ΚΕΡΑΤΕΑ: Πρόβα Τζενεράλε.

«Μην ασχολείστε με την αστυνομία, ασχοληθείτε με την ουσία του προβλήματος στην Κερατέα» (Υπουργός Προστασίας του Πολίτη από το βήμα της Βουλής)

Εδώ και πολλούς μήνες μια ολόκληρη περιοχή είναι ανάστατη.

Όλοι οι κάτοικοι ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, επαγγέλματος βρίσκονται καθημερινά στο δρόμο και συγκρούονται με την αστυνομία, αρνούμενοι να δεχθούν την εφαρμογή των σχεδίων της κεντρικής διοίκησης για τον τόπο τους και καταγγέλλοντας σε όλους τους τόνους την Κυβέρνηση ότι εξυπηρετεί ιδιωτικά συμφέροντα θυσιάζοντας το περιβάλλον και την υγεία των κατοίκων.

Δεν είμαστε οι αρμοδιότεροι για να αξιολογήσουμε αυτή καθεαυτή την σκοπιμότητα ή τη λειτουργικότητα του έργου σε σχέση με το δημόσιο συμφέρον, τους ανθρώπους και το περιβάλλον. Υπάρχουν επιστημονικοί φορείς, δικαστικές αποφάσεις και πάντως πολλοί και διάφοροι περισσότερο επαΐοντες.

Πειθόμενοι όμως στον (ή επί το ακριβέστερο προκαλούμενοι από) τον φίλτατο Υπουργό «προστασίας του Πολίτη» δεν μπορούμε να αποφύγουμε τον πειρασμό «να ασχοληθούμε με την ουσία του προβλήματος».

Το πρώτο λοιπόν θέμα, που τίθεται είναι ο προσδιορισμός αυτής της «ουσίας».

Κατά την γνώμη μας όποιος νομίζει ότι η ουσία του προβλήματος βρίσκεται στο ζήτημα του τι είδους χωματερή θα γίνει στην Κερατέα, μάλλον πλανάται πλάνην οικτρά.

Χώροι και συστήματα διαχείρισης απορριμμάτων λιγότερο ή περισσότερο σύγχρονοι, αποτελεσματικοί ή ελεεινοί και τρισάθλιοι έχουν υπάρξει πολλοί στο παρελθόν. Ουδέποτε όμως εμφανίσθηκαν φαινόμενα τέτοιας μορφής και τέτοιου μεγέθους κοινωνικές εντάσεις.

Ουδέποτε είδαμε να κτυπάνε οι καμπάνες των εκκλησιών καλώντας σε παλλαϊκή συγκέντρωση. Ουδέποτε είδαμε πάνδημη συστράτευση ενάντια στις δυνάμεις δημοσίας τάξεως. Ουδέποτε είδαμε καθολικές συγκρούσεις πολιτών με την αστυνομία σε πολύμηνη καθημερινή βάση. Ουδέποτε είδαμε μικρά παιδιά αντί να παίζουν μπάλα στις αλάνες να ασκούνται στην κατασκευή κοκτέιλ μολότοφ και να ξημεροβραδιάζονται στα οδοφράγματα.

Αυτή λοιπόν κατά την ταπεινή μας γνώμη είναι η ουσία.

Σε φυσιολογικές συνθήκες στην Κερατέα θα έπρεπε να είχε προηγηθεί ενημέρωση και συζήτηση από τους αρμόδιους Υπουργούς, συναίνεση και συστράτευση των πολιτών στην εκτέλεση ενός έργου, το οποίο κατά την άποψη μάλιστα του κράτους τυχαίνει να είναι και απαραίτητο για την Αττική, αλλά συγχρόνως και αβλαβές και εποικοδομητικό για την τοπική κοινωνία.

Αντ’ αυτού ένας ολόκληρος τόπος εξεγερμένος ενάντια στην κρατική βούληση, μαχόμενος επί μήνες απεγνωσμένα και ασυμβίβαστα ενάντια στις αστυνομικές δυνάμεις.

Αντίστοιχα στυνομικές δυνάμεις, οι οποίες αναλώνονται σε ατέρμονες συγκρούσεις με ευυπόληπτους πολίτες την ώρα, που η εγκληματικότητα στη χώρα έχει λάβει πρωτοφανείς και ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Είναι λοιπόν προφανές ότι τουλάχιστον κάποιοι πολιτικοί δεν έκαναν καλά τη δουλειά τους με αποτέλεσμα να αναγκάσουν και την αστυνομία να εκτραπεί του υπαρξιακού της ρόλου και από δύναμη «προστασίας του Πολίτη» να καταντήσει και πάλι δύναμη καταστολής της λαϊκής οργής.

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι η χωματερή είναι η αφορμή, η θρυαλλίδα. Οι αιτίες βρίσκονται αλλού.

Ανάγονται κυρίως στην βαθειά και μη αναστρέψιμη οικονομική κρίση.

Στην διάχυτη αίσθηση της κρατικής κοινωνικής αναλγησίας.

Στην αντίληψη ότι το κράτος έχει τεθεί στην υπηρεσία ισχυρών επιχειρηματικών ομίλων. Στην εδραία πεποίθηση ότι το πολιτικό προσωπικό καλύπτει τα οικονομικά σκάνδαλα και υποθάλπει τους εμπλεκόμενους πάσης φύσεως λυμεώνες του δημόσιου πλούτου (την ίδια στιγμή, που επιτίθεται με αρπακτική διάθεση στα λαϊκά εισοδήματα).

Στην ανυποληψία των πολιτικών κομμάτων και την αναξιοπιστία της Κυβέρνησης.

Όμως όλα αυτά δεν αποτελούν χαρακτηριστικά μόνο της Κερατέας.

Αποτελούν εκρηκτικές συνθήκες που διατρέχουν την Ελλάδα από άκρου εις άκρον.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα στην Κερατέα εξ αιτίας μιας χωματερής μπορεί να συμβεί αύριο στα διόδια, μεθαύριο στα πανεπιστήμια και παραμεθαύριο να πάρει διαστάσεις χιονοστιβάδας.

Όσοι επιμένουν να βλέπουν την περίπτωση της Κερατέας ως ένα μεμονωμένο γεγονός μιας περιφερειακής κοινωνίας με στενή τοπικιστική αντίληψη μάλλον εθελοτυφλούν επικινδύνως.

Η Κερατέα αποτελεί ένα πρόδρομο φαινόμενο ενός οικονομικά αγρίως καταπιεζόμενου λαού, που έχει χάσει την εμπιστοσύνη του στις πολιτικές δυνάμεις, δυσπιστεί ως προς την ποιότητα της Δημοκρατίας και φαίνεται πεπεισμένος ότι μόνο με την ασυμβίβαστη συλλογική αντίστασή του μπορεί να προστατευτεί από την αντικοινωνική δραστηριότητα του κράτους.

Υπό αυτή την έννοια η Κερατέα μπορεί να αποδειχθεί ένα ιδιότυπο κρας τεστ για την εφαρμοζόμενη πολιτική, την ασκούμενη διακυβέρνηση, την διαχείριση κοινωνικών κρίσεων, την αντοχή της Δημοκρατίας, την λειτουργία της αστυνομίας και εν τέλει την επιβίωση του παρόντος πολιτικού συστήματος.

Έτσι όπως αντίστοιχα μπορεί να αποτελέσει μια οιονεί πρόβα τζενεράλε ευρύτερων κοινωνικών συγκρούσεων, που νομοτελειακά βρίσκονται υπό εκκόλαψη στο εκκολαπτήριο μιας κακότυχης νέας γενιάς, που σε αντίθεση με τις προηγούμενες δεν ασχολείται με την κατασκευή πυροτεχνημάτων για το επερχόμενο Πάσχα, αλλά ειδικεύεται στην παρασκευή δημοφιλών εμπρηστικών κοκτέϊλ…