Με μια ωμή και απροκάλυπτη δημόσια παρέμβασή του ο κος Ματίας Μορς δεν δίστασε να «τραβήξει άτσαλα τα αυτιά» των δυστυχισμένων αρμοδίων κυβερνητικών αξιωματούχων, υπενθυμίζοντάς τους τον διακοσμητικό ρόλο τους στην διακυβέρνηση του τόπου.
Με την αναίδεια, που προσιδιάζει στα «μαντρόσκυλα» της Γερμανικής αποικιοκρατίας και εντελώς απροσχημάτιστα, υπενθύμισε εγγράφως και με έντονο ύφος στους κ.κ Λοβέρδο και Κουτρουμάνη ότι ουδεμία νομοθετική πρωτοβουλία δεν μπορεί να αναπτύσσεται και πολλώ μάλλον να ψηφίζεται από την βουλή, χωρίς την συναίνεσή του.
Ενθυμούμαστε όλοι προ μερικών εβδομάδων, ένα μουντό κοινοβουλευτικό πρωϊνό, τον κο Λοβέρδο να απευθύνεται διά της Βουλής στους ανά την επικράτεια πενόμενους ασφαλισμένους με ύφος μεγαλοπρεπές και επιτιμητικό και να τους απειλεί, πως όποια ταμεία επιθυμούν να παραμείνουν εκτός Εθνικού Οργανισμού Παροχής Υπηρεσιών Υγείας (ΕΟΠΥΥ), δεν θα τυγχάνουν κρατικής επιδότησης.
Τι λεβέντικη και δίκαια αλήθεια λύση για ταμεία, που τους έχουν προηγουμένως καταληστέψει τα αποθεματικά με το κόλπο των δομημένων ομολόγων και με την «ασφαλή» διαχείριση της ψευδεπίγραφης Τραπέζης της Ελλάδος (!!!). Και πόσο είχε «παίξει» στα «έγκυρα και έγκριτα» δελτία ειδήσεων εκείνη η «ρεαλιστική», «δίκαιη» και «θαρραλέα» παρέμβαση του Υπουργού.(!!!).
Να όμως που πριν καλά-καλά ξεθωριάσει εκείνη η τηλεοπτική εικόνα, εμφανίζεται ο απερίγραπτος αυτός υπάλληλος του διεθνούς συνδικάτου του οικονομικού εγκλήματος και εγκαλεί αυστηρά τους δυο αξιολύπητους Έλληνες διοικητικούς παράγοντες, διότι παρεβίασαν τα συμφωνηθέντα και χωρίς να ρωτήσουν τον ίδιο ή κάποιον απ΄ τους βοηθούς του, τόλμησαν να εισάγουν νομοσχέδιο στη βουλή.
Θα περίμενε λοιπόν κανείς από την Κυβέρνηση της Ελληνικής Δημοκρατίας να στείλει στον αγύριστο τον αναιδή Τροϊκανό, όπως θα έκανε ας πούμε ακόμη και ο τελευταίος κλητήρας ενός αντίστοιχου Τουρκικού Υπουργείου.
Θα περίμενε κανείς ότι ο αυτοκρατορικός κος Βενιζέλος ως εν δυνάμει Πρωθυπουργός και με το υπερβάλλον διεθνές κύρος του εθνικού διαπραγματευτή τουλάχιστον «για τα μάτια του κόσμου» θα του έδινε ένα μικρό μάθημα δεοντολογίας.
Αν όχι αυτός, τότε ο κος Σαμαράς ο αυτοδύναμος παλικαράς, που φοράει την «εθνική φανέλα» και κατά τα λεγόμενά του έχει κατατρομάξει την κα Μέρκελ με την αταλάντευτη και περίφανη στάση του.
Αν ούτε αυτός τότε ο άμεσα ενδιαφερόμενος, ο λαλίστατος και ρωμαλέος κος Λοβέρδος, που μέχρι την προκήρυξη των εκλογών έμοιαζε να έχει μονίμως λυμένο το ζωνάρι του για καυγά στα τηλεοπτικά παράθυρα φιλόξενων δημοσιογράφων.
Όμως τίποτα. «Μούγκα στην στρούγκα»…. Μια χλιαρή, υποτονική, φοβική ανακοίνωση, που προσομοιάζει σε πανηγυρική δήλωση υποτέλειας.
Είναι προφανές ότι οι μεγαλοστομίες, οι περιαυτολογίες, οι ψευτοτσαμπουκάδες περισσεύουν στα τηλεοπτικά παράθυρα όταν πρόκειται για εσωτερική κατανάλωση. Απέναντι όμως στον ξένο παράγοντα, στους εκπροσώπους της Τοκογλυφικής Διεθνούς το παραδοσιακό πολιτικό προσωπικό της χώρας τηρεί στάση μεταμελημένης παρθένου αν όχι δουλοπρεπούς θεραπαινίδας.
Ο θεός πάντως να έχει καλά αυτό το καλόπαιδο τον Ματίας, που πέντε μέρες πριν τις εκλογές φρόντισε να βγάλει τις μάσκες από τους ιθαγενείς υποτακτικούς του, ώστε να αντιληφθεί και ο πλέον βλακικός ψηφοφόρος σε ποιους «εθνοσωτήρες» κινδυνεύει να εμπιστευθεί την ψήφο του.
Αφού επομένως οι συγκυβερνώσες και εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσες παρατάξεις δείχνουν αδύναμες και ανίκανες να υπερασπιστούν την αξιοπρέπεια της χώρας και αφού ούτως ή άλλως κατά δήλωση του κου Βενιζέλου είναι δέσμιοι αμφότεροι των υπογραφών τους και ως εκ τούτου θα εφαρμόσουν κατά γράμμα το μνημόνιο και την δανειακή σύμβαση είτε με μπλέ είτε με πράσινο εξώφυλλο, μία λύση υπάρχει.
Την αξιοπρεπή απάντηση θα τη δώσει ο Έλληνας πολίτης την Κυριακή ψηφίζοντας με γνώμονα το συμφέρον του λαού και του τόπου.
Ψηφίζοντας πατριωτικά για την λύτρωση της πατρίδας, προοδευτικά για την ευημερία του λαού, αντιμνημονιακά για την σωτηρία της Ευρώπης και του ευρώ, δημοκρατικά για την ισχυροποίηση της Πολιτείας.
Κόμματα που δεν κυβερνούν είναι περιττή πολυτέλεια.
Η ιλαροτραγική αλληλογραφία του κου Μορς με τους αρμόδιους Υπουργούς μας κατέδειξε αν μη τι άλλο, ότι εάν και εφ’ όσον χρόνο ισχύουν τα μνημόνια και οι δανειακές συμβάσεις η ελληνική κυβέρνηση δεν επιτρέπεται να κυβερνά και η Βουλή στερείται κατ’ ουσίαν των νομοθετικών αρμοδιοτήτων της.
Αν όμως οι Υπουργοί είναι απλώς ένας όμιλος διεκπεραιωτικής διαμεσολάβησης μεταξύ ελληνικού δημοσίου και Γερμανικής καγκελαρίας, οι δε βουλευτές εντελώς διακοσμητικοί, γραφικά απομεινάρια μιας ψευδώνυμης κρατικής οντότητας, τότε η συντήρησή τους σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς προβάλλει κοστολογικά ως υπερβολική πολυτέλεια.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ακριβοπληρωμένος Πρωθυπουργός ή Υπουργός και να πηγαινοέρχεται με lear jet στις Βρυξέλλες ή το Βερολίνο για να παίρνει την ντιρεκτίβα, να την μεταφράζει και να την εισάγει στη Βουλή. Αυτό μπορεί να το κάνει και μια χαμηλόμισθη δημόσια υπάλληλος, με καλλίτερη ίσως γνώση της γερμανικής ή της αγγλικής.
Εξ’ άλλου σύμφωνα με το σύνταγμα τα κόμματα είναι μηχανισμοί με στόχο την κατάληψη μέσω εκλογών της εξουσίας, προκειμένου να ασκήσουν την διακυβέρνηση και να εφαρμόσουν το πολιτικό πρόγραμμά τους.
Επομένως κόμματα, που είτε καταλαμβάνουν την εξουσία, αλλά δεν την ασκούν αποδεχόμενα να εφαρμόσουν προγράμματα διακυβέρνησης παραγόμενα από αλλοεθνή διευθυντήρια, όπως και κόμματα τα οποία δηλώνουν εκ προοιμίου ότι δεν σκοπεύουν να κυβερνήσουν έστω και αν λάβουν σχετική εντολή, δεν έχουν θέση στην συντεταγμένη Ελληνική Δημοκρατία.
Μπορούν βεβαίως να υφίστανται ως πολιτικές λέσχες, αλλά δεν νομιμοποιούνται να συμμετέχουν στις εκλογές και κυρίως να λαμβάνουν οποιαδήποτε κρατική επιχορήγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου