Κάποιοι αντιλαμβάνονται το ποδόσφαιρο ως «θρησκεία», κάποιοι άλλοι το βλέπουν ως εργαλείο πολιτικής. Προφανώς και οι δύο αντιλήψεις ανάγονται στην παθολογία του αθλήματος. Και είναι χαρακτηριστικό ότι το ποδόσφαιρο από μεν την θρησκεία έχει πάρει τον φανατισμό, από δε την πολιτική τον επαγγελματισμό. Θανάσιμα ελαττώματα στα οποία εν πολλοίς οφείλει την διαχρονική του κακοδαιμονία.
Το δυστύχημα είναι ότι αυτοί που θεωρητικά αγαπούν το άθλημα, μοχθούν και κόπτονται περί της αναβαθμίσεως του, είναι εκείνοι που στην πράξη κάνουν ότι μπορούν για την φθορά και τον ευτελισμό του.
Αρμόδιοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι, παράγοντες όλων των βαθμίδων, διαιτησία, ποδοσφαιριστές, ομάδες, σύλλογοι οπαδών, αθλητικογράφοι, αθλητική δικαιοσύνη, όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά δεν παραλείπουν να κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να ενθαρρύνουν αντιαθλητικές συμπεριφορές, να υπονομεύσουν την αξιοπιστία των αθλητικών διοργανώσεων και να ενισχύσουν τις διεργασίες σήψης και αποσύνθεσης του αθλήματος.
Το «ντέρμπυ των αιωνίων», που τάραξε την επικαιρότητα της εβδομάδας δεν είναι σίγουρα ότι χειρότερο έχει να επιδείξει ο χώρος του ποδοσφαίρου ή το εξελισσόμενο πρωτάθλημα. Είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Το κερασάκι στην τούρτα (για να ακριβολογήσουμε μια μικρή ακαθαρσία σε ένα απέραντο βόθρο).
Έχει όμως ακαδημαϊκή αξία γιατί αποτελεί ένα πλήρες υπόδειγμα της παθολογίας, επί το ορθότερο της αθλιότητας, του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Διαθέτει τα πάντα. Την βαρβαρότητα των οπαδών, τον βεντετισμό των παικτών, την στραβομάρα των διαιτητών, την αναίδεια των διοικήσεων, τον φαρισαϊσμό και την δειλία των κυβερνώντων και τέλος την κακώς εννοούμενη επιείκεια της αθλητικής δικαιοσύνης.
Ανήκω σ’ αυτούς, που δεν τρελαίνονται για το ποδόσφαιρο. Κατανοώ όμως πλήρως την ανάγκη όσων συμπολιτών μου αρέσκονται να ασχολούνται μ’ αυτό με οποιοδήποτε τρόπο και με οποιαδήποτε ιδιότητα.
Αυτό που δεν κατανοώ είναι γιατί ο Έλληνας φορολογούμενος υποχρεώνεται όλα αυτά τα χρόνια να πληρώνει τεράστια ποσά για την διατήρηση ιδιωτικών επιχειρήσεων, όπως είναι οι ΠΑΕ, οι οποίες εξυπηρετούν την κερδοσκοπία ή την ματαιοδοξία κάποιων επαγγελματιών του είδους (παικτών, επιχειρηματιών ή παρατρεχάμενων αδιάφορο), την ψηφοθηρία κάποιων συγκεκριμένων δήθεν φίλαθλων πολιτικάντηδων και κάθε τόσο καταφέρνουν να εξευτελίζουν την χώρα με τις ασχημίες τους.
Και ιδιαίτερα σήμερα στην εποχή των ισχνών αγελάδων, όπου περισσεύει η οικονομική δυσπραγία καθώς και ο ποικιλότροπος καθημερινός διεθνής μας εξευτελισμός.
Αυτή η κυβέρνηση που δεν διστάζει να περικόψει την πενιχρή σύνταξη της γιαγιάς, που θεσμοθετεί την ποινική καταδίκη του μεροκαματιάρη ο οποίος αδυνατεί να καταβάλει το αντίτιμο του εισιτηρίου και απειλεί με αυτόφωρο τον περιπτερά για καθυστέρηση μικροποσών στην εφορία, μήπως πρέπει επιτέλους να σταματήσει αμέσως κάθε μορφής χρηματοδότηση των ποδοσφαιρικών ομάδων να αναζητήσει τα αχρεωστήτως κατά το παρελθόν καταβληθέντα (και από τους εκάστοτε υπουργούς που τα κατέβαλαν) και να στείλει και κανένα κλιμάκιο του ΣΔΟΕ κατά Σούπερ Λίγκα μεριά;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου