Για άλλη μια φορά επιβεβαιώθηκε ο γνωστός νόμος του Μέρφυ. «Όταν κάτι ξεκινάει άσχημα, θα καταλήξει χειρότερα».
Η γκίνια για την Κυβέρνηση άρχισε την προηγούμενη Παρασκευή με το φιάσκο της τροϊκανής συνέντευξης, συνέχισε με τις ανοησίες του Υπουργείου Εσωτερικών και τις παλινωδίες του Υπουργείου Οικονομικών κατά την ψήφιση του νόμου για το υποτιθέμενο άνοιγμα των υποτιθέμενων κλειστών επαγγελμάτων και κατέληξε με την οπερέτα του «big deal» της ΕΤΕ με την ALPHA BANK.
Υποτίθεται ότι οι επί ένα μήνα μυστικές συνεννοήσεις των δύο τραπεζών είχαν θετική κατάληξη και έτσι θα συνετελείτο μία λαμπρή συγχώνευση από την οποία θα προέκυπτε ένας νέος ισχυρός τραπεζικός κολοσσός. Υποτίθεται ότι η ALPHA BANK θα αποδεχόταν την «φιλική πρόταση» της ΕΤΕ και μέσα στο Σαββατοκύριακο θα είχαμε ολοκληρωμένο ένα σημαντικό επιχειρηματικό γεγονός, ικανό να αναστρέψει το βαρύ οικονομικό κλίμα στο εσωτερικό και να στείλει ένα θετικό μήνυμα στις περιβόητες διεθνείς αγορές.
Όλες αυτές οι υποθέσεις βεβαίως ήταν πολύ ωραίες για να είναι αληθινές και εξαιρετικά παιδαριώδεις για να γίνουν πιστευτές στον υπόλοιπο κόσμο αν εξαιρέσουμε τον κο Παπακωνσταντίνου και τους επαγγελματίες κερδοσκόπους, που παρεπιδημούν στο Χρηματιστήριο Αθηνών. Πράγματι οι κερδοσκόποι συνεπικουρούμενοι από τα γνωστά «παπαγαλάκια» δεν έχασαν την ευκαιρία να κάνουν μια «αρπαχτή» σε μια περίοδο χρηματιστηριακής ξηρασίας, συμπεριφορά φυσιολογική και αναμενόμενη. Θα έλεγε κανείς ότι και η σπουδή του κου Υπουργού να υιοθετήσει τα επικοινωνιακά πυροτεχνήματα των κερδοσκόπων ήταν μια ανθρώπινη αντίδραση ενός τάλαινος πολιτικού, που είχε καραβοτσακιστεί επικοινωνιακά όλες τις προηγούμενες μέρες. Ανθρώπινη ναι, δικαιολογημένη όμως όχι για ένα Υπουργό Οικονομίας, ο οποίος αν μη τι άλλο οφείλει να διαθέτει και περισσότερη ενημέρωση και μεγαλύτερη ευθυκρισία από τον μέσο πολίτη.
Διότι ο μέσος πολίτης έστω και βομβαρδιζόμενος από τις ψευδολογίες και την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ, ήταν σε θέση να διακρίνει από την πρώτη στιγμή ότι αν οι συνεννοήσεις είχαν αίσια κατάληξη, οι δύο διοικήσεις των τραπεζών θα ανακοίνωναν την συμφωνία τους σε κοινή συνέντευξη τύπου και δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να διατυπωθεί δημοσίως μια πρόταση από την Εθνική το πρωί για να περιμένει την αποδοχή της μέχρι το βράδυ.
Όπως εξ άλλου προκύπτει εναργέστατα από το περιεχόμενο της προτάσεως της Εθνικής ούτε περί εγχειρήματος ισότιμης «συγχωνεύσεως» των δύο τραπεζών πρόκειται, ούτε περί «φιλικής προτάσεως». Είναι ηλίου φαεινότερο ότι επιχειρείται η απορρόφηση της ALPHA BANK από την ΕΤΕ, κατά τα ειωθότα της ελεύθερης αγοράς, όπου πάντοτε το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρότερο και όσο για την «φιλική πρόταση» ας μας επιτραπεί να έχουμε πολλές επιφυλάξεις. Οι φιλικές προσφορές του είδους, όπως προαναφέραμε, είθισται να γίνονται στο στάδιο των μυστικών διαπραγματεύσεων, όπου εάν είναι πράγματι φιλικές, τουτέστι συμφέρουσες, γίνονται και αποδεκτές από την ενδιαφερόμενη πλευρά. Προσφορές απευθυνόμενες δημοσίως στο ευρύ κοινό υποκρύπτουν μάλλον σκοπιμότητα επιθετικής εξαγοράς, εκτίμηση υπέρ της οποίας συνηγορεί και η μεγάλη διασπορά μετοχών που χαρακτηρίζει την κατά τα φαινόμενα αμυνόμενη Τράπεζα.
Περιττό εξ άλλου είναι να επισημάνουμε ότι ούτε το παραμυθάκι περί ισχυρού τραπεζικού κολοσσού, που θα προκύψει δήθεν από την «συγχώνευση» είναι εύκολο να χωνέψει ο απλός πολίτης. Είναι κοινό μυστικό ότι τα πρόβλημα των Ελληνικών Τραπεζών είναι η «τοξικότητα» των κρατικών ομολόγων με τα οποία είναι βαρυφορτωμένα τα χαρτοφυλάκιά τους. Από εκεί κατά βάσιν προέρχεται η μιζέρια τους, η αδυναμία τους να αντλήσουν επαρκή χρηματοδότηση από την διατραπεζική αγορά και η έλλειψη εμπιστοσύνης των διεθνών κερδοσκόπων.
Επειδή λοιπόν δύο μπατίρηδες δεν ισοδυναμούν με ένα πλούσιο, γι αυτό και δεν φαίνεται καθόλου λογικό ότι η συγχώνευση των δύο τραπεζών θα γεννήσει ένα ισχυρότερο τραπεζικό οργανισμό, αν δεν αλλάξει τίποτε σε σχέση με την κεφαλαιακή τους σύνθεση και τον μονοσήμαντο τρόπο δανεισμού τους από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα με βάση την ασύδοτη εγγυοδοσία του οικονομικά παραπαίοντος Ελληνικού Δημοσίου.
Η μόνη ελπιζόμενη ωφέλεια του εν λόγω εγχειρήματος είναι βραχυπρόθεσμα η μείωση του λειτουργικού κόστους από την κατάργηση μιας σειράς υποκαταστημάτων στην Ελλάδα και το εξωτερικό και μεσοπρόθεσμα η δυνατότητα αύξησης της τιμής των τραπεζικών υπηρεσιών και προϊόντων εξ αίτιας του ολιγοπωλιακού καθεστώτος, που θα επιφέρει η μείωση του αριθμού των Τραπεζών. Αυτή είναι η μόνη αλήθεια, που δεν προβάλλεται καθόλου από τα κανάλια, αλλά είναι ευκόλως αντιληπτή από το ευρύ κοινό και είναι αρκετή για να προδιαθέσει αρνητικά στην ιδέα της συγχώνευσης τόσο τους εργαζόμενους, όσο και τους πελάτες των τραπεζών.
Τώρα σε ότι αφορά την στάση των μετόχων της ALPHA BANK είναι ευνόητο ότι όλα πουλιούνται σ’ αυτόν τον μάταιο κόσμο αρκεί να βρεθεί ο μουστερής, που θα πληρώσει την σωστή τιμή. Στην προκειμένη δε περίπτωση αρκεί οι μέτοχοι της ΕΤΕ να δεχθούν μικρότερο μερίδιο στα προϋπολογιζόμενα εκ της συγχωνεύσεως κέρδη.
Όμως όλα αυτά αφήνουν παγερά αδιάφορο τον μέσο Έλληνα πολίτη και σίγουρα δεν παρηγορούν τον μικρομεσαίο επιχειρηματία, που βρίσκεται αντιμέτωπος με το φάσμα της προσωπικής του χρεωκοπίας.
Και το παράδοξο είναι γιατί αυτή η Κυβέρνηση συνεχίζει να μην αντιλαμβάνεται αυτό που διαισθάνεται πια ο καθένας. Ότι δηλαδή η σωτηρία της οικονομίας και η οικονομική ανάπτυξη δεν βρίσκεται ούτε στην ασύστολη κρατική χρηματοδότηση των Τραπεζών, ούτε στις μεταξύ τους αναδιαρθρώσεις. Ο μόνος δρόμος για να βγούμε από την τανάλια του στασιμοπληθωρισμού είναι η δραστική ενίσχυση των παραγωγικών δυνάμεων αυτού του τόπου, η στήριξη της ελληνικής υγιούς επιχειρηματικότητας και κυρίως η ενθάρρυνση της νέας γενιάς να μείνει στην πατρίδα και να πάρει το μέλλον στα χέρια της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου