Εύγε στη Βάσω Παπανδρέου.

Πρίν από μερικές μέρες (17.06.2010) είχαμε επισημάνει την αστοχία των κυβερνητικών χειρισμών στο τεράστιο σκάνδαλο της Υγείας.

Γράφαμε συγκεκριμένα:

"Αίσχος!!!

Την ώρα, που χωρίς τον παραμικρό ενδοιασμό καλείται ο φτωχός μεροκαματιάρης και ο πεινασμένος συνταξιούχος να υποστεί αιματηρές θυσίες για να πληρωθούν οι διεθνείς τοκογλύφοι, δεν δικαιούται ουδείς κυβερνητικός παράγων να διαπραγματεύεται με απατεώνες, οι οποίοι μάλιστα έχουν εξελιχθεί σε κοινωνικούς τρομοκράτες.

Οφείλει λοιπόν η κυβέρνηση εδώ και τώρα:

Να επιτάξει το απαραίτητο ιατροφαρμακευτικό υλικό για την άμεση ομαλοποίηση του εθνικού συστήματος υγείας.
Να κατάσχει συντηρητικά όλη την κινητή και ακίνητη περιουσία των υπόπτων εμπλεκομένων στο σκάνδαλο της υγείας.
Να διενεργήσει εξονυχιστικό έλεγχο σε όλες τις ύποπτες συναλλαγές, διατάσσοντας την απαγόρευση εξόδου από τη χώρα όλων των σχετιζομένων με τη προμήθεια φαρμάκων και την παροχή υπηρεσιών υγείας σε συνάφεια με το δημόσιο, καθώς και των διατελεσάντων υπουργών και διοικητών νοσοκομείων, καθόσον χρόνο διαρκεί ο έλεγχος.
Μετά το πέρας του ελέγχου να πληρώσει εις το ακέραιο όσους δεν παρανόμησαν και να επιβάλλει τις βαρύτατες των προβλεπομένων ποινών σε όσους εγκληματίες λεηλάτησαν με υπερτιμολογήσεις, μίζες και πάσης φύσεως απατεωνίες τα ασφαλιστικά και τα ευρύτερα δημόσια ταμεία.

Οποιαδήποτε άλλη κυβερνητική στάση είναι κατώτερη των περιστάσεων και θα συμβάλει στην καταστροφή όχι απλώς της ήδη καθημαγμένης οικονομίας, αλλά αυτής καθεαυτής της δημοκρατικής τάξης."

Προχθές λοιπόν προς μεγάλη μας ικανοποίηση καμαρώσαμε την κα Βάσω Παπανδρέου να κάνει περίπου ταυτόσημες επισημάνσεις και κατ’ ουσίαν να μάχεται σθεναρά υπέρ της σοβαρότητας και της αξιοπιστίας του ΠΑΣΟΚ και της κυβέρνησης του.

Η κα Ξενογιαννακοπούλου είναι βεβαίως μια συμπαθέστατη και ικανότατη πολιτικός, που έχει αναλάβει ένα δύσκολο ρόλο σε μια πολύ αντίξοη συγκυρία.

Ουδείς αμφιβάλλει ότι παρέλαβε την «κόπρο του Αυγεία» και καταβάλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να την καθαρίσει. Είμαστε μάλιστα από εκείνους, που αντιμετωπίζουμε με μεγάλη καχυποψία τις συντονισμένες παραινέσεις διαφόρων κύκλων προς τον Πρωθυπουργό να την «ανασχηματίσει». Παραινέσεις που συμπτωματικά εντείνονται κάθε φορά που η Υπουργός προσπαθεί να θίξει κάποια κακώς κείμενα.

Όμως εν προκειμένω η έκρηξη της κας Παπανδρέου είναι απολύτως δικαιολογημένη.

Έχουμε μια περίπτωση όπου δυστυχώς η κυβέρνηση φαίνεται ότι «στραβά αρμενίζει» και μάλιστα εντελώς αδικαιολόγητα.

Διότι αν υπάρχουν κάποιες εξαιρετικά αμφιλεγόμενες και εν πολλοίς έωλες δικαιολογίες για μια σωρεία εξοντωτικών μέτρων εις βάρος των συνταξιούχων, των μισθωτών, των μικρομεσαίων, ακόμη και εναντίον της υγιούς επιχειρηματικότητας, είναι εντελώς ακατανόητη η σπουδή για την συγκάλυψη ενός τεραστίου σκανδάλου στο χώρο της υγείας.

Είναι εντελώς ακατανόητο γιατί θα πρέπει να νομιμοποιηθεί το παράνομο προϊόν πολύ συγκεκριμένων οικονομικών εγκλημάτων διά των οποίων επλούτισαν συγκεκριμένοι οικονομικοί εγκληματίες εις βάρος του εθνικού συστήματος υγείας, τουτέστι κατακλέβοντας τους ασφαλιστικούς οργανισμούς και συμβάλλοντας καθοριστικά στην κατάντια των δημοσίων ταμείων.

Και είναι εξαιρετικά εξοργιστικό να σύρεται η κυβέρνηση σε ένα επαίσχυντο συμβιβασμό επιδεικνύοντας μια επικίνδυνη αδυναμία επιβολής της στοιχειώδους δικαιοσύνης.

Τα περί αδυναμίας ελέγχου λόγω ελλείψεως μηχανογραφικού συστήματος, αποτελούν προφάσεις εν αμαρτίαις. Καθ’ όσον απλούστατα πρόκειται για μια πολύ συγκεκριμένη και ολιγάριθμη ομάδα προμηθευτών συγκεκριμένων προϊόντων και υπηρεσιών, που σύμφωνα με τις δηλώσεις των ιδίων των κυβερνητικών αξιωματούχων προέβαιναν σε υπερβολικές υπερτιμολογήσεις.

Θα αρκούσε λοιπόν κατ’ αρχήν η σύλληψη και αυστηρή τιμωρία πέντε-δέκα «μεγαλοκαρχαριών» και ή πρόσκληση στους υπόλοιπους να προσέλθουν και να επιστρέψουν οικειοθελώς τα κλοπιμαία, προκειμένου να αποφύγουν την ίδια τύχη.

Τόσο απλό είναι το ζήτημα.

Αντ’ αυτού όμως η κυβέρνηση σπεύδει να δώσει συγχωροχάρτι σε κοινούς οικονομικούς εγκληματίες και με την φενάκη της εκπτώσεως του 15% χαρίζει σε μεγαλοαπατεώνες δισεκατομμύρια σε μια τόσο δύσκολη οικονομική συγκυρία για τον τόπο.

Είναι αλήθεια ότι πρόκειται για κυβερνητική απόφαση. Είναι αλήθεια ότι δεν αποτελεί πρωτοβουλία της κατά τα άλλα συμπαθεστάτης Υπουργού. Όμως αυτό δεν αποτελεί σοβαρό άλλοθι για το καθ’ ύλην Υπουργείο, δεν παρηγορεί, αλλά μάλλον ανησυχεί περισσότερο τους πολίτες και πάντως δεν αποτελεί ουσιώδη λόγο για να συρθούν οι βουλευτές σε μια ψήφο, που θα υπονομεύσει την κοινωνική συνοχή και την έννομη τάξη.

Αρχή άνδρα δείκνυσι έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Προφανώς το ίδιο ισχύει και για τις γυναίκες αξιωματούχους.

Οι πολίτες είχαν την προσδοκία να στηρίξουν μια κυβέρνηση διαφάνειας και κάθαρσης.

Να στηρίξουν μια Υπουργό, που θα ήταν ακάματη στην στήριξη των ασθενέστερων και άτεγκτη στην προστασία του δημοσίου συμφέροντος.

Περίμεναν να δοθεί ισχυρό πλήγμα στα μεγάλα συμφέροντα που λυμαίνονταν τη δημόσια υγεία τα τελευταία χρόνια και να απονεμηθεί επί τέλους δικαιοσύνη, αρχής γενομένης από το φιάσκο των εκατομμυρίων αντιγριπικών εμβολίων.

Αποτελεί λοιπόν αναγκαιότητα στοιχειώδους αυτοσυντήρησης για την κυβερνητική αξιοπιστία να πολιτευθεί με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον και στόχο την πάταξη της διαφθοράς.

Να επιδείξει τουλάχιστον παρόμοιο ζήλο στην εφαρμογή της κοινωνικής δικαιοσύνης, όσο δείχνει στην εφαρμογή των αντιλαϊκών και φορομπηχτικών μέτρων, που της υπαγορεύουν τα ξένα κερδοσκοπικά κέντρα.

Η κα Βάσω Παπανδρέου, όπως και άλλα ιστορικά στελέχη του Κινήματος έχει ένα μεγάλο χρέος να υπερασπίσει τη βαριά προσωπική της ιστορία.

Το ίδιο χρέος έχουν και όσοι βουλευτές προέρχονται από λαϊκούς και ιδεολογικούς αγώνες και όχι από αριστοκρατικές λέσχες, ευρωπαϊκά σαλόνια ή τηλεοπτικά παράθυρα.

Όσο η κυβέρνηση εκθέτει εαυτήν χωρίς λόγο και όσο οι πρωτοβουλίες της απομακρύνονται από την ιδεολογία της και τα λαϊκά στρώματα, τα οποία υποτίθεται ότι ιστορικά εκπροσωπεί, τόσο οι Υπουργοί της θα απομονώνονται και θα μοιάζουν σαν «κουτσονούρες αλεπούδες», που ματαίως κατά τον Αισώπιο μύθο θα αναζητούν και άλλες «κουτσονούρες» στο χώρο των ανιδιοτελών βουλευτών και των στελεχών.

Και όσοι άφρονες ευελπιστούν να βρούν επαρκή στήριξη στους βουλευτές άλλων πολιτικών χώρων, ας διαβάσουν τον μύθο του Αισώπου για την καλιακούδα, που εγκατέλειψε τους συντρόφους της για να συναναστραφεί τα παγώνια, για να κατανοήσουν το ατυχές μέλλον, που τους περιμένει.