθικής είναι θεμελιώδης προϋπόθεση λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Ουδείς δικαιούται να παραβιάζει το σύνταγμα και τους νόμους του κράτους και να παραμένει ατιμώρητος.
Πολλώ δε μάλλον ουδείς αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης δικαιούται να βάζει «σφουγγάρι» στις παρανομίες των συναδέλφων του και βεβαίως ουδείς Πρωθυπουργός νομιμοποιείται να χαρίζει την κλεμμένη δημόσια περιουσία σε οποιονδήποτε.
Τυχόν θεωρίες περί ρεβανσισμού, πολιτικού πολιτισμού ή ανδρικής μεγαθυμίας δεν μπορούν να τύχουν εφαρμογής εν προκειμένω (πιο απλά αν ειπωθούν θα θεωρηθούν επιεικώς μπούρδες).

Τώρα για το πρωτοσέλιδο του σημερινού «Ρίζου» τι να πεί κανείς;
Το να ισχυρίζεται κάποιος ότι μετά από τα τελευταία πεντέμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από την «δεξιά του κυρίου» δεν έχει ακόμη αντιληφθεί ότι θα ήταν καλύτερο το βιοτικό επίπεδο του λαουτζίκου αν έλλειπε η διαφθορά προκαλεί μάλλον οίκτο περί της διανοητικής του κατάστασης και επομένως περιττεύει οποιοσδήποτε ειδικός σχολιασμός.