Παλαιότερα η πολιτική ήταν η τέχνη να αφουγκράζεσαι τα κοινωνικά ρεύματα και να επινοείς τρόπους για να καλυτερεύεις το βιοτικό επίπεδο των πολιτών
Σήμερα η πολιτική κατάντησε η αλχημεία να υφαρπάζεις την ψήφο του λαού για να εφαρμόσεις εξοντωτικές πολιτικές υπαγορευόμενες από ξένα συμφέροντα παριστάνοντας ότι κάνεις το πατριωτικό σου καθήκον.
Αν για τους παλιότερους πολιτικούς η αγάπη για την πατρίδα, η ιδεολογική συνέπεια, η κοινωνική ευαισθησία, η εντιμότητα, η αξιοπρέπεια και η διορατικότητα θεωρούνταν εξ ων ουκ άνευ, για τους συγχρόνους συναδέλφους τους όλα αυτά είναι ξεπερασμένα και θεωρείται αναγκαίο και επαρκές ένα και μόνο υποκατάστατό τους: Η ιδιάζουσα θρασύτης.
Η φιλοπατρία έχει δώσει τη θέση της στην «αξιοπιστία» έναντι του Ευρωπαϊκού Διευθυντηρίου, έναντι του Γερμανικού νεοαποικιοκρατισμού και κυρίως έναντι διεθνών τοκογλυφικών κύκλων, που φέρουν την γενική ονομασία «αγορές».
Η ιδεολογική συνέπεια έχει υποσκελισθεί από την συνέπεια στην τήρηση των συμβατικών δεσμεύσεων με την τρόϊκα, τουτέστιν στην συστηματική και ραγδαία καταλήστευση της χώρας.
Η κοινωνική ευαισθησία έχει τεθεί εκποδών από μία άνευ προηγουμένου κοινωνική αναλγησία.
Η εντιμότητα έχει ηττηθεί κατά κράτος από την ιδιοτέλεια.
Η αξιοπρέπεια αποτελεί μη ρεαλιστική εμμονή.
Η διορατικότητα έχει υποκατασταθεί από τις έξωθεν εντολές και τις κατά παραγγελίαν δημοσκοπήσεις επί παντός ζητήματος.
Με αυτή την πολιτική ελίτ που αποτελεί πρότυπο προσαρμογής στους κανόνες και τις προδιαγραφές του σύγχρονου στυγνού Ευρωπαϊκού (και όχι μόνο) πολιτικού επαγγελματισμού δεν είναι καθόλου παράδοξο, που οι δυστυχείς (αλλά όχι ανυπαίτιοι) ψηφοφόροι τους εισπράττουν καθημερινά όλο και μια πιο οδυνηρή πίκρα, και μια πιο σκληρή διάψευση των φρούδων προσδοκιών τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ηγετικό προσωπικό της ΔΗ.ΜΑΡ.
Μέχρι προχθές ο πάλαι ποτέ προοδευτικός κύριος Κουβέλης επαναλάμβανε σε κάθε δημόσια εμφάνισή του την αόριστη, αλλά πάντως παρηγορητική ρητορική των «κόκκινων γραμμών».
Μετά την τελευταία σύσκεψη όμως των συγκυβερνώντων πολιτικών αρχηγών, εξερχόμενος του Πρωθυπουργικού Μεγάρου, δε δίστασε να την εγκαταλείψει και να χρησιμοποιήσει μια πιο «ρεαλιστική» διατύπωση, την οποία θα εζήλευε και το Ιερατείο του Μαντείου των Δελφών.
«Για την ΔΗ.ΜΑΡ τίποτα δεν είναι αυτή τη στιγμή δεδομένο».
Τον ευρηματικότατο αυτό χρησμό οι ανόητοι, ή ενδεχομένως δόλιοι, υπάλληλοι των ΜΜΕ έσπευσαν να ερμηνεύσουν ως υπαναχώρηση της ΔΗ.ΜΑΡ σε σχέση με την παροχή εμπιστοσύνης στην συγκυβέρνηση. Ως μήνυμα προς όλες τις κατευθύνσεις (τρόικα και λοιπούς κυβερνητικούς εταίρους) ότι εφ’ όσον επιμείνουν στα συγκεκριμένα μέτρα δεν θα πρέπει να θεωρούν δεδομένη την στάση, τουτέστιν την υπερψήφιση της ΔΗ.ΜΑΡ.
Σενάρια περί κλυδωνισμού κυβέρνησης και ρήγματος στις σχέσεις των κυβερνητικών εταίρων κατέκλυσαν εν ρυπή οφθαλμού τα φαιδρά και αξιοθρήνητα ΜΜΕ.
Ο κος Κουβέλης, ο οποίος κατά την συνήθειά του επιθυμούσε να εκφέρει μία ακόμη όσον το δυνατόν περισσότερο αόριστη και πολυσήμαντη ασημαντολογία προκειμένου να κερδίσει πολιτικό χρόνο προς επικοινωνιακή διαχείριση της πολιτικής του κατρακύλας, λογάριασε χωρίς τον ξενοδόχο.
Ο ταλαίπωρος άνθρωπος ήθελε να πεί κάτι διφορούμενο, που τα στελέχη του θα αξιοποιούσαν στην συνέχεια στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις προσφέροντας στους συνομιλητές τους την εκδοχή, την οποία θα έκριναν ότι επιθυμούν να ακούσουν.
Η μονοσήμαντη όμως παρερμηνεία των ΜΜΕ τρομοκράτησε τόσο πολύ τον κο Κουβέλη, που αναγκάσθηκε η ΔΗ.ΜΑΡ το ίδιο βράδυ να διαρρεύσει ότι δεν τίθεται κανένα ζήτημα συνοχής της κυβέρνησης και την επομένη ξεχύθηκαν όλοι οι πρωτοκλασάτοι στα κανάλια για να διευκρινίσουν ότι σε κάθε περίπτωση προέχει η παραμονή της χώρας στο ευρώ.
Στην πραγματικότητα αν προσέξει κανείς τον χρησμό Κουβέλη, με την προϋπόθεση ότι γνωρίζει στοιχειώδη ελληνικά (καθόλου αυτονόητο για δημοσιογράφους) θα παρατηρήσει ότι ο άνθρωπος δεν είπε πως η ΔΗ.ΜΑΡ ή η στάση της δεν είναι δεδομένη.
Είπε απλώς ότι για την ΔΗ.ΜΑΡ τίποτα δεν είναι δεδομένο.
Καλώς λοιπόν όλοι διεσθάνθηκαν ότι κάποια αλλαγή προέκυψε στη στάση της ΔΗ.ΜΑΡ, αλλά κακώς, κάκιστα οι ξύπνιοι δημοσιογράφοι έσπευσαν να θεωρήσουν ότι αυτή η αλλαγή ήταν στροφή προς τα αριστερά.
Τουναντίον αυτό που είπε ο αξιότιμος Συγκυβερνήτης ήταν εγκατάλειψη της τακτικής των «Κόκκινων γραμμών» και προσχώρηση στη λογική της συζήτησης με την τρόϊκα από μηδενική βάση χωρίς φιλολαϊκές «προκαταλήψεις», «ουτοπικές» κοινωνικές ευαισθησίες και αριστερόστροφες «εμμονές».
Διότι τι άλλο από προαπαιτούμενα, τουτέστιν δεδομένα αποτελούσαν μέχρι τώρα για τη ΔΗ.ΜΑΡ οι περίφημες «κόκκινες γραμμές» της;
Αφού λοιπόν κατά τον αρχηγό της τώρα πια δεν υπάρχει γι αυτή τίποτα δεδομένο, κατ’ ουσίαν δηλούται απερίφραστα και πανηγυρικά ότι δεν έχει πλέον «Κόκκινες γραμμές».
Τόσο απλά είναι τα πράγματα και δυστυχώς η αβελτηρία φιλομνημονιακών κυρίως καναλιών και δημοσιογραφίσκων έκαψε πριν της ώρας του τον επικοινωνιακό χρησμό Κουβέλη.
Και σ’ άλλα με υγεία στους νέους Ιεροφάντες της πολιτικής ανακυβίστησης, στους αργυρώνητους δημοσιογράφους που αλυσιτελώς προσπαθούν να την αβαντάρουν και κυρίως στους «κοψοχέρηδες» που την εμπιστεύθηκαν εκλογικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου