Σήμερον κρεμάται επί ξύλου ο εν ύδασι την γην κρεμάσας…
Φέτος ίσως περισσότερο παρά ποτέ ο προσκυνητής αναγνωρίζει στο θείο δράμα την δική του προσωπική σταύρωση, που συντελείται καθημερινά, αδιάκοπα, φρικιαστικά τα τελευταία τρία χρόνια. Σέρνει ο αμνός του Θεού, ο αίρων τις αμαρτίες του κόσμου, τον σταυρό του στο κακοτράχαλο ανηφορικό μονοπάτι του Γολγοθά.
Το δικό του βαρύ σταυρό κουβαλάει ο δυστυχής Ρωμιός σερνόμενος βολοδέρνοντας από τα συσσίτια των ενοριών μέχρι τα απορρίμματα των λαϊκών αγορών και των πολυεθνικών σούπερ μάρκετ.
Τελώνες και ληστές τον έχουν κρεμάσει στα τσιγκέλια της ανεργίας και των κεφαλικών φόρων και τον γδέρνουν ανελέητα μέχρις ολικού του αφανισμού.
Φαρισαίοι υποκριτές δεν σταματούν να τον εμπαίζουν, να τον λοιδορούν, να τον φοβερίζουν.
Pretores urbani, θηριώδεις εκατόνταρχοι και άθλιοι λεγεωνάριοι τον καταδιώκουν, τον προπηλακίζουν, τον ραβδίζουν…
Και αυτός αξιοπρεπής, υποχωρητικός, ανεκτικός υπομένει καρτερικά το μαρτύριο όπου τον υποβάλλουν εν ονόματι της Γερμανικής αυτοκρατορίας.
Για τον Θεάνθρωπο επίκειται μετά βεβαιότητος η ανάσταση.
Η επερχόμενη Κυριακή, Λαμπρή Γιορτή. Αναστάσεως ημέρα για τον Υιό του Θεού…
Για τούτο τον μαρτυρικό λαό άραγε ως πότε;
Ακόμα ετούτη η Άνοιξη ραγιάδες, ραγιάδες…. Και όχι άλλο καλοκαίρι.
Χθες, ώ! του θαύματος, προκηρύχτηκαν επιτέλους εκλογές.
Τρείς βδομάδες μετά την Ανάσταση του Χριστού, μιαν άλλη ανοιξιάτικη Κυριακή, μπορεί να γίνει η ανάσταση του Λαού.
Μια ανάσταση που, όπως Εκείνος, έτσι κι ο λαός είναι αναγκαίο να την κερδίσει μόνος του.
Κι ο δρόμος γι αυτή την εθνική ανάσταση θα είναι τραχύς και δύσβατος.
Γιατί προϋποθέτει μια «επανάσταση». Μια εσωτερική επανάσταση, που τούτη τη φορά κάθε πολίτης καλείται να κάνει διαλεγόμενος υπαρξιακά ενώπιος ενωπίω με τον εαυτό του.
Και το Σαββάτο το βράδυ με το λιανοκέρι του θείου φωτός, ας μη περιορισθεί ο κάθε χριστιανός να μουτζουρώσει την εξώπορτα ή να ανάψει το καντήλι στο σπιτικό του εικονοστάσι.
Είθε να κρατήσει ζωντανή μια φλογίτσα στην ψυχή του. Μια φλογίτσα που θα του φωτίζει το δρόμο και θα διώχνει τους «Λαιστρυγόνες και τους Κύκλωπες, τον άγριο Ποσειδώνα», που θα του στήνουν σε κάθε βήμα μέχρι την κάλπη οι σκοταδιστές.
Και όχι ως ψοφοδεής ψηφοφόρος, αλλά ως μεγαλοπρεπής φωτοφόρος να κάνει ο καθείς κατάθεση της ψυχής του στην κάλπη, ώστε να ξεπηδήσει το βράδυ των εκλογών το μέγα φως της Αναστάσεως του Έθνους.
Το μέγα φως που θα σαρώσει τους σταυρωτήδες και θα στείλει χαρμόσυνο μήνυμα στους σαστισμένους λαούς της Ευρώπης:
Ότι οι η Ελλάδα δεν γονάτισε.
Ότι ο ήλιος δεν έσβησε.
Ότι η βαρβαρότητα δεν είναι αναγκαίο κακό, ότι η επιστροφή στο Μεσαίωνα δεν είναι μονόδρομος, ότι τα μορμολύκεια του νεοφιλελευθερισμού δεν είναι αήττητα.
Καλή Ανάσταση, αδέλφια απανταχού της Οικουμένης.
Καλή (εσωτερική) επανάσταση συμπολίτες, συμμέτοχοι των αναστάσιμων εκλογών της 6ης Μαΐου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου