Σύμφωνα με τα στοιχεία της Γιούροστατ για το 2006 το εργατικό ωρομίσθιο στην Ελλάδα ήταν 13,37 € έναντι 20,35 € στην ΕΕ, ενώ οι τιμές των τροφίμων των μήνα Απρίλιο 2008 παρουσίασαν αύξηση 7% σε σχέση με τον Απρίλιο του προηγούμενου έτους.
Είναι πράγματι απίστευτη η ικανότητα των αριθμών να γκρεμίζουν σαν χάρτινους πύργους και σε μια στιγμή ιδεολογήματα, που οικοδομήθηκαν με πολυετείς επίμοχθες προσπάθειες ταλαντούχων προπαγανδιστών.
Χρησιμοποιώντας την ορολογία, που πρόσφατα εισήγαγε στην πολιτική επιστήμη ο κ. Σουφλιάς μπορούμε να πούμε ότι δυο αριθμοί αξίζουν όσο δυο χιλιάδες «παπαρολογίες».
Χαρακτηριστικό παράδειγμα τα δύο νουμεράκια που δημοσίευσε σήμερα η Γιούροστατ, που καταρρίπτουν με αφοπλιστική απλότητα όλες τις οικονομικές θεωρίες, που επικράτησαν στην πολιτική αγορά τα τελευταία χρόνια.
Ας θυμηθούμε λίγο τους ακρογωνιαίους λίθους θεωρητικής στήριξης της ασκούμενης οικονομικής πολιτικής τα τελευταία χρόνια.
Θεωρία πρώτη: Για ισχυρή οικονομία απαιτείται επίτευξη ανταγωνιστικών προϊόντων. Γι’ αυτό χρειάζεται συμπίεση του εργατικού κόστους.
Επιστρατεύθηκαν και εφαρμόσθηκαν όλες οι σχετικές συνταγές. Αυξήσεις κάτω του πληθωρισμού, ελαστικά ωράρια, διευθέτηση του χρόνου εργασίας κ.λ.π.
Όπως επιβεβαιώνεται από τη Γιούροστατ ο στόχος για χαμηλά ημερομίσθια επιτεύχθηκε, αλλά ούτε η οικονομία ισχυροποιήθηκε, ούτε η ανταγωνιστικότητα των προϊόντων ενισχύθηκε αφού οι τιμές αντί να μειωθούν αυξήθηκαν και μάλιστα αλματωδώς.
Θεωρία δεύτερη: Ο αποτελεσματικότερος τρόπος για την συγκράτηση των τιμών είναι η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς, που αυτορυθμίζεται βάσει του νόμου της προσφοράς και της ζήτησης.
Με βάση αυτή τη θεωρία η ελληνική αγορά γνώρισε τη μεγαλύτερη απελευθέρωση στην ιστορία της από της συγκροτήσεως του Ελληνικού Κράτους μέχρι σήμερα.
Να όμως οι σκληροί αριθμοί της ΕΕ όπου καταδεικνύουν ότι όσο πιο πολύ απελευθερώνεται η αγορά τόσο πιο πολύ ανεβαίνουν τελικά οι τιμές.
Τι να φταίει άραγε;
Μετά από 4,5 χρόνια αναζητήσεων και πειραματισμών ο κ. Πρωθυπουργός κατέληξε ότι «ελεύθερη αγορά δεν σημαίνει ασύδοτη αγορά».
Ως ατάκα για τα δελτία των οκτώ καλούτσικη ιδέα ακούγεται.
Αλλά από οικονομικής πλευράς μήπως μετά από κάμποσο διάστημα μας οδηγήσει σε νέο αδιέξοδο;
Διότι ο όρος αγορά περιλαμβάνει δύο υποκείμενα , τον πωλητή (έμπορο) και τον αγοραστή (καταναλωτή).
Όταν λοιπόν μιλάμε για ασύδοτη αγορά αποδίδουμε την ασυδοσία εξ ίσου και στους δύο.
Και αυτό είναι μέγα λάθος.
Προφανώς ασύδοτα συμπεριφέρονται οι μεσάζοντες, οι κερδοσκόποι, τα καρτέλ.
Όχι η κάθε απεγνωσμένη νοικοκυρά, ο μισθοσυντήρητος ή ο χαμηλοσυνταξιούχος, που επιβιώνει ελέω δημοσίων συσσιτίων και απορριμμάτων των λαϊκών αγορών.
Βέβαια κάποιοι οικονομικοί εγκέφαλοι, προσπαθούν να μας πείσουν ότι για τα χάλια της αγοράς φταίνε κυρίως οι απλοί πολίτες, που δήθεν δεν διαθέτουν καταναλωτική συνείδηση. Χαρακτηριστική περίπτωση διάσημος δοκησίσοφος των καναλιών, ο οποίος όταν πληροφορήθηκε ότι υπήρξε μεγάλη αύξηση της τιμής των εισιτηρίων για Ρόδο ανέκραξε:
«Οι ταξιδιώτες φταίνε, που δεν αφήνουν τον κ. εφοπλιστή να ταξιδεύει μόνος του»
Δε μας εξήγησε βέβαια πως θα εξυπηρετηθούν οι μόνιμοι κάτοικοι της Ρόδου. Κολυμπώντας ίσως…Η με αεροπλάνο; ( Μήπως να τρώμε αστακούς για να τιμωρήσουμε τους μανάβηδες, όταν αυξάνουν την τιμή στα φασόλια;)
Καλά θα κάνουν οι συμβουλάτορες του κ. Πρωθυπουργού να τον πληροφορήσουν για τις πραγματικές αιτίες του προβλήματος, που θα πάρει αναπότρεπτα εκρηκτικές διαστάσεις αν δεν ληφθούν τα κατάλληλα μέτρα προς την ορθή κατεύθυνση.
Γιατί όλα αυτά τα επικοινωνιακά ανέκδοτα, που ακούμε τελευταία είναι διασκεδαστικά μόνο για τους χορτάτους.
Τους πεινασμένους μάλλον τους εκνευρίζουν.
Και από ότι δείχνουν τα στατιστικά της Γιούροστατ κάποιοι μαθητευόμενοι μάγοι κατάφεραν το απίστευτο:
Είμαστε η χώρα με τα χαμηλότερα ημερομίσθια και τις υψηλότερες τιμές.
Μαγκιά…!!!
Το ερώτημα όμως είναι πόσοι θα επιβιώσουν μέχρι το φθινόπωρο για να χαρούν τις επόμενες στατιστικές;…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου