Ορθότατη η διευκρίνιση του αρμόδιου Υπουργού.
Εξ’ άλλου κατά ρητή επιταγή του Συντάγματος δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά.
Δεν θα μπορούσε;
Μα τότε πως μπορεί να ανατρέπεται άρδην η ασφαλιστική τάξη για τόσες χιλιάδες άλλους εργαζομένους; Πως γίνεται για όλους τους άλλους τα όρια ηλικίας, τα ποσά των συντάξεων, τα ασφαλιστικά ταμεία υπαγωγής και τόσα άλλα ζητήματα να υφίστανται κοσμογονικές αλλαγές, οι οποίες καταλαμβάνουν άπαντες με εξαίρεση ίσως μόνον αυτούς, που έχουν ήδη «ώριμα συνταξιοδοτικά δικαιώματα», τουτέστιν όσους έχουν φθάσει πλέον ένα μόλις βήμα πρό της εξόδου;
Ιδού η απορία.
Πάντα είχα μια απορία, πως τα έδρανα της Βουλής κατακλύζονται από έγκριτους νομικούς και παρά ταύτα ψηφίζονται τόσο συχνά αντισυνταγματικοί νόμοι.
Δυστυχώς ο πρόσφατος νόμος για το ασφαλιστικό αποτελεί μνημείο αντισυνταγματικότητας.
Όχι για τα δευτερεύοντα και ασήμαντα, μερικά των οποίων αποτέλεσαν θέματα ατέρμονων αποπροσανατολιστικών συζητήσεων στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Αλλά για ένα πολύ απλό και θεμελιώδη λόγο.
Στο πέμπτο κεφάλαιο του ισχύοντος συντάγματος, όπου ορίζονται οι νομοθετικές αρμοδιότητες της Ελληνικής Βουλής, η παράγραφος 2 του άρθρου 77 περιέχει δώδεκα καταλυτικές λεξούλες, που φράσσουν κάθε δυνατότητα βλαπτικής μεταβολής των όρων διαβίωσης των πολιτών.
«Νόμος που δεν είναι πράγματι ερμηνευτικός ισχύει μόνο από τη δημοσίευσή του.»
Με απλά λόγια απαγορεύεται η αναδρομική εφαρμογή οποιουδήποτε νόμου εκτός εάν αποτελεί ερμηνευτική διάταξη άλλου προγενέστερου, οπότε και πάλι η εφαρμογή αυτής της ερμηνευτικής διατάξεως ανατρέχει απλώς στο χρόνο έναρξης ισχύος του ερμηνευόμενου νόμου και ποτέ νωρίτερα από αυτόν.
Άρα σε ότι αφορά το ασφαλιστικό καθεστώς των δικαστικών απλώς εφαρμόζεται το ισχύον σύνταγμα. Προφανώς διότι ούτως ή άλλως οι ίδιοι είναι αρμόδιοι να κρίνουν την συνταγματικότητα των νόμων.
Ενώ για τον υπόλοιπο «λαουτζίκο» το ασφαλιστικό του καθεστώς ανατρέπεται χωρίς περιστροφές εν μια νυκτί.
Η σύγχρονη λοιπόν Δημοκρατία φαίνεται να διαιρείται σε «πατρικίους» και «πληβείους» κάτι που επίσης είναι συνταγματικά απαράδεκτο.
Ιδού ένα ζήτημα που θα ήταν ενδιαφέρον να είχαμε την επιστημονική άποψη του κου Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, που τυχαίνει (και όχι μόνον αυτός) να είναι και καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου