ΠΑΣΟΚ: "Ευθύνη" ο υπερκομματικός φερετζές του ιδιοτελούς καιροσκοπισμού.

 Εκατό χιλιάδες άνθρωποι έδωσαν «μάχη»  πληρώνοντας και εισιτήριο για να παρακολουθήσουν την συναυλία του συγκροτήματος Red Hot Chili Peppers.

Μια μέρα νωρίτερα σε μια πόλη 6 εκατομμυρίων κατοίκων ελάχιστοι ήταν εκείνοι, που παραυρέθηκαν στην παρωδία «επανίδρυσης» του ΠΑΣΟΚ, που οργάνωσε ο κος Βενιζέλος. Σύμφωνα με τις υπερβολικές εκτιμήσεις των ίδιων των οργανωτών όσοι ανταποκρίθηκαν στις ατομικές δωρεάν επίμονες προσκλήσεις του κου Βενιζέλου περιορίσθηκαν σε μερικές εκατοντάδες.

Μέσος όρος ηλικίας; Από 60 έως θανάτου….

Και επειδή κάποιοι ενδεχομένως θα σπεύσουν να πουν ότι επιχειρούμε σύγκριση ανομοίων πραγμάτων θα σας δώσουμε ένα άλλο πιο συναφές συγκριτικό στοιχείο.

Το 1974, κατά την φάση της πραγματικής ίδρυσης του Πανελλήνιου ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ Κινήματος στο κάλεσμα του Ανδρέα Παπανδρέου για δημιουργία Τοπικών Οργανώσεων, σε μία μόνο γειτονιά, στα Κάτω Πατήσια (οδός Αχαρνών, λίγο πιο πέρα από την Αγίου Μελετίου) συγκεντρώθηκαν στα εγκαίνια της Τοπικής Οργάνωσης πάνω από πέντε χιλιάδες άτομα. Για την ιστορία την σχετική πρωτοβουλία είχε ο αείμνηστος Γιάννης Αλευράς.

Άλλες εποχές θα μου πείτε;

Άλλες όμως οι σημερινές είναι προσφορότερες για λαϊκή συμμετοχή σε προοδευτικές πρωτοβουλίες. Δεν φταίνε λοιπόν οι εποχές. Φταίνε τα πρόσωπα θα σας απαντήσω εγώ.

Οι εποχές μπορεί να έχουν τις ιδιαιτερότητές τους. Οι συνθήκες μπορεί να είναι άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ευνοϊκές. Ο τόπος όμως έχει περισσότερο παρά ποτέ ανάγκη από κόμματα και από πρόσωπα που να νοιώσουν τον πόνο του κοσμάκη, να συλλάβουν την αγωνία του για την επιβίωση, να του εμπνεύσουν εμπιστοσύνη, να του ζεστάνουν την καρδιά και να μπουν μπροστάρηδες στο δρόμο για μια καλλίτερη ζωή σε μια στοργικότερη πατρίδα.

Τι σχέση έχουν λοιπόν τα θλιβερά απομεινάρια του πάλαι ποτέ ένδοξου στελεχιακού δυναμικού του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ των μεγάλων εθνικών οραμάτων και των ανοικτών ιδεολογικών οριζόντων.

Τι σχέση έχουν οι μεταπολιτευτικοί λαϊκοί αγωνιστές, που έβαλαν τις βάσεις των εργατικών δικαιωμάτων, που πλάτυναν και βάθυναν τα θεμέλια της ευαίσθητης μεταδικτατορικής δημοκρατίας, που οικοδόμησαn ένα πρότυπο εθνικό σύστημα υγείας, που έδωσαν μάχες με εθνική αξιοπρέπεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση και επέβαλλαν Ολοκληρωμένα Μεσογειακά Προγράμματα για την γεωργική ανάπτυξη του Ευρωπαϊκού Νότου; Τι σχέση έχουν με αυτά τα ψοφοδεή μεταλλαγμένα τρωκτικά, που πρωτοστάτησαν στην εξαθλίωση του λαού και την δομική καταστροφή αυτής της πολύπαθης χώρας;

Τα περί επανιδρύσεως λοιπόν του ΠΑΣΟΚ  στην καλλίτερη περίπτωση αποτελούν εξωφρενική φαιδρότητα, ενώ στην χειρότερη κοινό αναίσχυντο σφετερισμό πολιτικής ιστορίας, κομματικού τίτλου και συμβόλων.

Χαρακτηριστική απόδειξη της πλήρους και αναμφισβήτητης ασχετοσύνης των απίθανων αυτών ανθρώπων και ιδιαίτατα του κου Βενιζέλου με την ιστορική συνέχεια της παράταξης είναι οι απύθμενες ανοησίες περί επτά ακτίνων που αντιστοιχούν στους επτά στόχους του νέου αρχηγού.

Οι στόχοι του Σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχαν σαφές ιδεολογικό υπόβαθρο, ξεκάθαρη ταξική συνείδηση, εσωτερική συνοχή και στρατηγική αλληλεξάρτηση.

Οι στόχοι του κου Βενιζέλου αποτελούν «λίθους, πλίνθους, κεράμους ατάκτως ερριμένους», που σκοπεύουν  όχι να  διαφωτίσουν αλλά να συσκοτίσουν την παρδαλή ιδεολογική φυσιογνωμία και τις αλλοπρόσαλλες πολιτικές πρακτικές αυτού του σεσηπότος πολιτικού σχηματισμού, του  ραγδαίως καταρρέοντος μετά την άλωσή του από ψευτοπροοδευτικούς τυχωδιώκτες εμφορούμενους από ιδιοτέλεια και αλληλοσπαρασσόμενους από ατομικές στρατηγικές.   

Διαβολική σύμπτωση, από τις ακτίνες του «συνεχιστή της προοδευτικής  παράταξης» κου Βενιζέλου ελλείπει ο Σοσιαλισμός. Τυχαίο; Δεν νομίζω… 

Κι όλες μαζί λέει οι ακτίνες αντιστοιχούν στην έννοια της «Ευθύνης». 

Αυτός ακριβώς είναι ο νέος υπερκομματικός politically correct  φερετζές της πολιτικής δειλίας, της απόλυτης στέρησης ιδεολογικού έρματος και του άνευ ορίων ιδιοτελούς καιροσκοπισμού.

Είναι λοιπόν απολύτως κατανοητό γιατί στην μίζερη φιέστα του κου Βενιζέλου οι νέοι και οι προοδευτικοί άνθρωποι του τόπου γύρισαν επιδεικτικά την πλάτη.

Είναι επίσης ευνόητο και παντελώς αδιάφορο ότι κάποιοι «πρωτοκλασάτοι», χολωθέντες  εκάτερος για δικούς του λόγους προτίμησαν να απουσιάσουν.

Έτσι και αλλιώς αν ο κος Βενιζέλος καταφέρει να τους συνταξιοδοτήσει πολιτικά θα είναι από τις ελάχιστες υπηρεσίες, που θα έχει προσφέρει στην γενικά επιζήμια για την παράταξη και τον τόπο δική του πολιτική διαδρομή.

Αυτό όμως που προκάλεσε αλγεινή έκπληξη και παραμένει ανεξήγητο είναι το σκεπτικό με το οποίο κάποια ιστορικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ επέλεξαν να παραστούν στην αξιοθρήνητη και απολύτως αποπροσανατολιστική αυτή φιέστα.

Πώς σκέφτηκαν, τί επιδίωξαν ή τί τους ανάγκασε να ευτελίσουν την προσωπική τους πολιτική ιστορία και προσφορά δίνοντας κατ’ ουσίαν συγχωροχάρτι σε μια άθλια σημερινή νομενκλατούρα, που σχεδίασε, θεσμοθέτησε, υλοποίησε και συνεχίζει να στηρίζει με νύχια και με δόντια την εφαρμογή πολιτικών εξοντωτικής εξαθλίωσης του λαού και βάρβαρης καταλήστευσης του τόπου;

Με τη σημερινή λοιπόν ανάξια λόγου ηγεσία του ψευδεπίγραφου κατ’ ευφημισμό σοσιαλιστικού Κινήματος υπέρ το δέον ήδη ασχοληθήκαμε.

Ιδιαίτερα όμως σε κάποιους παλαιούς συντρόφους όπως ο  Κώστας Σημίτης, ο Κώστας Λαλιώτης και μερικοί  άλλοι αισθάνομαι την ανάγκη να τους θυμίσω το κλασικό ποίημα του χαρισματικού Αλεξανδρινού (συνονόματού τους) Κωνσταντίνου Καβάφη «όσο μπορείς»: 

«Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ' εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σα μια ξένη φορτική….»

Και αν δεν μπορέσατε, παλαιοί μου σύντροφοι να πραγματοποιήσετε τα οράματά μας, κι αν δεν καταφέρατε να δικαιώσετε τις προσδοκίες του λαού μας,  κι αν δεν μπορέσατε να κατοχυρώσετε τις κατακτήσεις των μη προνομιούχων λαϊκών στρωμάτων, κι αν δεν αξιωθήκατε να περιφρουρήσετε το Κίνημα από το ρεσάλτο των τυχοδιωκτών και την βουλιμία των λαμόγιων,

Τουλάχιστον μην ευτελίζετε την ιστορική μας διαδρομή και μην θαμπώνετε την πολιτική παρακαταθήκη της γενιάς μας

 με τις απερίσκεπτες κι ανώφελες παρευρέσεις σας σε μίζερους χώρους και βαθιά αντιδραστικές διαδικασίες…

Παρ εκτός κι αν, κάτι που αρνούμαι κατηγορηματικά να το πιστέψω, «όμοιος ομοίω αεί πελάζει»…