Εδώ καράβια χάνονται...

Ο λόγος για την συνταρακτική ιστορία με το «γάμο» των ομοφυλοφίλων.
Τα πανεπιστήμια στο πόδι, τα ματ στη ΔΕΗ, τα δηλητήρια (ηλιέλαιο και όχι μόνο) στο καθημερινό μας πιάτο, οι ληστές και οι κάθε λογής απατεώνες στο σεργιάνι, οι κερδοσκόποι αλωνίζουν, η ανέχεια και η δυσπραγία μόνιμος πλέον επισκέπτης σχεδόν σε κάθε μικρομεσαίο νοικοκυριό.
Και κάποιοι σαν να ζουν σε άλλο πλανήτη προσπαθούν να μας πείσουν ότι το μέγα πρόβλημα του έθνους είναι το πώς και το εάν θα παντρεύονται οι ομοφυλόφιλοι.
Μακριά από μας οι προκαταλήψεις και οι ακραίες συντηρητικές έως ρατσιστικές απόψεις, που κυκλοφορούν σε επίπεδο γραφικότητας σε διάφορες δημόσιες συζητήσεις τηλεοπτικές και μη.
Χάριν όμως μιας ψευτοπροοδευτικότητας δεν μπορούμε να εθελοτυφλούμε ή να αποδεχόμαστε τον βιασμό της κοινής λογικής.
Κατ’ αρχήν έχουν απόλυτο δίκαιο όσοι υποστηρίζουν ότι κάθε ενήλικος άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διαθέτει το σώμα του κατ’ αρέσκεια και ουδείς νομιμοποιείται να κάνει το χωροφύλακα στις σεξουαλικές προτιμήσεις του άλλου, όταν αυτές εκδηλώνονται στο εσωτερικό κάποιας κρεβατοκάμαρας .
Και βεβαίως η όποια παραβατική συμπεριφορά, που σχετίζεται με την γενετήσια ορμή και περιγράφεται ως εγκληματική (αποπλάνηση, βιασμός, σεξουαλική παρενόχληση, παιδοφιλία κ.λ.π) θα πρέπει να διώκεται με όμοιο τρόπο ανεξαρτήτως των όποιων ιδιαιτεροτήτων του δράστη ή του θύματος.
Και βεβαίως καμιά ειδική μεταχείριση (θετική ή αρνητική) δεν επιτρέπεται να επιφυλάσσεται από μια πολιτεία στους πολίτες της με γνώμονα τις σεξουαλικές προτιμήσεις τους.
Όλα αυτά, και όσα άλλα παρόμοια θα μπορούσε να προσθέσει κανείς, είναι αυτονόητα για μια σύγχρονη, πολιτισμένη και ευνομούμενη πολιτεία.
Ας δούμε όμως και μερικά ακόμα ζητήματα, οι απαντήσεις στα οποία είτε θα έπρεπε να είναι εξ ίσου αυτονόητες είτε αποτελούν κοινά αλλά σκοπίμως αποσιωπούμενα μυστικά.
Έχουν δικαίωμα οι ομοφυλόφιλοι να συμβιώνουν;
Βεβαιότατα χωρίς την παραμικρή αμφιβολία.
Μπορούν να τελούν γάμο; Βεβαιότατα όχι.
Και αυτό όχι από λόγους θρησκοληψίας ή συντηρητισμού. Από κοινή απλή λογική.
Πέραν και προ πάσης θρησκευτικής, νομικής ή κοινωνικής ρύθμισης προϋπάρχουν δύο θεμελιώδεις φυσικοί νόμοι:
Ο νόμος της αυτοσυντήρησης(επιβίωσης) και ο νόμος της διαιώνισης των ειδών.
Καθ’ όσον αφορά το ανθρώπινο είδος αυτός ο νόμος της διαιώνισης προϋποθέτει αρσενικό και θηλυκό. Αυτόν λοιπόν τον φυσικό νόμο οι θρησκείες και οι κοινωνίες περιέβαλαν με τελετουργίες του γάμου σε όλες τις εποχές και σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης.
Η απαίτηση επομένως των ομοφυλόφιλων να χρησιμοποιούν τις ίδιες τελετουργίες για την συγκλήρωση του βίου τους δεν έχει λογικό έρεισμα.
Μπορούν οι ομοφυλόφιλοι να κάνουν οικογένεια; Και σ’ αυτό το ερώτημα η λογική εννοιολογική απάντηση είναι αρνητική. Υπό στενή έννοια με απλά ελληνικά η οικογένεια προϋποθέτει δημιουργία και συντήρηση γένους. Δεν αρκεί μόνη η ύπαρξη οίκου. Άρα και πάλι χρειάζεται αρσενικό και θηλυκό.
Μπορούν οι ομοφυλόφιλοι να παντρεύονται ή να νυμφεύονται; Λογικά ναι.
Συγκεκριμένα οι μεν άρρενες μπορούν να παντρεύονται οι δε θύλεις να νυμφεύονται.
Η διαφορά είναι προφανής. Στον γάμο ο μεν άνδρας νυμφεύεται η δε γυναίκα (υ)πανδρεύεται. Στην ομοφυλοφιλική όμως συμβίωση προφανώς όταν πρόκειται για άρρενες και οι δύο παντρεύονται, ενώ όταν πρόκειται για γυναίκες και οι δύο νυμφεύονται.
Μπορεί η ομοφυλοφιλία παρ’όλα αυτά να αποτελεί φυσική και όχι επίκτητη ιδιότητα του ατόμου;
Το ερώτημα αυτό υπάρχουν αρμοδιότεροι εμού επιστήμονες να το απαντήσουν, αλλά ούτως ή άλλως μικρή αξία έχει στη δημόσια συζήτηση, για τον απλούστατο λόγο ότι η καταφατική του απάντηση δεν αποτελεί επαρκή λόγο θετικής αντιμετώπισης. Ας μη λησμονούμε ότι υπάρχουν σεξουαλικές ιδιαιτερότητες, που επιστημονικά θεωρούνται απολύτως βιολογικής προελεύσεως, αλλά αντιμετωπίζονται (δικαίως) ως αντικοινωνικές ή και εγκληματικές συμπεριφορές.
Το ορθό κριτήριο έγκειται μάλλον στο κατά πόσον η ασυδοσία στην ιδιαιτερότητα του ενός πλήττει την σεξουαλική ελευθερία του άλλου.
Υπήρχε ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα; Και εδώ καλλίτερα να απαντήσουν αρμοδιότεροι επιστήμονες. Η απλή λογική πάντως υπαγορεύει ότι το φαινόμενο πρέπει να υπήρξε σε όλες της κοινωνίες και σε όλες τις εποχές, άρα και στην αρχαία Ελλάδα. Όμως και αυτή η ερώτηση μόνο ακαδημαϊκή αξία έχει διότι ήταν άλλοι καιροί και άλλα ήθη. Τότε υπήρχε π.χ και δουλεία. Μήπως θα πρέπει να υπάρχει και σήμερα;
Είναι στη σημερινή εποχή υπαρκτό φαινόμενο, που αφορά μια σημαντική μερίδα συμπολιτών μας και η κοινωνία θα πρέπει να το αντιμετωπίσει με απόλυτο σεβασμό στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια;
Αναμφίβολα ναι. Χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς παρωπίδες και χωρίς διακρίσεις κατά ή υπέρ των ομοφυλοφίλων.
Υποχρεούται η πολιτεία να ρυθμίσει τις συνέπειες, που απορρέουν από αυτό το υπαρκτό κοινωνικό φαινόμενο; Βεβαιότατα.
Οι ομοφυλόφιλοι πολίτες δικαιούνται να συμβιώνουν, να αποκτούν κοινή περιουσία, να κληρονομούν και να κληρονομούνται από τους συντρόφους τους. Δικαιούνται να γεννούν (συνεπεία ετεροφυλικής σχέσεως), να υιοθετούν και να ανατρέφουν παιδιά .
Δικαιούνται να έχουν όλα τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις, που σε μια πολιτισμένη κοινωνία αβίαστα προκύπτουν από την κοινή απόφαση δύο ανθρώπων να συμβιώσουν για μια περίοδο ή για το υπόλοιπο της ζωής τους σαν σύντροφοι κάτω από μια κοινή στέγη.
Όχι, όπως προαναφέραμε σαν κοινωνοί γάμου, αλλά αναμφίβολα ως σύζυγοι-συζευγμένοι οικεία βουλήσει στον κοινό ζυγό της κοινής συν(επι)βίωσης.
Επομένως η πολιτεία όπου υφίστανται νομοθετικά κενά οφείλει να τα καλύψει χωρίς να φοβάται το κακώς εννοούμενο πολιτικό κόστος.
Από την άλλη πλευρά κάποιοι «προοδευτικοί» δήμαρχοι, που διαγκωνίζονται ποιος πρώτος θα τελέσει «γάμο» ομοφυλοφίλων δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες ούτε στις τοπικές κοινωνίες, ούτε στους ίδιους τους ομοφυλόφιλους Είναι εξ’ άλλου κοινό μυστικό ότι τα κίνητρα κάποιων εξ αυτών δεν είναι ανιδιοτελή, αλλά μάλλον στενόμυαλα κερδοσκοπικά.
Ομοίως και οι συμπαθείς ομοφυλοφιλικές οργανώσεις με τις υπερβολές για γάμους και τα τοιαύτα δεν προσφέρουν καλές υπηρεσίες στα μέλη τους.
Σε μια εποχή όπου ο μέσος πολίτης συνθλίβεται από σωρεία σοβαρών καθημερινών προβλημάτων, δεν πρέπει ο ομοφυλόφιλος να εμφανίζει τον εαυτό του ως μέλος μιας ιδιότυπης συντεχνίας, που ενδιαφέρεται μόνο για τα προσωπικά του συμφέροντα.
Οι ομοφυλόφιλοι πέραν της φυσικής ιδιαιτερότητας είναι άστοχο να αυτοπροβάλλονται οι ίδιοι ως έχοντες και κοινωνικές ιδιαιτερότητες.
Οφείλουν επομένως ως ενεργοί πολίτες να συστρατεύονται σε κοινούς κοινωνικούς, εθνικούς, πολιτικούς στόχους.
Είναι λάθος την ώρα, που οι υπόλοιποι πολίτες ασχολούνται με την ακρίβεια, με την παιδεία, με τα διατροφικά σκάνδαλα, με το περιβάλλον ή ακόμα με το Σκοπιανό, αυτοί να προσφέρουν ευκαιρία στους καλοθελητές για να πετούν την μπάλα της δημοσιότητας στην εξέδρα.
Αν ζητούν ουσιαστική κάλυψη των τυχόν νομοθετικών κενών, εύκολα μπορούν να πετύχουν την κατανόηση και την συμπαράσταση των προοδευτικών πολιτών, που είναι και η συντριπτική πλειοψηφία σ’ αυτόν τον τόπο.
Αν επιδιώκουν ανούσιους εντυπωσιασμούς μέσω κενών περιεχομένου πανηγυρικών τελετουργιών, κινδυνεύουν να προκαλέσουν στον κάθε απλό πολίτη την αίσθηση της εγωπαθούς αδιαφορίας για τα κοινά.
Την εικόνα ότι καράβια χάνονται και βαρκούλες αρμενίζουν…
Και έτσι χωρίς ίσως να το καταλαβαίνουν διατρέχουν τον άμεσο κίνδυνο να θέσουν τον εαυτό τους στο περιθώριο της κοινωνίας, γεγονός εκ διαμέτρου αντίθετο με τους απολύτως θεμιτούς διαχρονικούς στόχους τους….