«Ο ψεύτης και ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο χαίρονται» έλεγαν οι παλιοί αναφερόμενοι σε μια εποχή όπου τα νέα διαδίδονταν με αγγελιοφόρους, ταχυδρομικά περιστέρια και πραματευτάδες. Όταν αυτά τα μέσα μεταφοράς ειδήσεων αντικαταστάθηκαν από εφημερίδες, ραδιόφωνα και τηλεοράσεις η παροιμία αντικαταστάθηκε από την έκφραση «το ψέμα έχει κοντά ποδάρια». Σήμερα στην εποχή της πληροφορικής, όπου οι πληροφορίες μεταδίδονται εν ριπή οφθαλμού μέσω ιντερνέτ και κινητών τηλεφώνων το ψέμα δεν έχει καμία τύχη και οι ψεύτες είναι κυριολεκτικά για λύπηση.
Χαρακτηριστική περίπτωση η θλιβερή εικόνα, που παρουσιάζει το πολιτικό προσωπικό της χώρας, που φαίνεται ότι δεν έχει αντιληφθεί την νέα πραγματικότητα και επιμένει να κινείται ανάμεσα σε ψευδολογίες και μισές αλήθειες. Και επειδή βεβαίως κατά μια άλλη λαϊκή αντίληψη και οι μισές αλήθειες είναι ψέματα, έχει καταντήσει πλέον όσο υψηλότερα ιστάμενος είναι ο πολιτικός τόσο περισσότερο αναξιόπιστος να φαντάζει.
Δεν πρόλαβε να τελειώσει η συζήτηση του αρμόδιου Υπουργού με τους κομισάριους της ΕΕ και του ΔΝΤ και το πλήρες περιεχόμενο των συμφωνιών τους έγινε γνωστό και στον τελευταίο πολίτη.
Το δημοσιοποίησαν πρώτοι και καλύτεροι οι ίδιοι οι Τροϊκανοί, που μάλλον δεν είναι εξοικειωμένοι με τις Φαναριώτικου τύπου επικοινωνιακές «τσιριτσάντσουλες» των Ελλήνων συνομιλητών τους. Οι εκτελεστικοί βραχίονες των διεθνών κερδοσκόπων και των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων δεν διακατέχονται από συναισθηματικές αδυναμίες και δεν προτίθενται προφανώς να παρεκκλίνουν από τους στόχους και τα χρονοδιαγράμματα των εργοδοτών τους.
Οι δυσκολίες, οι φόβοι, οι αγωνίες και τα πολιτικά αδιέξοδα των κυβερνητικών αξιωματούχων τους αφήνουν παγερά αδιάφορους. Εξ άλλου όλοι αυτοί οι τοπικοί φύλαρχοι ανά την υφήλιο, που κατά καιρούς αναλαμβάνουν το «ηρωϊκό» έργο της «σωτηρίας» της χώρας τους συνεργαζόμενοι μαζί τους, είναι γι αυτούς θλιβερά αναλώσιμα στρατιωτάκια στη σκακέρα της παγκόσμιας κερδοσκοπίας.
« Το μοναστήρι να είναι καλά και από καλογέρους βρίσκουνε…» . Το σύστημα να λειτουργεί. Τα κέρδη να ρέουν άφθονα και απρόσκοπτα στα ταμεία των εκλεκτών, ο δημόσιος πλούτος των αφελών εθνών να περιέρχεται στην ιδιοκτησία των χαρισματικών, η παγκόσμια εξουσία να παραμένει στα χέρια των πεφωτισμένων και από κει και ύστερα ποιος ενδιαφέρεται για τις παράπλευρες απώλειες;
Φυσικό επόμενο κάποιες λαϊκές μάζες να μπούν «στη μηχανή του κιμά» (Περί της ιδιοσυγκρασίας του τοκογλύφου παράβαλε Σάίξπηρ, Έμπορος της Βενετίας, Σάϋλοκ). Αναμενόμενο και προϋπολογισμένο κάποιοι συνεργάσιμοι πολιτικοί να πεταχτούν στα σκουπίδια σαν στυμμένες λεμονόκουπες, όταν θα έχουν διαγράψει τον ιστορικό τους κύκλο, συναινετικά ή βίαια, αδιάφορο… Έτσι κι αλλιώς η χωματερή της ιστορίας είναι γεμάτη από «συνεργάσιμους» πολιτικούς, συμπαθείς ή αντιπαθητικούς, αδιάφορο…
Ευνόητο είναι ότι όλα αυτά αποτελούν θεωρία και πράξη εμπεδωμένη στους Τροϊκανούς από άλλους χρόνους και άλλους τόπους και δεν αφορούν τους ημέτερους Κυβερνήτες, που ως γνωστόν είναι θερμοί πατριώτες, πλην αγνοί ουτοπικοί σοσιαλιστές, που ανακάλυψαν τον τέταρτο δρόμο προς τον σοσιαλισμό, ο οποίος εγγυάται ένα μαγευτικό ταξίδι στη χώρα των θαυμάτων του ΔΝΤ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας με ξενάγηση στα χρηματιστήρια Νέας Υόρκης, Λονδίνου και Φραγκφούρτης και στάση για καφέ στην Άγκυρα, στο Πεκίνο και το Κατάρ.
Βέβαια «εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε». Εδώ είναι «Μπάτε σκύλοι αλέστε κι αλεστικά μη δίνετε». (Δώστε μονάχα ότι έχετε ευχαρίστηση στον παραγιό του «μυλωνά»).
Με άλλα λόγια «μιζώστε» ελεύθερα κι άμα λάχει «καρπαζώστε» κιόλας, αλλά με τρόπο βρε αδερφέ. Όχι να γινόμαστε και βούκινο στη γειτονιά.
Ορθώς λοιπόν εξεμάνη ο πολιτικός κόσμος από την χοντροκοπιά των (Εισ)Πρακτόρων.
Όχι γιατί είπανε τίποτε ανακριβές. Όχι γιατί όλα αυτά δεν ήτανε μιλημένα και καρασυμφωνημένα. Αλλά διότι παραβιάσθηκε το Βαλκανικό πρωτόκολλο. Με άλλα λόγια οι εκτελεστικοί βραχίονες των κερδοσκόπων συνελέφθησαν αδιάβαστοι περί την Βαλκανική πολιτική ιστορία και πρακτική.
Η οποία πολιτική ιστορία από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα επιφυλάσσει περίοπτη θέση στους κάθε λογής προύχοντες, προκρίτους, προεστούς και κοτζαμπάσηδες, που επιμελούνται την είσπραξη των φόρων, και την απρόσκοπτη διοχέτευσή τους στα ταμεία της Υψηλής Πύλης και εγγυώνται το ξεροκόμματο των ραγιάδων με την προϋπόθεση ότι θα είναι πειθήνιοι, παραγωγικοί και ολιγαρκείς.
Μια χρυσή πολιτική ιστορία θεμελιωμένη γερά στις λαμπρές παρακαταθήκες του Κωλέτη και του Μαυροκορδάτου που χρησιμοποιεί σαν αλάνθαστα εργαλεία το ψέμα, την διχόνοια, την διαπλοκή, τη μυστική διπλωματία και, όπου αυτό επιβάλλεται για λόγους υψηλού εθνικού συμφέροντος, την υπόθαλψη της διαφθοράς.
Με την αποκοτιά τους οι Τροϊκανοί γκρέμισαν το επικοινωνιακό μύθο και εξέθεσαν σε άμεσο κίνδυνο την επιτυχία του σχεδίου διάσωσης της Ελλάδας, δίνοντας στους ραγιάδες μεγαλύτερη ποσότητα γνώσης από αυτή που μπορούσαν να καταναλώσουν και δίνοντας στα βασανιστήριά τους χρονική προοπτική μεγαλύτερη από αυτήν που μπορούσαν να αντέξουν.
Πραγματικά ανιστόρητη, ανόητη και επικίνδυνη συμπεριφορά.
Μια συμπεριφορά, που αποδυναμώνει την Ελληνική Κυβέρνηση και θέτει σε κίνδυνο την εξέλιξη του σεναρίου διάσωσης.
Ή μήπως δεν είναι μόνο αυτό. Μήπως η συμπεριφορά αυτή δεν υπαγορεύθηκε μόνο από την ανυπομονησία της Τρόϊκας για επιτάχυνση της εφαρμογής του μνημονίου, αλλά σηματοδοτεί και την αντίληψη των εργοδοτών της ότι η παρούσα Κυβέρνηση εξήντλησε τον πολιτικό της κύκλο και ήρθε η ώρα να αντικατασταθεί;
Σατανική σκέψη; Θεωρία συνομωσιολογίας; Πιθανόν.
Όμως στην πολιτική ισχύει περίπου αυτό που συμβαίνει και στην φυσική. Περισσότερη αξία έχουν οι θεωρίες, που διαθέτουν μεγαλύτερη φαντασία και απαντούν σε περισσότερα ερωτηματικά. Για παράδειγμα η θεωρία αυτή απαντά καλύτερα στο ερώτημα γιατί τόσος καυγάς για κάτι που σε μερικές εβδομάδες θα έχει επισημοποιηθεί σε μια λίστα δημοσίων «φιλέτων», την οποία με την γνωστή διαβούλευση, συναίνεση και διαφάνεια θα την έχουν πάρει στην πλάτη οι αρμόδιοι κυβερνητικοί παράγοντες, οι επιφορτισμένοι με την δι’ εκποιήσεως αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας; Μήπως διότι υποπτεύονται ότι κάποιοι επιχειρούν να τους εμποδίσουν να είναι αυτοί που θα εκτελέσουν το εθνοσωτήριο και άμα θεάρεστον* τούτο εγχείρημα;
Άλλωστε κάτι τέτοιο θα πρέπει μάλλον να υποπτεύεται και ο εξοχότατος Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που ονειρεύεται εκλογικές νίκες και δηλώνει έτοιμος να κυβερνήσει.
Το δυστύχημα με τον κο Σαμαρά είναι ότι στα μάτια της Ελληνικής κοινής γνώμης φαντάζει περισσότερο αναξιόπιστος από τον κο Παπανδρέου.
Και όσο αυτό δεν ανατρέπεται παραμένει άχρηστος για τους δανειστές μας.
* Υποπτεύομαι ότι πολλά από τα «φιλέτα» του δημοσίου που περιήλθαν στην κυριότητα της εκκλησίας διά του σκανδάλου του Βατοπεδίου, (και όχι μόνο), θα βρίσκονται σε περιοχές «εθνικώς αξιοποιήσιμες». Άρα τείνω να πεισθώ ότι πράγματι το έργο της δια ιδιωτικοποιήσεως αξιοποιήσεως της δημόσιας περιουσίας εκτός από πατριωτικό και εθνοπρεπές τυγχάνει και ιδιαίτερα θεάρεστο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου