Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Υπόθεση Τσοχατζόπουλου: Ιφιγένεια εν Βουλευτηρίω.

Εδώ και αρκετό καιρό είχαμε επισημάνει ότι το κύκλωμα προπάγανδας, που ειδικεύεται στην μαζική πλύση εγκεφάλου του Ελληνικού λαού συντονίζεται υπόπτως στο πλαστό παλλαϊκό αίτημα «να οδηγηθεί επιτέλους ένας πολιτικός στη φυλακή…».

Και οι πέτρες γνωρίζουν ότι ο Ελληνικός λαός δεν πάσχει από σύμπλεγμα κανιβαλισμού.

Αυτό που ζητούν επιμόνως οι πολίτες δεν είναι η ψυχοκατευναστική ανθρωποθυσία ενός οποιουδήποτε τριτεύοντος παράγοντος της σημερινής πολιτικής νομενκλατούρας.

Ζητούν την εις βάθος εξυγίανση του κοινωνικοπολιτικού μας συστήματος, η οποία βεβαίως προϋποθέτει την ευρεία ανάδειξη όλων όσων από την μεταπολίτευση και μετά και κυρίως κατά την τελευταία δεκαετία, διεπλάκησαν σε ένα άθλιο σύστημα εξουσίας, που πλιατσικολόγησε το δημόσιο χρήμα φέρνοντας τη χώρα στα σημερινά της χάλια.

Και αυτοί δυστυχώς δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δύο και είναι πασίδηλο ότι δεν συμμετείχαν μόνο πολιτικοί στο μεγάλο φαγοπότι.

Εξ ‘ άλλου ο ποινικός κολασμός αποτελεί σημαντικό, αλλά δευτερεύον αίτημα της κοινωνίας. Αυτό που κυρίως ενδιαφέρει είναι η επιστροφή των κλοπιμαίων και η αποκατάσταση της οικονομικής βλάβης του Δημοσίου, ώστε να μην χρεοκοπήσει η χώρα και να μην επιβαρύνονται αδίκως και αλυσιτελώς τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα του πληθυσμού.

Αυτό είναι το πραγματικό παλλαϊκό αίτημα, το οποίο καλώς γνωρίζουν, αλλά στο οποίο διακομματικώς κωφεύουν και υποκρίνονται ότι επιθυμούν την κάθαρση και την διαφάνεια, την οποία δήθεν υπηρετούν με παρωδίες εξεταστικών επιτροπών και διαφόρων ειδών μεθοδεύσεις, που αντί να φωτίζουν συσκοτίζουν την αλήθεια και αντί να ικανοποιούν εξοργίζουν την κοινή γνώμη.

Η περίπτωση λοιπόν Τσοχατζόπουλου εντάσσεται δυστυχώς στο σενάριο αποπροσανατολισμού διά της ψυχοκατευναστικής χορήγησης placebo στην κοινωνία, προκειμένου να τελειώνουμε όπως-όπως με την ανάγκη κάθαρσης του άγους των σκανδάλων, των μιζών και του πακτωλού μαύρου χρήματος της τελευταίας δεκαετίας.

Πολύ σύντομα όμως θα αποδειχθεί ότι ο Ελληνικός λαός λειτουργεί πλέον μάλλον με τη λογική και όχι τόσο με το συναίσθημα.

Δεν ενδιαφέρεται για να δει «να χύνεται αίμα στην αρένα».

Απαιτεί να δει να επιστρέφονται τα κλεμμένα χρήματα στα άδεια ταμεία…

Δεν υπάρχουν σχόλια: