Μια χαριτωμένη ελληνική παροιμία προειδοποιεί «δώσ’ του θάρρος του χωριάτη, να σ’ ανέβη στο κρεβάτι».
Αυτό ακριβώς φαίνεται ότι έχουμε πάθει με την ατέλειωτη υποχωρητικότητα, που επιδεικνύουν οι Έλληνες υπουργοί και την ιδιάζουσα θρασύτητα που διαθέτουν οι αρχοντοχωριάτες Γερμανοί ομόλογοί τους. Το αποτέλεσμα είναι ότι, σα να μη φθάνουν τα σκληρά μέτρα λιτότητας που μας επιβάλλουν τα ακροδεξιά ανθρωποειδή του Βερολίνου, δεν παραλείπουν σε κάθε ευκαιρία να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια μας με τις ανάρμοστες δημόσιες παρεμβάσεις τους.
Οι βρικόλακες των θρύλων και των παραμυθιών επιτίθενται μετά την δύση του ηλίου. Οι βρικόλακες του χιτλερισμού οργιάζουν συνήθως τα Σαββατοκύριακα και μέρα μεσημέρι.
Έτσι και το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, είχαμε καταιγισμό απρέπειας από τους δύο σεσημασμένους ανάγωγους της Γερμανικής κυβέρνησης.
Πρώτος και με διαφορά ο αμετροεπής κος Σόϊμπλε, ο οποίος δεν δίστασε να κατηγορήσει για αχρειότητα όλους συλλήβδην τους πολιτικούς της Ελλάδας και για κακώς εννοούμενο αναρχισμό σύσσωμο τον αναξιοπαθούντα ελληνικό πληθυσμό.
«Οι Έλληνες πολιτικοί δεν θέλουν να κυβερνήσουν και οΕλληνικός λαός δεν θέλει να κυβερνηθεί», είπε ο ανεκδιήγητος λογιστής του Δ΄Ράιχ.
Στη διάλεκτο των Βησιγότθων αυτά μπορεί να θεωρούνται ευφυολογήματα. Στην πολιτισμένη Ευρώπη όμως ισοδυναμούν με διπλωματική βαρβαρότητα και στην ελληνική γλώσσα μεταφράζονται ως ύβρεις.
Διότι λαός που δεν θέλει να κυβερνηθεί παύει να είναι σύνολο εν κοινωνία βιούντων προσώπων και συνιστά συμπτωματικό άθροισμα άξεστων και αντικοινωνικών ατόμων.
Και «πολιτικός που δεν θέλει να κυβερνήσει» είναι τουλάχιστον αχρείος. Διότι οι πολιτικοί είναι χρήσιμοι όταν προσφέρουν τις κυβερνητικές υπηρεσίες για τις οποίες εκλέγονται και αμείβονται. Όταν δεν το κάνουν είναι άχρηστοι. Κοινώς αχρείοι…
Μερικές ώρες αργότερα επανέλαβε την ναζιστική του αντίληψη ότι οι χώρες της Ευρώπης (εκτός Γερμανίας) θα πρέπει να τεθούν υπό τον έλεγχο ειδικών επιτροπών, ώστε να εξασφαλίζεται η δημοσιονομική τους πειθαρχία. (Τουτέστιν να διευκολύνεται η ληστρική επιδρομή των Γερμανικών πολυεθνικών).
Οι δύο δηλώσεις μπορεί να μοιάζουν άσχετες μεταξύ τους, αλλά στην πραγματικότητα έχουν μια στενή εσωτερική διασύνδεση.
Διότι, όπως γνωρίζουν και οι πρωτοετείς φοιτητές της νομικής, σύμφωνα με την διεθνώς κρατούσα αντίληψη κάθε κράτος συνίσταται σε μια διαρκή σε νομικό πρόσωπο οργάνωση λαού, μονίμως εγκατεστημένη σε ορισμένη χώρα και ασκούσα αυτοδύναμη εξουσία.
Εάν ο λαός δεν θέλει να κυβερνηθεί αυτομάτως χάνει την διαρκή του οργάνωση, τοιουτοτρόπως παύει να διαθέτει την οιονεί νομική του προσωπικότητα και συνακόλουθα την κρατική του υπόσταση και την με αυτήν στενώς συνδεομένη κυριαρχία του.
Ένας τέτοιος λοιπόν λαός, όπου επιπροσθέτως το πολιτικό του προσωπικό είναι ουσιαστικά ανίκανο να ασκήσει επιτυχώς τα κυβερνητικά του καθήκοντα, προφανώς δεν δικαιούται εθνικής κυριαρχίας και μπορεί να είναι το ιδανικό θύμα των νεόκοπων αποικιοκρατών.
Και «στο καπάκι» μας προέκυψε και ο έτερος «ιδιόρρυθμος» υπουργός Εξωτερικών της φίλης χώρας, ο κος Βεστερβέλε, ο οποίος απεφάνθη με ύφος σαράντα καρδιναλίων ότι για την χώρα του δεν υπάρχει πλέον θέμα πολεμικών αποζημιώσεων.
Φυσικά, όπως εξελίσσονται τα πράγματα, θα πρέπει να ήμαστε και ευχαριστημένοι που οι απόγονοι του Χίτλερ μας επιτρέπουν να ζούμε στην ευρωπαϊκή ήπειρο και να μολύνουμε τον αέρα που αναπνέει η αρεία φυλή τους!!!
Επειδή ανεξάρτητα από την αλαζονεία των Χιτλερικών επιγόνων η Γηραιά ήπειρος και όχι μόνον αυτή, διαθέτει ένα διεθνές δίκαιο και μια διεθνή δεοντολογία και διπλωματική τάξη, η πολιτική ηγεσία οποιασδήποτε άλλης χώρας εδέχετο παρόμοιες λεκτικές επιθέσεις θα είχε ανταπαντήσει με την δέουσα σκληρότητα.
Ακούσατε μέχρι στιγμής να ψελλίζουν έστω κάτι οι κατά τον κο Σόϊμπλε «αχρείοι» που συναπαρτίζουν το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας;
Προς το παρόν απόλυτη σιγή ασυρμάτου.
Οι λαλίστατοι στο εσωτερικό αρχηγίσκοι καθίστανται συστηματικά άφωνοι απέναντι σε κάθε είτε εκ Δυσμών είτε εξ Ανατολών πρόκληση και ύβρι.
Δεν φταίει επομένως κατά περίπτωση ο κάθε κος Σόϊμπλε ή ο κάθε Τούρκος κυβερνήτης φρεγάτας, αλλά η οσφυοκαμψία και η ατολμία των εκάστοτε Ελληνικών κυβερνήσεων.
Η κυβέρνηση Βενιζέλου – Σαμαρά και ο εκλεκτός τους κος Παπαδήμος, μπορεί όπως τους αρέσει να αυτοαποκαλούνται, να είναι «ειδικού σκοπού», αλλά θα πρέπει επί τέλους να αντιληφθούν και να το μεταφέρουν στους ένθεν κακείθεν άσπονδους «φίλους», «εταίρους» και «συμμάχους» ότι ο Ελληνικός λαός δεν είναι «με ειδικές ανάγκες», όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν.
Οφείλει επομένως οι κ.κ Υπουργοί Οικονομίας και εξωτερικών να απαντήσουν αρμοδίως και αμελλητί στους αυθαδέστατους Γερμανούς ομολόγους τους ως προς μέν τις δηλώσεις του κου Σόϊμπλε ότι:
Α. Οι λαοί του πολιτισμένου Ευρωπαϊκού νότου προσπάθησαν επί αιώνες να εκπολιτίσουν τα πέραν των Άλπεων βαρβαρικά φύλα, αλλά ούτε η Γερμανική πνευματική ηγεσία παρά την βαθειά επιρροή που δέχθηκε από την ελληνορωμαϊκή φιλοσοφία κατάφερε να τους διαπαιδαγωγήσει, ούτε η Γερμανική πολιτική ελίτ δέχθηκε διαχρονικά να εκπολιτισθεί.
Β. Ότι το μοντέλο τυραννίας το οποίο οραματίζεται είχε από αρχαιοτάτων χρόνων εφαρμοσθεί από τους Έλληνες, όπου οι μεν Αθηναίοι φρόντιζαν να εγκαθιστούν δημοκρατικά πολιτεύματα στα μέλη της Αθηναϊκής Συμμαχίας, οι δε Σπαρτιάτες επέβαλλαν φίλα προσκείμενα προς αυτούς αριστοκρατικά καθεστώτα στις πόλεις της Πελοποννησιακής Συμπολιτείας.
Κακέκτυπο αυτών των προτύπων υπήρξαν τα τυραννικά Κυβερνεία, που επέβαλαν στις απανταχού αποικίες οι απολυταρχικοί ηγεμόνες των μεσαιωνικών κρατών της Δυτικής Ευρώπης, που εξυπηρέτησαν ληστρικές εμπορικές σκοπιμότητες και εξέλειπαν πλέον κακήν κακώς τον περασμένο αιώνα.
Αυτό λοιπόν το μοντελάκι, που προσπάθησε ανεπιτυχώς να αναβιώσει δια της βίας ο τρισκατάρατος Αδόλφος Χίτλερ δεν πρόκειται να γίνει ανεκτό ούτε στην Ελλάδα, ούτε σε κανένα πολιτισμένο λαό της Ευρώπης.
Στις δε δηλώσεις του «ιδιόρρυθμου» κου Βεστερβέλε ότι ούτε τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας υπόκεινται σε οποιουδήποτε είδους παραγραφή (όπως προσφυώς επισημαίνει οηρωϊκός Μανώλης Γλέζος), ούτε οι εγκληματίες πολέμου νομιμοποιούνται να εκδίδουν οι ίδιοι συγχωροχάρτια για τις θηριωδίες τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου